Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "okulistyka" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Badania elektrofizjologiczne narządu wzroku oczami elektroradiologa
Autorzy:
Kowalik, A.
Siennicka, A.
Fryczkowski, P.
Wojtusik, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/112474.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Indygo Zahir Media
Tematy:
elektroradiologia
diagnostyka medyczna
okulistyka
elektroretinografia
Opis:
Zawód elektroradiologa został wprowadzony w połowie lat sześćdziesiątych XX wieku. Początkowo domeną elektroradiologów była diagnostyka rentgenowska oraz elektromedycyna (EKG oraz EEG) [1]. Rok 2006 daje początek kształceniu w zakresie elektroradiologii na poziomie uniwersyteckim. W Poznaniu na Uniwersytecie Medycznym im. Karola Marcinkowskiego powstaje na Wydziale Nauk o Zdrowiu na kierunku Zdrowie Publiczne specjalność elektroradiologia, która w niedługim czasie zostaje przekształcona w kierunek o tej samej nazwie. Dało to początek rozwojowi kierunku elektroradiologia w całej Polsce. Kształcenie na poziomie uniwersyteckim pozwala lepiej zrozumieć aspekty fizyczne oraz techniczne nowych dziedzin medycyny, takich jak np. okulistyka, w których elektroradiolog odgrywa istotną rolę.
Źródło:
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2018, 7, 4; 281-288
2300-1410
Pojawia się w:
Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badanie elektrofizjologiczne gałki ocznej – elektroretinografia
Autorzy:
Kowalik, A.
Siennicka, A.
Fryczkowski, P.
Wojtusik, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/112395.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Indygo Zahir Media
Tematy:
okulistyka
gałka oczna
ERG
standardy ISCEV
Opis:
Całopolowy elektroretinogram (ERG) stanowi zapis zsumowanej odpowiedzi elektrycznej z zewnętrznej warstwy siatkówki otrzymanej przy stymulacji bodźcem świetlnym typu flash. Elektroretinografia została odkryta w oczach zwierzęcych w połowie 1800 roku, natomiast u ludzi datuje się na 1920 rok. Kliniczne zastosowanie ERG rozpoczyna się w 1940 roku, natomiast w 1989 roku opracowano pierwsze kliniczne standardy przez ISCEV (International Society for Clinical Electrophysiology of Vision). Standardy te są sprawdzane i dostosowywane do wymagań rozwoju diagnostyki. Elektroretinografia stanowi niezwykle ważne i cenne badanie diagnostyczne u wielu pacjentów okulistycznych.
Źródło:
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2018, 7, 6; 399-402
2300-1410
Pojawia się w:
Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badanie elektrofizjologiczne gałki ocznej – elektrookulografia
Autorzy:
Kowalik, A.
Wojtusik, D.
Siennicka, A.
Fryczkowski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/112289.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Indygo Zahir Media
Tematy:
badanie EOG
okulistyka
diagnostyka medyczna
gałka oczna
Opis:
W latach 20. XX wieku odkryto, że umieszczając elektrody na skórze w okolicy oczu, można rejestrować aktywność elektryczną, która zmienia się synchronicznie wraz z ruchami gałki ocznej. Początkowo sądzono, że potencjały te odzwierciedlają potencjał czynnościowy w mięśniach, które są odpowiedzialne za poruszanie gałką oczną. Jednak obecnie przyjmuje się, że te potencjały elektryczne są generowane przez stałą różnicę potencjałów, jaka istnieje między rogówką a tylną częścią oka. Na tej podstawie opracowano obiektywny test elektrofizjologiczny służący ocenie funkcji zewnętrznych warstw siatkówki i nabłonka barwnikowego (RPE) – badanie EOG, czyli elektrookulografia. Ze względu na właściwości badanych warstw siatkówki potencjał spoczynkowy oka zmienia się w zależności od oświetlenia, dlatego mierzony jest w warunkach adaptacji do ciemności i jasności [1-4]. Tak jak wszystkie badania elektrofizjologiczne, EOG wykonywane jest według standardów Międzynarodowego Towarzystwa Elektrofizjologii ISCEV (International Society for Clincal Electrophysiology of Vision). Obecnie stosowany protokół wydano w 2017 roku, który jest uaktualnieniem wersji z 2011 roku. Dokument ISCEV opisuje metody rejestrowania zapisu i szczegółowe wytyczne dotyczące wymagań technicznych tak, aby otrzymywany wynik w formie współczynnika Ardena pozyskiwany był w różnych ośrodkach w taki sam sposób.
Źródło:
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2018, 7, 5; 356-360
2300-1410
Pojawia się w:
Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies