Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Młodzież" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Związek zespołu zależności alkoholowej rodziców z występowaniem prób samobójczych wśród nastoletnich pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie
The relation of parental alcoholism to the prevalence of suicide attempts among hospitalized psychiatric adolescents
Autorzy:
Krajewska, Katarzyna
Florkowski, Antoni
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944333.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
alcoholism
family
parents
suicide
młodzież
rodzice
rodzina
samobójstwo
zespół zależności alkoholowej
Opis:
Suicide is the third cause of death at the age group 10–19 in the world. There are inter multiple risk factors of suicidal behaviours. In the case of children of alcoholics the increased number of suicide attempts is explained by genetic predisposition and accumulation of environmental risk factors. The aim of this study is to check whether parental alcoholism is associated with the number and repetition of suicide attempts and the age at which the first suicide attempt occurred among hospitalized psychiatric adolescents. Material and methods: A retrospective analysis – based on medical documentation – of 119 patients aged 13–18, treated during 2013–2014 at the Department of Adolescent Psychiatry in Łódź for: schizophrenia, schizotypal and delusional disorders, mood disorders, neurotic, stress-related and somatoform disorders, behavioural and emotional disorders according to ICD-10. The exclusion criteria were other psychiatric diagnoses, incomplete family history and lack of information about intended self-harm behaviours. The patients were selected at random. The number and repetition of suicide attempts, the age at which the first suicide attempt occurred, parental alcoholism and family history of suicidal behaviours were examined. Analyses were carried out using Statistica 9.1. Results: Parental alcoholism did not statistically significantly affect (p > 0.05) the prevalence or repetition of suicide attempts among psychiatrically treated adolescents. The first suicide attempts were not made by adolescents – also considering the gender, diagnosis, and familial suicidal behaviours. Conclusions: In almost half of the examined psychiatrically hospitalized adolescents at least one parent met the parental alcoholism criteria. Suicide attempts occurred in over 50% of the examined patients, with somewhat higher incidence in girls whose parents met the parental alcoholism criteria, as compared to those without parental alcoholism history. No significant correlation was found between parental alcoholism and the incidence of offspring’s suicide attempts, repetition of suicide attempts, and the age at which suicide attempt is made. The research on the correlation between the prevalence of suicide attempts among psychiatrically treated adolescents and parental alcoholism should also involve appraisal of the family functioning.
Samobójstwo stanowi na świecie trzecią przyczynę śmierci w grupie wiekowej 10–19 lat. Istnieją liczne czynniki ryzyka zachowań suicydalnych; w przypadku dzieci alkoholików zwiększoną liczbę prób samobójczych tłumaczy się genetyczną predyspozycją i nagromadzeniem niekorzystnych czynników środowiskowych. Cel badania: Ocena związku między występowaniem zespołu zależności alkoholowej (ZZA) u rodziców a częstością prób samobójczych (PS) u nastolatków hospitalizowanych psychiatrycznie, ponawianiem PS i wiekiem dziecka w chwili podjęcia pierwszej próby. Materiał i metody: Analiza retrospektywna na podstawie dokumentacji medycznej 119 pacjentów w wieku 13–18 lat hospitalizowanych w latach 2013–2014 w Klinice Psychiatrii Młodzieżowej – z diagnozą schizofrenii, zaburzeń schizotypowych i urojeniowych, zaburzeń nastroju, zaburzeń nerwicowych, związanych ze stresem i pod postacią somatyczną, zaburzeń zachowania i emocji według ICD-10. Kryteriami wykluczenia były pozostałe diagnozy psychiatryczne, niekompletne informacje dotyczące rodziny i brak danych na temat intencji samouszkodzeń. U losowo wybranych pacjentów oceniano: rozpowszechnienie i liczbę PS, wiek w chwili podjęcia pierwszej próby, obciążenie ZZA rodzica oraz przypadkami PS i samobójstw w rodzinie. Analizy przeprowadzono za pomocą programu Statistica 9.1. Wyniki: Alkoholizm rodziców nie wpływał w sposób istotny statystycznie (p > 0,05) na rozpowszechnienie i ponawianie PS wśród nastolatków leczonych psychiatrycznie. Pierwsze PS nie były podejmowane przez osoby młodsze – także po uwzględnieniu płci, diagnozy i rodzinnego występowania zachowań suicydalnych. Wnioski: W przypadku blisko połowy badanych nieletnich hospitalizowanych psychiatrycznie co najmniej jeden rodzic spełniał kryteria ZZA. PS występowały u ponad 50% badanych, przy czym nieco częściej wśród dziewcząt, których rodzice spełniali kryteria ZZA, niż wśród dziewcząt bez wywiadu alkoholowego dotyczącego rodziców. Nie wykazano istotnego związku między alkoholizmem rodziców a częstością PS u dzieci, ponawianiem PS ani wiekiem w chwili podjęcia pierwszej PS. Podczas badań zależności między występowaniem PS u młodzieży leczonej psychiatrycznie a ZZA rodziców należy uwzględniać ocenę funkcjonowania rodziny.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 3; 196-201
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poziom inteligencji emocjonalnej u młodocianych pacjentów dokonujących samouszkodzeń
Level of emotional intelligence in adolescent self-harming patients
Autorzy:
Szczepaniak, Anna
Jabłkowska, Karolina
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945451.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
control
emocje
emotional intelligence
emotions
inteligencja emocjonalna
kontrola
młodzież
samouszkodzenia
self-injury
Opis:
Self-aggressive behaviours among adolescents are an increasing problem for psychiatric treatment. The presented research addresses the issue of emotional intelligence as an underlying cause of self-injury. A Two-Scale Inventory of Emotional Intelligence (DINEMO) and Self-Injury Rating Questionnaire were applied to the group of 70 adolescent patients (age range 14-18) hospitalized in the Central Clinical Hospital in Lodz, with the history of at least 1 self-injury incident since hospital admission. The analysis demonstrates that patients with more than 4 self-injury incidents have on average a higher level of emotional intelligence, in comparison to patients with sporadic self-mutilation incidents. This dependency was more pronounced for females than males. The authors conclude that self-injury interventions in adolescent patients should be focused on enhancing the emotional competencies rather than symptomatic treatment.
W perspektywie ostatnich kilku lat obserwuje się znaczne nasilenie zjawiska zachowań autoagresywnych u młodzieży. Szereg autorów wciąż poszukuje uwarunkowań tych działań. W pracy analizowano emocjonalne podłoże zachowań autoagresywnych. Celem badania było określenie poziomu inteligencji emocjonalnej u młodocianych pacjentów dokonujących samouszkodzeń, autorzy uwzględniali przy tym płeć badanych oraz liczbę samouszkodzeń. Do badania wykorzystano Dwuwymiarowy Inwentarz Inteligencji Emocjonalnej DINEMO oraz Kwestionariusz do oceny samouszkodzeń - specjalnie skonstruowany na potrzeby zaplanowanych badań. Grupę badaną stanowiło 70 pacjentów w wieku 14-18 lat, hospitalizowanych w Oddziale Psychiatrii Młodzieżowej Centralnego Szpitala Klinicznego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, u których stwierdzono występowanie co najmniej jednego samouszkodzenia po przyjęciu do szpitala. Wyniki uzyskane w pracy pokazują, że badani pacjenci, którzy dokonali więcej niż 4 samouszkodzeń (SU>4), wykazują istotnie wyższy poziom inteligencji emocjonalnej niż ci uszkadzający się epizodycznie. Prezentowane analizy wykazały również, że w zakresie ogólnego poziomu inteligencji emocjonalnej podgrupa samouszkadzających się dziewcząt uzyskała istotnie wyższe wyniki niż podgrupa chłopców. Wyniki badań przedstawione w pracy pozwalają wnioskować, że samouszkodzeń nie należy wyłącznie leczyć jako objawu, lecz trzeba oddziaływać na czynniki je warunkujące. Konstruowanie strategii terapeutycznych powinno podążać w kierunku wzmacniania samoświadomości emocjonalnej, czyli zwiększania kompetencji emocjonalnych młodocianych pacjentów.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2009, 9, 2; 100-110
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostyczna funkcja arteterapii na oddziale psychiatrycznym dla młodzieży – opis przypadku
Diagnostic function of art therapy in the psychiatric ward for adolescents – a case report
Autorzy:
Gmitrowicz, Agnieszka
Kozińska-Lipińska, Marta
Grancow-Grabka, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943365.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
art therapy
case report
psychiatric diagnosis
arteterapia
diagnoza psychiatryczna
młodzież
opis przypadku
Opis:
The description of the clinical case refers to analysis of the dynamics of psychopathological picture in a patient hospitalized in the Department of Adolescence Psychiatry in the context of spontaneous creation and also creation inspired during individual art therapy classes. The process of re-diagnosis – from bipolar affective disorder to schizoaffective disorders – was initiated within the discussion about the patient’s artistic works. Her artistic works during a consecutive depressive phase without psychotic symptoms exhibited: considerable disorganization features, symbols, figure deformation, contaminations, space divisions unjustified by the contents, and unstable perspectives, which for a few months preceded the development of full-symptom psychosis exhibiting all criteria of schizophrenia. The 18-year-old patient, ill for a year, was first treated for mania in the course of bipolar affective disease. She exhibited raised spirits and drive, fast train of thought; she uttered delusions of grandeur and missionary delusions; she shortened the distance, reported “enhanced sensual perception” and “increased awareness”, and wanted to “bring beauty to the world”. She said that she had experienced swinging mood for a long time – from “depression” with sadness, exhaustion, anhedonia, hypersomnia, considerably decreased activity, suicidal thoughts to states of “euphoria” and “hyperactivity”. Soon after being discharged from hospital the patient discontinued medication and several months later was admitted to the ward again, with symptoms of depression episode and suicidal tendencies. During this hospitalization the patientjawas offered to participate in individual art therapy classes because of her spontaneous artistic creativity (including painting on walls) and to refuse to take part in group classes. The therapeutic team to which the art therapist belonged determined the following objectives of art therapy: diagnostic, communicative, integrative and cathartic. An additional role of the art therapist was to initiate changes in the patient’s functioning and individual creative process.
Opis przypadku klinicznego dotyczy analizy dynamiki obrazu psychopatologicznego u pacjentki hospitalizowanej w Klinice Psychiatrii Młodzieżowej, w kontekście twórczości spontanicznej oraz inspirowanej w trakcie indywidualnych zajęć arteterapii. Proces rediagnozy – z choroby afektywnej dwubiegunowej na zaburzenia schizoafektywne – został zapoczątkowany w toku omawiania prac plastycznych pacjentki. W jej twórczości podczas kolejnej fazy depresyjnej bez objawów psychotycznych zaczęły występować: cechy znacznej dezorganizacji, symbole, deformacja postaci, kontaminacje, nieuzasadnione treścią podziały przestrzeni, zachwiania perspektywy, o kilka miesięcy wyprzedzające rozwój pełnoobjawowej psychozy o obrazie schizofrenii. Osiemnastoletnia pacjentka, chorująca od roku, początkowo była leczona z powodu manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej. Prezentowała podwyższony nastrój i napęd, przyspieszony tok myślenia, wypowiadała urojenia wielkościowe, posłannicze, skracała dystans, relacjonowała „wyostrzenie zmysłów”, „poszerzenie świadomości”, chciała „nieść światu piękno”. Relacjonowała, że od dawna obserwuje u siebie wahania nastroju – od stanów „depresji” z uczuciem smutku, wyczerpania, anhedonii, nadmierną sennością, znacznym spadkiem aktywności, myślami samobójczymi do stanów „euforii”, „hiperaktywności”. Krótko po wypisie pacjentka odstawiła leki i po kilku miesiącach trafiła ponownie na oddział z objawami epizodu depresji i tendencjami samobójczymi. W trakcie tej hospitalizacji pacjentce zaproponowano udział w indywidualnych zajęciach arteterapeutycznych z uwagi na jej spontaniczną twórczość plastyczną (w tym malowanie na ścianach) oraz odmowę udziału w zajęciach grupowych. Zespół terapeutyczny, w skład którego wchodziła arteterapeutka, określił następujące cele arteterapii: diagnostyczny, komunikacyjny, integracyjny i katartyczny. Dodatkową rolą arteterapeutki było inicjowanie zmian w funkcjonowaniu pacjentki oraz indywidualnego procesu twórczego.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 3; 199-202
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ja idealne u młodzieży z nadwagą i otyłością
Ideal self in adolescents with overweight and obesity
Autorzy:
Knop, Konrad
Zawodniak-Szałapska, Małgorzata
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944741.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
obesity
overweight
self-evaluation
the ideal self
ja idealne
młodzież
nadwaga
otyłość
samoocena
Opis:
This study was aimed at evaluation of the ideal self and social functioning of children and adolescents with overweight and obesity. Qualified for the study were 69 patients (40 girls and 29 boys) from the Specialist Dispensary of Prevention and Treatment of Obesity with diagnosed overweight and simple obesity (oversize body weight – o.b.w.), outpatients with z-score higher than 2, aged from 9 to 17 years (average age 13 years and 10 months ±2 years and 4 months). The group was differentiated in respect of the dwelling place (urban, rural). The studies were carried out using a questionnaire with sociometric variables related to school and social functioning (age, gender, dwelling place, weight, existing treatment methods, familial obesity) and the Adjective Checklist ACL by H. Gough and A. Heilbrun in the version “what do you want to be like”. Besides, the subjects’ attitude to school, their declared scholastic performance, social contacts, level of their own body acceptance and applied methods of reducing the oversize body weight were examined. The statistical analysis indicated differences between the subgroup of boys and the subgroup of girls in 2 ACL scales, scale 22 Pn. and 24 Gp. estimating the sense of inferiority and counselling readiness, and in z-score index for BMI. It was also found out that the declaration of having a close person (girlfriend or boyfriend) statistically significantly differentiated the subjects within 9 of 24 ACL scales. Furthermore, a correlation was found between z-score for BMI and ACL scale 4 Pn. (number of selected adjectives of negative meaning) and the declared acceptance of one’s own body. Besides a correlation was found between ACL scale 6 Sk. (self-control) and the dwelling place. The scholastic performance correlated with the frequency of weighing and ACL scale 22 estimating the sense of inferiority and ACL 23 – submission.
Celem pracy była ocena ja idealnego i funkcjonowania społecznego u dzieci i młodzieży z nadwagą i otyłością. Do udziału w badaniu zakwalifikowano 69 pacjentów (40 dziewcząt i 29 chłopców) Specjalistycznej Poradni Zapobiegania i Leczenia Otyłości ze zdiagnozowaną nadwagą i otyłością prostą (nadmierną masą ciała – n.m.c.) pozostających pod opieką ambulatoryjną z wynikiem z-score większym od 2, w wieku od 9 do 17 lat (średnia wieku 13 lat i 10 miesięcy ±2 lata i 4 miesiące). Grupa była zróżnicowana co do miejsca zamieszkania (miasto, wieś). Badania przeprowadzono przy użyciu ankiety ze zmiennymi socjometrycznymi dotyczącymi funkcjonowania szkolnego i społecznego (wiek, płeć, zamieszkanie, waga, dotychczasowe sposoby leczenia, obecność otyłości w rodzinie) oraz Testu Przymiotnikowego ACL H. Gougha, A. Heilbruna w wersji „Jaki chciałbyś być”. Ponadto ustalono stosunek badanych do szkoły, ich deklarowane wyniki szkolne, rozległość kontaktów społecznych, poziom akceptacji własnego ciała, stosowane metody redukcji nadmiernej masy ciała. Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała różnice między podgrupą chłopców i podgrupą dziewcząt w 2 skalach ACL, skali 22 Pn. i 24 Gp. oceniających poczucie niższości i gotowość do poradnictwa oraz we wskaźniku z-score dla BMI. Ponadto stwierdzono, że deklaracja posiadania bliskiej osoby (sympatii) różnicowała istotnie statystycznie badanych w zakresie 9 z 24 skal ACL. Stwierdzono także zależność między z-score dla BMI a skalą 4 ACL Pn. (liczba wybranych przymiotników o znaczeniu negatywnym) oraz deklarowaną akceptacją własnego ciała. Poza tym potwierdzono zależność pomiędzy skalą 6 ACL Sk. (samokontrolą) a miejscem zamieszkania. Wyniki szkolne korelowały z częstością ważenia oraz skalą 22 ACL oceniającą poczucie niższości i 23 ACL – submisją.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 3; 154-164
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Światowe inicjatywy w zakresie profilaktyki samobójstw
Worldwide initiatives in suicide prevention
Autorzy:
Kropiwnicki, Paweł
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942714.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
deliberate self-harm
prevention
risk factors
suicide
zamierzone samouszkodzenia
zapobieganie
samobójstwo
młodzież
czynniki ryzyka
Opis:
Suicide belongs to the most prevalent causes of young people’s deaths all over the world, therefore effective preventive programmes are extremely important. This article presents information about suicide risk factors, applied therapeutic techniques and conducted suicide prevention programmes and their efficacy. Apart from literature, the study used materials presented during the five-days’ training course on Scientifically evaluated interventions in suicide prevention, organized by Karolinska Institutet in May 2012 in Stockholm. The results of the studies show a significant role of enhanced affective states in the development of suicide crisis and their early diagnosis aimed at prevention of suicide attempts. In addition the specificity of work with suicidal patients with personality disorders was discussed. The results of studies on the effectiveness of suicide prevention programmes based on limited access to methods were presented. Attention was paid to advantageous and disadvantageous role of the media, including electronic media, emphasizing their special impact on young people. Furthermore, two European studies were compared: Child and Adolescent Self-harm in Europe (CASE) and Multicentre Study of Self-Harm in England (MSSHE), describing the incidence and method of deliberate self-harm among young hospitalized patients and in general population. Various methods of providing the care for deliberately self-harming patients were evaluated. It was found out that different attitudes of medical staff towards such patients depend on various psychosocial factors. Besides, the results of the research evaluating the efficacy of various therapeutic methods, such as behavioural-cognitive therapy, psychological support, emergency cards and pharmacotherapy with selective serotonin reuptake inhibitors were presented.
Samobójstwo należy do najczęstszych przyczyn zgonów młodych ludzi na całym świecie, stąd niezwykle istotne jest tworzenie skutecznych programów zapobiegawczych. W niniejszym artykule przedstawione zostały informacje na temat czynników ryzyka samobójstwa, stosowanych technik terapeutycznych oraz prowadzonych programów prewencji samobójstw i ich skuteczności. Poza piśmiennictwem w opracowaniu wykorzystano materiały przedstawione podczas pięciodniowego szkolenia Scientifically evaluated interventions in suicide prevention, zorganizowanego przez Karolinska Institutet w maju 2012 roku w Sztokholmie. Wyniki badań wskazują na istotną rolę nasilonych stanów afektywnych w powstawaniu kryzysu samobójczego oraz ich wczesnego rozpoznawania w celu zapobiegania próbom samobójczym. Omówiono również specyfikę pracy z pacjentami samobójczymi z zaburzeniami osobowości. Przedstawiono wyniki badań skuteczności programów prewencji samobójstw opartych na ograniczeniu dostępu do metod. Zwrócono uwagę na korzystną i niekorzystną rolę mediów, w tym elektronicznych, podkreślając ich szczególny wpływ na młodego odbiorcę. Ponadto porównano dwa badania europejskie: Child and Adolescent Self-harm in Europe (CASE) oraz Multicentre Study of Self-Harm in England (MSSHE), opisujące częstość i sposób dokonywania zamierzonych samouszkodzeń wśród młodych pacjentów hospitalizowanych i w populacji ogólnej. Poddano także ocenie różne sposoby zapewnienia opieki osobom dokonującym celowych samouszkodzeń. Ustalono, że odmienne postawy personelu medycznego wobec tych osób zależą od różnych czynników psychospołecznych. Przedstawiono też wyniki prac oceniających skuteczność różnych metod terapeutycznych, takich jak terapia behawioralno- poznawcza, wsparcie psychologiczne, karty kryzysowe (emergency card) i farmakoterapia lekami z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu serotoniny.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 3; 202-206
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki ryzyka i konsekwencje doświadczania przemocy fizycznej wśród młodzieży
Risk factors and consequences of childhood experience of physical violence in adolescents
Autorzy:
Gmitrowicz, Agnieszka
Lewandowska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945467.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescent
czynniki ryzyka
emotional disorders
młodzież
ofiara
physical violence
przemoc fizyczna
risk factors
victim
zaburzenia emocjonalne
Opis:
The aim of this study was to assess the prevalence of consequences of experience of physical violence in school-age adolescents and analysis of selected risk factors in victims of physical violence in the study population. Over the school year 2006/2007, we performed an anonymous questionnaire-based study among adolescents attending randomly selected secondary schools in Łódź, Poland (N=1445; thereof 62% were males). The questionnaire included closed questions addressing responders’ family structure, academic performance, legal status, abuse of psychoactive substances, level of self-esteem, emotional disturbances including deliberate self-harm and suicidal ideas. Experience of physical violence was defined according to selected criteria concerning response to severe stress (F43 acc. to ICD-10), i.e. experience of direct mental or other conse-quences for at least one hour. Over 1/5 of adolescents included in the study have experienced physical violence at least once in their life. Institutionalised persons have experienced physical violence most often and those brought up in incomplete families. In the study population, most frequent direct consequences of exposure to physical violence were anger and aggression. As compared with their peers who have not experienced physical violence, adolescents who have had such experiences significantly more often reported feelings of lack of control, anxiety, sadness, truancy, escapes, consumption of alcohol and abuse of psychoactive substances. In this population, elevated risk of experiencing physical violence was associated with outbreaks of anger, male gender and experience of mental violence and deliberate self-harm. Furthermore, a correlation was found between experience of physical violence and pathological phenomena in the responders’ family, e.g. mental disorders, abuse of psychoactive substances, suicidal attempts and deliberate self-harm.
Celem badań była ocena występowania następstw doznania przemocy fizycznej wśród młodzieży szkolnej, a także analiza wybranych czynników ryzyka u ofiar przemocy fizycznej w badanej populacji. W roku szkolnym 2006/2007 przeprowadzono anonimowe badania ankietowe uczniów w wybranych losowo szkołach ponadpodstawowych w Łodzi (N=1445; w tym 62% chłopców). Ankieta zawierała pytania zamknięte nt.: sytuacji rodzinnej, szkolnej, prawnej, używania substancji psychoaktywnych, poziomu zadowolenia z siebie, obecności zaburzeń emocjonalnych, w tym samouszkodzeń i myśli samobójczych. Jako doświadczenie przemocy fizycznej (DPF) przyjęto spełnienie wybranych kryteriów reakcji na ciężki stres (F43 według ICD-10), czyli odczuwanie bezpośrednich następstw psychicznych lub innych przez co najmniej 1 godzinę. Ponad 1/5 badanych uczniów doświadczyła co najmniej raz w życiu przemocy fizycznej. Najczęściej doświadczali jej uczniowie mieszkający w placówkach lub z jednym rodzicem. Bezpośrednimi następstwami doświadczania przemocy fizycznej (DPF) u badanych były najczęściej gniew oraz agresja. Uczniowie, którzy doświadczyli przemocy fizycznej, istotnie częściej w porównaniu z uczniami bez DPF skarżyli się na brak kontroli, lęk, smutek oraz potwierdzali wagarowanie, ucieczki, picie alkoholu, używanie substancji psychoaktywnych (SPA). Wysokie ryzyko PDF dotyczyło przede wszystkim reprezentantów płci męskiej, było powiązane z występowaniem u uczniów wybuchów złości, a następnie z doświadczaniem przez nich przemocy psychicznej oraz dokonywaniem samouszkodzeń. Ponadto stwierdzono związek między DPF a występowaniem zjawisk patologicznych w rodzinie, tj. z zaburzeniami psychicznymi, nadużywaniem SPA, próbami samobójczymi, samouszkodzeniami.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2008, 8, 4; 192-203
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nasilenie agresji i poczucie kontroli u samouszkadzającej się młodzieży leczonej psychiatrycznie
Level of aggression and sense of control in self‑harming youth receiving psychiatric treatment
Autorzy:
Gmitrowicz, Agnieszka
Warzocha, Dorota
Kropiwnicki, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943899.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescent
aggression
deliberate self‑harm
mental disorders
self‑control
zaburzenia psychiczne
agresja
młodzież
poczucie kontroli
zamierzone samouszkodzenia
Opis:
Acts of autoaggression are a more and more frequent reason for psychiatric hospitalisation of adolescents. Within the last years the number of patients committing acts of deliberate self‑harm without suicidal intensions almost doubled. Deliberate self‑harm (DSH) is defined as an act of direct destructiveness, in which a person wants to commit self‑harm immediately, without an intention of killing her/himself. In this paper we present the results of the study on the level and direction of aggression and the sense of control among inpatients (N=187) of the Department of Adolescent Psychiatry, Central University Hospital in Łódź. The studied group consisted of patients with deliberate self‑harm (DSH group, N=88), whereas the control group comprised the patients without such behaviours (non‑DSH group, N=99). For the studywe recruited patients who were admitted to the hospital due to various mental disorders – 58 boys, mean age 16.81, SD=1.25, and 129 girls, mean age 16.5, SD=1.38. The mean age of all patients was 16.59 (SD=1.35). Patients with mental retardation were excluded from the study, due to expected difficulties with understanding the questions. We used the IPSA (Inventory of Psychological Syndrome of Aggression) and “Delta” (test invented by Drwal, designed for evaluation of the sense of control). In the DSH group we found a significantly higher level of aggression, directed both inwards and outwards, a greater tendency of retaliatory behaviours and by far lower sense of internal control of one’s behaviours, as compared to the non‑DSH group. Therapeutic programs for patients with DSH should aim at the reduction of aggression and the development of internal control over one’s behaviours.
Zachowania autoagresywne coraz częściej stają się przyczyną hospitalizacji młodzieży na oddziałach psychiatrycznych. W ostatnich latach odnotowano prawie dwukrotny wzrost liczby pacjentów dokonujących zamierzonych samouszkodzeń bez intencji samobójczych. Zamierzone samouszkodzenia (ZSU) są definiowane jako akty bezpośredniej autodestruktywności, w których jednostka zmierza do wyrządzenia sobie natychmiastowej szkody, bez zamiaru samobójczego. W pracy przedstawiono wyniki badania przeprowadzonego wśród młodzieży (N=187) hospitalizowanej na Oddziale Psychiatrii Młodzieżowej Centralnego Szpitala Klinicznego UM w Łodzi, którego celem było porównanie nasilenia agresji, jej ukierunkowania oraz umiejscowienia kontroli w 2 wyodrębnionych grupach pacjentów – dokonujących ZSU (N=88) i bez tych zachowań (N=99). Do badania byli rekrutowani pacjenci kolejno przyjmowani na oddział z różnymi zaburzeniami psychicznymi. Wśród badanych było 58 chłopców (średnia wieku: 16,81 roku; SD=1,25) i 129 dziewcząt (średnia wieku: 16,5 roku; SD=1,38). Średnia wieku wszystkich pacjentów wynosiła 16,59 roku (SD=1,35). Z badań wykluczono pacjentów z rozpoznaniem upośledzenia umysłowego, ze względu na ich trudności w zrozumieniu pytań zawartych w narzędziach badawczych. Do badania wykorzystano kwestionariusze IPSA (Inwentarz Psychologicznego Syndromu Agresji) i „Delta” (Test Drwala do pomiaru nasilenia poczucia kontroli). W grupie pacjentów dokonujących ZSU stwierdzono istotnie wyższy poziom agresji, skierowanej zarówno na siebie, jak i na zewnątrz, wyższą skłonność do zachowań odwetowych i znacznie mniejsze poczucie wewnętrznej kontroli własnych zachowań niż w grupie bez tych zachowań. Program terapii dla pacjentów z ZSU powinien być nakierowany na redukcję poziomu agresji i rozwój kompetencji pod postacią kontroli wewnętrznej swoich zachowań.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 4; 214-223
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Funkcjonowanie emocjonalne młodzieży dokonującej samouszkodzeń
Emotional functioning of auto-aggressive adolescents
Autorzy:
Kostyła, Magdalena
Szczepaniak, Anna
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945402.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
deliberate self-harm
ekspresja emocji
emocje
emotional control
emotional expression
emotions
kontrola emocjonalna
młodzież
zamierzone samouszkodzenia
Opis:
The primary aim of this study was to find a correlation between emotional functioning of hospitalised adolescents and acts of deliberate self-harm. Study of emotional functioning included such aspects as emotional expression and emotional control. Analysis of the phenomenon of auto-aggression was based on quantitative and qualitative classification, i.e. number and methods of auto-aggression. The secondary aim of the present study was to assess correlations between gender, age, type of underlying mental disorder, current familial situation (patient’s family status), relations with parents/caregivers and suicidal attempts and their correlation with acts of auto-aggression. Study population consisted of 40 patients treated at the Department of Adolescent Psychiatry of Medical University in Łódź, Poland. Their age ranged from 14 to 18 years, and all had a documented history of at least one act of deliberate self-harm. In this study we used a custom-devised questionnaire, enabling collection of basic sociodemographic data and determination of number, methods and emotional background for acts of auto-aggression in adolescents. Their underlying psychiatric diagnosis was also accounted for. The following instruments were used: the Courtauld Emotional Control Scale (measuring subjective control of feelings of anger, depression and anxiety), and the Color Pyramid Test (projection-based instrument, based on assumed correlation between preference for certain colours and emotional status of an individual). We partly succeeded in confirming the thesis about correlation between emotions (their type and control mechanisms) and undertaken autodestructive behaviours (principal aim). We could not confirm in a statistically meaningful way premises defined as secondary aims of the paper.
Podstawowym celem przeprowadzonych badań była próba wykazania związku między funkcjonowaniem emocjonalnym hospitalizowanych adolescentów a dokonywaniem przez nich zamierzonych samouszkodzeń. Funkcjonowanie emocjonalne rozpatrywano m.in. w takich aspektach, jak ekspresja emocji, kontrola emocjonalna. W analizach zjawiska autoagresji uwzględniono podział na liczbę i metody samouszkodzeń. Celem dodatkowym prezentowanych badań była ocena zależności między płcią, wiekiem, rodzajem zdiagnozowanego zaburzenia psychicznego, aktualną sytuacją rodzinną (z kim zamieszkuje osoba badana), oceną relacji z rodzicami/opiekunami oraz występowaniem tendencji samobójczych a dokonywaniem samouszkodzeń. Grupę badanych stanowiło 40 pacjentów Kliniki Psychiatrii Młodzieżowej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Były to osoby w wieku 14-18 lat, u których stwierdzono (i odnotowano w historii choroby) co najmniej jednorazowe zamierzone uszkodzenie ciała. W badaniach zastosowano specjalnie przygotowany kwestionariusz pozwalający na zebranie podstawowych danych socjodemograficznych oraz ustalenie liczby, metod i emocjonalnych przyczyn podejmowania samouszkodzeń przez młodzież. Uwzględniono w nim również diagnozę osoby badanej. Ponadto wykorzystano Skalę Kontroli Emocjonalnej, będącą narzędziem samoopisu służącym do pomiaru subiektywnej kontroli uczuć gniewu, depresji i lęku, oraz projekcyjny Test Piramid Barwnych, bazujący na założeniu, iż istnieje zależność między preferencją barw a stanem afektywnym jednostki. Częściowo udało się potwierdzić założenie o istnieniu zależności między emocjami (ich rodzajem oraz sposobami kontroli) a podejmowaniem zachowań autodestruktywnych (cel główny badań). Nie udało się potwierdzić na poziomie istotnym statystycznie założeń określonych w celu dodatkowym prezentowanych badań.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2009, 9, 4; 249-261
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Style radzenia sobie w sytuacjach stresowych prezentowane przez młodzież dokonującą samouszkodzeń
Coping styles adopted in stressful situations by self-harming adolescents
Autorzy:
Jabłkowska, Karolina
Szczepaniak, Anna
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945279.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
avoidance
coping styles with stress
deliberate self-harm
emocje
emotions
młodzież
samouszkodzenia
style radzenia sobie ze stresem
unikanie
Opis:
The state of stress and styles of coping with stress constitute an important component of life of every human being, particularly during adolescence. Effective coping mechanisms enable reduction of severity of stress experienced, while inability to manage stressful situations results in alterations in emotional and physiological domains, disturbances of mental well-being, somatic health and social functioning. Since a few years, we are witnessing a significant aggravation of the phenomenon of auto-aggression among children and adolescents, particularly in populations already undergoing psychiatric treatment. Such behaviours fulfil several functions: they may represent a way to express emotions, a means of adaptation or a style of coping with difficulties encountered in everyday life and emotional tension associated therewith. The aim of this study was to analyse predominating styles of coping with stressful situations, adopted by adolescent patients performing self-harm. The study population encompassed 35 patients, aged 16.60±0.18 years, there of 27 girls and 8 boys, hospitalised at the Department of Adolescent Psychiatry of the Medical University in Łódź, who had a history of deliberate self-harm (DSH). Control group included 32 healthy volunteers aged 16.91±0.16 years, thereof 23 girls and 9 boys. In view of the size of study population, it was subdivided into subgroups depending on whether episodes of DSH were sporadic or repetitive. Data were collected using the Coping Inventory for Stressful Situations (CISS). This questionnaire was designed specifically to explore styles of coping with stress. Self-harming adolescents, both girls and boys, significantly more often adopted emotion-oriented style. Patients with repetitive DSH (over 4 episodes) significantly more often adopted emotion-oriented style and/or avoidance-oriented style, particularly in the form of seeking social contacts – social diversion, as compared with those committing episodic DSH.
Stres i radzenie sobie ze stresem to stany, które odgrywają ważną rolę w życiu każdego człowieka, zwłaszcza w okresie dojrzewania. Skuteczne radzenie sobie z sytuacjami trudnymi powoduje zmniejszenie stanu odczuwanego stresu, natomiast niemożność radzenia sobie w takich sytuacjach wiąże się ze zmianami w sferze emocjonalnej lub fizjologicznej, a także zaburzeniami dotyczącymi dobrostanu psychicznego, zdrowia somatycznego oraz funkcjonowania społecznego. Z perspektywy ostatnich kilku lat obserwuje się znaczne nasilenie zjawiska zachowań autoagresywnych u dzieci i młodzieży, szczególnie w populacjach leczonych psychiatrycznie. Zachowania te pełnią różne funkcje, mogą być sposobem ekspresji emocji, obronno-adaptacyjnym środkiem bądź sposobem radzenia sobie z trudnościami i towarzyszącym napięciem emocjonalnym. Celem podjętych badań była ocena dominujących stylów radzenia sobie w sytuacjach stresowych stosowanych przez młodocianych pacjentów dokonujących samouszkodzeń. Do badania zakwalifikowano 35 pacjentów (16,60±0,18 roku) – 27 dziewcząt i 8 chłopców, hospitalizowanych w Klinice Psychiatrii Młodzieżowej UM w Łodzi, u których stwierdzono samouszkodzenia (SU). Grupę kontrolną stanowiło 32 zdrowych ochotników (16,91±0,16 roku) – 23 dziewcząt i 9 chłopców. Ze względu na liczbę SU grupa badana została podzielona na dwie podgrupy z epizodycznymi SU oraz z powtarzającymi się SU. W badaniu zastosowano Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (CISS). Kwestionariusz ten służy do diagnozowania stylów radzenia sobie ze stresem. Młodzież dokonująca samouszkodzeń, zarówno dziewczęta, jak i chłopcy, istotnie częściej stosują w sytuacjach trudnych styl radzenia sobie skoncentrowany na emocjach. Pacjenci z powtarzającymi się samouszkodzeniami (SU>4) znacząco częściej w porównaniu z pacjentami z epizodycznymi samouszkodzeniami (SU≤4) wykorzystują w sytuacjach stresogennych styl skoncentrowany na emocjach oraz styl skoncentrowany na unikaniu, zwłaszcza w formie poszukiwania kontaktów towarzyskich.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 1; 15-24
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies