Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "The Contract" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
EXCESS OF MANDATE AND THE ALLEGED STRICTNESS OF THE SABINIANS
Autorzy:
Kacprzak, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664013.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Prawo rzymskie
zlecenie
zlecenie kupna
przekroczenie granic zlecenia, Sabinianie, Prokulianie, kontrowersja między szkołami
odpowiedzialność zleceniobiorcy
dolus
culpa.
Roman law
contract of mandate
purchase mandate
excess of mandate
the Sabinians
the Proculians
controversy between different schools
mandatary’s liability
Opis:
Prezentowany artykuł dotyczy słynnej kontrowersji między Sabinianami a Prokulianami dotyczącej przekroczenia granic zlecenia. Zleceniobiorca, który zapłacił za przedmiot, jaki polecono mu kupić, cenę wyższą, niż określona w zleceniu, zgodnie z poglądem Sabinianów nie mógł dochodzić od zleceniodawcy zwrotu jakichkolwiek kosztów, nawet do wysokości kwoty, wynikającej ze zlecenia. Zdecydowanie korzystniejsza dla zleceniobiorcy była opinia Prokulianów: jeśli był on gotów przekazać zleceniodawcy kupiony przedmiot po cenie, określonej w zleceniu, to zleceniodawca nie mógł odmówić jego przyjęcia. W takiej sytuacji miał on obowiązek zwrócić zleceniobiorcy część kosztów zakupu, tj. do wysokości kwoty, określonej w zleceniu.W literaturze przedmiotu opinia Prokulianów traktowana jest jako oczywista i nie wymagająca szerszych wyjaśnień. Tym, co wciąż budzi ciekawość uczonych jest pogląd Sabinianów, na ogół postrzegany jako nadmiernie surowy dla zleceniobiorcy.W prezentowanym artykule przedstawiam argumenty na rzecz tezy, że opinia Sabinianów jest w pełni zrozumiała zarówno z dogmatycznego, jak i z praktycznego punktu widzenia. To opinia Prokulianów, wbrew temu, co może się na pierwszy rzut oka wydawać, prowadzi do bardziej kłopotliwych konsekwencji.Jedną z takich kłopotliwych konsekwencji jest nierówna pozycja prawna zleceniodawcy i zleceniobiorcy, a konkretnie uprzywilejowanie tego drugiego względem pierwszego. W sytuacji gdy cena przedmiotu, który zleceniodawca miał kupić, okazała się wyższa, niż określona w zleceniu, miał on prawo kupić go dla siebie (G.3,161). Zleceniodawca nie mógł w takiej sytuacji żądać od zleceniobiorcy wydania mu przedmiotu. Zleceniobiorca natomiast zgodnie z poglądem Prokulianów mógł podjąć decyzję, że odda przedmiot zleceniodawcy po kosztach, określonych w zleceniu. W takiej sytuacji zleceniodawca nie mógł odmówić. W efekcie, to czy zlecenie zostanie wykonane czy nie, zależało wyłącznie od woli zleceniobiorcy.W artykule stawiam hipotezę, że jednym z głównych powodów rozwiązania, przyjętego przez Sabinianów, była chęć uniknięcia powyższej nierówność. Z tekstu Paulusa, przekazanego w D.17,1,3,2 wynika, że takie właśnie zastrzeżenie podnosili oni względem poglądu Prokulianów. Rozwiązanie Sabinianów zabezpieczało ponadto zleceniodawcę przed ewentualnymi nadużyciami ze strony zleceniobiorcy, który mógłby kupić przedmiot dla siebie a następnie, odkrywszy jego wady, chcieć się pozbyć kłopotu, odzyskując od zleceniodawcy przynajmniej tę część kosztów zakupu, jaka była określona w zleceniu.
This paper concerns the famous controversy between the Sabinians and the Proculians on the consequences for the mandatary if he exceeded the limit of his mandate. According to the Sabinians, if a mandatary commissioned to buy a given good paid more than the price specifed by the mandator, he could not claim the restitution of any costs, not even to the limit specifed by the mandator. The Proculians’ opinion on the issue was more favourable to the mandatary, they permitted him to claim restitution of the costs up to the limit specifed in the mandate, provided he was prepared to hand the purchased item over to the mandator for the specifed price, viz. less than what he actually paid.In the literature on the subject the Proculians’ opinion is usually treated as self-evident. Most scholars tend to be surprised by the alleged strictness of the Sabinians.This paper argues that the Sabinian position is fully understandable both from the dogmatic and practical point of view, and that contrary to appearances the Proculian opinion leads to more troublesome consequences.One was the unequal status of the parties to the contract. The mandatary was free to buy the item and keep it for himself if it turned out to be more expensive than the mandator was willing to pay (G.3,161). Yet from the Proculian point of view, he could also decide to hand the item over to the mandatary for the price specifed in the mandate. Hence, it depended solely on the mandatary’s decision if the mandate was to be completed or not.In this article I suggest that one of the main reasons underlying the Sabinian position was to avoid this inequality. It follows from D. 17,1,3,2 that they actually raised this objection against the Proculian view. Their solution also protected the mandator from possible abuses on the part of the mandatary, who could have purchased the item for himself, and only on having discovered defects in it decided to hand it over to the mandator, thus recovering at least part of the price.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2017, 17, 4
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
LA REGOLA ‘PACTA SUNT SERVANDA’ E LA NASCITA DELLA LIBERTÀ CONTRATTUALE
Autorzy:
Kacprzak, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663807.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
consensus
contractus
conventio
pact
promise
obligation
glossators
commentators
the Second Scholastic
the Enlightenment
natural law
freedom of contract.
pactum
przyrzeczenie
zobowiązanie
glosatorzy
komentatorzy
druga scholastyka
oświecenie
prawo naturalne
swoboda umów.
promessa
obbligazione
glossatori
commentatori
seconda scolastica
illuminismo
diritto naturale
libertà contrattuale.
Opis:
It is generally known that freedom of contract, as expressed by the pacta sunt servanda rule, became an unquestionable principle of contract law in the theories of natural law developed in the Enlightenment. However, the roots of this principle go back much further in time, to the doctrine formulated by the medieval Canonists, who were the first to say that unilateral promises, even informal ones, were binding. Nevertheless, a long process led from these early beginnings to the definitive recognition of the principle. Te aim of the present article is to identify the crucial moments in this development, to which many different intellectual traditions contributed: from the doctrine of natural law formulated by the Canonists, through the Second Scholastic teachings pursued at the School of Salamanca, to the theories of natural law developed in the early Enlightenment. Unlike the general practice in the literature produced on the subject hitherto, my intention is not to pinpoint the exact time when the principle was created, and still less to ascribe it to any one of these intellectual movements. My argument is that it was only the overall outcome of these contributions, each of them equally important, that led to the recognition of the principle. My article focuses on its conceptual evolution, considering themes such as the creation of the general notion of the contract, its relation to the concept of a promise, the capacity of the human will to bind itself by a promise, and the moral grounds for its binding force.
Jak powszechnie wiadomo, swoboda umów awansowała do rangi podstawowej zasady prawa kontraktowego w doktrynach prawnonaturalnych epoki oświecenia. Jej korzenie są jednak znacznie głębsze, sięgają bowiem myśli średniowiecznych kanonistów, którzy jako pierwsi głosili tezę o wiążącym charakterze jednostronnych przyrzeczeń, nawet tych nieformalnych. Od tych pierwszych początków do pełnego uznania zasdy swobody umów prowadziła jednak długa droga. Celem przedłożonego artykułu jest ustalenie kluczowych momentów tego rozwoju. Przyczynili się do niego przedstawiciele wielu różnych nurtów myślowych: od wczesnośredniowiecznej kanonistyki, poprzez drugą scholastykę ze szkoły w Salamance, po teorie prawnonaturalne początków oświecenia. Inaczej niż w dotychczasowej literaturze, nie jest intencją autorki ustalenie dokładnego momentu powstania omawianej zasady ani tym bardziej przypisanie jej autorstwa jednemu ze wskazanych nurtów. Zgodnie z proponowaną tezą zasada swobody umów w jej współczesnym kształcie powstała w wyniku interakcji wszystkich tych tradycji, przy czym wkład intelektualny każdej z nich był równie istotny. Artykuł skupia się na historii pojęć, takich jak ogólne pojęcie kontraktu, jego relacja do przyrzeczenia, koncepcja woli jako źródła zobowiązania kontraktowego oraz moralne uzasadnienie mocy wiążącej kontraktów nieformalnych.
Che la libertà contrattuale, espressa nel broccardo pacta sunt servanda, fosse diventata un principio pressoché indiscutibile nelle teorie giusnaturalistiche dell’Illuminismo, è conoscenza comune. Le sue radici sono tuttavia molto più profonde, in quanto risalgono al pensiero dei giuscanonisti medievali – i primi sostenitori della forza obbligatoria delle promesse informali. quello che ha portato al riconoscimento defnitivo del principio in questione è stato però un processo lungo e complesso. L’obbiettivo del presente articolo consiste nell’individuare i momenti cruciali di questo sviluppo, al quale hanno contribuito molte correnti intellettuali – dalla canonistica, attraverso la seconda scolastica, fino al giusnaturalismo dell’età dei Lumi. Senza tentare di decidere quale di queste correnti abbia portato il contributo decisivo alla creazione del principio in questione, come ha fatto la letteratura precedente, si propone la tesi che è stata la somma dei detti contributi, ciascuno di pari importanza, a portare all’affermarsi della libertà contrattuale nel pensiero giuridico dell’età moderna. Le presenti considerazioni sono focalizzate sullo sviluppo dei concetti, quali la nozione generale del contratto, il suo rapporto al concetto della promessa, la volontà umana come la fonte dell’obbligatorietà del contratto, nonché la giustifcazione morale di tale forza obbligatoria.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2019, 19, 1
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies