Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "children," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-15 z 15
Tytuł:
Aktualne zalecenia dotyczące diagnostyki i leczenia nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży (część pierwsza)
Actual recommendations on diagnosis and treatment of high blood pressure in children and adolescents (part one)
Autorzy:
Jobs, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031076.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
children
diagnosis
hypertension
treatment
nadciśnienie
dzieci
młodzież
diagnoza
leczenie
Opis:
Hypertension is one of the commonest diseases. High blood pressure and its complications are most important elements of cardiovascular risk. Positive correlation between morbidity, mortality and hypertension in adults is apparent. Early start of the disease worsens future prognosis. There are two forms of arterial hypertension: primary and secondary, the latter observed in the course of much pathology. In adults we have to do mostly with primary form of the disease. Up until recently we thought, that high blood pressure in children occurs less commonly and that it is present mostly in its secondary form. Lately, with the progress in diagnostic tools and popularisation of blood pressure measurements as a part of paediatric examination, it becomes apparent, that primary hypertension in adolescents occurs frequently and can be diagnosed even in small children. It is important to establish clear rules concerning detection, evaluation and management of high blood pressure in this age group. Periodically American authors publish reports describing that important problem. The latest report was published in August 2004 edition of “Pediatrics”.The report sets out the current canon of rules and forms the basis of this article.
Nadciśnienie tętnicze jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych chorób. Wysokie ciśnienie tętnicze i jego powikłania narządowe stanowią najistotniejszy element tzw. ryzyka sercowo-naczyniowego. Jest ono skorelowane z chorobowością i śmiertelnością sercowo-naczyniową, najczęstszą przyczyną zgonów w populacji dorosłych. Wczesny początek nadciśnienia ma wpływ na pogorszenie przyszłego rokowania. Nadal obowiązuje podział na nadciśnienie pierwotne (samoistne) i wtórne, pojawiające się w przebiegu wielu różnych patologii. Ogromna większość przypadków nadciśnienia u dorosłych to nadciśnienie samoistne. Do niedawna uważano jednak, że u dzieci choroba występuje znacznie rzadziej i przeważnie ma charakter wtórny. W ostatnich latach dzięki postępowi diagnostyki oraz rozpowszechnieniu wykonywania pomiarów ciśnienia jako elementu badania pediatrycznego stało się oczywiste, że nadciśnienie samoistne występuje u dzieci z dużą częstością i jest diagnozowane w coraz młodszym wieku. Bardzo istotne jest stworzenie jasnych wytycznych dotyczących wykrywania i sposobu postępowania w przypadku wykrycia podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży. Co kilka lat ukazuje się tworzony przez amerykańskich autorów raport na temat nadciśnienia w populacji pediatrycznej. Ostatni, którego zalecenia są aktualnie obowiązującym kanonem, został opublikowany w czasopiśmie „Pediatrics” w 2004 roku. Stanowi on podstawę niniejszego opracowania.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 3; 147-153
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Moczenie nocne u dzieci – aktualnie obowiązujące definicje i standardy postępowania
Enuresis in children – definitions and treatment standards
Autorzy:
Jobs, Katarzyna
Jung, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033277.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
diagnostics
nocturnal enuresis
terminology
treatment
moczenie monosymptomatyczne
dzieci
terminologia
diagnostyka
postępowanie
Opis:
Nocturnal enuresis in Poland concerns about 300 000 of 5–14-year-old children (SMG/KRC report). Opinion about psychical background of enuresis, which was obligatory earlier, cannot be confirmed in recent investigations. Lately new standardization documents were published. One of them was prepared by International Children’s Continence Society (ICCS) and published in 2006 and 2007. Periodic incontinence was divided into day and nocturnal, and nocturnal incontinence was called enuresis. Enuresis we can treat as both sign and disease. It is divided into primary and secondary, monosymptomatic and nonmonosymptomatic. In Poland document called Guidelines for evaluation and treatment concerned children with enuresis was published in 2012. It was prepared by expert groups of Polish Children’s Urology Society and Polish Children’s Nephrology Society. Enuresis is the term which define urinary incontinence while asleep in a child aged at least 5 years. We present here abbreviated version of pathogenesis, diagnostic methods and treatment of nocturnal enuresis.
W Polsce moczenie u dzieci dotyczy szacunkowo 300 000 pacjentów w wieku 5–14 lat (raport SMG/KRC). Panujący do niedawna pogląd, że moczenie wynika z zaburzeń emocjonalnych, nie znalazł potwierdzenia w nowych badaniach. W ostatnich latach ukazały się publikacje porządkujące terminologię dotyczącą tego zagadnienia oraz opracowujące standardy postępowania z dziećmi moczącymi się. W roku 2006 i 2007 opublikowano standardy terminologii odnoszące się do dzieci, autorstwa Komitetu Standaryzacji utworzonego przy International Children’s Continence Society (ICCS). Okresowe nietrzymanie moczu podzielono na dzienne i nocne, a nietrzymanie nocne (nocturnal incontinence) nazwano inaczej moczeniem mimowolnym (enuresis). Moczenie uznano zarówno za objaw, jak i schorzenie – podzielono je na pierwotne i wtórne oraz monosymptomatyczne i niemonosymptomatyczne. W 2012 roku ukazały się w Polsce Wytyczne postępowania diagnostyczno-terapeutycznego z dzieckiem moczącym się w nocy, opracowane przez grupę ekspertów Polskiego Towarzystwa Urologii Dziecięcej oraz Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej. Moczenie nocne to termin określający bezwiedne oddanie moczu w nocy, podczas snu, u dziecka, które opanowało trening czystości lub ukończyło 5 lat. Prezentowana praca skrótowo opisuje etiopatogenezę problemu, wytyczne dla postępowania diagnostycznego i propozycje leczenia.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 32-35
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena stężeń witaminy D w surowicy dzieci z alergią
An assessment of vitamin D serum levels in allergic children
Autorzy:
Rustecka, Agnieszka
Jung, Anna
Jobs, Katarzyna
Kalicki, Bolesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034118.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
allergy
atopic diseases
children
vitamin D
witamina d
alergia
choroby atopowe
dzieci
Opis:
In recent years, there has been a worldwide increase in the incidence of allergy, particularly in the paediatric population. The most common allergic conditions include asthma, allergic rhinitis, allergic conjunctivitis, atopic dermatitis, food allergies and urticaria. There are a number of publications showing the importance of serum vitamin D levels in atopic diseases. The effects of vitamin D on the balance between Th1 and Th2 lymphocyte-mediated immune response as well as the antiinflammatory effects by limiting TNF-α overproduction are emphasised. The role of vitamin D in the formation of natural endogenous antibiotics and antimicrobials, such as defensins and cathelicidins, is also known. Aim of the study: The aim of the study was to assess serum vitamin D levels in allergic children. Material and methods: Children diagnosed with allergy and/or monitored for atopic disease as well as children with recurrent respiratory infections were included in the study. The children were diagnosed and treated at the Department of Paediatrics, Paediatric Nephrology and Allergology of the Military Institute of Medicine in the period from September 2011 to August 2013. A total of 60 children were qualified to a group with allergy diagnosis (group I), and 49 children formed a group with recurrent respiratory infections (group II). Vitamin D levels were measured in 109 children aged from 2 months to 18 years. Results: Low levels of vitamin D (below the normal limit) were shown in both paediatric groups. No statistically significant (p = 0.25) effects of the season on vitamin D levels were found in the whole evaluated population of children. A statistically significant (p < 0.0001) negative correlation was shown between vitamin D serum levels and the age of the assessed children (vitamin D levels decreased with age).
W ostatnich latach obserwowany jest wzrost częstości występowania alergii na świecie, najbardziej zaznaczony w populacji dziecięcej. Do najczęstszych chorób alergicznych należą: astma, alergiczny nieżyt nosa, alergiczny nieżyt spojówek, atopowe zapalenie skóry, alergie pokarmowe oraz pokrzywki. Istnieje wiele publikacji wskazujących na znaczenie stężenia witaminy D w surowicy krwi w chorobach atopowych. Podkreśla się wpływ witaminy D na zachowanie równowagi pomiędzy odpowiedzią immunologiczną generowaną przez limfocyty Th1 i Th2, a także działanie przeciwzapalne poprzez ograniczenie nadmiernej produkcji TNF-α. Znany jest również udział witaminy D w tworzeniu endogennych naturalnych antybiotyków i czynników antydrobnoustrojowych, do których należą defensyny i katelicydyny. Cel pracy: Celem pracy była ocena stężeń witaminy D w surowicy krwi u dzieci z alergią. Materiał i metody: Badaniem objęto dzieci z rozpoznaną chorobą alergiczną i/lub obserwowane w kierunku choroby o podłożu atopowym oraz dzieci z nawracającymi infekcjami układu oddechowego. Dzieci były diagnozowane i leczone w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie w okresie od września 2011 do sierpnia 2013 roku. Sześćdziesięcioro dzieci zakwalifikowano do grupy z rozpoznaną alergią (grupa I), natomiast 49 dzieci do grupy z nawracającymi zakażeniami układu oddechowego (grupa II). Witaminę D oznaczono u 109 dzieci w wieku od 2 miesięcy do 18 lat. Wyniki: Niskie stężenia witaminy D, poniżej granicy normy, wykazano w obu badanych grupach dzieci. Nie stwierdzono istotnego statystycznie (p = 0,25) wpływu pory roku na wartości stężeń witaminy D w całej analizowanej grupie dzieci. Wykazano natomiast istotną statystycznie (p < 0,0001) odwrotną korelację pomiędzy stężeniem witaminy D w surowicy a wiekiem badanych dzieci (im starsze dziecko, tym niższe stężenie witaminy D).
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 1; 85-93
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktualne zalecenia dotyczące diagnostyki i leczenia nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży (część druga – leczenie)
Actual recommendations on diagnosis and treatment of high blood pressure in children and adolescents (part two – therapy)
Autorzy:
Jobs, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031205.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
children
hypertension
nonpharmacologic therapy
pharmacologic therapy
nadciśnienie
dzieci
młodzież
terapia niefarmakologiczna
terapia farmakologiczna
Opis:
The aim of therapy in case of arterial hypertension is not only lowering blood pressure, but first of all, diminishing cardiovascular morbidity and mortality. Cardiovascular risk factors probably are greater in children than in adults, as the disease starts early and lasts longer. Rules of pharmacologic and nonpharmacologic therapy are similar to those used in internal medicine. In all patients therapeutic lifestyle changes should establish the base of treatment. In the moment when indications for antihypertensive drug therapy appear paediatricians use the same pattern as accepted in internal medicine. Still we should remember that no data are available on the long-term effects of antihypertensive drugs on growth and development. Acceptable drug classes for use in children include ACE inhibitors, angiotensin receptor blockers, b-blockers, calcium channel blockers and diuretics. Some drugs have a long history of safety and efficacy and these drugs remain appropriate for paediatric use. It will take longer for paediatricians to have opportunity for use of new therapeutic tools as direct renin inhibitors, new inhibitors of aldosterone receptor or angiotensin immunotherapeutic vaccine.
Celem przyjętego w przypadku rozpoznanego nadciśnienia tętniczego postępowania jest nie tylko obniżenie jego wartości, ale przede wszystkim prewencja powikłań narządowych i związanych z nimi czynników ryzyka sercowo- -naczyniowego. Biorąc pod uwagę wczesny początek choroby i długość jej trwania u dzieci i młodzieży, można przypuszczać, że ryzyko to jest większe niż u chorych dorosłych, jakkolwiek brak jest długofalowych badań. Zasady postępowania farmakologicznego i niefarmakologicznego są analogiczne do używanych przez internistów. U wszystkich chorych podstawę leczenia powinna stanowić modyfikacja diety i stylu życia. W momencie pojawienia się wskazań do włączenia farmakoterapii należy stosować zasady takie same jak u dorosłych, pamiętając, że jak dotychczas nie dysponujemy danymi na temat wpływu długotrwałego leczenia na wzrost i rozwój dzieci. Do leczenia zostało dopuszczonych pięć grup leków: inhibitory konwertazy angiotensyny, antagoniści receptora AT1, b-adrenolityki, blokery kanału wapniowego i leki moczopędne. Dla bezpieczeństwa terapii w pediatrii częściej sięgamy po leki z długą historią stosowania, o określonych w badaniach evidence-based medicine bezpieczeństwie i skuteczności. Pediatrzy z oczywistych względów dłużej będą czekać na możliwość zastosowania w terapii nowych preparatów, takich jak bezpośredni inhibitor reniny, swoiści antagoniści receptora aldosteronowego czy szczepionka przeciwko nadciśnieniu.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 2; 75-79
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena czynności nerek u dzieci leczonych metodą ESWL – doniesienie wstępne
Renal function assessment at children treated with ESWL (extracorporeal shock wave lithotripsy) method – preliminary report
Autorzy:
Straż-Żebrowska, Ewa
Jung, Anna
Jobs, Katarzyna
Bochniewska, Violetta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031491.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
cystatin C
lithotripsy
litotrypsja
microalbuminuria
nephrolithiasis
kamica układu moczowego
dzieci
cystatyna c
mikroalbuminuiia
Opis:
Urolithiasis is the condition where calculi are formed in the urinary tract in case of impaired balance between concentration of inhibitors and promoters of crystallization. Actually, there is observed growing incidence of nephrolithiasis in the societies of highly industrialized countries also in the paediatric population. It applies even up to 5% of this population, and growing group are children in infancy. There are conservative and surgical methods of treatment. Suitable for conservative treatment are usually stones up to 5 mm in diameter, larger deposits require invasive procedures. Among surgical methods there can be distinguished relatively less invasive such as: ESWL (extracorporeal shock wave lithotripsy), PCNL (percutaneous nephrolithotomy), URSL (ureteroscopic lithotripsy). Surgical treatment is nowadays much less common. ESWL procedure by the action of shock wave leads to calculi disintegration. Aim: Method safety assessment in the aspect of renal function at children with urolithiasis treated with ESWL method. Material and methods: Survey covered 16 children (7 male and 9 female) aged 2.5 to 17.5 years (mean age 9.5). Forty-eight hours before performing ESWL procedure, there were blood cell count, markers of inflammation, serum renal parameters concentration (creatinine, urea, cystatin C) and coagulogram determined. Creatinine and cystatin C clearance was calculated. Arterial blood pressure was measured. Reassessment compiled on the basis of the same parameters were made after the period of 1 to 5 months (mean time 2.8 months) after the ESWL treatment. Results: Mean concentration of cystatin C, creatinine, urea and values of creatinine clearance, cystatin C clearance, systolic and diastolic blood pressure before and after ESWL procedure showed no statistically significant differences. Statistically significant reduction of microalbuminuria was found. Conclusions: On the basis of testing carried out, the ESWL procedure was preliminarily found as an effective and safe method of urolithiasis treatment.
Kamica układu moczowego jest chorobą polegającą na tworzeniu się złogów w drogach moczowych w momencie zaburzenia równowagi pomiędzy promotorami i inhibitorami krystalizacji. Obecnie obserwuje się narastanie częstości występowania kamicy w społeczeństwach krajów wysoko uprzemysłowionych, w tym również w populacji dziecięcej. Problem ten dotyczy nawet 5% tej populacji, a coraz większą grupę stanowią dzieci w okresie niemowlęcym. Wśród metod leczenia wyróżniamy postępowanie zachowawcze lub zabiegowe. Leczeniu zachowawczemu najczęściej poddaje się złogi o średnicy do 5 mm, większe wymagają zastosowania metod inwazyjnych. Wśród metod zabiegowych wyróżniamy metody stosunkowo mało inwazyjne, takie jak: ESWL (kruszenie złogów falą generowaną pozaustrojowo), PCNL (przezskórna nefrolitotrypsja), URSL (endoskopowa litotrypsja). Obecnie znacznie rzadziej stosowane jest leczenie operacyjne. Zabieg ESWL poprzez działanie fali uderzeniowej powoduje dezintegrację złogu. Cel: Ocena bezpieczeństwa metody w aspekcie funkcji nerek u dzieci leczonych z powodu kamicy układu moczowego metodą ESWL. Materiał i metody: Badaniem objęto 16 dzieci (7 chłopców i 9 dziewczynek) w wieku od 2,5 do 17,5 roku (średni wiek 9,5 roku). W ciągu 48 godzin przed wykonaniem zabiegu ESWL oznaczano morfologię krwi, wykładniki stanu zapalnego, stężenie parametrów nerkowych w surowicy (kreatynina, mocznik, cystatyna C), koagulogram. Wyliczano klirensy dla kreatyniny oraz cystatyny C. Mierzono wartości ciśnienia tętniczego. Ponownej oceny czynności nerek w oparciu o te same parametry dokonano w okresie od 1 do 5 miesięcy (średni czas 2,8 miesiąca) po zabiegu. Wyniki: Średnie stężenia cystatyny C i kreatyniny oraz wartości klirensów kreatyniny i cystatyny C, mocznika, wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego nie wykazały istotnych statystycznie różnic przed i po zabiegu ESWL. Stwierdzono statystycznie znamienne zmniejszenie mikroalbuminurii. Wnioski: Na podstawie oceny wykonanych badań stwierdzono wstępnie, że metoda ESWL jest skutecznym i bezpiecznym sposobem leczenia kamicy układu moczowego.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 1; 48-53
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przydatność tomografii komputerowej jamy brzusznej z rekonstrukcją wielopłaszczyznową i trójwymiarową w diagnostyce skomplikowanych wad układu moczowego u dzieci
Usefulness of abdominal computed tomography with multiplanar and three-dimensional reconstruction in the diagnosis of complex malformations of the urinary tract in children
Autorzy:
Wachnicka-Bąk, Anna
Jobs, Katarzyna
Jung, Anna
Koziński, Piotr
Bogusławska-Walecka, Romana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033252.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
computer tomography
diagnostics
malformations
urinary tract
układ moczowy
dzieci
diagnostyka
wady rozwojowe
tomografia komputerowa
Opis:
Modern diagnostics of kidneys and urinary tract defects in children covers a wide range of examination, first of all of diagnostic imaging. They are designed mainly to detect specific diseases but they are also useful in monitoring treatment, predicting the risk of developing chronic kidney disease and its multiorgan long-term effects. The correct interpretation of images of the urinary system requires the knowledge of kidneys, ureters, bladder and urethra, anatomy with all kinds of the most common varieties of their construction. Malformations of the urinary tract are the most common congenital anomalies. Most of them are asymptomatic, which may hinder the identification and implementation of appropriate procedure. Early diagnosis and appropriate treatment of urinary tract defects is essential in prognosis, gives a chance to maintain renal function, and thus to normal development of the child. The article describes the cases of clinical diagnostic steps successively achieved in particular health problem, In which the key element proved to be computed tomography (TK). TK allows a good assessment of the anatomy of the kidney and urinary tract. Progress in the field of diagnostic imaging and the prospect of new technical possibilities of tests gives clinicians many diagnostic and therapeutic opportunities and helps to improve the standard of care in children with nephrological problems.
Nowoczesna diagnostyka wad nerek i układu moczowego u dzieci obejmuje szeroki zakres badań, przede wszystkim obrazowych. Mają one na celu wykrycie określonych nieprawidłowości anatomicznych, ale znajdują również zastosowanie w monitorowaniu ich leczenia, przewidywaniu zagrożenia rozwojem przewlekłej choroby nerek i jej wielonarządowych odległych skutków. Właściwa interpretacja obrazu układu moczowego możliwa jest jedynie pod warunkiem dokładnej znajomości anatomii obrazowej nerek, moczowodów, pęcherza moczowego i cewki moczowej, wraz ze wszelkiego rodzaju najczęściej spotykanymi odmianami ich budowy. Wady układu moczowego to najczęściej występujące anomalie wrodzone. Większość z nich ma przebieg bezobjawowy, co może utrudniać rozpoznanie i wdrożenie odpowiedniego postępowania. Dlatego też wczesne postawienie diagnozy i właściwe leczenie wad dróg moczowych ma podstawowe znaczenie dla rokowania, daje szansę na utrzymanie funkcji nerek, a tym samym prawidłowy rozwój dziecka. Przedstawione w pracy opisy przypadków ukazują kolejne etapy diagnostyki konkretnego problemu zdrowotnego, w którym kluczowym elementem okazało się wykonanie badania tomografii komputerowej (TK). TK pozwala na bardzo dobrą ocenę anatomii nerek i dróg moczowych, która umożliwia dokładne określenie anomalii rozwojowych układu moczowego, a co za tym idzie – ustalenie pewnego rozpoznania. Daleko idący postęp w dziedzinie diagnostyki obrazowej i perspektywa nowych możliwości technicznych wykonywanych badań daje klinicystom wiele możliwości diagnostyczno-terapeutycznych i przyczynia się do podwyższenia standardu opieki nefrologicznej u dzieci.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 71-77
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metody zabiegowe w leczeniu kamicy układu moczowego u dzieci
Surgical treatment of urolithiasis in children
Autorzy:
Bochniewska, Violetta
Jung, Anna
Jurkiewicz, Beata
Jobs, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031573.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
complications
effectiveness
surgical methods
urolithiasis
kamica układu moczowego
metody leczenia zabiegowego
powikłania
skuteczność
dzieci
Opis:
Significant progress in the treatment of urolithiasis especially towards surgical management has been made in the last years. Indications for open surgery of urolithiasis are extremely limited due to development of endoscopic methods. The stones with dimension exceeding 6 mm are qualified for surgical treatment. Surgical methods with the low invasiveness are: ESWL (extracorporeal shock wave lithotripsy), URSL/URS (ureterorenoscopic removal of ureteric stones), PCNL (percutaneous nephrolithotomy). Each of these methods can be used in monotherapy and can be combined with each other as well. High energy shock waves which are generate extracorporeal are used in ESWL method. Goal of that therapy is disintegration of the stone. The best effectiveness of ESWL is observed when the stones are smaller than 2 cm and are situated in: renal pelvis, upper and medium renal calyx, pelvicoureteral connection and upper ureter. It is effective if there is free outflow of urine from the renal pelvis. In case of difficult outflow of urine from the renal pelvis, the treatment of choice is PCNL. To remove the deposits located in the lower ureter or if the stone is large and obstruct the ureter, it is the best to use ureterorenoscopic lithotripsy. Open surgeries of nephrolithiasis are performed in cases of significant hydronephrosis, numerous kidney stones, after failed ESWL or failed ureterorenoscopy, in morbid obesity.
W ostatnich latach nastąpił znaczny postęp w leczeniu kamicy układu moczowego, zwłaszcza w postępowaniu zabiegowym. Rozwój metod endoskopowych zdecydowanie ograniczył wskazania do operacyjnego leczenia tego schorzenia. Wskazaniem do zabiegowej formy leczenia kamicy moczowej są złogi powyżej 6 mm. Do zabiegowych metod leczenia kamicy układu moczowego o małej inwazyjności należą: ESWL (kruszenie kamieni falami generowanymi pozaustrojowo), URSL/URS (endoskopowe usuwanie złogów z moczowodu), PCNL (przezskórne usuwanie kamieni). Wszystkie wymienione metody mogą być stosowane jako jedyne w terapii, ale można je również ze sobą łączyć. Do zabiegów ESWL wykorzystywane są wysokoenergetyczne fale uderzeniowe, wytwarzane poza ustrojem chorego. Celem zabiegu ESWL jest dezintegracja złogu. ESWL jest najbardziej skuteczne u pacjentów ze złogami nieprzekraczającymi 2 cm, zlokalizowanymi w: miedniczce nerkowej, górnym i środkowym kielichu nerkowym, połączeniu miedniczkowo- moczowodowym i górnym odcinku moczowodu, pod warunkiem swobodnego odpływu moczu z miedniczki. W przypadku utrudnionego odpływu metodą z wyboru staje się PCNL. W celu usunięcia złogów w dolnych odcinkach moczowodów lub w przypadku, gdy kamień jest duży i blokuje moczowód, najkorzystniej jest zastosować ureterolitotrypsję (URSL). Operacje otwarte w kamicy nerkowej wykonuje się obecnie w przypadkach znacznego wodonercza, obecności licznych złogów w obrębie nerek, po nieudanych zabiegach endoskopowych i ESWL, w patologicznej otyłości.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 4; 309-314
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena skuteczności różnych metod leczenia odpływów pęcherzowo-moczowodowych III-V stopnia – doświadczenia własne
Analysis of vesicoureteral reflux grade III-V treatment efficiency under various treatment methods – single centre experience
Autorzy:
Jobs, Katarzyna
Jung, Anna
Jurkiewicz, Beata
Bochniewska, Violetta
Kalin, Katarzyna
Zieniuk, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031642.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
conservative treatment
endoscopy
open surgery
vesicoureteral reflux
odpływy pęcherzowo-moczowodowe
leczenie zachowawcze
endoskopia
leczenie operacyjne
dzieci
Opis:
Vesicoureteral reflux (VUR) is the phenomenon of retrograde urine flow from the bladder towards the kidney. The term is in use from the end of XIX century, nevertheless reasons of its formation and treatment modalities are still discussed. We still do not have treatment standard as well. Aggressive methods are nowadays less popular and we can find in the literature opinions about lack of advantage from VUR surgical treatment. What’s more some authors have doubts if we should use any treatment at all. The aim of the study is retrospective analysis of results of three treatment methods in grade III-V VUR in terms of reflux disappearance. We analysed 68 children treated in our centre between 2005-2008. Three methods are compared: conservative by which we mean antibiotic prophylaxis, endoscopic and open surgery. Forty patients were treated conservatively, 16 by endoscopic injection and 12 by open surgery. At the beginning of treatment and at the end of observation period all children had correct renal function and normal blood pressure. Mean observation time was 18 months. Improvement, by which we understand VUR disappearance or reducing it to I grade, we do not observed in 14% of conservatively treated and 8% of endoscopic treated patients. In all children treated by open surgery improvement was achieved. Although the differences are statistically significant, it is worth of notice that there were so many conservatively treated children, in which improvement of VUR was obtained.
Termin odpływ pęcherzowo-moczowodowy (OPM) oznacza zjawisko cofania się moczu z pęcherza do moczowodu. Mimo że pojęcia OPM używa się od końca XIX wieku, nadal dyskutuje się nad przyczyną powstania tego zjawiska oraz najwłaściwszymi metodami leczenia. Do tej pory nie został opracowany standard postępowania. Agresywne niegdyś podejście do leczenia ulega zmianie i ostatnio pojawiły się w piśmiennictwie głosy na temat braku korzyści stosowania metod zabiegowych. Co więcej, dyskutuje się nawet nad tym, czy warto wdrażać jakiekolwiek postępowanie. Celem pracy jest retrospektywna analiza wpływu metody postępowania na ustępowanie odpływów pęcherzowo-moczowodowych III-V stopnia u leczonych w naszym ośrodku dzieci. Analiza obejmuje 68 pacjentów pozostających pod opieką ośrodka w latach 2005-2008. Porównywane są trzy metody leczenia: operacyjne, endoskopowe oraz postępowanie zachowawcze, przez które rozumiano stosowanie profilaktyki przeciwbakteryjnej dla utrzymania jałowości moczu. Do leczenia zachowawczego zakwalifikowano 40, do leczenia endoskopowego 16, a do leczenia operacyjnego 12 dzieci. W momencie zakwalifikowania do leczenia i w końcowym okresie obserwacji wszyscy badani mieli prawidłową czynność nerek i prawidłowe ciśnienie tętnicze. Średni okres obserwacji wynosił 18 miesięcy. Poprawy, przez którą rozumiano ustąpienie lub zmniejszenie stopnia odpływu do I, nie uzyskano u 14% pacjentów leczonych zachowawczo i 8% leczonych endoskopowo. Obserwowano ją natomiast u wszystkich leczonych operacyjnie. Chociaż różnice te są statystycznie znamienne, zwraca uwagę duża liczba dzieci z wysokim stopniem odpływu, u których poprawa nastąpiła bez interwencji zabiegowej.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 3; 218-223
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kamica układu moczowego u dzieci w wieku 0–3 lata w badaniach własnych z uwzględnieniem współwystępowania wad i zakażeń układu moczowego
Urolithiasis in children aged 0–3 years based on author’s own research, with reference to the coexistence of urinary tract defects and infections
Autorzy:
Wachnicka-Bąk, Anna
Jobs, Katarzyna
Jung, Anna
Kalicki, Bolesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034226.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
dzieci
kamica układu moczowego
urinary tract defects
urinary tract infection
urolithiasis
wady układu moczowego
zakażenie układu moczowego
Opis:
In recent years, there has been a significant increase in the number of children with urolithiasis, particularly in the youngest age group. It is estimated that metabolic disorders account for about 75% of cases of stone formation. Urinary tract infections and defects promote stone formation in children. The aim of the study was to evaluate paediatric patients aged up to 3 years, diagnosed with urolithiasis and staying under the care of our Department, with attention being paid to staghorn calculi and the coexistence of urinary tract infections and defects. Material: A total 514 children with urolithiasis, including 122 children aged up to 3 years, were staying under the care of the Department. Methods: We have performed a retrospective analysis of medical records of children hospitalised at the Department of Paediatrics, Paediatric Nephrology and Allergology of the Military Institute of Medicine between 2008 and 2014 due to urolithiasis. Results: Children in the youngest age group, i.e. up to 3 years old, including 50% of children diagnosed in their first year of life, accounted for 25% of patients with urolithiasis. Urinary tract defects and infections coexisted with urolithiasis in more than 70% of the monitored patients. Staghorn urolithiasis was diagnosed in 16.4% of patients, mostly in children with urolithiasis complicated by urinary infection and/or urinary tract defects. Staghorn urolithiasis was not related to urinary tract defects or infections in more than 30% of children.
W ostatnich latach znacząco zwiększa się liczba dzieci z kamicą układu moczowego, zwłaszcza w najmłodszej grupie wiekowej. Ocenia się, że u około 75% z nich przyczyną tworzenia złogów są zaburzenia metaboliczne. U dzieci do procesu tworzenia złogów przyczyniają się zakażenia oraz wady układu moczowego. Celem pracy była ocena pacjentów pediatrycznych w wieku do 3 lat z rozpoznaniem kamicy układu moczowego, pozostających pod opieką naszego ośrodka, z uwzględnieniem kamicy odlewowej oraz współwystępowania zakażeń i wad układu moczowego. Materiał: Pod opieką ośrodka pozostawało 514 dzieci z kamicą układu moczowego, w tym 122 dzieci do 3. roku życia. Metoda: Retrospektywna analiza dokumentacji medycznej dzieci hospitalizowanych w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej Wojskowego Instytutu Medycznego z powodu kamicy układu moczowego w latach 2008–2014. Wyniki: Jedną czwartą chorych z kamicą moczową stanowiły dzieci z najmłodszej grupy, w wieku do 3 lat, wśród których u prawie 50% zdiagnozowano chorobę w 1. roku życia. Wady rozwojowe układu moczowego oraz zakażenia dróg moczowych towarzyszyły kamicy u ponad 70% obserwowanych pacjentów. Kamicę odlewową stwierdzono u 16,4% badanych, najczęściej u dzieci z przebiegiem kamicy powikłanym zakażeniem układu moczowego i/lub z wadami dróg moczowych. U ponad 30% dzieci kamica odlewowa nie była związana z wadą ani zakażeniem układu moczowego.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 2; 164-170
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaostrzenie przewlekłej choroby nerek w przebiegu pierwotnej hiperoksalurii typu 1 – prezentacja przypadku
Aggravation of chronic renal disease in the course of primary hyperoxaluria type 1 – case presentation
Autorzy:
Bochniewska, Violetta
Jobs, Katarzyna
Jung, Anna
Sikora, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031500.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
chronic kidney disease
nephrocalcinosis
primary hyperoxaluria
urolithiasis
przewlekła choroba nerek
pierwotna hiperoksaluria
wapnica nerek
kamica układu moczowego
dzieci
Opis:
Chronic renal disease (CRD) is the civilization problem of our century. Recently its frequency rises systematically. Epidemiological data estimates its occurrence on 600 million population worldwide and 4 million in Poland. Most frequent causes of CRD are: urolithiasis, polycystic kidneys degeneration and neoplasms of urinary tract. Rare causes of CRD are diabetes mellitus, arterial hypertension, chronic glomerulonephritis, pyelonephritis, genetic abnormalities, among them primary hyperoxaluria type 1. In this report history of primary hyperoxaluria type 1 diagnosis in 4-year-old girl and its influence on the course of chronic kidney disease are presented. In our patient renal failure, nephrocalcinosis and urolithiasis were revealed during the treatment of acute pyelonephritis. The urological treatment was initiated and repeated several times within zwranext 3 months (2 × surgical treatment, 2 × ESWL). Subsequently, metabolic evaluation of nephrocalcinosis and urolithiasis showed severe hyperoxaluria. Primary hyperoxaluria type 1 was suspected and was finally confirmed by genetic evaluation which revealed typical mutations of AGXT gene. Causative pyridoxine treatment resulted in diminishing urinary oxalate excretion and improvement of renal function. Conclusions: Hyperoxaluria type 1 can lead to renal insufficiency in early childhood. Early diagnosis and proper treatment may slow disease progression.
Przewlekła choroba nerek (PChN) zaliczana jest do schorzeń cywilizacyjnych XXI wieku. Jej częstość w ciągu ostatnich lat systematycznie wzrasta. Według danych epidemiologicznych na PChN choruje około 600 mln ludzi na świecie i ponad 4 mln osób w Polsce. Najczęstsze przyczyny przewlekłej choroby nerek to: cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, przewlekłe kłębkowe zapalenie nerek, przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, kamica dróg moczowych, zwyrodnienie torbielowate nerek, nowotwory układu moczowego, szpiczak mnogi, skrobiawica wtórna. Do rzadkich przyczyn PChN możemy zaliczyć choroby uwarunkowane genetycznie, wśród nich pierwotną hiperoksalurię typu 1. W pracy autorzy przedstawiają historię rozpoznania pierwotnej hiperoksalurii typu 1 u 4-letniej dziewczynki oraz wpływ tej choroby na rozwój przewlekłej choroby nerek. Podczas leczenia ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek u pacjentki rozpoznano niewydolność nerek, nefrokalcynozę oraz kamicę układu moczowego. Wdrożono leczenie urologiczne, które powtarzano przez 3 miesiące (2 × operacje, 2 × ESWL). Następnie wykonano diagnostykę metaboliczną kamicy i nefrokalcynozy, która ujawniła znacznie zwiększone wydalanie kwasu szczawiowego. Z tego powodu wysunięto podejrzenie pierwotnej hiperoksalurii, które następnie potwierdzono badaniem genetycznym (typowe mutacje genu AGXT). Wdrożenie leczenia przyczynowego pirydoksyną pozwoliło na zmniejszenie wydalania kwasu szczawiowego w moczu i poprawę funkcji nerek. Wnioski: Pierwotna hiperoksaluria typu 1 może prowadzić do niewydolności nerek w okresie wczesnego dzieciństwa. Wczesna diagnostyka i rozpoznanie tej choroby pozwalają na wdrożenie odpowiedniego leczenia, co zwiększa szansę na opóźnienie jej postępu.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 1; 54-58
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena stężenia ludzkiej obojętnochłonnej lipokaliny (NGAL) w surowicy i moczu dzieci z wadami układu moczowego, poddanych badaniu z użyciem dożylnego środka kontrastowego – doniesienie wstępne
Estimation of neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL) in blood and urine of children with congenital urinary abnormalities, after intravenous radiocontrast media – pilot study
Autorzy:
Jobs, Katarzyna
Rączka, Alicja
Jung, Anna
Lichosik, Marianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031533.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
NGAL
children
contrast-induced nephropathy
dożylne środki kontrastowe
dzieci
nefropatia pokontrastowa
radiocontrast media
urinary tract abnormalities
wady układu moczowego
Opis:
For diagnostic and treatment purpose it is often necessary to perform radiologic examinations with radiocontrast media. Once, in spite of making contrast media more and more safe, specific form of acute kidney injury (AKI), called contrast-induced nephropathy, is still common complication. Many incidences of acute renal injury can lead to chronic renal disease. Lately a promising biomarker for early diagnosis of AKI was found. It is neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL). Its level in blood and urine rises within few hours from the time of insult. The aim of the study was preliminary estimation of NGAL level in patients receiving intravenous contrast because of urography. Material: Seven patients with urinary tract abnormalities (5 girls, 2 boys, mean age 8.5 years). They had normal renal function and had not microalbuminuria. Results: Before administration of the contrast, mean NGAL blood level was 69.9 ng/ml and mean NGAL urine level was 15.8 ng/ml. Four hours after contrast administration mean urine NGAL level raised to 44.18 ng/ml. Forty-eight hours later mean NGAL blood level was 54.31 ng/ml and mean urine NGAL level – 31.18 ng/ml, still twofold higher than before contrast administration. Conclusions: It is of notice that urine NGAL was threefold higher 4 hours after contrast administration than before, and higher level persisted 48 hours later. It is possible that intravenous contrast administration has negative influence on renal function even in patients with initially good renal function.
Badania z użyciem dożylnych środków kontrastowych są często niezbędne w diagnostyce różnych schorzeń. Jednocześnie, mimo stosowania coraz bezpieczniejszych preparatów, po ich podaniu nadal obserwuje się, przeważnie przejściowe, pogorszenie funkcji nerek nazywane nefropatią pokontrastową. Wielokrotne epizody ostrego uszkodzenia funkcji nerek (AKI) mogą z czasem doprowadzić do przewlekłej choroby nerek. W ostatnich latach odkryto nowy, czuły parametr, oceniający ostre uszkodzenie funkcji nerek bardzo wcześnie, bo już w ciągu kilku godzin po zadziałaniu czynnika szkodliwego. Jest nim stężenie we krwi i, przede wszystkim, w porcji moczu ludzkiej obojętnochłonnej lipokaliny (NGAL). Celem pracy jest wstępna ocena stężenia NGAL u pacjentów badanych z użyciem dożylnego środka cieniującego. Materiał stanowiło 7 pacjentów z wadami układu moczowego (5 dziewczynek, 2 chłopców w średnim wieku 8,5 roku), u których wykonano urografię. Wszyscy badani mieli prawidłową czynność nerek, nie stwierdzano u nich mikroalbuminurii. Wyniki: Przed podaniem kontrastu średnie stężenie NGAL w surowicy wynosiło 69,9 ng/ml, w porcji moczu – 15,8 ng/ml. Po 4 godzinach od podania kontrastu średnie stężenie NGAL w porcji moczu podniosło się do 44,18 ng/ml. Po 48 godzinach średnie stężenie NGAL w surowicy wynosiło 54,31 ng/ml, w porcji moczu średnie stężenie obniżyło się do 31,18 ng/ml. Wnioski: Zwraca uwagę fakt potrojenia stężenia NGAL w porcji moczu po 4 godzinach od podania dożylnego kontrastu i utrzymywania się wyższych stężeń po 48 godzinach od badania, co może świadczyć o negatywnym wpływie środka kontrastowego na czynność nerek nawet u pacjentów bez cech przewlekłej choroby nerek.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 1; 44-47
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hiperkalciuria idiopatyczna
Idiopathic hypercalciuria
Autorzy:
Milart, Joanna
Jobs, Katarzyna
Anna, Jung
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034113.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bone density
children
hiperkalciuria
hypercalciuria
urinary tract
urolithiasis
vitamin D
kamica
układ moczowy
witamina d
gęstość kości
dzieci
Opis:
Idiopathic hypercalciuria is one of the most commonly diagnosed metabolic disorders in paediatric and adult patients with urolithiasis. Increased urinary calcium excretion is defined as >4 mg/kg per day. The degree of hypercalciuria can be also estimated based on calcium/creatinine ratio, which is calculated from the morning urine sample. Symptoms of hypercalciuria are nonspecific and may include e.g. abdominal pain, haematuria, recurrent urinary tract infections, leukocyturia or dysuria. The disorder primarily leads to formation of urinary deposits. Three types of hypercalciuria, i.e. absorptive, renal and resorptive, were distinguished based on Pak’s test. The pathogenesis of idiopathic hypercalciuria probably involves both genetic and environmental factors. It is likely that the disease is polygenic in nature, with a varying expression of multiple genes among patients. It is believed that patients with idiopathic hypercalciuria have an increased number of vitamin D receptors or show higher susceptibility to this compound. Diet is another factor affecting the degree of hypercalciuria and the dynamics of urolithiasis. It also seems that adequate vitamin D supplementation can reduce the predisposition to form calcium crystal deposits. It is increasingly postulated that absorptive, renal and resorptive types of hypercalciuria represent different, alternately occurring manifestations of the same disease. Furthermore, it should be emphasised that urolithiasis and idiopathic hypercalciuria are associated with decreased bone density, which is observed in all patient populations, including children.
Hiperkalciuria idiopatyczna jest jednym z najczęściej rozpoznawanych zaburzeń metabolicznych u dzieci i dorosłych z kamicą układu moczowego. Za zwiększone wydalanie wapnia z moczem uważa się wartości powyżej 4 mg/kg masy ciała/dobę. Do oszacowania stopnia hiperkalciurii może również służyć współczynnik wapniowo-kreatyninowy obliczany z porannej porcji moczu. Objawy hiperkalciurii są niecharakterystyczne. Mogą nimi być m.in. bóle brzucha, krwinkomocz, krwiomocz, nawracające zakażenia układu moczowego, leukocyturia czy zaburzenia dyzuryczne. Podstawowa konsekwencja zaburzenia to tworzenie złogów w drogach moczowych. Na podstawie testu Paka wyodrębniono trzy typy hiperkalciurii: absorpcyjny, nerkowy i resorpcyjny. Na patogenezę hiperkalciurii idiopatycznej prawdopodobnie składają się zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Możliwe, że choroba ma charakter poligenowy, a ekspresja wielu genów różni się u poszczególnych chorych. Przypuszcza się, że u pacjentów z idiopatyczną hiperkalciurią występuje większa liczba receptorów dla witaminy D lub mogą być oni bardziej wrażliwi na działanie tego związku. Dodatkowym czynnikiem mającym wpływ na stopień hiperkalciurii, a także dynamikę kamicy układu moczowego jest dieta. Wydaje się też, że stosowanie właściwej podaży witaminy D może zmniejszać tendencję do tworzenia złogów zawierających kryształy wapnia. Coraz częściej postuluje się, że hiperkalciuria absorpcyjna, resorpcyjna i nerkowa są różnymi obliczami tej samej choroby, pojawiającymi się naprzemiennie. Podkreślenia wymaga również związek kamicy układu moczowego i hiperkalciurii idiopatycznej z obniżoną gęstością kości, która występuje we wszystkich grupach pacjentów, w tym u dzieci.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 1; 22-27
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spirometria w długoterminowej kontroli u dzieci z alergicznym nieżytem nosa
Spirometry in a long-term follow-up in children with allergic rhinitis
Autorzy:
Dadas-Stasiak, Ewa
Jung, Anna
Jobs, Katarzyna
Kalicki, Bolesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034125.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
allergic rhinitis
asthma
children
recurrent respiratory infections
spirometry
badanie spirometryczne
alergiczny nieżyt nosa
astma
nawracające infekcje układu oddechowego
dzieci
Opis:
Allergic rhinitis is currently considered the most common allergic condition. The ECAP (Epidemiology of Allergic Disorders in Poland) study, which was conducted in Poland between 2006 and 2008, found that allergic rhinitis affects 23.6% of children aged 6–7 years, 24.6% of children aged 13–14 years and 21.0% of adults aged 35–44 years. It was shown that allergic rhinitis causes a nine-fold increase in the risk of allergic asthma. The aim of the study was to assess the risk of asthma in children with allergic rhinitis based on spirometric identification of bronchial obstruction. A three-year follow-up was conducted in a group of 60 children, including 37 study patients with diagnosed allergic rhinitis and 23 controls. Three (8.1%) children in the study group developed asthma. Despite normal spirometry findings in the three asthmatic children with allergic rhinitis, comparison analyses indicated statistically significant differences in FEV1 and FVC values between the study group with allergic rhinitis and asthma and the controls. Normal spirometry results in most monitored children, suggesting the absence of lower respiratory inflammation, may be associated with an adequate control of allergic rhinitis as a result of proper treatment.
Alergiczny nieżyt nosa jest obecnie uważany za najczęściej występującą chorobę alergiczną. W Polsce w przeprowadzonym w latach 2006–2008 badaniu ECAP (Epidemiologia Chorób Alergicznych w Polsce) stwierdzono, że na alergiczny nieżyt nosa choruje 23,6% dzieci w wieku 6–7 lat, 24,6% w wieku 13–14 lat i 21,0% dorosłych w wieku 35–44 lat. Wykazano, że rozpoznanie alergicznego nieżytu nosa zwiększa ryzyko rozwoju astmy alergicznej aż dziewięciokrotnie. Celem prezentowanej pracy była ocena ryzyka rozwoju astmy u dzieci chorujących na alergiczny nieżyt nosa poprzez określenie, czy występują u nich cechy obturacji oskrzeli w badaniu spirometrycznym. Trzyletniej obserwacji poddano grupę 60 dzieci: 37 stanowiło grupę badaną z rozpoznanym alergicznym nieżytem nosa, a 23 – grupę kontrolną. W badanej grupie 3 dzieci rozwinęło astmę, co stanowiło 8,1%. Wyniki badań spirometrycznych u 3 dzieci z alergicznym nieżytem nosa, u których rozwinęła się astma, były prawidłowe, ale analizy porównawcze wskazywały na statystycznie znamienną różnicę wartości FEV1 i FVC pomiędzy grupą badaną z alergicznym nieżytem nosa i astmą a grupą referencyjną. Prawidłowe wyniki badań spirometrycznych u większości obserwowanych dzieci, sugerujące brak toczenia się procesu zapalnego w dolnych drogach oddechowych, mogą być związane z dobrą kontrolą alergicznego nieżytu nosa w wyniku poprawnie prowadzonego leczenia.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 1; 77-84
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena stężenia tlenku azotu w powietrzu wydychanym u dzieci z alergicznym nieżytem nosa
An assessment of fractional exhaled nitric oxide in children with allergic rhinitis
Autorzy:
Dadas-Stasiak, Ewa
Jung, Anna
Jobs, Katarzyna
Kalicki, Bolesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034041.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
allergic rhinitis (AR)
asthma
children
fractional exhaled nitric oxide (FeNO)
stężenie tlenku azotu w powietrzu wydychanym (feno)
alergiczny nieżyt nosa (ann)
astma
dzieci
Opis:
Allergic rhinitis is an inflammatory condition of the nasal mucosa usually elicited by IgE-mediated response to allergen exposure. It is currently considered the most common allergic disease. Epidemiological research conducted in Poland between 2006 and 2008 identified allergic rhinitis in 23.6% of children aged 6–7 years, 24.6% of children aged 13–14 years and 21% of adults aged 20–44 years. It has been suggested by many authors that the inflammatory process in allergic rhinitis patients involves both, upper and lower respiratory tract. The aim of the study was to demonstrate the presence of lower respiratory tract inflammation based on fractional exhaled nitric oxide measurement. A total of 60 children were included in a 3-year follow-up study between 2011 and 2014 in the Department of Paediatrics, Paediatric Nephrology and Allergology at the Military Institute of Medicine, and the Outpatient Allergy Clinic. The study group of allergic rhinitis patients included 37 children (17 girls and 20 boys aged 6–18 years, mean age 10.4 years), while the reference group included 23 children (11 girls and 12 boys aged 6–12 years, mean age 10.8 years). Fractional exhaled nitric oxide levels were normal in most patients. No statistically significant differences in fractional exhaled nitric oxide were found between the study group (group I) and the reference group (group II), which would indicate the absence of inflammatory processes in the lower airways in the observed children.
Alergiczny nieżyt nosa to stan zapalny błony śluzowej nosa wywołany zazwyczaj IgE-zależną reakcją w odpowiedzi na ekspozycję na alergen. Obecnie uważa się tę jednostkę chorobową za najczęstszą chorobę alergiczną. W Polsce według przeprowadzonych w latach 2006–2008 badań epidemiologicznych rozpoznano ją aż u 23,6% dzieci w wieku 6–7 lat, 24,6% w wieku 13–14 lat i 21% dorosłych w wieku 20–44 lata. Wielu autorów sugeruje, że u osób z alergicznym nieżytem nosa proces zapalny toczy się nie tylko w górnych, ale również w dolnych drogach oddechowych. Celem pracy było wykazanie obecności zapalenia dolnych dróg oddechowych na podstawie oznaczenia stężenia tlenku azotu w wydychanym powietrzu. Trzyletniej obserwacji poddano grupę 60 dzieci pozostających w latach 2011–2014 pod opieką Kliniki Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej Wojskowego Instytutu Medycznego oraz Przyklinicznej Poradni Alergologicznej. Grupę badaną z rozpoznaniem alergicznego nieżytu nosa stanowiło 37 dzieci (17 dziewcząt i 20 chłopców w wieku 6–18 lat, średnia wieku 10,4 roku), zaś grupę referencyjną 23 dzieci (11 dziewcząt i 12 chłopców w wieku 6–12 lat, średnia wieku 10,8 roku). U większości pacjentów stężenie tlenku azotu w powietrzu wydychanym było prawidłowe. Nie stwierdzono statystycznie znamiennej różnicy w stężeniu tlenku azotu w powietrzu wydychanym pomiędzy grupą badaną (grupa I) i referencyjną (grupa II), co przemawiałoby za brakiem procesu zapalnego w dolnych drogach oddechowych u obserwowanych dzieci.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 3; 285-295
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porównanie aktualnych metod oznaczania estymacyjnego przesączania kłębuszkowego u dzieci
Comparison of the estimating glomerular filtration rate in children by different methods
Autorzy:
Lichosik, Marianna
Placzyńska, Małgorzata
Jobs, Katarzyna
Jung, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032860.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Schwartz formula
children
chronic kidney disease
creatinine clearance
estimating glomerular filtration rate
revised
szacunkowy współczynnik filtracji kłębuszkowej
klirens kreatyniny
dzieci
przewlekła cho‑
roba nerek
zmodyfikowany wzór schwartza
Opis:
Assessment of glomerular filtration rate (GFR) is a useful way to assess renal function regardless of age. The gold standard is to measure GFR by isotope method, which in view of the considerable inconvenience for the patient and the high cost, is used only in special clinical situations. In clinical practice, the so-called estimated glomerular filtration rate (eGFR) is used, calculated from serum creatinine level based on one of the many available formulas. In adults, MDRD and Cockcroft-Gault formulas are the most common. In children the commonly used formula to estimate GFR is the Schwartz formula, calculation of which only requires the serum creatinine level and height of the child. The limitations of the methods are their lack of precision, especially in patients with normal or slightly reduced GFR. Recently, in the literature there appeared reports of alternative methods for calculating the estimated GFR. In this paper we compare different ways of calculating eGFR in children with normal or mildly impaired renal function. To calculate eGFR three models were used: the modified Schwartz formula, a new generalized quadratic model by Gao et al. and the height-independent model proposed by Pottel et al. The obtained values were compared with obtained values by glomerular filtration isotope method. The most similar results to the standard were in the group, in which eGFR was calculated by method of Gao et al.
Ocena filtracji kłębuszkowej (glomerular filtration rate, GFR) jest przydatnym sposobem oceny funkcji nerek niezależnie od wieku. Złotym standardem okazuje się pomiar GFR metodą izotopową, który z uwagi na znaczną uciążliwość dla pacjenta oraz wysokie koszty wykorzystywany jest jedynie w wybranych sytuacjach klinicznych. W praktyce klinicznej stosuje się tzw. szacunkowy współczynnik filtracji kłębuszkowej (estimated glomerular filtration rate, eGFR), obliczany na podstawie stężenia kreatyniny w surowicy za pomocą jednego z wielu dostępnych wzorów. U osób dorosłych najczęściej wykorzystuje się wzór MDRD (modification of diet in renal disease) i wzór Cockcrofta-Gaulta. U dzieci powszechnie stosowanym wzorem do szacowania eGFR jest wzór Schwartza, którego obliczenie wymaga jedynie znajomości stężenia kreatyniny w surowicy i wzrostu dziecka. Ograniczeniem stosowanych metod jest ich brak dokładności, zwłaszcza u pacjentów z GFR prawidłowym lub nieznacznie obniżonym. W ostatnim czasie w piśmiennictwie pojawiły się publikacje dotyczące alternatywnych sposobów wyliczania szacunkowego GFR. W niniejszej pracy porównano różne sposoby wyliczania eGFR u dzieci z prawidłową lub nieznacznie upośledzoną funkcją nerek. Do wyliczania eGFR użyto trzech wzorów: zmodyfikowanego wzoru Schwartza, nowego uogólnionego wzoru kwadratowego według Gao i wsp. oraz wzoru niezależnego od wzrostu zaproponowanego przez Pottela i wsp. Uzyskane wartości porównywano z wartościami przesączania kłębuszkowego uzyskanymi metodą izotopową. Najbardziej zbliżone do stosowanego standardu wyniki uzyskano w próbie, w której eGFR wyliczono według wzoru Gao i wsp.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 2; 154-159
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-15 z 15

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies