Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "nanonapełniacze" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
The influence of the layered structure of polymer coatings on their erosive resistance
Wpływ struktury warstwowej powłok polimerowych na ich odporność erozyjną
Autorzy:
Kotnarowska, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/190168.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich
Tematy:
epoxy coatings
nanofillers
microfiller
erosion
powłoki epoksydowe
nanonapełniacze
mikronapełniacze
erozja
Opis:
The paper presents the results of erosive resistance investigation of three-layer epoxy coating systems with different compositions of surface layers. This layer was modified with glass microspheres or nanoparticles of aluminium trioxide or silica. The highest erosive resistance, in the whole thickness range of examined epoxy coatings, was revealed by coating systems with a surface layer (top coat) modified using nanoparticles of aluminium trioxide. Similar but slightly lower erosive resistance was reported in the case of surface layer modification with nanoparticles of silica use. High erosive resistance of coating systems modified with nanoparticles results from their structure reinforcement by nanoparticles that seal nanopores generated during the process of coating constitution. The lowest erosive resistance was observed in the case of systems with a surface layer modified using Glass microspheres. This results from high brittleness of glass microspheres, which is evident during the coating surface bombardment with alundum particles. The paper demonstrates the methods for the analysis of the interaction between lubricant and steel substrate and presents the obtained results. The samples to be tested were commercially available greases as well as greases developed for the purpose of this research, containing a known amount of adhesion additives. Due to the lack of normalized methods, the authors applied indirect methods based on the analysis of the peel resistance and the resistance to variable shearing rates. The obtained results reveal that there is a possibility to apply the proposed methods for the comparative assessment of interactions between the grease and steel substrate.
W artykule przedstawiono wyniki badań odporności erozyjnej trójwarstwowych epoksydowych systemów powłokowych różniących się składem warstwy nawierzchniowej. Do modyfikacji warstwy nawierzchniowej powłok zastosowano: mikrosfery szklane, nanocząstki tritlenku aluminium lub nanocząstki krzemionki. Najwyższą odporność erozyjną (w całym zakresie grubości badanych powłok epoksydowych) wykazały systemy powłokowe z warstwą nawierzchniową modyfikowaną nanocząstkami tritlenku aluminium. Podobną, lecz nieco mniejszą odporność erozyjną stwierdzono w przypadku modyfikacji warstwy nawierzchniowej nanocząstkami krzemionki. Wysoka odporność erozyjna systemów powłokowych modyfikowanych nanonapełniaczami wynika ze wzmocnienia ich struktury na skutek uszczelnienia przez nanonapełniacze nanoporów powstających podczas procesu konstytuowania powłok. Natomiast najmniejszą odporność erozyjną obserwowano w przypadku systemów powłokowych z warstwą nawierzchniową modyfikowaną mikrosferami szklanymi. Wynikało to z wysokiej kruchości mikrosfer szklanych objawiającej się podczas uderzania cząstek elektrokorundu. W artykule przedstawiono metody badania oddziaływań środków smarowych z podłożem stalowym, a także zaprezentowano uzyskane wyniki. Przedmiotem badań były komercyjne smary plastyczne i smary opracowane na potrzeby eksperymentu zawierające znaną ilość dodatków adhezyjnych. Ze względu na brak znormalizowanej metody do badania zastosowano metodyki pośrednie oparte o pomiar siły rozrywania i odporności warstw smarowych na działanie zmiennych szybkości ścinania. Uzyskane wyniki wskazują, że istnieje możliwość wykorzystania zaproponowanych metod do oceny porównawczej oddziaływań smarów plastycznych z podłożem stalowym.
Źródło:
Tribologia; 2017, 272, 2; 85-90
0208-7774
Pojawia się w:
Tribologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Influence of climatic ageing on erosive wear kinetics of polymer nanocoatings
Wpływ starzenia klimatycznego na kinetykę zużywania erozyjnego nanopowłok polimerowych
Autorzy:
Kotnarowska, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191119.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich
Tematy:
erosion
polyurethane nanocoatings
nanofillers
climatic ageing
erozja
nanopowłoki poliuretanowe
nanonapełniacze
starzenie klimatyczne
Opis:
The paper presents the results of erosive resistance investigation carried out on three-layer epoxy-polyurethane coating systems of different polyurethane top coat composition. Alumina nanoparticles with a grain size of 20 nm or silica nanoparticles with a grain size of 12 or 20 nm were applied for the top coat modification. Coating systems with top coats modified using silica nanoparticles with the grain size of 12 nm (nanocoatings) revealed the highest erosive resistance, whereas the lowest one was observed in the case of coating systems with unmodified top coats. Lower erosive wear intensity of nanocoatings follows on their relatively high hardness, as well as low surface roughness. Moreover, nanofillers contained in the top coat reduce the development of defects (pores, cracks) in its structure, increasing the erosive resistance of the coatings. Climatic ageing substantially influenced the formation of polyurethane coatings surface topography. Polyurethane coatings modified with nanofillers showed less change in their surface topography than did unmodified coatings. Therefore, the modification of polyurethane top coats with nanofillers decreases their surface susceptibility to destruction.
W artykule przedstawiono wyniki badań odporności erozyjnej trójwarstwowych epoksydowo-poliuretanowych systemów powłokowych różniących się składem poliuretanowej warstwy nawierzchniowej. Do modyfikacji warstwy nawierzchniowej systemów powłokowych zastosowano nanocząstki tritlenku diglinu (o rozmiarach ziarna d = 20 nm) lub nanocząstki krzemionki (d = 12 nm, d = 20 nm). Najwyższą odporność erozyjną wykazały systemy powłokowe z warstwą nawierzchniową modyfikowaną nanocząstkami krzemionki o rozmiarach ziarna d = 12 nm. Natomiast najmniejszą odporność erozyjną obserwowano w przypadku systemów powłokowych z warstwą nawierzchniową niemodyfikowaną. Mniejsza intensywność zużywania erozyjnego nanopowłok wynika z ich relatywnie wysokiej twardości, a także niskiej chropowatości powierzchni. Ponadto nanonapełniacze zawarte w warstwie nawierzchniowej ograniczają powstawanie w ich strukturze wad (porów, pęknięć), powodując zwiększenie ich odporności erozyjnej. Starzenie klimatyczne istotnie wpłynęło na ukształtowanie topografii powierzchni powłok poliuretanowych. Powłoki poliuretanowe modyfikowane nanonapełniaczem wykazały mniejszą zmianę topografii powierzchni, niż powłoki niemodyfikowane. Zastosowanie zatem modyfikacji nawierzchniowych powłok poliuretanowych nanonapełniaczami zmniejsza podatność ich powierzchni na destrukcję.
Źródło:
Tribologia; 2018, 278, 2; 57-65
0208-7774
Pojawia się w:
Tribologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies