Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kwiatkowska, Dorota" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    PIELĘGNACJA PACJENTA ZE STOMIĄ PO LECZENIU CHIRURGICZNYM NOWOTWORU JELITA GRUBEGO - STUDIUM PRZYPADKU W OPARCIU O ICNP®
    Autorzy:
    Jankowska, Paula
    Kikolska, Marzena
    Kwiatkowska, Martyna
    Kochman, Dorota
    Głowacka, Mariola
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/765383.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
    Opis:
    StreszczenieWstępZachorowanie na nowotwór jelita grubego i następstwami jakimi jest wyłonienie stomii są dużym szokiem dla psychiki człowieka.Grupami wysokiego ryzyka wśród nowotworów jelita grubego są: polipowatość rodzinna, choroba Leśniowskiego- Crohna, przebyty rakjelita grubego, wrodzony zespół niepolipowaty jelita grubego i odbytnicy, gruczolaki pojedyncze i mnogie, przetoka moczowo- okrężnicza,przebyty rak trzonu macicy i jajników, kamica pęcherzyka żółciowego oraz kobiety, które nie rodziły[Fibak, 2005].Cel pracyCelem pracy jest ocena życia chorych z wyłonioną stomią jelitową spowodowaną przez nowotwór jelita grubego z wykorzystaniemICNP®.Prezentacja przypadkuPacjent przyjęty do szpitala na zabieg operacyjny spowodowany przez nowotwór jelita grubego. Pacjentowi chirurgicznemu zostaławyłoniona przetoka jelitowa. Chory czuje się nieswojo w nowo zaistniałej sytuacji, nie potrafi zaakceptować zmian dotyczących swojegociała i przystosować się do nowego funkcjonowania. Brak wiedzy oraz umiejętności na temat pielęgnacji stomii doprowadza pacjenta dodepresji pooperacyjnej.DyskusjaDzięki rozwojowi nauk medycznych jest większa szansa na wyleczenie chorób dawniej nieuleczalnych. W dzisiejszych czasach chorobyprzewlekłe są negatywnie odbierane przez społeczeństwo, doprowadzają one do zmian psychicznych i biologicznych. Przez co zmieniasię udział człowieka w życiu rodzinnym, zawodowym oraz społecznym. Jakość życia chorych ze stomią ma charakter wieloaspektowyi zmienia się w czasie [Banaszkiewicz i wsp., 2007].WnioskiOsoby z wyłonioną stomią mogą spożywać te same produkty co przed operacją, ponieważ nie ma żadnych ograniczeń żywieniowych.Niektórzy jednak pacjenci muszą mieć zmodyfikowaną dietę ponieważ nie tolerują niektórych produktów. Dieta ma być ułożona w takisposób, aby nie powodowała zaparć i biegunek. Rozpoznanie aktualnych problemów pielęgnacyjnych u pacjenta jest podstawą dostworzenia właściwego planu opieki nad pacjentem.Słowa kluczowe: rak jelita grubego, przetoka jelitowa, pielęgnacja stomii, ICNP®
    Źródło:
    Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej; 2017, 1
    2450-8624
    2544-2538
    Pojawia się w:
    Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poziom wiedzy na temat raka szyjki macicy wśród kobiet
    The level of knowledge oncervical cancer among women
    Autorzy:
    Jankowska, Paula
    Kikolska, Marzena
    Kwiatkowska, Martyna
    Kochman, Dorota
    Głowacka, Mariola
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1029820.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Państwowa Uczelnia Zawodowa we Włocławku
    Tematy:
    adaptation difficulties
    children
    nursing
    Opis:
    Introduction. Mortality in cervical cancer in Poland is one of the major oncological problems. Aim. Evaluation of women's knowledge about the risk factors for cervical cancer and the possibility of preventing cancer through preventive examinations. Material and methods. The study was carried out online. 135 women participated in the study. The research tool applied - the survey questionnaire containing 20 questions concerning the subject of the study. Information gathered in 135 survey questionnaires was analyzed. Based on the information obtained, statistical tables and graphs showing the distribution of the analyzed features were prepared. The women surveyed gave their consent and willingness to participate in the study and were informed of the anonymity of the study. Results. In the study, 74% of women think that cytology is the best way to detectany abnormalities. The highest number of respondents who declared this were aged 21-30 and 41-50. As many as 39% of women had never been examined for the early detection of cervical cancer and 12% do not remember when the study took place. Less than half (42%) had a cytology caleradication performed in the last 3 years and approximately 7% of the women had it done within the last 3-5 years. Half of women know what frequency of cytology performance should be, unfortunately the other half are not awareofit. The doctor or the midwife (26%) were referred to as a source of information concerning cervical cancer, half of the women surveyed(52%) relied on their own knowledge, where as the remaining 22% declared that they were not interested in the issue related to the cancer it self and its prevention. Conclusions. The studies show thatwomen'sknowledgeaboutcervicalcancerpreventionisunsatisfactory. Lack of knowledge was typical for younger women under 20 years of age. Only 42% of the women under go prophylactic cervical screening. Actions promoting cancer prevention are rarely performed and have insufficient publicity due to which a small percentage of women area ware of the action being performed.
    Wstęp. Umieralność na raka szyjki macicy w Polsce stanowi jeden z głównych problemów onkologicznych. Cel. Ocena wiedzy kobiet na temat czynników ryzyka rozwoju raka szyjki macicy oraz możliwości zapobiegania nowotworowi poprzez badania profilaktyczne. Materiał i metody. Badanie zostało przeprowadzone w Internecie. W badaniu wzięło udział 135 kobiet. Posłużono się narzędziem badawczym – kwestionariuszem ankiety, zawierającym 20 pytań dotyczących przedmiotu badań. Informacje zebrane w 135 kwestionariuszach ankiet poddano analizie. Na podstawie uzyskanych informacji zostały stworzone tabele statystyczne i wykresy obrazujące rozkłady analizowanych cech. Badane kobiety wyraziły zgodę i chęć udziału w badaniach oraz zostały poinformowane o anonimowości badania. Wyniki. W przeprowadzonym badaniu 74% kobiet uważa, że badanie cytologiczne jest najlepszą metodą pozwalającą wykryć wszelkie nieprawidłowości. Najwięcej badanych, które tak zadeklarowało było w wieku 21-30 i 41-50. Aż 39% kobiet nigdy nie było badanych pod kątem wczesnego wykrywania raka szyjki macicy i 12% nie pamięta kiedy miało to badanie. Niecała połowa (42%) miała w ciągu ostatnich 3 lat pobierany wymaz cytologiczny a około 7% kobiet miało wciągu ostatnich 3-5 lat. Połowa kobiet wie z jaką częstotliwością należy wykonywać cytologię, niestety druga połowa nie wie tego. Jako źródło informacji odnośnie raka szyjki macicy wskazywano lekarza lub położną(26%), połowa badanych kobiet (52%) czerpała wiedzę we własnym zakresie zaś pozostałe (22%) zadeklarowało, że w ogóle nie interesuje się tematyką związaną z samym nowotworem i profilaktyką. Wnioski. Z przeprowadzonych badań wynika, że wiedza kobiet na temat profilaktyki raka szyjki macicy jest niezadawalająca. Brak wiedzy charakteryzował młodsze kobiety poniżej 20 roku życia. Zaledwie 42% badanych kobiet poddaje się profilaktycznym badaniom szyjki macicy. Akcje promujące zapobieganie nowotworowi są rzadko przeprowadzane oraz zbyt mało nagłaśniane w wyniku czego mały odsetek kobiet jest świadomy o przeprowadzanej akcji.
    Źródło:
    Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu; 2017, 2, 1; 22-46
    2451-1846
    Pojawia się w:
    Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    PIELĘGNACJA PACJENTA Z ANOREKSJĄ – STUDIUM PRZYPADKU W OPARCIU O ICNP®
    Autorzy:
    Kwiatkowska, Martyna
    Kikolska, Marzena
    Jankowska, Paula
    Kochman, Dorota
    Głowacka, Mariola
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/765353.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
    Opis:
    StreszczenieWstępAnoreksja, tzw. jadłowstręt psychiczny (JP), jest schorzeniem psychicznym, polega na celowym zaburzeniu odżywiania,poprzez nagminną utratę masy ciała. Diagnozuje się ją u osób, które ważą mniej niż 85% swojej należnej masy ciała. Anoreksjadotyka zazwyczaj dziewcząt w wieku od 12 do 18 r.ż., chora odczuwa lęk związany z przekonaniem o nieestetycznymwyglądzie bądź budowie ciała. W celu utraty masy ciała podejmuje niejednokrotnie wyzwania, takie jak nagminne ćwiczenia,głodówki, a niekiedy stosuje środki przeczyszczające.Cel pracyCelem opracowania jest prezentacja planu opieki wobec pacjentki z anoreksją wraz z odwołaniem się do terminówzaczerpniętych z ICNP®.Prezentacja przypadkuPacjentka przyjęta do szpitala z powodu utraty przytomności. Od wielu lat choruje na anoreksję i zażywa środkiprzeczyszczające. Chora ze względu na swój stan psychiczny i błędny wizerunek własnej osoby nie chce spożywaćproduktów spożywczych, które dostarczałyby jej odpowiednich substancji odżywczych potrzebnych do prawidłowegofunkcjonowania organizmu.DyskusjaW ostatnich 40 latach nastąpił wzrost zachorowań na zaburzenia odżywiania. Kobiety w coraz młodszym wieku chorująna anoreksję psychiczną. Czynnikami zwiększającymi ryzyko zgonu w anoreksji psychicznej są: osoby w podeszłymwieku, pobyt w szpitalu, długotrwałe zaburzenia. W chwili przyjęcia na oddział nasilają się objawy choroby. Na aktywnośćsamobójczą przyczynia się występowanie wielu czynników w tym: stosowanie środków przeczyszczających w jadłowstręciepsychicznym, objawy depresji oraz współistnienie alkoholizmu. Zwykle chorzy na JP umierają z powodu samobójstwa orazpowikłań somatycznych.[Spychalska, 2013]WnioskiZastosowanie ICNP® w projektowaniu planu opieki pielęgniarskiej wobec pacjentki z anoreksją, umożliwi monitorowanieliczby, charakteru i jakości udzielanych świadczeń. Zastosowanie odpowiedniego planu opieki pozwoli pacjentce unormowaćwskaźnik BMI do granic normy > 18.5.Słowa kluczowe: anoreksja, utrata przytomności, odwodnienie, ICNP®
    Źródło:
    Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej; 2017, 2
    2450-8624
    2544-2538
    Pojawia się w:
    Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    PIELĘGNACJA PACJENTA ZE STWARDNIENIEM ROZSIANYM, NIEDOCZYNNOŚCIĄ TARCZYCY - STUDIUM PRZYPADKU W OPARCIU O ICNP®
    Autorzy:
    Kwiatkowska, Martyna
    Jankowska, Paula
    Kikolska, Marzena
    Pilewski, Dawid
    Kochman, Dorota
    Głowacka, Mariola
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/765301.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
    Opis:
    WstępStwardnienie rozsiane to jedna z chorób zapalno-demielinizacyjnych ośrodkowego układu nerwowego. Zmiany, którezachodzą przeważnie oddziałują na osłonki mielinowe komórek nerwowych. Choroba atakuje młodych ludzi pomiędzy 20a 40 rokiem życia. Niedoczynność tarczycy to zespół symptomów wywołany zbyt małą ilością hormonów tarczycy. Chorobadotyka ludzi między 40 a 60 rokiem życia. Utrzymujące się długotrwale dolegliwości związane z niedoczynnością tarczycyoraz stwardnieniem rozsianym niekorzystnie wpływają na zdrowie chorego. Dlatego też niezbędne jest zbudowanie planupielęgniarskiej opieki, która zmniejszy ryzyko wszelakich powikłań i poprawi stan chorego.Cel pracyCelem pracy jest przedstawienie planu opieki nad pacjentem z niedoczynnością tarczycy i stwardnieniem rozsianym wrazz odwołaniem się do terminów zaczerpniętych z ICNP®.Prezentacja przypadkuPacjent przyjęty do szpitala z symptomami charakterystycznymi dla niedoczynności tarczycy. Oprócz choroby gruczołuwspółistnieje u pacjenta stwardnienie rozsiane, które również utrudnia pacjentowi codzienne życie jak i dbanie o swoje zdrowie.DyskusjaStwardnienie rozsiane oraz niedoczynność tarczycy mogą znacznie obniżać jakość życia. Opieka pielęgniarska ma zazadanie przystosowanie pacjenta do osiągnięcia maksymalnej sprawność i samodzielności w środowisku domowym i pracy.Zmniejszanie ryzyka powikłań stanowi ważny cel w budowaniu opieki pielęgniarskiej długoterminowej.WnioskiZastosowanie ICNP® w projektowaniu planu opieki pielęgniarskiej wobec pacjenta z stwardnieniem rozsianymi niedoczynnością gruczołu tarczowego umożliwi monitorowanie jakości udzielanych świadczeń. Zastosowanieodpowiedniego planu opieki pozwoli pacjentowi powrócić do stanu sprzed zaostrzeń choroby.Słowa kluczowe: stwardnienie rozsiane, niedoczynność tarczycy, ICNP®
    Źródło:
    Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej; 2017, 3
    2450-8624
    2544-2538
    Pojawia się w:
    Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    OCENA SKUTECZNOŚCI DZIAŁAŃ PIELĘGNACYJNO-OPIEKUŃCZYCH NAD PACJENTAMI Z RYZYKIEM POWSTANIA ODLEŻYN
    Autorzy:
    Kwiatkowska, Martyna
    Kikolska, Marzena
    Płoszka, Sandra
    Żółtowska, Kinga
    Wojciechowska, Zofia
    Kochman, Dorota
    Głowacka, Mariola
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/765265.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
    Opis:
    DOI: 10.19251/pwod/2018.1(1)WstępJednym z najczęstych powikłań występujących u ciężko chorych pacjentów geriatrycznych, którzy zmagają się ograniczonąsprawnością ruchową jest występowane odleżyn. Ich obecność powoduje szereg negatywnych następstw. Potrafią być oneźródłem uciążliwego bólu oraz cierpienia, które pogłębiają zmniejszenie sprawności fizycznej, a także zwiększają znaczącoryzyko powikłań i pogorszenia stanu zdrowia. W ostateczności mogą prowadzić do zgonu pacjenta objętego schorzeniem.Występując przewlekle powodują izolację społeczną, zaburzając prawidłowe funkcjonowanie. Z ekonomicznego punktuwidzenia są źródłem dużych kosztów związanych z leczeniem oraz dłuższym pobytem pacjenta w szpitalu. Najczęściejłączą się ze zwiększonym nakładem pracy sprawowanej przez personel medyczny. W przypadku pojawienia się odleżynnależy zarówno z nakładem pracy związanej z pielęgnacją jak i środkami pieniężnymi, lecz niestety nie zawsze przynosioczekiwane rezultaty. Działania profilaktyczne z zakresu powstawania odleżyn są obowiązkiem zarówno pielęgniarek,a także innych członków wchodzących w skład zespołu terapeutycznego [Wieczorkowska-Tobis, Talarska, 2017].CelCelem prezentowanej pracy była ocena skuteczności działań opiekuńczo-pielęgnacyjnych sprawowanych przez personelmedyczny.Materiał i metodyW badaniu wzięły udział 42 osoby. Narzędziem badawczym jakie przyjęto była ankieta własnego autorstwa, którąprzeprowadzono wśród pacjentów Zakładu Opiekuńczo-Pielęgnacyjnego w Płocku. Do kwestionariusza dołączonowystandaryzowane skale mające za zadanie ocenę sprawności fizycznej oraz ryzyka rozwoju odleżyn.WynikiPacjenci Płockiego Zakładu Opiekuńczo-Pielęgnacyjnego pozytywnie oceniają poziom opieki, jaki zapewniają im zarównoopiekunowie medyczni jak i pielęgniarki. Mogą oni liczyć na pomoc i wsparcie, w związku z czym ich komfort w związkuz przebywaniem w placówce kształtuje się na wysokim poziomie. Badani są zdania, że zwiększenie liczby personelumedycznego miałoby korzystny wpływ na zwiększenie poziomu jakości udzielanych im świadczeń zdrowotnych.DyskusjaPraca pielęgniarki nad osobami całkowicie lub częściowo zależnych od specjalistycznej opieki, wymaga współpracy zestrony rodziny i innych opiekunów chorego. 90% ankietowanych oceniło życzliwość pielęgniarek jako bardzo dobrzei dobrze. Opinie badanych na temat oceny kompetencji zawodowych oraz wiedzy pielęgniarek z zakresu wykonywanejprzez nie pracy przedstawiały, że 86,7% badanych pacjentów oceniło je na poziomie bardzo dobrym oraz 10%respondentów - na dobrym. U pacjentów przebywających na oddziałach intensywnej opieki medycznej średnia częstośćpowstawania odleżyn wynosiła ok. 20%.WnioskiWśród najgroźniejszych powikłań u pacjentów geriatrycznych przebywających w zakładzie Opiekuńczo-Pielęgnacyjnymzaliczyć możemy odleżyny. Właściwa i systematyczna pielęgnacja stosowana przez personel medyczny zmniejsza znaczącoryzyko odleżyn, jak i powikłań związanych z nimi. Tylko praca zespołowa opiekunów oraz pielęgniarek efektywnie wpływana brak rozwoju odleżyn. Na skuteczność prewencji przeciwodleżynowej wpływa cały zespół terapeutyczny. Przebywaniepacjenta w placówce pielęgnacyjno-opiekuńczej zapewnia mu profesjonalną opiekę medyczną.Słowa kluczowe: Odleżyna, pielęgnacja, prewencja.
    Źródło:
    Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej; 2018, 1
    2450-8624
    2544-2538
    Pojawia się w:
    Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    IDENTYFIKACJA CECH SUGERUJĄCYCH AUTYZM W ZACHOWANIU DZIECI W OPINII RODZICÓW
    Autorzy:
    Płoszka, Sandra
    Żółtowska, Kinga
    Kikolska, Marzena
    Kwiatkowska, Martyna
    Pilewski, Dawid
    Kochman, Dorota
    Głowacka, Mariola
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/765283.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
    Opis:
    DOI: 10.19251/pwod/2018.1(4)StreszczenieWstępWyróżniamy dwa rodzaje autyzmu, jeden o podłożu schizofrenicznym, drugi o podłożu neurologicznym. Dzieciprzejawiający objaw autyzmu mają problemy w komunikacji, zarówno w sposobie mówienia, jak i w rozwoju mowy.Bardzo rzadko używają gestów i spojrzeń. Do objawów należy także autostymulacja czyli, powtarzanie jakiś czynności,zachowań często niezrozumiałych przez otoczenie. Należy pamiętać, że dzieci chore na autyzm nie tolerują hałasu,mają problemy z koncentracją, problemy ze snem, nie lubi zmian. Takie dzieci mają tendencję do upodobań np.ulubiona zabawka, miejsce do zabawy, rodzaj spożywanego posiłku, sposób podania jedzenia, a na każde odstępstwood normy reagują krzykiem i płaczem. Przyczyny autyzmu nie są bliżej określone. Mówi się obecnie o uwarunkowaniugenetycznym i środowiskowym, jednak należy pamiętać, ze jedynie współdziałanie wielu czynników może doprowadzićdo wystąpienia patologii. Pierwsze objawy choroby zwykle dostrzega rodzic, stwierdza on nienaturalne zachowanieswojego dziecka, odróżniające się od dzieci w jego wieku. Zwykle choroba rozpoznawana jest od 2 do 7 roku życia.Dzieci z autyzmem są obarczone skutkami choroby, do których zaliczamy głównie trudność w uczeniu się, mówieniu,tolerancji samotności i przebywanie w niewielkim kręgu osób.CelCelem przedstawionej pracy jest przybliżenie terminu oraz analiza ryzyka pojawienia się u dziecka zaburzeńautystycznych.Materiał i metody badawczeBadanie przeprowadzono w okresie od stycznia do lutego 2018 roku. W badaniu wykorzystano metodę sondażu, technikęankietowania oraz kwestionariusz ankiety - M-CHAT-R/F. W badaniu wzięło udział 250 osób.WynikiPonad 80% ankietowanych wskazało, że ich dziecko bawi się w zabawy. Większa część opiniodawców stwierdziła, że ichpociecha lubi zabawy polegające na wspinaczce. Duża część opiniodawców stwierdziła, że ich dziecko wskazuje palcemna przedmiot prosząc o pomoc, gdy samo nie może go dosięgnąć. Większość uczestników badania widzi, że ich dzieckowykazuje zainteresowanie innymi dziećmi poprzez spoglądanie w ich stronę, uśmiechanie się czy podchodzeniem donich. Ponad połowa respondentów stwierdziła, że ich dziecko naśladuje gesty lub wydawane przez nich dźwięki.DyskusjaZakłada się, że na wystąpienie autyzmu ma wpływ wiele czynników występujących jednocześnie. Udowodniono, żemężczyźni aż 4-krtonie częściej, niż kobiety chorują na ASD. Mimo wielu czynników wpływających na możliwośćwystąpienia autyzmu w Polce nie ma obowiązku monitorowania i dokumentowania osób chorych na ASD. Rodzice,z którymi przeprowadzono badania stwierdzili, że dzieci chore na autyzm w pierwszej fazie przestają reagować na swojeimię, nie okazują rodzicom uczuć, występują zaburzenia w zakresie sensorycznym.WnioskiWyniki analizy według kwestionariusza - M-CHAT-R/F w znacznej większości (96%)okazały się negatywne - czylidzieci nie mają w zachowaniu cech autyzmu. W badaniu tylko nieliczne przypadki (4%)okazały się pozytywne - oznacza,że dzieci przejawiają cechy autystyczne i powinny być poddane dokładniejszej diagnozie.Słowa kluczowe: autyzm, rozpoznanie autyzmu, rodzice
    Źródło:
    Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej; 2018, 1
    2450-8624
    2544-2538
    Pojawia się w:
    Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies