Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ewangelizacja;" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Wpływ teologii ludu na magisterium homiletyczne papieża Franciszka
    Influence of the Theology of the People on the Homiletic Magisterium of Pope Francis
    Autorzy:
    Hajduk, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034976.pdf
    Data publikacji:
    2022-01-31
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    eklezjologia
    Kościół
    duszpasterstwo
    przepowiadanie słowa Bożego
    ewangelizacja
    ecclesiology
    Church
    pastoral
    preaching
    evangelization
    Opis:
    Po Soborze Watykańskim II w Argentynie pojawiła się teologia ludu, której zadaniem było pomóc Kościołowi w Ameryce Południowej dokonać odnowy duszpasterskiej z uwzględnieniem lokalnego kontekstu kulturowo-religijnego. Do tej koncepcji teologiczno-pastoralnej odwołuje się w swoim nauczaniu powszechnym papież Franciszek, dla którego podstawowym zadaniem Kościoła jest głoszenie Ewangelii. W wypełnianiu swojej misji Kościół musi sięgać do doświadczenia ludu i mieć na uwadze wszystkie jego potrzeby. Sam lud winien być postrzegany jako podmiot głoszenia słowa Bożego, gdyż nieustannie uczestniczy w dialogu z Bogiem, pozwala Mu kształtować swoje życie i przyczynia się do umocnienia wiary Kościoła. Papież Franciszek, który w swojej adhortacji Evangelii gaudium wiele uwagi poświęca kwestii przygotowania i wygłoszenia homilii, pokazuje jak życie i wiara ludu Bożego inspirują treść przepowiadania, wpływają na sposób podejścia homilisty do słuchaczy i pomagają mu przemawiać językiem bliskim i zrozumiałym dla adresatów posługi słowa.
    After the Second Vatican Council, the theology of the people appeared in Argentina. The task of the Argentinian theologians was to help the Church in Latin America to carry out a pastoral renewal taking into account the local cultural and religious context. Pope Francis, for whom the primary mission of the Church is to proclaim the Gospel, refers to this theological and pastoral concept in his universal teaching. In fulfilling her mission, the Church must refer to the experience of people and take into account all their needs. People themselves should be seen as the subjects of the proclamation of the word of God, because they constantly participate in dialogue with God, allow Him to shape their lives and contribute to strengthening the faith of the Church. Pope Francis, who devotes in his Exhortation Evangelii Gaudium a lot of attention to the issue of preparing and delivering the homily, shows how the life and faith of God’s people inspire the content of preaching, influence the homilist’s approach to the audience and help him speak in a language that is close and understandable to the addressees of the ministry of the word.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 1; 27-47
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współczesne postulaty unowocześnienia Kościoła i ich relewancja
    Contemporary Postulates of the Modernization of the Church and their Relevance
    Autorzy:
    Hajduk, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046407.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-09
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    katolicyzm
    eklezjologia
    społeczeństwo
    doktryna
    ewangelizacja
    duszpasterstwo
    Catholicism
    ecclesiology
    society
    doctrine
    evangelization
    pastoral care
    Opis:
    W dzisiejszych czasach Kościół katolicki staje się często przedmiotem surowej krytyki. Zarzuca mu się anachroniczność i skostniałość struktur organizacyjnych, krępowanie wolności słowa, propagowanie przestarzałych wzorców życiowych i kultury przednaukowej, totalitaryzm i zachłanność. Krytycy Kościoła formułują także postulaty jego odnowy, wzywając do modernizacji struktur, zdefiniowania na nowo kościelnej doktryny, udoskonalenia przekazu treści wiary oraz dostosowania działalności do oczekiwań społecznych. Wskazując Kościołowi kierunki transformacji, odwołują się do modnych dzisiaj poglądów (filozoficznych) i dokonujących się w świecie procesów społecznych. Pomijają przy tym fakt, że Kościół jest „Bożą budowlą” i nie można dokonać jego reformy bez odniesienia do słowa Bożego i Tradycji. Kościół zaś może prawdziwie odnawiać się tylko mocą Ewangelii i w wierności misji powierzonej mu przez Jezusa Chrystusa.
    Nowadays, the Catholic Church is often the subject of severe criticism. It is accused of being an anachronism, ossificating of organizational structures, limiting freedom of speech, propagating outdated life patterns and pre-scientific culture, totalitarianism and greed. The Church’s critics also formulate demands for its renewal, calling for the modernization of structures, the redefinition of ecclesiastic doctrine, the refinement of the communication of the content of faith and the adaptation of activities to social expectations. B y indicating the Church the directions of transformation, they refer to current trendy (philosophical) views and social processes taking place in human reality. They also ignore the fact that the Church is “God’s building” and that it cannot be reformed without reference to the Word of God and tradition. The Church can truly be renewed only by the power of the Gospel and by faithfulness to the mission entrusted to him by Jesus Christ.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 3; 211-224
    0044-4405
    2543-9715
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Udział ubogich w ewangelizacji na przykładzie działalności kościelnych wspólnot podstawowych
    Autorzy:
    Hajduk, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041360.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Church
    evangelization
    laity
    the poor
    basic ecclesial communities
    Kościół
    ewangelizacja
    laikat
    ubodzy
    kościelne wspólnoty podstawowe
    Opis:
    Wierni świeccy są powołani do pełnienia posługi ewangelizacyjnej w Kościele i dla Kościoła. W tym dziele ważną rolę odgrywają kościelne wspólnoty podstawowe, w których formowani są uczniowie Chrystusa i poprzez które rozwija się dzieło ewangelizacji. Wspólnoty te, których działalność została zapoczątkowana w Kościele południowoamerykańskim, są prawdziwym wyrazem kościelnej komunii i ośrodkami ewangelizacji (ChL nr 26). Są one także szczególnym wyrazem opowiedzenia się Kościoła po stronie ubogich, gdyż często tworzą je ludzie pozbawieni sprawiedliwego dostępu do dóbr materialnych i żyjący na marginesie życia społecznego. W działalności kościelnych wspólnot podstawowych ubodzy najpierw sami siebie ewangelizują, karmiąc się słowem Bożym, aby stało się ono dla nich źródłem inspiracji do życia i działania. Wówczas też ubodzy stają się podmiotami w dziele ewangelizacji, głosząc Dobrą Nowinę o zbawieniu nie tylko słowem, ale także świadectwem życia. Jej przekaz następuje dzięki konkretnym spotkaniom międzyosobowym, w których postawa wierzących w Chrystusa wzywa ludzi do przyjęcia wartości chrześcijańskich i przepojenia nimi tworzonej przez nich kultury.
    The Christian laity is called to the ministry of evangelization in the Church and for the Church. In this work, basic ecclesial communities play an important role, because they are forming disciples of Christ and preparing them to bear testimony to the Gospel in the world. The communities have been initiated in the Church of South America and are centres of evangelization as a true expression of ecclesial communion (ChL no. 26). They also express the preferential option of the Church for the poor, because they are often created by people deprived of fair access to material goods and live on the margins of society. In the activities of basic ecclesial communities, the poor evangelize themselves first, feeding on the Word of God, to make it a source of inspiration for life and action. At that time, the poor are becoming subjects of evangelization, when they recognize the proclamation of the Good News of salvation as their task, not only with words but also through the testimony of life. The transmission of the Gospel occurs in interpersonal encounters in which the attitude of believers in Christ urges people to adopt Christian values and imbue in them the culture created by them.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2013, 8; 63-76
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Strategie misyjnego działania Kościoła w Ameryce Łacińskiej
    Strategies for missionary activity of the Church in Latin America
    Autorzy:
    Hajduk, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2150926.pdf
    Data publikacji:
    2016-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    Kościół
    misje
    ewangelizacja
    inkulturacja
    wyzwolenie
    parafia
    małe wspólnoty kościelne
    Church
    missions
    evangelization
    inculturation
    liberation
    parish
    small Churches communities
    Opis:
    W swojej pracy misyjnej (lub ewangelizacyjnej) Kościół stosuje strategie, które zakładają działania racjonalne i funkcjonalne, odpowiadające danemu kontekstowi historycznemu i społecznemu, umożliwiając w ten sposób właściwy przekaz Ewangelii. W Ameryce Południowej można wyróżnić trzy podstawowe strategie, które są widoczne w posoborowej działalności misyjnej Kościoła: inkulturacja Ewangelii, wyzwolenie jako konsekwencja opcji na rzecz ubogich oraz rozwój struktur kościelnych. Strategia inkulturacji opiera się na uznaniu godności, tożsamości, integralności i bogactwa kultur tubylczych. Strategia misyjna wyzwolenia człowieka z niewoli grzechu i nędzy materialnej prowadzi do realizacji opcji na rzecz ubogich, wyraźnie zakorzenionej w Ewangelii. Strategia misyjna, która polega na wspieraniu rozwoju Kościołów lokalnych i tworzeniu nowych struktur kościelnych, docenia działalność ewangelizacyjną parafii i małych wspólnot kościelnych, które formują swoich członków w duchu Ewangelii i w tym samym duchu służą przemianie rzeczywistości ludzkiej w cywilizacji miłości. Wszystkie te strategie stosowane w działalności misyjnej Kościoła południowoamerykańskiego przenikają się i uzupełniają wzajemnie, wzywając ludzi do nawrócenia i prowadząc do spotkania z Chrystusem, dzięki któremu rozkwita nowa ludzkość" (por. VD 93).
    In her missionary (or evangelizing) work, the Church uses strategies which involves rational and functional activities, corresponding to a given historical and social context, thereby enabling the appropriate transmission of the Gospel. In South America, there are three basic strategies which are visible in the post-conciliar Church’s missionary activity: the inculturation of the Gospel, the liberation as a consequence of the option for the poor and the development of ecclesial structures. The strategy of inculturation is based on the recognition of the dignity, identity, integrity and richness of indigenous cultures. The missionary strategy of liberation of man from the slavery of sin and material misery leads to the fulfillment of the option for the poor, clearly rooted in the Gospel. The missionary strategy what consists insupporting the development of local Churches and in creating new ecclesiastical structures, appreciates the evangelizing activity of the parish and of the small ecclesial communities thatform their members in the spirit of the Gospel and in that same spirit, serve the transformation of human reality in the civilization of love. All of these strategies used in the missionary activity of the South American Church penetrate and complement each other, calling people to conversion and leading to the encounter with Christ, through whom a new humanity flowers” (cf. VD 93).
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2016, 17; 171-182
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Evangelisieren durch die gelebte Communio
    Ewangelizować poprzez żywą communio
    Autorzy:
    Hajduk, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/460457.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Warszawska Prowincja Redemptorystów
    Tematy:
    Communio
    Kościół
    Ewangelizacja
    Gościnność
    Relacje międzyosobowe
    wspólnota
    Communion
    Church
    Evangelization
    Hospitality
    interpersonal relationships
    community
    Kirche
    Evangelisierung
    Gastfreundschaft interpersonale Beziehungen
    Gemeinschaft
    Opis:
    Communio jest pojęciem, którego używa Nowy Testament, by opisać życie Kościoła. Zgodnie z ideałem communio kształtowane są również egzystencja i działalność pierwszych wspólnot chrześcijańskich. Od Soboru Watykańskiego II communio staje się wiodącą myślą eklezjologiczną, która pozwala określić naturę Kościoła, nadać kształt jego strukturom oraz wyznaczyć kierunek jego urzeczywistniania się w świecie. Ideał komunii jest bardzo bliski koncepcji (nowej) ewangelizacji, którą „należy uważać za łaskę i właściwe powołanie Kościoła” (por. EN 14). Działalność ewangelizacyjna nie może być sprowadzona do przekazu doktryny, ale musi przyjąć postać ortopraktyki, czyli życia i działania wypełnionego czynami dokonanymi w duchu Ewangelii. Taką możliwość stwarza communio, która swoją siłę ewangelizacyjną ujawnia w działalności małych wspólnot kościelnych, w gościnności chrześcijańskiej oraz w relacjach międzyosobowych, pozwalających na przekaz doświadczenia wiary. Wspólnoty kościelne ożywiane ideałem communio, praktykujące chrześcijańską gościnność i pielęgnujące otwarte, braterskie relacje stają się uprzywilejowanymi miejscami socjalizacji religijnej, czyli przekazywania z pokolenia na pokolenie wiary w Chrystusa wraz z wynikającymi z niej wartościami, normami i postawami.
    Źródło:
    Studia Redemptorystowskie; 2013, 11; 117-133
    1731-710X
    Pojawia się w:
    Studia Redemptorystowskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies