Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Przysada, Grzegorz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Gait velocity as a tool for evaluating the effects of gait training in patients with chronic stroke
    Prędkość chodu jako narzędzie oceny efektów treningu chodu u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu
    Autorzy:
    Guzik, Agnieszka
    Drużbicki, Mariusz
    Kwolek, Andrzej
    Przysada, Grzegorz
    Brzozowska-Magoń, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437981.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    stroke
    gait
    gait velocity
    treadmill training
    udar mózgu
    chód
    prędkość chodu
    trening na bieżni
    Opis:
    Background. Gait velocity is a simple but very essential parameter which may be applied as an indicator of functional efficiency. Gait of stroke patients is characterized by reduced speed. As a result, the patients have significantly limited functioning capabilities, including walking independently outside home. The study was designed to assess selected temporal gait parameters, including gait velocity, stride velocity and swing phase velocity in patients with chronic stroke following a rehabilitation program with the use treadmill. Material and method. The study was conducted in a group of 50 patients with hemiparesis in the late period after stroke. Temporal gait parameters such as: gait velocity, stride velocity and swing velocity were examined. Additionally, 10-metre walk test was measured. Results. While analyzing 10-metre walk test results it was shown that after rehabilitation gait velocity increased by an average of 0.15 m/s (p = 0.0000). Similar results were obtained in terms of gait velocity which had been assessed using a 3-dimensional gait analysis, the average gait velocity increased by 0,14m/s (p = 0.0000). Analyzing stride velocity, both the paretic and non-paretic side it was noted that after rehabilitation this particular parameter increased by an average of 0.05 m/s (p = 0.0019) and 0.06 m/s (p = 0.0052). Similar results were achieved in terms of swing velocity of the paretic side - p = 0.0017. Conclusions. It was demonstrated that rehabilitation program with the use of treadmill enabled significant improvement in gait velocity, stride velocity and swing phase velocity in patients with chronic stroke. Gait velocity is a practical and simple tool to be applied for monitoring of progress in rehabilitation and for assessing effects of gait re-education in patients with hemiplegia in a chronic stage after stroke.
    Wstęp. Prędkość chodu jest prostym, a zarazem bardzo istotnym parametrem, który może być stosowany jako wyznacznik sprawności funkcjonalnej. Chód pacjentów po udarze mózgu charakteryzuje się zmniejszoną prędkością. W efekcie pacjenci mają znacznie ograniczone możliwości funkcjonowania, w tym samodzielnego chodu poza domem. Celem pracy jest ocena wybranych czasowych parametrów chodu, w tym prędkości chodu, prędkości cyklu chodu oraz prędkości fazy przenoszenia u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu, po programie rehabilitacji z wykorzystaniem bieżni ruchomej. Materiał i metoda. Badanie przeprowadzono w grupie 50 pacjentów z niedowładem połowiczym w okresie późnym po udarze mózgu. Analizowano czasowe parametry chodu: prędkość chodu, prędkości cyklu chodu oraz prędkości fazy przenoszenia. Dodatkowo wykonano test drogi na 10 metrach. Wyniki. Analizując wyniki testu drogi wykazano, że po zakończeniu programu rehabilitacji prędkość chodu wzrosła średnio o 0,15 m/s (p = 0,0000). Podobne wyniki uzyskano w zakresie prędkości chodu ocenionej z wykorzystaniem 3-wymiarowej analizy chodu, średnia prędkość chodu wzrosła o 0,14m/s (p = 0,0000). Analizując prędkość cyklu chodu zarówno po stronie niedowładnej jak i zdrowej zanotowano, iż w wyniku rehabilitacji nastąpił wzrost tego parametru średnio o 0,05 m/s (p = 0,0019) i 0,06 m/s (p = 0,0052). Zbliżone wyniki uzyskano również w zakresie prędkości fazy przenoszenia po stronie niedowładnej – p = 0,0017. Wnioski. Program rehabilitacji z wykorzystaniem bieżni ruchomej wpłynął na istotną poprawę w zakresie prędkości chodu, prędkości cyklu chodu oraz prędkości fazy przenoszenia u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu. Prędkość chodu jest przydatnym narzędziem umożliwiającym ocenę efektów reedukacji chodu pacjentów z niedowładem połowiczym w okresie późnym po udarze mózgu.
    Źródło:
    Medical Review; 2016, 2; 183-192
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Evaluation of the effectiveness of selected scales and methods used in the assessment of gait and balance after a cerebral stroke
    Ocena przydatności wybranych skal i metod stosowanych w ocenie chodu i równowagi osób po udarze mózgu
    Autorzy:
    Drużbicki, Mariusz
    Przysada, Grzegorz
    Rykała, Justyna
    Podgórska, Justyna
    Guzik, Agnieszka
    Kołodziej, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437776.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    cerebral stroke
    gait, balance
    stabilometry
    udar mózgu
    chód, równowaga
    stabilometria
    Opis:
    The aim of this study is to assess the balance and gait of outpatients undergoing late stroke treatment and the relationship between the assessment of gait and balance using clinical tests and the assessment of static balance using stabilometric tests. Materials and methods. Post-stroke patients with hemiparesis undergoing ambulatory physiotherapy were examined. The Wisconsin Gait Scale (WGS), the Dynamic Gait Index (DGI) and the Functional Gait Assessment (FGA) were used to assess gait, the Berg Balance Scale (BBS) and the Get Up and Go test were used to assess balance, and stabilometric tests were used to assess static balance. Examination was conducted twice before and after physiotherapy. Results. A statistically significant improvement of gait speed and quality and gait functions, assessed with the DGI (p=0,0001) and the FGA (p=0,0002), was observed after treatment. An improvement of balance assessed with the BBS and the Get Up and Go test was also recorded. Static balance using stabilometric tests did not change in the standing position with the eyes closed (the surface of COP). Poor and average relationship between clinical methods of gait and balance assessment and parameters of stabilometric balance assessment was shown. Conclusions. Rehabilitation of patients with hemiparesis undergoing late stroke treatment has a significant influence on the improvement of balance and gait functions.
    Celem pracy jest ocena równowagi i chodu chorych po udarze mózgu leczonych ambulatoryjnie w okresie późnym od udaru. Celem pracy jest również ocena zależności pomiędzy chodem i równowagą badanych ocenianą testami klinicznymi a równowagą statyczną ocenioną stabilometrycznie. Materiał i metoda. Badano chorych z niedowładem połowiczym w późnym okresie po udarze mózgu korzystających z fizjoterapii ambulatoryjnej. Oceniano chód badanych za pomocą Wisconsin Gait Scale (WGS), Dynamic Gait Index (DGI) i Functional Gait Assessment (FGA) oraz oceniano równowagę badanych za pomocą Skali Równowagi Berga (BBS), testu „Get Up&Go” oraz równowagę statyczną w badaniu stabilometrycznym. Badanie wykonano dwukrotnie przed i po serii zabiegów fizjoterapeutycznych. Wyniki. W badanej grupie chorych po zakończeniu serii zabiegów stwierdzono istotną statystycznie poprawę w zakresie prędkości i jakości chodu oraz poprawę funkcjonalną chodu ocenianą według DGI (p=0,0001) i skali FGA (p=0,0002). Badani również uzyskali istotną poprawę równowagi ocenianej w skali BBS i w teście Get Up&Go. W badaniu stabilometrycznym równowagi nie wykazano istotnej poprawy w próbie stania z zamkniętymi oczami (obszar pola COP). Wykazano słabą i przeciętną zależność pomiędzy klinicznymi metodami oceny chodu i równowagi badanych a parametrami oceny stabilometrycznej równowagi. Wnioski. Rehabilitacja w późnym okresie od udaru w istotny sposób wpływa na poprawę równowagi i funkcji chodu osób z niedowładem połowiczym.
    Źródło:
    Medical Review; 2013, 1; 21-31
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybrane metody w ocenie efektów rehabilitacji u pacjentów po udarze mózgu leczonych w oddziale rehabilitacji
    Chosen assessment methods of physiotherapy effcts in patients after cerebral stroke treated at a rehabilitation ward
    Autorzy:
    Przysada, Grzegorz
    Guzik, Agnieszka
    Wolan-Nieroda, Andżelina
    Walicka-Cupryś, Katarzyna
    Drużbicki, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437869.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    udar mózgu
    ocena stanu pacjentów
    ocena wyników rehabilitacji
    cerebral stroke
    patient assessment
    physiotherapy effct assessment
    Opis:
    Celem pracy była ocena metod stosowanych do analizy stanu pacjentów i efektów rehabilitacji w grupie osób po udarze mózgu leczonych w oddziale rehabilitacji. Prześledzono również, w jakim stopniu stosowane w badaniu skale oceny stanu chorych są ze sobą skorelowane, a tym samym wiarygodne i przydatne w ocenie efektu rehabilitacji w tej grupie pacjentów. Materiał i metoda. Badaniem objęto grupę 1124 pacjentów po przebytym udarze mózgu. Średni wiek badanych w czasie rehabilitacji wynosił 64,3 lat ± 12,6, czas od udaru 24,4 miesięcy. W ocenie stanu pacjentów wykorzystano test Brunnström, wskaźnik Barthel, sprawność ogólną oraz test Wilcoxona oraz korelacji rang Spearmana, za istotność statystyczną przyjęto p > 0,05. Wyniki. Stwierdzono po zakończeniu rehabilitacji istotną poprawę we wszystkich stosowanych miarach sprawności.Największą średnią wartość poprawy w badanej grupie uzyskano z wykorzystaniem wskaźnika Barthel (3,25). U 4,6% badanych nie odnotowano poprawy w zakresie analizowanych testów i skal, natomiast aż, u 43,4% była ona widoczna we wszystkich trzech stosowanych w ocenie stanu pacjentów miarach sprawności. Wykazano przeciętna korelację testu Brunnström z dwoma pozostałymi miarami sprawności. Wnioski. Wielokierunkowa kompleksowa rehabilitacja, prowadzona przez zespół rehabilitacyjny przynosi istotną poprawę stanu pacjentów po udarze mózgu obserwowaną we wszystkich stosowanych miarach oceny sprawności. Test Brunnström, wskaźnik Barthel, test sprawność ogólnej służące do oceny stanu pacjentów po udarze mózgu pozostają w słabej wzajemnej korelacji, co udowadnia, iż mierzą różne aspekty zdrowia człowieka. Należy jednocześnie stosować kilka różnych metod oceny stanu zdrowia, co stwarza możliwość obiektywnej i szerokiej oceny uzyskanych wyników leczenia oraz zmian zachodzących w przebiegu procesu rehabilitacji.
    The aim of this paper was to assess the methods used for analyzing patient condition and physical therapy effcts in a group of patients after cerebral stroke who were treated at a rehabilitation ward. We also analyzed the extent to which several assessment scales of patient condition are mutually correlated; and therefore to what extent these scales are reliable and useful in assessment of physiotherapy effcts of those patients. Material and method. The study population consisted of 1124 patients after cerebral stroke. The mean age of patients at the time of undergoing physical therapy was 64.3 years ± 12.6, while the mean time that had passed since stroke was 24.2 months. To assess patient condition we used the Brunnström approach, the Barthel ADL index and general ability and the Wilcoxon signed-rank test and the Spearman’s rank correlation coeffient. We set statistical signifiance at p>0.05. Results. We found that study population patients improved after physical therapy. The improvement was revealed in each of the tests of physical ability we used. We found the greatest mean value of improvement when we used the Barthel ADL index (3.25). We found no improvement in 4.6% of patients with the tests and scales we used; while in 43.4% of patients the improvement was revealed by all three kinds of physical ability measurement methods. We found a mediocre correlation of the Brunnström approach test with the two remaining tests. Conclusions. Multi-approach and complex physical therapy, run by a team of physiotherapists, results in signifiant improvement of patients after cerebral stroke. The improvement was found in all physical ability measurement methods we used. The Brunnström approach, the Barthel ADL index, and the general ability test that are used for assessing patient condition of those who suffred from cerebral stroke, were mutually correlated to a mediocre extent. This proves that they measure diffrent aspects of human health. Several diffrent health assessment methods need to be used simultaneously, so that an objective and extensive assessment can be made of both the treatment effct and the changes in the physiotherapeutic process. Key words: cerebral stroke, patient assessment, physiotherapy effct assessment
    Źródło:
    Medical Review; 2015, 3; 212-222
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Assessment of manual abilities in children with infantile cerebral palsy
    Autorzy:
    Przysada, Grzegorz
    Guzik, Agnieszka
    Wolan-Nieroda, Andżelina
    Przybyło, Magdalena
    Drużbicki, Mariusz
    Mazur, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/454743.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    fine motor function
    gross motor function
    infantile cerebral palsy
    manual abilities
    Opis:
    Introduction. Cerebral palsy (CP) is a problem presenting multiple issues and the prevalence of this condition is quite significant. CP risk factors are mainly observed in prematurely born children as well as those affected by complications around the time of birth or during the period of mother’s pregnancy. Quite frequently CP is manifested by abnormal muscle tone, contractures and deformities, and consequently impaired fine and gross motor functions. Aim. The study was designed to examine the level of hand function, i.e. fine motor skills and to investigate whether there is a correlation between development of fine motor and gross motor functions. Material and methods. The study group included 80 children with infantile CP. In the group there were 24 cases with spastic diplegia, 36 with spastic hemiplegia, and 20 with bilateral hemiplegia. During the study the children performed Box and Blocks test, and their parents filled in Manual Ability Classification System (MACS) describing the level of fine motor function development in their children. The children were additionally asked to perform two motor tasks. The first one involved an attempt to assume position on all fours, and the other one checked the ability to assume and maintain standing position. Results. The best scores in the conducted tests were found in children with CP taking the form of spastic diplegia, and the poorest scores in MACS, Box and Blocks test as well as in motor tasks assessing gross motor function were observed in children with bilateral hemiplegia. Conclusion. The form of infantile CP affects the level of manual abilities. There is a correlation between the level of gross motor and fine motor functions development.
    Źródło:
    European Journal of Clinical and Experimental Medicine; 2019, 2; 136-141
    2544-2406
    2544-1361
    Pojawia się w:
    European Journal of Clinical and Experimental Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cervical spine injuries in Poland – epidemiology, divisions, and causes
    Autorzy:
    Wolan-Nieroda, Andżelina
    Maciejczak, Andrzej
    Guzik, Agnieszka
    Przysada, Grzegorz
    Wyszyńska, Justyna
    Szeliga, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/454659.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    epidemiology
    cervical spine
    injury
    Opis:
    Aim. The aim of the study was to review the literature on the prevalence of cervical spine injuries divided between the level of the injury and the causes of fractures. Material and methods. A review of Polish and foreign literature was performed. The following databases were searched: PubMed, Medline, Science Direct, Termedia, and Polish Medical Bibliography. Literature analysis. In Poland the incidence of spinal injuries, including damage to the cord, is estimated at the level of 25–35 persons per one million of the population, half of these being cervical spine injuries. More than one in three of all spinal injuries affect the atlantoaxial and occipital area. It is estimated that axis fractures occur in up to 40% of the cases involving cervical spine injury. Odontoid fractures constitute 10–15% of all cervical spine fractures. Hangman fractures account for 20% of vertebral fractures. Cervical spine injuries more frequently occur in males than in females, and the relevant rates for males are from 1.5 to 2.7 times higher. The most common causes of cervical spine injuries include road traffic accidents, accounting for 33 to 75% of the cases, falls from heights (15–44%) and sports injuries (4–18%). Cervical spine injuries are most often diagnosed in subjects over thirty years of age. Such injuries most commonly are related to the second, fifth and sixth cervical vertebrae. On the other hand damage to the first and second cervical vertebrae is often observed in the same patients who are found with injury to lower cervical vertebrae (approx. 9% of the cases). In the group of advanced age subjects the most frequent cervical spine injuries are axial fractures and they are diagnosed in 15% of adult patients with cervical spine fractures.
    Źródło:
    European Journal of Clinical and Experimental Medicine; 2017, 1; 66-70
    2544-2406
    2544-1361
    Pojawia się w:
    European Journal of Clinical and Experimental Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies