Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "banking crisis" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Projekcja skuteczności procesów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków w przypadku kryzysu bankowego
Assessing the Efficiency of Bank Resolutions in a Financial Crisis
Autorzy:
Hryckiewicz, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053584.pdf
Data publikacji:
2021-05-18
Wydawca:
Bankowy Fundusz Gwarancyjny
Tematy:
kryzys systemowy
kryzys bankowy
nacjonalizacja
ratowanie banków
BRRD
systemic crisis
banking crises
bailout
resolution
Opis:
Kryzysy bankowe powodują znaczące zniszczenia w systemie finansowym, w przypadku, gdy nie są odpowiednio zarządzane. Przez wiele lat gwarancje państwa, jak również ogromna skala dokapitalizowania banków pozwoliły na szybkie przeciwdziałanie ich negatywnym skutkom w gospodarce. Ostatnie zmiany regulacyjne, takie jak Dyrektywa dot. naprawy i restrukturyzacji oraz uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych, dalej zwanych „bankami” (ang. Bank Recovery and Resolution Directive – BRRD) ma stworzyć mechanizmy interwencyjne umożliwiające restrukturyzację zagrożonych upadłością banków bez ingerencji państwa. Powstaje jednak pytanie, czy i w jakich okolicznościach dostępne metody okażą się skuteczne podczas zdarzeń kryzysowych, a w szczególności podczas zdarzeń systemowych. Celem naszego badania jest empiryczna analiza skuteczności określonych w dokumencie BRRD mechanizmów restrukturyzacyjnych na próbie 215 banków, które doświadczyły różnych działań interwencyjnych podczas 39 systemowych kryzysów bankowych w latach 1992–2017. Wyniki badania wskazują, że skuteczność mechanizmów zależy w dużej mierze od skali kryzysu i jego fazy. Podczas gdy sprzedaż zagrożonego upadłością banku przez instytucję nadzorczą jest skuteczna w początkowej fazie kryzysu, w trakcie zdarzeń systemowych nie przyczynia się do przywrócenia zaufania do rynku, co jest kluczowe w rozprzestrzenianiu się tego typu zjawisk. W czasie kryzysów systemowych jedynym skutecznym mechanizmem okazuje się dokapitalizowanie problematycznego banku wraz z przeprowadzeniem głębokiej restrukturyzacji w ramach Asset Management Vehicle („AMV”). W dalszej kolejności wyniki wskazują, że dokapitalizowanie powinno odbyć się przy mniejszościowym udziale państwa w akcjonariacie banku. Wyniki badania są znaczące dla organów regulacyjnych, które muszą dostosować swoje regulacje do dyrektywy, jak również opracować swoje własne plany dotyczące uporządkowanej restrukturyzacji sektora bankowego na wypadek kryzysów bankowych.
Financial crises cause a substantial destruction in the financial system if not timely and correctly managed. For many years government guarantees and banks’ recapitalizations have allowed to counteract the contagion effects of crises and to restore the confidence in the financial market. The recent regulatory changes, like the implementation of the Bank Recovery and Resolution Directive (BRRD) tries to eliminate the government’s role in managing a financial crisis. However, the question which arises is whether and under what circumstances available methods of resolution are effective during a systemic event. We test the effectiveness of main resolution mechanisms available in the regulatory document on the sample of 215 distressed banks, which were in need of an intervention during 39 systemic banking crises between 1990 and 2017. Our regression results document that the effectiveness of the resolution measures largely depends on the scale and phase of the financial crisis. While the government-assisted merger seems to be effective in the initial phase of crisis (or during less severe crises), during systemic banking crises it does not help to stop the contagion effects. In turn, we find that Asset Management Vehicle (AMV) with sufficient (generally induced by the government) recapitalization is the only effective measure to address banks’ distress, at the same time limiting the systemic effect of the crisis. Our further analysis documents that government should participate in the resolution process, however its role should be limited to minority stakes. In turn, the full bailouts do not appear out to be successful. We find that the regulatory framework is imperfect and the regulators should rethink the design of resolution measures for systemic crises.
Źródło:
Bezpieczny Bank; 2021, 82, 1; 48-69
1429-2939
Pojawia się w:
Bezpieczny Bank
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interwencje rządowe w sektorze bankowym a stabilność sektora finansowego
Government Interventions in the Banking Sector and the Stability of the Financial Sector
Правительсвенные интервенции в банковском секторе и стабильность финансового сектора
Autorzy:
Hryckiewicz, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009037.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
government interventions
financial crisis
banking
sector stability
moral hazard
интервенция государства
финансовый кризис
стабильность
банковский сектор
Opis:
Financial crises place enormous pressure on national governments to intervene. The recent estimates from the financial crisis of 2007–2010 suggest that government interventions may cost 100 trillion US dollars in the world. An increasing attention has been drawn to the negative long-run impact of government interventions on banks’ behavior and the stability of the financial sector. Theoretical studies suggest that such government actions may result in an increased risk in the banking sector, destroying its long-run stability and imposing the danger of the next financial crisis, since they lead to the increased appearance of the phenomenon called ‘moral hazard’. However, there is no sufficient empirical evidence to support this hypothesis. This paper attempts to fill the existing gap by examining the banks’ resolution policies recommended in the World Bank Report (2012). Specifically, the paper examines the link between various government bailout programs and the level of risk in the banking sector in 24 countries over the period of 1991–2003. The author analyzes the behavior of 110 institutions which received any government support during the financial crisis in the given country, and compares it several years afterwards to the risk profile of the banks which were not covered by such interventions. The results of the analysis show that government interventions are strongly correlated with subsequent increased risk taking in the banking sector. In particular, blanket guarantees and capital assistance programs in the form of nationalizations and restructuring funds exert the greatest impact on all banks’ risk measures. The results of the analysis suggest that the use of market forces and regulations strengthening market discipline should best promote the performance and stability of the banking sector in the long run, by reducing the scope of misuses and mistakes made by the protected institutions. On the other hand, government involvement in the banking sector would destroy the incentive system, encouraging the banks to undertake increased risk.
Финансовые кризисы заставляют правительственные институты напрвлять рекордные суммы финансовой помощи на спасение банков, оказавшихся перед угрозой банкротства. Последние оценки, касающиеся кризиса 2007–2010 гг. указывают, что размеры правительственных спасательных пакетов могут составить 100 триллионов долларов. Все большее внимание обращается на отрицательное влияние вмешательства правительств в поведение банков и стабильность финансового сектора в более длительный период. Теоретические исследования доказывают, что эти интервенции могут привести к повышению риска в банковском секторе и уменьшению его стабильности в более длительный период, так как они способствуют распространению явления злоупотреблений (так называемых moral hazard). Это явление связано с угрозой появления очередного, более глубокого финансового кризиса. Однако нет однозначных эмпирических доказательств подтверждающих это предположение. Целью статьи является оценка предлагаемых в докладе Всемирного банка (2012) мер, нацеленных на помощь для банковского сектора. В частности, анализировась зависимость между предлагаемыми мерами помощи и уровнем риска в банковском секторе в более длительный период. Исследование было проведено на пробе почти 110 банков, которые в ходе кризиса в своей стране получили какую-либо помощь со стороны правительства. Анализ охватывает опыт 24 стран за период с 1991 по 2003 гг. Затем, спустя четыре года после использования механизмов помощи, был сопоставлен профиль риска «спасенного» банковского учреждения с действующим в той же самой стране учреждением, которое не получило от правительства антикризисной помощи. Результаты исследования показывают, что вмешательство со стороны правительства сильно скореллировано со склонностью банков в дальнейшем идти на повышенный риск. В частности, безлимитные гарантии правительства и программы фондовой помощи в виде фондов по реструктуризации или национализации оказывают самое большое влияние на уровень риска. Результаты исследований однозначно указывают, что использование рыночных механизмов и меры по повышению рыночной дисциплины банков являются самим эффективным способом восстановления стабильности в банковском секторе на длительный период, ограничивая одновременно риск злоупотреблений и ошибок, допускаемых охраняемыми учреждениями. В свою очередь, интервенция государства уничтожает существующую систему стимулов и способствует склонности банков к повышенному риску.
Źródło:
Ekonomista; 2013, 1; 31-70
0013-3205
2299-6184
Pojawia się w:
Ekonomista
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies