Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Jaworek, Magdalena" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Problem „sterydofobii” wśród pacjentów chorujących na atopowe zapalenie skóry – przegląd zagadnień
Problem of “corticosteroid phobia” among the patients suffering from atopic dermatitis - review
Autorzy:
Jaworek, Andrzej
Jaworek, Magdalena
Szafraniec, Krystyna
Zalewski, Adam
Kurzawa, Ryszard
Wojas-Pelc, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034408.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Oficyna Wydawnicza Mediton
Tematy:
atopowe zapalenie skóry
miejscowe sterydy
przegląd zagadnień
sterydofobia
współpraca
Opis:
Atopic dermatitis (AD) is a chronic and the most common inflammatory skin disease. AD is characterized by a complex pathophysiology with a wide spectrum of clinical phenotypes. Not fully elucidated etiopathogenesis results in an absence of causative treatment of the disease. Because of their anti-inflammatory, immunosuppressive and antiproliferative effects topical corticosteroids (TCS) are the first line therapy, according to most treatment recommendations. Some patients express irrational fear of using TCS. The concept of steroid phobia, deriving from pulmonology, is not consistent with “phobia” definition. It may be described as a collection of fears, beliefs, knowledge and behaviors associated with a lack of the effectiveness of the treatment. Adherence to TCS is essential for the effective treatment of AD but can be compromised by concerns about their use. This non-adherence contributes to poor disease control and increased health care costs. The topical corticosteroid phobia is very common in the management of chronic inflammatory skin diseases, especially in AD. In the review most recent publications are presented, with particular attention drawn to the new examination tool - TOPICOP scale.
Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą, najczęstszą obecnie dermatozą zapalną skóry. AZS cechuje się złożoną patofizjologią, z szerokim spektrum fenotypów klinicznych. Nie do końca poznana etiologia choroby skutkuje brakiem leczenia przyczynowego schorzenia. Ze względu na swoje przeciwzapalne, immunosupresyjne i antyproliferacyjne działanie miejscowe glikokortykosteroidy (mGKS) są pierwszą linią terapeutyczną w większości zaleceń terapeutycznych. Pewna grupa pacjentów prezentuje niezrozumiały lęk przed użyciem mGKS. Koncepcja fobii sterydowej, wywodząca się pulmonologii, nie spełnia kryteriów „fobii” a raczej jest połączeniem lęku, strachu, przekonań i zachowań prowadząc do braku efektywności terapii. Aplikacja mGKS jest niezwykle istotna dla efektywnej terapii AZS. Niestosowanie się do zaleceń daje brak kontroli choroby i zwiększa koszty zdrowotne z nią związane. Problem sterydofobii jest obecnie bardzo rozpowszechniony w terapii przewlekłych, zapalnych chorób skóry, a szczególnie AZS. W pracy przedstawiono przegląd najważniejszych badań dotyczących problemu sterydofobii oraz zaprezentowano najnowsze narządzie badawcze dotyczące problemu – skalę TOPICOP.
Źródło:
Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny; 2018, 23, 3; 143-149
1427-3101
Pojawia się w:
Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Attempt of evaluation of infliximab therapy effects on the motor function of rheumatoid arthritis patients. Preliminary studies
Próba oceny wpływu leczenia infliximabem na sprawność ruchową chorych z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Badania wstępne
Autorzy:
Jaworek, Jolanta
Jasiak-Tyrkalska, Bożena
Matejak, Magdalena
Jaworek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934637.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
rheumatoid arthritis (RA)
TNF alfa
infliximab
joint mobility
muscle strength
reumatoidalne zapalenie stawów (RZS)
TNFa
ruchomość stawów
siła mięśniowa.
Opis:
Introduction: Tumour necrosis factor alpha (TNFa) plays an important role in the pathogenesis of rheumatoid arthritis (RA). Infliximab (Remicade) is an agent with neutralising effects on the TNFa biological activity. The aim of the study was to assess the dynamics of changes in motor function of patients with RA during infliximab treatment.Methods: Infliximab was administered at doses of 3 mg/kg in a 2-hour intravenous infusion for 14 weeks; initially, the infusions were given every 2 weeks, subsequently every 4 weeks. Eight women at moderately advanced or advanced stages of RA (stages IIş and IIIş according to Steinbrocker Staging System) hospitalised in the Rheumatology Ward of the Józef Dietl Hospital in Cracow were enrolled in the study. Mean serum CRP level in these patients was 3.15 mg%, and the 1-hour sedimentation rate was 55.5. The range of motion was evaluated using the Mechanical Joint Score (MJS) via mobility assessment in the joints of the hands, wrists, and in the elbow, shoulder, hip, knee and ankle joints. Grasp force of the hands was assessed by means of a sphygmomanometer cuff, and the intensity of the inflammatory process, pain and joint stiffness using the questionnaires Western Ontario Mc Master University Index (WOMAC) and Rheumatoid Arthritis Disease Activity Index (RADAI).Results: Statistically significant improvement in the motor function of the joints assessed using MJS and in the quality of life measured by means of RADAI and WOMAC occurred as early as after 2 weeks of the therapy. Pain was markedly alleviated and the grasp force of the hands significantly improved. Normalisation of the CRP concentration and the sedimentaion rate was observed. The most pronounced improvement of all parameters was demonstrated after the first infliximab infusion. During the subsequent weeks, the improvement was significantly slower. In the 14th week of treatment, a marked exacerbation of the disease, yet not exceeding the pre-treatment intensity, was noted, likely due to the increased interval between the successive doses of the preparation.Conclusions: Administration of infliximab in patients with RA induces a quick and significant improvement in patients’ motor function; however, beneficial effects of this agent were attenuated during the subsequent phases of infliximab therapy. This effect may have been caused by the reduction of administration frequency of the preparation (initially every 2 weeks, then every 4 weeks). Therapy- associated occurrence of infliximab-neutralising antibodies resulting in a reduced efficacy of the treatment with this agent cannot be excluded either.
Wstęp: W patogenezie reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) ważną rolę odgrywa czynnik martwicy guzów alfa (TNFa). Lekiem neutralizującym biologiczną aktywność TNFa jest infliximab (Remicade) Celem pracy było określenie dynamiki zmian sprawności ruchowej pacjentów chorych na RZS w trakcie leczenia infliximabem. Metodyka: Infliximab podawano w dawkach 3 mg/kg w postaci 2 godzinnego wlewu dożylnego przez 14 tygodni; początkowo stosowano infuzje co 2 tygodnie, następnie co 4 tygodnie. Grupę badawczą stanowiło 8 kobiet ze średnio zaawansowanym, lub zaawansowanym RZS (IIo i IIIo gr wg Steinbrockera) leczonych na Oddziale Reumatologii Szpitala im J Dietla w Krakowie. Średnia wartość CRP w surowicy tych chorych wynosiła 3,15 mg%, a OB 55,5 po 1 godz. Zakres ruchów badano za pomocą Mechanical Joint Score (MJS), oceniając ruchomość w stawach rąk, nadgarstkowych, oraz w stawach łokciowych, barkowych, biodrowych, kolanowych i skokowych. Oceniano siłę chwytu rąk przy pomocy mankietu do pomiaru ciśnień, oraz nasilenie procesu zapalnego, ból i sztywność stawów używając kwestionariuszy Western Ontario Mc Master University Index (WOMAC) oraz Rheumatoid Arthritis Disease Activity Index (RADAI). Wyniki: Już po pierwszych 2 tygodniach leczenia nastąpiła istotna statystycznie poprawa sprawności ruchowej w stawach mierzona za pomocą MJS, oraz jakości życia mierzona kwestionariuszami RADAI i WOMAC. Wyraźnie zmniejszyły się dolegliwości bólowe i znaczącej poprawie uległa siła chwytu rąk. Zaobserwowano normalizację wartości CRP i OB. Największą poprawę wszystkich parametrów zaobserwowano po pierwszym wlewie infliximabu. W ciągu kolejnych tygodni poprawa postępowała znacznie wolniej. W 14 tygodniu leczenia stwierdzono wyraźne zaostrzenie procesu chorobowego, związane prawdopodobnie z dłuższym odstępem pomiędzy kolejnymi dawkami leku, nie osiągające jednak nasilenia takiego jak przed rozpoczęciem leczenia. Zastosowanie infliximabu u chorych na RZS powoduje szybką i znaczącą poprawę sprawności ruchowej tych chorych, jednak korzystne efekty tego leku uległy zmniejszeniu w następnych etapach leczenia infliximabem. Przyczyn tego zjawiska można upatrywać w zmniejszeniu częstości podawania leku (w początkowym okresie co 2 tygodnie, potem co 4 tygodnie). Niewykluczone jest również, że w trakcie stosowanego leczenia pojawiły się przeciwciała neutralizujące infliximab i na tej drodze doszło do zmniejszenia skuteczności działania tego leku.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(4); 3-9
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies