Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "hyperactivity" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Ocena odległych efektów prowadzonych działań psychoedukacyjnych w grupie dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
    Attention-deficit/hyperactivity disorder in children – the role of psychoeducation in longitudinal study
    Autorzy:
    Kądziela-Olech, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943314.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ADHD/HKD
    adolescents
    attention-deficit/hyperactivity disorder
    children
    parents
    psychoeducation
    adhd/hkd
    dzieci
    młodzież
    psychoedukacja
    rodzice
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
    Opis:
    Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is a neurobehavioral disorder characterized by excessive restlessness, inattention, distraction and impulsivity. Currently, there are two terms for his disorder: attention-deficit/hyperactivity disorder – ADHD (DSM-IV) and hyperkinetic disorder – HKD (ICD-10). ADHD in childhood can persist into adolescent and adulthood with long-term negative outcomes. The aim of treatment for ADHD is to decreasesymptoms, enhance functionality, and improve well-being for the child and his or her close contacts and to prevent other psychopathology. Psychoeducation is a paradigm, which includes information about the illness and its treatment. Educating parents to apply consistent behaviour modification techniques at home can help improve to children with ADHD. This study was aimed at assessment remote consequences of psychoeducation in ten years observation of children with ADHD. The treatment was conducted during periodical visit (at 4-weeks intervals) with application of psychoeducation for parents and elements of behavioural therapy. The effects of the psychoeducation were evaluated after 12 months and ten years of its duration. The results were statistically analysed. Research finds that psychoeducational interventions are effective in preventing relapse and improving social functioning. The relevance of psychoeducation has long been recognized as an important part of effective treatment for ADHD. The parental psychopathology entail restrictions of effective therapy.
    Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) jest neurobehawioralnym zaburzeniem charakteryzującym się nadmierną aktywnością ruchową, rozpraszalnością, impulsywnością. Obecnie używane są dwa terminy określające powyższy zespół objawów: nadpobudliwość psychoruchowa (nadruchliwość) z deficytem uwagi – ADHD (wg DSM-IV) i zaburzenia hiperkinetyczne – HKD (wg ICD-10). Współczesne badania wskazują, że etiopatogeneza zespołu jest złożona, związana z uwarunkowaniami genetycznymi i wpływami środowiska. Wśród czynników środowiskowych niezwykle istotne jest środowisko rodzinne oraz rodzaj opieki uwarunkowany socjokulturowo. Charakterystyczne objawy pojawiają się we wczesnym dzieciństwie i mogą utrzymywać się do okresu adolescencji i wieku dorosłego, prowadząc do negatywnych następstw. Celem terapii ADHD jest zmniejszenie nasilenia objawów, poprawa funkcjonowania, kontaktu z otoczeniem oraz zapobieganie dalszej psychopatologii. Filozofia psychoedukacji zakłada, że wiedza, rozumienie zachowań oraz odpowiednie strategie postępowania są skuteczne w terapii zaburzeń psychicznych. Edukacja rodziców, modyfikowanie sposobu postępowania w oparciu o stałość i konsekwencję może poprawić funkcjonowanie dzieci z ADHD. Celem prowadzonych badań była ocena odległych efektów prowadzonej psychoedukacji podczas 10-letniej obserwacji dzieci z ADHD. Psychoedukacja z elementami technik behawioralnych była prowadzona podczas okresowych wizyt w odstępach 4-tygodniowych. Efekty postępowania terapeutycznego oceniano po 12 miesiącach jego trwania, a następnie po 10 latach. Wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej. Z badań wynika, że psychoedukacja stanowi istotny element terapii ADHD – może mieć wpływ na zmniejszenie nasilenia zaburzeń oraz poprawę funkcjonowania społecznego. Psychopatologia rodziców istotnie ogranicza efekty terapii.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 3; 149-156
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi w ocenie nauczycieli i rodziców w odniesieniu do NICHQ Vanderbilt Assessment Scale
    The measurement of the symptoms of ADHD in the NICHQ Vanderbilt Assessment Scale for Parent (VADPRS) and for Teacher (VADTRS)
    Autorzy:
    Kądziela-Olech, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944165.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    NICHQ Vanderbilt Assessment Scale
    attention deficit hyperactivity disorder
    parents
    teachers
    nauczyciele
    rodzice
    skala nichq vanderbilt
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
    Opis:
    The presence of several inattentive or hyperactive, impulsive symptoms in two or more situations (at home, school, in other activities) is required for the diagnosis of attention deficit hyperactivity disorder. There is clear evidence that the symptoms interfere with, or reduce the quality of, social, academic, or occupational functioning. The National Initiative for Children’s Healthcare Quality, American Academy of Pediatrics, recommended a toolkit with standardized assessment scales: NICHQ Vanderbilt Assessment Scale – Parent Informant (VADPRS) and NICHQ Vanderbilt Assessment Scale – Teacher Informant (VADTRS), each divided into two sections: symptoms and performance. The aim of the research was to determine whether there is a correlation between categorial symptoms of attention deficit hyperactivity disorder and results obtained in the assessment scales: VADPRS and VADTRS, and a comparative analysis of assessments made by parents and teachers regarding the symptoms and performance of children diagnosed with attention deficit hyperactivity disorder. The study group comprised 132 children (87.1% of boys, 12.9% of girls) with attention deficit hyperactivity disorder, aged between 6 and 12 years (mean age: 9.29 years; SD 1.96) who had been referred for specialized psychiatric diagnosis and therapy to the Day Care Psychiatric Unit. Diagnoses of attention deficit hyperactivity disorder were conducted pursuant to DSM-IV criteria. Each child with attention deficit hyperactivity disorder was assessed by its parent and teacher using the VADPRS and VADTRS. The statistical analysis (based on Statistica, StatSoft 10) revealed high correlations between categorial DSM-IV symptoms and VADPRS/VADTRS. These tools can be helpful in diagnosis, treatment and evaluation of the effects of therapy in children with attention deficit hyperactivity disorder.
    Zgodnie z przyjętymi kryteriami pełna diagnoza zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi wymaga obecności objawów w przynajmniej dwóch obszarach aktywności dziecka (środowisko domowe, szkolne, grupa rówieśnicza) oraz wyraźnego zakłócenia bądź obniżenia jakości funkcjonowania społecznego i edukacyjnego. Warunki te spełnia zestaw narzędzi rekomendowany przez Amerykańską Akademię Pediatryczną i Narodową Inicjatywę Jakości w Ochronie Zdrowia Dziecka, zawierający standaryzowane skale oceny: NICHQ Vanderbilt Assessment Scale – Parent Informant (VADPRS) dla rodziców i NICHQ Vanderbilt Assessment Scale – Teacher Informant (VADTRS) dla nauczycieli. Każda skala jest podzielona na dwie sekcje: objawową i funkcjonalną. Celami podjętych badań były ustalenie, czy istnieje korelacja między objawami kategorialnymi zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi a wynikami uzyskanymi w skalach szacunkowych VADPRS i VADTRS, oraz analiza porównawcza ocen rodziców i nauczycieli w odniesieniu do objawów i funkcjonowania dzieci z rozpoznanym zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Badaniami objęto 132 dzieci (87,1% chłopców, 12,9% dziewcząt) w wieku od 6 do 12 lat (średni wiek: 9,29; SD = 1,96) z objawami zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi hospitalizowanych na Oddziale Dziennym Psychiatrycznym. Diagnozę oparto na kryteriach DSM-IV. Zachowania każdego dziecka zostały ocenione przez rodzica i nauczyciela według odpowiednich skal oceny, odpowiednio VADPRS i VADTRS. Analiza statystyczna (pakiet 10,0 Statistica – StatSoft) wykazała wysokie korelacje między domenami kategorialnymi zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi a użytymi skalami. Wartość tych narzędzi można wykorzystywać nie tylko w diagnozie, lecz także w planowaniu skoordynowanego i zintegrowanego leczenia oraz ocenie skuteczności terapii.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 4; 277-283
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies