Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Serbia;" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Memory in action – Performative practices in a dispute about the past: Serbia and Croatia at the turn of the 20th and 21st century
Autorzy:
Giergiel, Sabina
Taczyńska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677735.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Serbia
Croatia
memory
discourse
performative practices
Opis:
Memory in action – Performative practices in a dispute about the past: Serbia and Croatia at the turn of the 20th and 21st centuryThe article is an attempt to combine in one reflection the elements of two directions of critical thinking: discursive and performative. The starting point of the analysis is the assumption (derived from beliefs common in pre-performative times) that every space (including a city’s territory) can be treated as a text. This means that both static artifacts and activities in a given space communicate a certain message and can be seen as signs or symbols that refer to something outside of them. Our reflection focuses on practices in which the performative potential is fully revealed and which can be interpreted as a kind of rebellion against the present reality and official policies of memory. The analyzed activities are understood here as symbolic and cultural practices and aim to introduce changes on several levels: to change the historical consciousness of community members; to affect the nuances and expansion of national memory (in this case Serbian or Croatian); to modify the nature of memory. We are interested in interventions that are usually undertaken by persons or groups located on the outskirts of the system of power. Pamięć w działaniu – praktyki performatywne w sporze o przeszłość. Serbia i Chorwacja na przełomie XX i XXI wiekuArtykuł stanowi próbę połączenia we wspólnej refleksji elementów dwóch kierunków myślenia krytycznego: dyskursywnego i performatywnego. Punktem wyjścia rozważań jest wywodzące się z przekonań patronujących czasom przedperformatywnym założenie, że każdą przestrzeń (w tym terytorium miasta) można traktować jako tekst. Oznacza to, że zarówno statyczne artefakty, jak i odbywające się w przestrzeni aktywne działania komunikują pewien przekaz i można je rozpatrywać jako znaki bądź symbole odsyłające do czegoś, co jest poza nimi. Nasza refleksja koncentruje się na praktykach, w których z całą mocą ujawnia się potencjał performatywny i które można odczytywać jako rodzaj buntu wobec zastanej rzeczywistości i obowiązujących polityk pamięci. Analizowane działania rozumiane są tutaj jako praktyki symboliczno-kulturowe, które stawiają sobie za cel wprowadzenie przekształceń na kilku poziomach: zmianę świadomości historycznej członków społeczności; wpłynięcie na zniuansowanie i poszerzenie pamięci narodowej (w tym wypadku serbskiej czy chorwackiej); modyfikację charakteru pamięci. Interesują nas interwencje podejmowane zwykle przez osoby bądź grupy sytuujące się na obrzeżach systemu władzy.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2019, 19
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Heritage Without Heirs: The German Legacy in Serbia. The Case of the Museum of Danube Swabians
Autorzy:
Giergiel, Sabina
Taczyńska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28706370.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Serbia
Danube Swabians
Germans
Sombor
museum
difficult heritage
Opis:
This article focuses on the first historical museum in Serbia, established in Sombor in 2019 (the Museum of the Danube Swabians), with an exhibition devoted to the presence of Germans in Vojvodina. The artefacts presented at the exhibition, left behind by the Germans who used to live in Vojvodina, have been recognised as part of Serbia’s difficult heritage (the term coined by Sharon Macdonald). The article analyses the permanent exhibition and the museum’s efforts to involve the local residents in creating said exhibition. The article also asks whether the museum in Sombor can shape the collective identity of Serbs and undermine its ethno-nationalist character.
Źródło:
Acta Poloniae Historica; 2023, 128; 127-150
0001-6829
Pojawia się w:
Acta Poloniae Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“When Night Passes” and “When Day Breaks” – Between the Past and the Present. Borderlines of Holocaust in Filip David’s Works
Autorzy:
Giergiel, Sabina
Taczyńska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/508984.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Holocaust
literature
Serbia
Filip David
memory
identity
Opis:
When Night Passes and When Day Breaks – Between the Past and the Present. Borderlines of Holocaust in Filip David’s WorksThe primary objective of the text is the analysis of Filip David's latest work. The Serbian writer is the author of the novel House of Memories and Oblivions (Kuća sećanja i zaborava, 2014), award for Best Novel of the Year by the NIN weekly (Nedeljne Informativne Novine). On the one hand, the output of this Serbian novelist is of interest to us as a continuation and representation of the contemporary discourse on the Holocaust in Serbia. On the other – we look at the literary realization of the Holocaust topic. The fortunes of the main characters in the novel (children who survived Holocaust) serve as the cases on which we present where the author draws the borderline of the ever-present Holocaust in their lives; how much and in what way the past affects their present; where the borderline of memory, forgetting and oblivion is. Kad padne noć i Kad svane dan - między przeszłością a teraźniejszością. Granice Holocaustu w twórczości Filipa DavidaPodstawowym celem tekstu jest analiza najnowszej tworczości Filipa Davida, autora nagrodzonej Nagrodą Tygodnika NIN („Nedeljne Informativne Novine") powieści Dom pamięci i zapomnienia (2014, Kuća sećanja i zabovrava). Z jednej strony twórczość serbskiego prozaika interesować nas będzie jako kontynuacja i reprezentacja współczesnego dyskursu na temat Holokaustu w Serbii. Z drugiej zaś – przyjrzymy się jego literackiej realizacji. Na przykładzie losów głównych bohaterów powieści (dzieci, które przeżyły Zagładę) pokażemy, gdzie przebiega rysowana przez autora granica istnienia Shoah w ich życiu. Na ile i w jaki sposób przeszłość wpływa na ich teraźniejszość, gdzie przebiega granica pamięci, niepamięci i zapomnienia oraz w jakim stopniu ich życie definiuje rozdzielenie rzeczywistości od fikcji.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2017, 6
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Rzeka to nie ziemia, przyjmie wszystko”. Uwag kilka o przyrodniczych uwarunkowaniach Zagłady w Serbii
“A River is not the Same as Soil, It will Accept Everything”: A Few Notes on the Environmental Conditions of the Holocaust in Serbia
Autorzy:
Giergiel, Sabina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2044115.pdf
Data publikacji:
2021-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:
Celem tekstu jest pokazanie, że w Serbii (podobnie jak w innych krajach) Holokaust nie wydarzył się w środowiskowej próżni. Rozważania koncentrują się wokół obrazów literackich, w których ujawnia się relacja pomiędzy przyrodą a lokalizowaniem i funkcjonowaniem obozów oraz losem więźniów. Szczególne miejsce poświęcone zostaje rzece, która w literaturze serbskiej staje się ważnym toposem holokaustowym. Rzeka symbolizuje w niej najczęściej masowy grób, mur czy zasłonę, jak również (w warunkach zimowych) scenę. Wówczas najczęściej występuje w roli mimowolnego sprzymierzeńca nazistów. Jednak obok takiego rozumienia rzeki, w którym akcentowany jest bierny charakter przyrody, w literaturze serbskiej (i chorwackiej) odnaleźć można również obrazy, w których przedstawiona jest ona jako podmiot sprawczy. Występując w tej roli, przechodzi z drugiego planu (zwykle zarezerwowanego dla warunków przyrodniczych) na plan pierwszy i stawia opór tym, którzy zadają gwałt zarówno ofiarom, jak i przyrodzie.
The article aims at demonstrating that in Serbia (as in other countries) the Holocaust did not occur in an environmental vacuum. The considerations focus on the literary representations of the triple relation between nature, the camps’ location and functioning, as well as the fates of the prisoners. The river appears to be of the greatest importance, as it becomes a very prominent Holocaust motif in the Serbian literature. In most cases, a river symbolizes a mass grave, a wall, a curtain, or – in winter conditions – a stage. Hence, it most frequently becomes the Nazis’ involuntary ally. However, apart from this reading of a river – i.e. as a passive component of nature – there are also its representations in the Serbian (and Croatian) literature in which its agential qualities are emphasised. Acting as that, a river moves from the background (usually reserved for environmental conditions) to the foreground, and thus resists those who violate both human victims and nature.
Źródło:
Porównania; 2021, 29, 2; 189-202
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pamięci nieukojone. Wokół upamiętniania ofiar w Serbii i Chorwacji (Jasenovac, Bleiburg i belgradzkie Sajmište)
The Inconsolable Memories. On Commemorating Practices in Serbia and Croatia (Jasenovac, Bleiburg, Belgrade’s Sajmište)
Autorzy:
Giergiel, Sabina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1182971.pdf
Data publikacji:
2016-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
past
war
commemorative practices
memorial site
przeszłość
wojna
praktyki komemoratywne
miejsce pamięci
Opis:
Tekst koncentruje się na przemianach tożsamości narodowych w dwóch krajach postjugosłowiańskich (Serbii i Chorwacji). (Re)konstrukcje przeszłości mające tam miejsce od lat dziewięćdziesiątych XX wieku zakładały przede wszystkim zanegowanie dziedzictwa wspólnego opartego na zmitologizowanej walce partyzanckiej, a następnie wybór z przeszłości tych wydarzeń, o których pamięć należy kultywować. Walka przeciwstawnych pamięci (serbskiej i chorwackiej) oraz polaryzacja społeczeństwa chorwackiego pokazana zostaje na przykładzie praktyk komemoratywnych związanych z miejscami zagłady (Jasenovac i Bleiburg) z okresu drugiej wojny światowej. W tekście przywołano również miejsce kojarzone z Holokaustem, które mogłoby stać się symbolem uniwersalnej, „pogodzonej” pamięci.
The paper focuses on the national identity transformations in the two post Yugoslavian states, i.e. Serbia and Croatia. (Re) constructions of the past that have been taking place there since the 1990s mainly assume rejecting the common legacy based on the mythological guerilla fight, and then choosing those past events about which memories ought to be retained. The struggle of the adversative pasts (Serbian and Croatian), as well as the polarization of the Croatian society are demonstrated on the example of the commemorative practices connected to the memorial sites from the World War II (Jasenovac and Bleiburg). The paper also alludes to the site associated with Holocaust which might become the symbol of the universal, “reconciled” memory.
Źródło:
Porównania; 2016, 19; 130-149
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podbój stron rodzinnnych Sinišy Kovačevicia, czyli serbska opowieść o powojennym przesiedleniu
Siniša Kovačević’s The Conquest of the Homeland as a Serbian Story on the Post-war Migrations
Autorzy:
Giergiel, Sabina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14744700.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
migracje
Serbia
Wojwodina i Czarnogóra
tradycja hermeneutyczna
komuniści
migrations
Montenegro and Vojvodina
tradition
communists
Opis:
Punktem wyjścia tekstu jest wskazanie na popularność dramatu Sinišy Kovačevicia pt. Velika drama (Wielki dramat) w Serbii. Dramat ten w 2019 roku ukazał się formie powieściowej (saga rodzinna). Jej tematem jest migracja rodziny Vučiciów z niedostępnej i górzystej Czarnogóry na terytorium Kotliny Panońskiej. Kovačević – w dość schematycznym pod względem fabularnym i ideowym utworze – wskazał, że powojenny transfer ludności wiązał się z przybywaniem do znacznie bardziej rozwiniętej gospodarczo i kulturalnie Wojwodiny „nowego człowieka” (reprezentanta tradycyjnej cywilizacji wiejskiej). W artykule szczególny nacisk położony zostanie na obraz Czarnogóry i Wojwodiny wyłaniający się z kart powieści. Kovačević bowiem oba regiony wyraźnie aksjologicznie waloryzuje. Czarnogóra jest ostoją dawnych, prawdziwych wartości. Wojwodina symbolizuje zaś to, co obce. Na tę opozycję nakłada się ponadto przeciwstawienie starości (kojarzonej z mądrością i tradycją) i młodości (utożsamianej z naiwnością i idealizmem).
The paper’s aim is to pinpoint the popularity of Siniša Kovačević’s play Velika drama (Big Drama) in Serbia. In 2019 the play was published in a novel format as a family saga. It focuses on the Vučić family’s migration from remote and mountainous Montenegro to the Pannonian Basin. In this rather formulaic and idea-oriented text, Kovačević demonstrates that the post-war transfer of people is connected to the phenomenon of a “new human being” (who represents the traditional rural culture) arriving at Vojvodina, a region significantly better developed both economically and culturally. The article particularly concentrates on the picture of Montenegro and Vojvodina as presented in the novel. Kovačević’s method is to axiomatically modify these regions: Montenegro is the bulwark of old and authentic values, whereas Vojvodina signifies the other. This opposition is supplemented with the contradistinction of old age (associated with wisdom and tradition) and youth (identical with naivety and idealism).
Źródło:
Porównania; 2022, 32, 2; 301-316
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nie ma takiej wiedzy, która jest ostateczna. Każda stanowi przedsionek prowadzący do nowych obszarów niewiedzy. Götz i Meyer Davida Albahariego
There is no such a thing as ultimate knowledge. Each one constitutes an entryway to the new fields of ignorance. David Albahari’s Götz and Meyer
Autorzy:
Giergiel, Sabina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/648802.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
-
David Albahari
Serbia
Holocaust
concentration camp Staro sajmište
memory
literature
history
Opis:
This article’s aim is to analyze David Albahari’s Götz and Meyer as the only Serbian literary text whose main theme is the extermination of the native Jews. The recurring key-word of the analysis is the notion of void, which appears both on the plot level and a more metaphorical one that connotes a less perceptible meaning of Albahari’s prose which can be summarized as a conviction about the insufficient memory of the Holocaust in Serbia. The main aim of this paper is to demonstrate what method Albahari employs to build his story. Consequently, juxtaposing history (ostensibly objective, linked with the order of reason) with fiction proves to be here of the utmost importance. It demonstrates that this text – indirectly – inscribes itself in the debate on the possibilities of expressing Holocaust.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2018, 47, 1
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies