Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "proces, A." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Sądownictwo sędziów przysięgłych jako forma udziału czynnika społecznego w procesie karnym (część II)
    Juror Jurisdiction as a Form of Participation of the Social Factor in Criminal Process (Part II)
    Autorzy:
    Kil, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/3200865.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-05
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    proces karny
    udział czynnika społecznego w orzekaniu
    sędziowie niezawodowi
    przysięgli
    francuski proces karny
    skład sądu
    criminal process
    participation of the social factor in adjudication
    lay judges
    jurors
    French criminal process
    court composition
    Opis:
    Artykuł poświęcono problematyce sądownictwa sędziów przysięgłych w sprawach karnych. W drugiej części opracowania omówiono sądy przysięgłych występujące na przestrzeni wieków we francuskim procesie karnym. Analizie poddano także proces recepcji instytucji sądów przysięgłych w historycznym rozwoju prawa karnego procesowego, jak również przedstawiono problematykę sądownictwa sędziów przysięgłych w tradycji polskiego wymiaru sprawiedliwości. W opracowaniu omówiono ponadto wady i zalety sądownictwa sędziów przysięgłych oraz podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy model sądownictwa sędziów przysięgłych należy ocenić jako trafną – z punktu widzenia prakseologicznego i aksjologicznego – formę udziału czynnika społecznego w procesie karnym.
    The article is devoted to the problems of juror jurisdiction in criminal matters. The second part of the study discusses assize courts throughout history in French criminal process. The analysis covers also the reception process of the institution of assize courts in the historical development of criminal procedural law. The problems of juror jurisdiction are also presented in the context of Polish traditions of justice. The study discusses advantages and disadvantages of juror jurisdiction and attempts to answer the question if the juror jurisdiction model should be considered a correct – from praxeological and axiological perspective – form of participation of the social factor in criminal process.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2022, 1(XXII); 183-197
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oskarżony – (nie)potrzebny uczestnik postępowania jurysdykcyjnego? Rozważania na tle art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk (część I)
    Defendant – (un)necessary participant to judicial proceedings? Considerations in the context of art. 117 § 3a and art. 378a of the code of criminal procedure (part I)
    Autorzy:
    Kil, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2054686.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-26
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    prawo karne procesowe
    oskarżony
    rzetelny proces karny
    gwarancje procesowe
    nowelizacja
    procedural criminal law
    defendant
    fair criminal process
    procedural guarantees
    amendment
    Opis:
    Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do udziału w rozprawie w świetle zmian wprowadzonych do Kodeksu postępowania karnego ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019, poz. 1694). W pierwszej części artykułu przedstawiono ewolucję regulacji poświęconej kwestii obecności oskarżonego na rozprawie na przestrzeni historycznego rozwoju polskiego procesu karnego, jak również omówiono istotę prawa oskarżonego do udziału w rozprawie. Pogłębione rozważania poświęcono regulacji z art. 117 § 3a kpk, wprowadzonej do Kodeksu postępowania karnego nowelizacją z 2019 r. W tym zakresie dokonano analizy dogmatycznej wskazanego przepisu, zaprezentowano jego ratio legis, jak również przeanalizowano konsekwencje procesowe wprowadzenia przedmiotowej regulacji. W opracowaniu omówiono również formułowane w piśmiennictwie wątpliwości odnoszące się do art. 117 § 3a kpk, jak również przedstawiono proponowany sposób wykładni analizowanej regulacji.
    The article is devoted to the defendant’s right to participate in the trial in the light of the reforms introduced to the Code of Criminal Procedure by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019, item 1694). The first part of the article depicts the evolution of the legal regime governing the defendant’s presence at the trial throughout the history of the Polish criminal process, and discusses the essence of the defendant’s right to participate in the trial. An in-depth analysis was devoted to the provision of Art. 117 § of the Code of Criminal Procedure, introduced in the Code by the amendment of 2019. In this regard, dogmatic analysis was carried out of the discussed provision, its ratio legis was presented, and procedural consequences of the introduced regime were discussed. The study discusses as well the doubts formulated in academic literature in relation to Art. 117 § 3a of the Code, and proposes a method of interpreting the analysed provision.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 2, XXI; 167-177
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oskarżony – (nie)potrzebny uczestnik postępowania jurysdykcyjnego? Rozważania na tle art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk (część II)
    Defendant – (un)necessary participant to judicial proceedings? Considerations in the context of art. 117 § 3a and art. 378a of the code of criminal procedure (part II)
    Autorzy:
    Kil, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2055518.pdf
    Data publikacji:
    2022-02-16
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    prawo karne procesowe
    rozprawa
    oskarżony
    rzetelny proces karny
    Konstytucja RP
    normy konwencyjne
    postępowanie dowodowe
    procedural criminal law
    trial
    defendant
    fair criminal process
    Constitution
    Convention norms
    evidentiary proceedings
    Opis:
    Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do udziału w rozprawie w świetle zmian wprowadzonych do Kodeksu postępowania karnego ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019, poz. 1694). W drugiej części artykułu pogłębione rozważania poświęcono regulacji z art. 378a kpk, wprowadzonej do Kodeksu postępowania karnego nowelizacją z 2019 r. W tym zakresie dokonano analizy dogmatycznej wskazanego przepisu, zaprezentowano jego ratio legis, jak również przeanalizowano konsekwencje procesowe wprowadzenia przedmiotowej regulacji. W opracowaniu omówiono również formułowane w piśmiennictwie wątpliwości odnoszące się do art. 378a kpk, jak również przedstawiono proponowany sposób wykładni analizowanej regulacji. Dokonano także oceny unormowań z art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk przez pryzmat standardu konstytucyjnego i konwencyjnego, wynikającego w szczególności z art. 42 ust. 2 Konstytucji RP, art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 i 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
    The article is devoted to the defendant’s right to participate in the trial in the light of the reforms introduced to the Code of Criminal Procedure by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019, item 1694). In the second part of the article, in-depth considerations were devoted to the provision of Art. 378a of the Code of Criminal Procedure, introduced to the Code by the 2019 amendment. In this regard, dogmatic analysis was carried out of the discussed provision, its ratio legis was presented, and procedural consequences of the introduced regime were discussed. The study discusses as well the doubts formulated in academic literature in relation to Art. 378a of the Code, and proposes a method of interpreting the analysed provision. The study also involves assessment of the provisions of Art. 117 § 3a and Art. 378a of the Code of Criminal Procedure through the prism of the constitutional and conventional standards, especially under Art. 42(2) and Art. 45(1) of the Constitution of the Republic of Poland as well as Art. 6(1) and (3) of the European Convention on Human Rights.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 3, XXI; 111-126
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    WADLIWOŚĆ SKŁADU SĄDU JAKO BEZWZGLĘDNA PRZYCZYNA ODWOŁAWCZA
    A Court’s Defective Composition as an Absolute Ground for Appeal
    Autorzy:
    Kil, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096726.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-26
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    proces karny; skład sądu; bezwzględne przyczyny odwoławcze; względne przyczyny odwoławcze; defnicje legalne; domniemanie formalne.
    criminal procedure; court composition; absolute grounds for appeal; relative grounds of appeal; legal defnitions; formal presumption.
    Opis:
    Artykuł poświęcony został problematyce wadliwości kompozycji składu orzekającego w sprawach karnych w kontekście zaktualizowania się bezwzględnych przyczyn odwoławczych. W opracowaniu analizie poddano dyspozycje art. 439 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k., jak również omówiono występujące na kanwie rzeczonej regulacji rozbieżności interpretacyjne. W publikacji sformułowano także postulaty de lege ferenda odnoszące się do bezwzględnych przyczyn odwoławczych związanych z wadliwą kompozycją składu sądu. W tym zakresie w artykule zaproponowano między innymi wprowadzenie definicji legalnych pojęć, o których mowa w art. 439 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k., jak również zgłoszono postulat uzupełnienia obowiązującej regulacji karnoprocesowej o domniemanie, oparte na konstrukcji domniemania formalnego, zgodnie z którym to domniemaniem w razie powstania wątpliwości, czy stwierdzone przez sąd odwoławczy uchybienie procesowe w zakresie obsady sądu stanowi względną, czy bezwzględną przyczynę odwoławczą, należy domniemywać, że uchybienie to stanowi uchybienie, o którym mowa w art. 439 § 1 k.p.k.
    This article considers defectively composed benches hearing criminal cases in the context of absolute grounds for appeal. I analyse the provisions of Art. 439 § 1 items (1) and (2) of the Polish Code of Criminal Procedure and discuss the interpretative doubts arising from these provisions. I put forward postulates for amendments relating to absolute grounds for appeal due to defective court composition. I suggest that the terms in Art. 439 § 1 items (1) and (2) of the Code of Criminal Procedure should be given legal definitions and that the current regime of criminal procedure should be supplemented with a presumption based on the formal presumption model, whereby in the event of doubt whether a procedural defect identified by the appellate court in respect of court composition qualifies as a relative or absolute ground for appeal, it shall be presumed that the defect is of the type described in Art. 439 § 1 of the Polish Code of Criminal Procedure.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2021, 21, 4; 237-264
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    PRAWO DO OBRONY JAKO PUBLICZNE PRAWO PODMIOTOWE
    The Right of Self-defence as a Public Subjective Right
    Autorzy:
    Kil, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096766.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    proces karny; prawo podmiotowe; prawo do obrony; uprawnienie procesowe; strona bierna; oskarżony; prawo represyjne; prawo publiczne.
    criminal process; subjective right; right of self-defence; procedural rights; defending party; defendant; repressive law; public law.
    Opis:
    Artykuł poświęcono możliwości wykorzystania konstrukcji publicznych praw podmiotowych w dogmatyce prawa karnego procesowego, na przykładzie instytucji prawa do obrony. W opracowaniu zdefiniowano pojęcie prawa podmiotowego, jak również przedstawiono podstawowe założenia teoretyczne, prezentowane w prawoznawstwie na gruncie koncepcji praw podmiotowych. Odrębne rozważania poświęcono sposobowi definiowania w piśmiennictwie karnoprocesowym pojęć obrony, prawa do obrony oraz zasady prawa do obrony. W dalszej części publikacji przedstawiono argumenty przemawiające za uznaniem prawa do obrony za publiczne prawo podmiotowe, jak również wykazano teoretycznoprawne oraz praktyczne implikacje, wynikające z zakwalifikowaniaprawa do obrony do kategorii publicznych praw podmiotowych.
    This article examines the possibility of applying the construction of public subjective rights in the dogma of procedural criminal law, as exemplified by the institution of the right of self-defence. The article gives a definition of the concept of subjective rights and outlines the basic theoretical principles presented in jurisprudence with regard to subjective rights. It also considers the way the terms defence, right of self-defence and the principle of the right of self defence are defined in publications on procedural criminal law. Te article then goes on to present arguments in favour of the recognition of the right of self-defence as a public subjective right, and shows what the theoretical and practical legal implications would be if the right of self-defence were qualified as a public subjective right.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 1; 195-222
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sądownictwo sędziów przysięgłych jako forma udziału czynnika społecznego w procesie karnym (część I)
    Juror jurisdiction as a form of participation of the social factor in criminal process (part I)
    Autorzy:
    Kil, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2055708.pdf
    Data publikacji:
    2022-04-20
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    proces karny
    udział czynnika społecznego w orzekaniu
    sędziowie niezawodowi
    przysięgli
    prawo rzymskie
    system common law
    criminal process
    participation of the social factor in adjudication
    lay judges
    jurors
    Roman law
    common law system
    Opis:
    Artykuł poświęcono problematyce sądownictwa sędziów przysięgłych w sprawach karnych. W pierwszej części opracowania przedstawiono genezę instytucji sędziów przysięgłych, jak również jej historyczny rozwój. Szczegółowe rozważania poświęcono rzymskim quaestiones, stanowiącym archetyp sądownictwa sędziów przysięgłych. Pogłębionej analizie poddano także anglo-amerykański model sądownictwa sędziów przysięgłych, zarówno w ujęciu historycznym, jak i współczesnym.
    The article is devoted to the problems of juror jurisdiction in criminal matters. The first part of the study presents the genesis of the institution of jurors and its historical development. Special attention is paid to Roman quaestiones, that is an archetypical form of juror jurisdiction. An in depth analysis covers as well the Anglo-American model of juror jurisdiction, both from the historical and contemporary perspective.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 4, XXI; 73-86
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ODDALENIE WNIOSKU DOWODOWEGO STRONY ZŁOŻONEGO PO ZAKREŚLONYM PRZEZ ORGAN PROCESOWY TERMINIE ‒ ROZWAŻANIA NA TLE ART. 170 § 1 PKT 6 I § 1A K.P.K.
    Dismissal of a Party’s Evidentiary Motion Submitted after the Deadline set by the Judicial Body: Remarks on Art. 170 § 1. 6 and § 1a of the Polish Code of Criminal Procedure
    Autorzy:
    Kil, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096664.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-24
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    proces karny; inicjatywa dowodowa; zasada prawdy materialnej; zasada kontradyktoryjności; prekluzja dowodowa; ustalenia faktyczne; strony procesu.
    criminal proceedings; evidentiary initiative; the principle of substantive truth; the adversarial principle; preclusion of evidence; fndings of fact; parties to the proceedings.
    Opis:
    Zaprezentowany artykuł poświęcony został statuowanej w art. 170 § 1 pkt 6 k.p.k. podstawie oddalenia wniosku dowodowego strony w procesie karnym, wprowadzonej do kodeksu postępowania karnego ustawą z 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1694), zgodnie z którą to podstawą wniosek dowodowy podlega oddaleniu także wówczas, gdy został złożony po zakreślonym przez organ procesowy terminie, o którym strona składająca wniosek została zawiadomiona. W opracowaniu odrębne rozważania poświęcono także analizie dyspozycji nowo wprowadzonego art. 170 § 1a k.p.k., który włącza możliwość oddalenia wniosku dowodowego złożonego po terminie zakreślonym przez organ procesowy, w sytuacji gdy dotyczy on okoliczność kluczowych z punktu widzenia rozstrzygnięcia o odpowiedzialności prawnokarnej. W artykule przedstawiono ratio legis wprowadzenia art. 170 § 1 pkt 6 i § 1a k.p.k., dokonano analizy dogmatycznej wskazanych przepisów, jak również ich oceny z punktu widzenia aksjologii procesu karnego. W tym zakresie przedmiotowe regulacje skonfrontowano z obowiązującym systemem naczelnych zasad procesowych, a także zaproponowano odpowiedni sposób wykładni nowo wprowadzonych przepisów.
    This article discusses the grounds for the dismissal of a party’s evidentiary motion in criminal proceedings, as defined in Art. 170 § 1 point 6 of Kodeks postępowania karnego (the Polish Code of Criminal Procedure) and brought into the Code by the amendment of 19 July 2019 (Ustawa z 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw; Dz.U. 2019, Item 1694). Under the amended article, an evidentiary motion may be dismissed also if it was submitted after the deadline set by the judicial body, of which the party submitting the motion was notified. The present study also considers the disposition of the amended Art. 170 § 1a, which offers the possibility of an evidentiary motion being dismissed if it was submitted after the deadline set by the judicial body, in a situation where it concerns the key circumstances from the point of view of the decision on criminal liability. I present the ratio legis for the amendment of Art. 170 § 1 point 6 and § 1a, and give a dogmatic analysis of these provisions as well as their assessment from the point of view of the axiology of criminal proceedings. I compare the new regulations with the set of key procedural principles currently in force, and offer a practicable interpretation of the new provisions.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2021, 21, 2; 213-235
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies