Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "pastorał" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Trzy czy cztery podstawowe funkcje Kościoła? Pastoralnoteologiczny spór o koinonię
Three or four basic functions of the Church? Pastoral theological controversy over the koinonia
Autorzy:
Hajduk, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2165778.pdf
Data publikacji:
2013-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Church
basic functions
Koinonia
Pastoral Theology
Ecclesiology
Opis:
The doctrine of the three offices of Christ was initiated by the Protestant Reformation. Later it became the theological basis for the distinction of the three fundamental functions of the Church – martyria (the prophetic office), diakonia (the royal office) and leiturgia (the priestly office). In post-conciliar publications in Pastoral Theology, however, koinonia appeared among the “basic gestures” of the Church as an additional fourth function. This fact is the subject of dispute among theologians who do their research in the field of the Pastoral Theology. The addition of the koinonia to the triad: martyria, diakonia and leiturgia is criticized by some theologians as an excessive focus on the inner life of the Church, an overestimation of the importance of social and institutional structures, lack of consistency in the application of the principles of Christology and reduction of the salvific mission of the Church to one of her basic functions. However, pastoral reflection on the koinonia proves that neither Christology nor Ecclesiology is a hindrance to rating the koinonia among the basic functions of the Church. Adding the koinonia to the martyria, diakonia and leiturgia shows the concern of the Church for the lives of the faithful and their inner identity. The existence of the Christian communities, which are developing in the spirit of koinonia, is the basis for the reliable transmission of the Gospel, for a social solidarity free from any ideology and for a unanimous adoration of God who sends the Church to introduce all people into communion with Him and to participate in His divine life.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2013, 14; 97-114
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Benignitas pastoralis in the Proclamation of the Word of God
Benignitas pastoralis w proklamacji słowa Bożego
Autorzy:
Hajduk, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037071.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
przepowiadanie
homilia
kaznodziejstwo
duszpasterstwo
łagodność
preaching
homily
proclamation
pastoral care
gentleness
Opis:
Papież Franciszek zwraca się do całego Kościoła z apelem o nawrócenie duszpasterskie, polegające na głoszeniu Ewangelii wszystkim ludziom spragnionym dobroci i czułości Zbawiciela. W nauczaniu Biskupa Rzymu ważną rolę odgrywa benignitas pastoralis, czyli duch miłosierdzia i łagodności towarzyszący duszpasterskiej trosce o grzeszników – ludzi słabych, cierpiących i zrozpaczonych. Łagodność duszpasterska winna również nadawać kształt posłudze słowa, która niezmiennie odgrywa istotną rolę w zbawczym posłannictwie Kościoła. Ponieważ benignitas pastoralis najpełniej wyraża się we wcieleniu Syna Bożego, Jezusa Chrystusa i Jego ziemskiej działalności, dlatego zadaniem głosicieli słowa Bożego jest kontynuować misję Zbawiciela, ukazując ludziom łagodne i miłosierne oblicze Boga, pochylając się z troską nad ludzką słabością i głosząc orędzie zbawienia w języku prostym i zrozumiałym dla ludzi. Obecność benignitas pastoralis w przepowiadaniu stwarza możliwość dotarcia z Ewangelią do słuchaczy, którzy odkrywają prawdziwe oblicze łaskawego i miłosiernego Boga oraz odnajdują w słowie Bożym źródło siły potrzebnej im do wzrostu duchowego. Tak pełniona posługa słowa sprzeciwia się pelagianizmowi, rygoryzmowi i permisywizmowi, gdyż wskazuje na „pierwszeństwo” miłowania ze strony Boga, który w ten sposób uzdalnia człowieka do osiągania świętości zgodnie z ideałem Ewangelii.
Pope Francis addresses to the whole Church the appeal for pastoral conversion, involving the proclamation of the Gospel to all people yearning for the kindness and sensitivity of the Saviour. In the teaching of the Bishop of Rome, benignitas pastoralis plays an important role as a spirit of mercy and gentleness accompanying pastoral concern for sinners – the weak, the suffering and despairing. Pastoral gentleness should also shape the ministry of the word which continued to play a significant function in the saving mission of the Church. Because benignitas pastoralis was most fully expressed in the Incarnation of the Son of God, Jesus Christ and His earthly activity, it is why the task of preachers of the word of God is to prolong the mission of the Saviour, showing people the gentle and merciful face of God, bending solicitously over human weakness and proclaiming the message of salvation in a simple and comprehensible language. The presence of benignitas pastoralis in preaching makes it possible to reach the audience with the Gospel, discovering the true face of a merciful God, and find in His word a source of strength needed for their spiritual growth. So executed, the ministry of the word is opposed to Pelagianism, rigorism and permissiveness, because it points to the “primacy” of God's love which thus enables man to achieve the ideal of holiness according to the ideal of the Gospel.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 12; 47-61
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ teologii ludu na magisterium homiletyczne papieża Franciszka
Influence of the Theology of the People on the Homiletic Magisterium of Pope Francis
Autorzy:
Hajduk, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034976.pdf
Data publikacji:
2022-01-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
eklezjologia
Kościół
duszpasterstwo
przepowiadanie słowa Bożego
ewangelizacja
ecclesiology
Church
pastoral
preaching
evangelization
Opis:
Po Soborze Watykańskim II w Argentynie pojawiła się teologia ludu, której zadaniem było pomóc Kościołowi w Ameryce Południowej dokonać odnowy duszpasterskiej z uwzględnieniem lokalnego kontekstu kulturowo-religijnego. Do tej koncepcji teologiczno-pastoralnej odwołuje się w swoim nauczaniu powszechnym papież Franciszek, dla którego podstawowym zadaniem Kościoła jest głoszenie Ewangelii. W wypełnianiu swojej misji Kościół musi sięgać do doświadczenia ludu i mieć na uwadze wszystkie jego potrzeby. Sam lud winien być postrzegany jako podmiot głoszenia słowa Bożego, gdyż nieustannie uczestniczy w dialogu z Bogiem, pozwala Mu kształtować swoje życie i przyczynia się do umocnienia wiary Kościoła. Papież Franciszek, który w swojej adhortacji Evangelii gaudium wiele uwagi poświęca kwestii przygotowania i wygłoszenia homilii, pokazuje jak życie i wiara ludu Bożego inspirują treść przepowiadania, wpływają na sposób podejścia homilisty do słuchaczy i pomagają mu przemawiać językiem bliskim i zrozumiałym dla adresatów posługi słowa.
After the Second Vatican Council, the theology of the people appeared in Argentina. The task of the Argentinian theologians was to help the Church in Latin America to carry out a pastoral renewal taking into account the local cultural and religious context. Pope Francis, for whom the primary mission of the Church is to proclaim the Gospel, refers to this theological and pastoral concept in his universal teaching. In fulfilling her mission, the Church must refer to the experience of people and take into account all their needs. People themselves should be seen as the subjects of the proclamation of the word of God, because they constantly participate in dialogue with God, allow Him to shape their lives and contribute to strengthening the faith of the Church. Pope Francis, who devotes in his Exhortation Evangelii Gaudium a lot of attention to the issue of preparing and delivering the homily, shows how the life and faith of God’s people inspire the content of preaching, influence the homilist’s approach to the audience and help him speak in a language that is close and understandable to the addressees of the ministry of the word.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 1; 27-47
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mistagogia egzystencjalna Karla Rahnera a przepowiadanie słowa Bożego
Existencial Mystagogy of Karl Rahner and Proclamation of the Word of God
Autorzy:
Hajduk, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035204.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
duszpasterstwo
mistagogia
przepowiadanie
doświadczenie
duchowość chrześcijańska
pastoral care
mystagogy
preaching
experience
Christian spirituality
Opis:
Kościół katolicki po Soborze Watykańskim II coraz więcej uwagi przywiązuje do mistagogii, do czego w znacznej mierze przyczynił się Karl Rahner. Wzywa on do jej praktykowania w duszpasterstwie ze względu na konieczność zmiany sposobu przekazu wiary, która będzie zanikać, jeśli ludzie nie zostaną wprowadzeni w bezpośrednie, osobiste doświadczenie Boga. Dlatego Kościół w swej działalności pastoralnej nie może się ograniczyć do wykładu doktryny chrześcijańskiej, lecz winien wskazywać ludziom drogi prowadzące do życia w zjednoczeniu z Bogiem i towarzyszyć im w osiąganiu pełni człowieczeństwa. Również głoszenie słowa Bożego ma mieć charakter mistagogiczny, czyli odsłaniać ślady obecności Boga w ludzkiej rzeczywistości, odpowiadać na najgłębsze potrzeby duchowe słuchaczy i wspierać ludzi w podejmowaniu decyzji o życiu w zjednoczeniu z Bogiem. Rahnerowska koncepcja mistagogii egzystencjalnej nie neguje potrzeby mistagogii liturgicznej, ale apeluje o jej ścisłe powiązanie z codzienną ludzką egzystencją.
After the Second Vatican Council, the Catholic Church pays more and more attention to mystagogy. Karl Rahner is a person who has contributed considerably to this. His appeal is to practice it in pastoral care, and a change in the method of transmitting the faith. It will disappear if people are not introduced into God's direct personal experience. Therefore, the Church, in her pastoral activity, can't limit herself to the exposition of Christian doctrine. She should show people the paths leading to life in union with God and accompany them in achieving the fullness of humanity. Also, the proclamation of the word of God is to be of a mystagogical character, that is, to reveal traces of God's presence in human reality, respond to the deepest spiritual needs of listeners and support people in making decisions about living in relationship with God. Rahner's concept of existential mystagogy doesn't negate the need for liturgical mystagogy but appeals for its close connection with everyday human existence.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 12; 39-52
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne postulaty unowocześnienia Kościoła i ich relewancja
Contemporary Postulates of the Modernization of the Church and their Relevance
Autorzy:
Hajduk, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046407.pdf
Data publikacji:
2020-10-09
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
katolicyzm
eklezjologia
społeczeństwo
doktryna
ewangelizacja
duszpasterstwo
Catholicism
ecclesiology
society
doctrine
evangelization
pastoral care
Opis:
W dzisiejszych czasach Kościół katolicki staje się często przedmiotem surowej krytyki. Zarzuca mu się anachroniczność i skostniałość struktur organizacyjnych, krępowanie wolności słowa, propagowanie przestarzałych wzorców życiowych i kultury przednaukowej, totalitaryzm i zachłanność. Krytycy Kościoła formułują także postulaty jego odnowy, wzywając do modernizacji struktur, zdefiniowania na nowo kościelnej doktryny, udoskonalenia przekazu treści wiary oraz dostosowania działalności do oczekiwań społecznych. Wskazując Kościołowi kierunki transformacji, odwołują się do modnych dzisiaj poglądów (filozoficznych) i dokonujących się w świecie procesów społecznych. Pomijają przy tym fakt, że Kościół jest „Bożą budowlą” i nie można dokonać jego reformy bez odniesienia do słowa Bożego i Tradycji. Kościół zaś może prawdziwie odnawiać się tylko mocą Ewangelii i w wierności misji powierzonej mu przez Jezusa Chrystusa.
Nowadays, the Catholic Church is often the subject of severe criticism. It is accused of being an anachronism, ossificating of organizational structures, limiting freedom of speech, propagating outdated life patterns and pre-scientific culture, totalitarianism and greed. The Church’s critics also formulate demands for its renewal, calling for the modernization of structures, the redefinition of ecclesiastic doctrine, the refinement of the communication of the content of faith and the adaptation of activities to social expectations. B y indicating the Church the directions of transformation, they refer to current trendy (philosophical) views and social processes taking place in human reality. They also ignore the fact that the Church is “God’s building” and that it cannot be reformed without reference to the Word of God and tradition. The Church can truly be renewed only by the power of the Gospel and by faithfulness to the mission entrusted to him by Jesus Christ.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 3; 211-224
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Terapeutyczna rola benignitas pastoralis
Therapeutic Role of Benignitas Pastoralis
Autorzy:
Hajduk, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142928.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Church
pastoral care
spiritual therapy
disease
sin
Kościół
duszpasterstwo
terapia duchowa
choroba
grzech
Opis:
W czasach współczesnych propagowana jest kultura terapeutyczna, w której człowiek wyraża sprzeciw wobec wszelkich form cierpienia oraz bólu i podejmuje wiele wysiłków, aby zachować zdrowie i dobre samopoczucie. Wszystko to stanowi wyzwanie dla Kościoła, którego zadaniem jest pomóc ludziom wykorzystać terapeutyczny potencjał wiary chrześcijańskiej i służyć im pomocą w prowadzeniu zdrowego życia, w którym człowiek integruje wszystkie stany – chorobę, śmierć, błędne decyzje i niepowodzenia. W tym działaniu wspiera wierzących sam Bóg, pokazując im, jak służyć ludziom chorym na ciele i duszy, zniżając się ku nim ze swoją uprzedzającą miłością. To działanie Boga wypełnione troską o słabych i potrzebujących i łaskawością względem grzeszników jest wzorem dla duszpasterzy, którzy wezwani są do pełnienia swojej posługi w duchu benignitas pastoralis. Wówczas w nawiązywanych przez nich relacjach międzyosobowych komunikowane jest ludziom współczucie, solidarna bliskość i czułość Boga. Tak praktykowana łagodność duszpasterska prowadzi ludzi poszukujących uzdrowienia do zaakceptowania swojej kruchości i grzeszności, do zjednoczenia się z Bogiem i czerpania z tej więzi siły do pokonania swoich słabości i zranień duchowych.
In modern times, a therapeutic culture is promoted in which people express their resistance toward all forms of suffering and pain and make many efforts in order to stay healthy and well. All this is a challenge for the Church, whose task is to use the therapeutic potential of the Christian faith and help them in leading a healthy life. It becomes possible when a person is able to integrate in her life all states – illness, death, wrong decisions and failings. In this action of supportive believers, God himself supports them how to serve people who are sick in body and soul, descending towards them with his foregoing love. God’s action, filled with care for the weak and needy and with graciousness towards sinners, is a model for pastors who are called to carry out their ministry in the spirit of benignitas pastoralis. Then, compassion, solidary closeness and God’s tenderness are communicated to people in the interpersonal relationships they establish in their pastoral activity. Pastoral meekness practiced in this way leads people seeking health to accept their fragility and sinfulness, to unite with God and to draw strength from it to overcome their weaknesses and spiritual hurts.
Źródło:
Polonia Sacra; 2021, 25, 1; 55-75
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Magisterium pastoralne w posłudze papieża Franciszka
Pastoral Magisterium in the Ministry of Pope Francis
Autorzy:
Hajduk, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430829.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
duszpasterstwo
doktryna chrześcijańska
Jan XXIII
Sobór Watykański II
pastoral care
Christian doctrine
John XXIII
Vatican Council II
Opis:
Nauczanie papieża Franciszka wzbudza wiele kontrowersji, a nawet wywołuje posądzenia o niewierność w stosunku do Tradycji katolickiej i odejście od nauczania jego poprzedników na tronie Piotrowym. Takie reakcje mogą być spowodowane niezrozumieniem charakteru magisterium papieskiego, które ma wyraźny profil pastoralny. Poprzez tekst artykułu autor chce pomóc w zrozumieniu intencji papieża i treści jego nauczania, ukazując zwrot Kościoła ku kwestiom duszpasterskim, dokonany na Soborze Watykańskim II z inspiracji Jana XXIII, a także podejście Franciszka do kościelnego przekazu prawdy chrześcijańskiej. W tym celu zostaną wykorzystane dokumenty Kościoła, których analiza wsparta refleksją teologów pozwala uzasadnić tezę, iż nauczanie papieża Franciszka jest kontynuacją myśli soborowej zarówno z uwagi na jego formę, jak i zawarte w nim przesłanie. Takie podejście do przekazu prawdy chrześcijańskiej wzbogaca wewnętrzne życie Kościoła i dynamizuje jego działalność w świecie.
The teaching of Pope Francis raises some controversy, and even causes accusations of infidelity to Catholic Tradition and turning away from the teaching of his predecessors on the throne of Peter. Such reactions may be due to a misunderstanding of the nature of the papal Magisterium, which has a clear pastoral profile. This article aims to help understand the Pope’s intentions and the content of his teaching, showing the Church’s turn towards pastoral issues, made at the Second Vatican Council inspired by John XXIII, as well as Francis’ approach to the Church’s transmission of the Christian truth. For this purpose, the documents of the Church will be used, the analysis of which, supported by the reflection of theologians, allows the justification of the thesis that the Magisterium teaching of Pope Francis is a continuation of the conciliar thought both in terms of its form and the content of its  message. This approach to the transmission of the Christian truth enriches the inner life of the Church and dynamizes its activity in the world.
Źródło:
Polonia Sacra; 2022, 26, 4; 7-28
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies