Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "tatra mts." wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Variation in clastic input in the Berriasian of the Lower Sub-Tatric (Krížna) succession in the Tatra Mountains (Central Western Carpathians, Poland) : data from magnetic susceptibility and inorganic geochemistry
Autorzy:
Grabowski, J.
Sobień, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191329.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
magnetic susceptibility
geochemistry
Berriasian
Lower Sub-Tatric succession
detrital input
palaeoenvironmental changes
Tatra Mts.
Opis:
The paper deals with the age and palaeoenvironment interpretation of the Late Berriasian sedimentary transition from micritic calpionellid limestones to marls, corresponding to the passage from the Osnica Formation to the Kościeliska Marl Formation, Lower Sub-Tatric succession, Tatra Mts., Central Western Carpathians. Since only reliably dated sections are an appropriate basis for palaeoenvironmental study, the following pelagic and hemipelagic sections were chosen owing to enrichment in fine, clastic material and the existing biostratigraphic and magnetostratigraphic frameworks: Pośrednie III, Rówienka, Gładkie Upłaziańskie and Gęsia Szyja. The authors integrated and interpreted new, detailed data on magnetic susceptibility (MS), rock magnetism and element geochemistry from all of the sections. Well defined biostratigraphy permitted the testing of the potential of MS as a stratigraphic method. Owing to its close connection to selected terrigenous elements (e.g., Al, Th, Zr), MS could be used here as a proxy for detrital input into the basin. Its value as a correlation tool in a pelagic and hemipelagic setting was confirmed. MS permitted not only detailed correlation of the outcrops studied, but also the comparison of them with the Barlya section (Western Balkans) of the same age. This study proves that increased detrital input began in the Calpionellopsis simplex Subzone and continued into the lower part of the Calpionellopsis oblonga Subzone. It might be regarded as synchronous event within the Zliechov Basin and it is not everywhere correlated with the formation boundaries. The change in sedimentation was not only a local phenomenon. The onset of deposition of the terrigenous fraction can be identified in many sections of the Western Tethys. Two independent factors, regional regression and an increase in humidity might have contributed simultaneously to the increased detrital input in Late Berriasian time. However, this picture is further complicated by tectonic activity on local and regional scales.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2015, 85, 1; 139-150
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Integrated biostratigraphy and carbon isotope stratigraphy of the Upper Jurassic shallow water carbonates of the High-Tatric Unit (Mały Giewont area, Western Tatra Mountains, Poland)
Autorzy:
Pszczółkowski, A.
Grabowski, J.
Wilamowski, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2060534.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
biostratigraphy
carbon isotope stratigraphy
Raptawicka Turnia Limestone Formation
Upper Jurassic
High-Tatric Succession
Tatra Mts.
Opis:
New biostratigraphical and carbon isotope data are presented for the Upper Jurassic limestones of the Raptawicka Turnia Limestone Formation (High Tatric unit, Western Tatra Mountains, Poland) from the Mały Giewont area. The Kimmeridgian, lower Tithonian and lower part of the upper Tithonian have been identified on the basis of calcareous dinocysts and calpionellids. Eight microfossil biozones are distinguished: acme Fibrata, acme Parvula, Moluccana, Borzai, Tithonica acme Pulla(?), Malmica, Chitinoidella and Crassicollaria (pars). The Kimmeridgian/Tithonian boundary is indicated at the top of the Borzai Zone 76 m above the base of the Raptawicka Turnia Limestone Formation. The microfossil stratigraphy suggests the late Early Kimmeridgian age (acme Parvula Zone) of the ammonites described by Passendorfer (1928). The taxon Taramelliceras ex gr. compsum found 14 m above those ammonites is Late Kimmeridgian in age. Seven microfacies types (MF) are identified in the Upper Jurassic limestones of the Mały Giewont area. The Bositra-Saccocomidae MF occurs across the Lower-Upper Kimmeridgian boundary. The planktonic and benthic foraminifera occur in the Upper Jurassic deposits of the Raptawicka Turnia Limestone Formation. The genera Lenticulina Lamarck and Spirillina Ehrenberg are common in the Kimmeridgian and Tithonian limestones. The palaeobathymetric evolution of the Kimmeridgian-Tithonian deposition recorded in the Mały Giewont sections reveals: the transgressive episode at the Lower/Upper Kimmeridgian boundary interval, the transgression peak during the Early Tithonian (Malmica Zone) and gradual shallowing of the High-Tatric swell in the Late Tithonian. Integrated isotope stratigraphy and biostratigraphy enabled correlation with the pelagic section of the Sub-Tatric succession in the Długa Valley section. The middle part of the Raptawicka Turnia Limestone Formation (Upper Kimmeridgian) might be correlated with the upper part of the Czajakowa Radiolarite Formation (red radiolarites) and Czorsztyn Formation in the Długa Valley section. The upper part of the Raptawicka Turnia Limestone Formation of Early Tithonian age corresponds mostly to the Jasenina Formation. The overall similarity of the δ13C decreasing values recorded in the Kimmeridgian–earliest Tithonian interval of the Mały Giewont (this study) and Długa Valley sections indicates that the generally shallow-water deposits of the Raptawicka Turnia Limestone Formation accumulated below the zone influenced by changes in the composition of marine water caused, for instance, by intense rainfalls.
Źródło:
Geological Quarterly; 2016, 60, 4; 893--918
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Palaeo- and rock magnetism of mesozoic carbonate rocks in the sub-tatric series (Central West Carpathians) - palaeotectonic implications
Autorzy:
Grabowski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1187402.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
paleomagnetyzm
petromagnetyzm
paleotektonika
mezozoik
trzeciorzęd
Karpaty
Tatry
palaeomagnetism
rock magnetism
palaeotectonics
Mesozoic
Tertiary
Carpathians
Tatra Mts.
Opis:
W pracy przedstawiono nowe i częściowo opublikowane dane paleo- i petromagnetyczne z mezozoicznych skał węglanowych płaszczowin reglowych dolnej (kriżniańska - Fatricum) i górnej (choczańska - Hronicum) w polskiej części Tatr. Próbki do badań paleomagnetycznych pobrano z 8 stanowisk (środkowy trias-dolna kreda) w płaszczowinie reglowej dolnej i 1 stanowiska (środkowy trias) w płaszczowinie reglowej górnej. Ogółem pobrano 55 niezależnie zorientowanych próbek ręcznych. Wyniki badań zinterpretowano razem z opublikowanymi już danymi z tatrzańskich serii wierchowych i odniesiono do paleomagnetycznej bazy danych z obszaru wschodnich Alp, Karpat i rejonu pannońskiego. Przeprowadzone eksperymenty petromagnetyczne obejmowały badania izotermicznej pozostałości magnetycznej (IRM), parametrów pętli histerezy, analizy termomagnetyczne i pomiary podatności magnetycznej w niskich temperaturach. Wszystkie badane skały uległy przemagnesowaniu. Wiek przemagnesowania zinterpretowano na przedział 113-88 mln lat temu, najprawdopodobniej podczas ruchów płaszczowinowych na obszarze Centralnych Karpat Zachodnich, w czasie trwania długiej zony o normalnej polarności ("Cretaceous Quiet Zone"). W jednym stanowisku (wapienie "biancone" wieku tyton-berias) stwierdzono obecność składowych namagnesowania o mieszanej polarności, które dają pozytywny wynik testu inwersji i zostały wstępnie zinterpretowane jako składowe pierwotne. Jednak zróżnicowane właściwości petromagnetyczne normalnie i odwrotnie namagnesowanych próbek (maksymalne temperatury odblokowujące i parametry pętli histerezy) sprawiają, że kwestia pierwotności namagnesowania pozostaje otwarta. Wyróżnienie syntektonicznego przemagnesowania późnokredowego pozwoliło na określenie położenia warstw w poszczególnych jednostkach tektonicznych podczas ruchów płaszczowinowych. Najliczniejsze i najbardziej wiarygodne dane uzyskano z jednostki wierchowej parautochtonicznej oraz z jednostek kriżniańskich Bobrowca, Suchego Wierchu i Hawrania. Parautochton uległ przemagnesowaniu w pozycji subhoryzontalnej (ą5°), podczas gdy wymienione jednostki reglowe uzyskały namagnesowanie zapadając 10-20° w kierunku S do SW. Wniosek ten może mieć znaczenie przy określaniu mechanizmu transportu płaszczowin reglowych: w tym wypadku wydaje się, że główną rolę odgrywała pozioma kompresja. Jednak w dwóch stanowiskach z innych jednostek kriźniańskich wtórne kierunki przemagnesowania wskazują, że skały zostały przemagnesowane zapadając 20-60° na N. Paleoszerokość Tatr w późnej kredzie wynosiła 30-36°, natomiast na przełomie jury i kredy 21-23°. Paleodeklinacje kierunków mezozoicznych z Tatr wykazują 20-50° prawoskrętnej rotacji w stosunku do platformy europejskiej. Jest to najprawdopodobniej wypadkowa wartość dwóch rotacji o różnym wieku: lewoskrętnej o kąt 60° po oligocenie i prawoskrętnej o kąt 80-110° między cenomanem/turonem a eocenem. Po odjęciu efektów rotacji trzeciorzędowych paleobieguny z Tatr stają się bliskie przedsenońskim paleobiegunom z północnych Alp Wapiennych. Wymienione dwie rotacje najprawdopodobniej objęły również cały blok Centralnych Karpat Zachodnich na Słowacji, jednak ich amplituda mogła być zróżnicowana wskutek efektów lokalnych. Dane paleomagnetyczne wskazują na bliskość Centralnych Karpat Zachodnich i północnych Alp Wapiennych w mezozoiku, natomiast wykazują różnice w stosunku do obszarów zaliczanych do płyty adriatyckiej (Alpy Południowe, Wewnętrzne Karpaty Zachodnie, Północna Pannonia). Zróżnicowane zwroty pokredowych rotacji tektonicznych w Centralnych Karpatach Zachodnich i obszarach położonych bezpośrednio na N i S od nich (tzn. w Wewnętrznych Karpatach Zachodnich i Karpatach Zewnętrznych) wskazują na możliwość rotacji tektonicznych wzdłuż linii pienińskiego pasa skałkowego i szwu oceanu Meliata.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2000, 5; 1-88
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies