Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Joseph Ratzinger – Benedict XVI" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    The Relational Personalism of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
    Autorzy:
    Gacka, Bogumił
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28328355.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    osoba
    relacja
    personalizm relacyjny
    Joseph Ratzinger
    Benedykt XVI
    person
    relation
    relational personalism
    Benedict XVI
    Opis:
    Personalizm relacyjny Josepha Ratzingera polega na przekroczeniu liczby pojedynczej w pojęciu osoby. Istnienie osoby wskazuje na drugą osobę, inną osobę, bowiem osoba jest kimś w relacji z drugą osobą. Joseph Ratzinger dostrzega dwa ważne okresy w kształtowaniu się pojęcia osoby w teologii. Pierwszy okres to przejście od substancji do subsystencji. Drugi okres to przejście od subsystencji do relacji – zatem osoba to nie tylko samoistność, ale samoistność relacyjna. Dla Ratzingera ważna była książka Theodora Steinbüchela (1888–1949) Przełom w myśleniu (Der Umbruch des Denkens, Regensburg 1936), która wprowadziła go w myślenie personalistyczne. Benedykt XVI przeciwstawia się indywidualistycznie pojmowanemu zbawieniu, podkreślając kategorię relacji (Spe salvi, nr 27). Personalizm relacyjny w teologii społecznej stanowi złoty most pomiędzy indywidualizmem a kolektywizmem. Według Josepha Ratzingera stworzenie człowieka na obraz i podobieństwo Boga oznacza, że osoba ludzka jako subsystencja w relacji jest ukonstytuowana w relacji do Boga i bliźnich.
    Joseph Ratzinger’s relational personalism consists in surpassing the singular in the concept of person. The existence of a person points to another person, somebody else, for a person is someone in relation to another person. Joseph Ratzinger sees two important periods in the formation of the concept of person in theology. The first period is the transition from substance to subsistence. The second one is the transition from subsistence to relation, so that the person is not only selfhood but relational selfhood. For Ratzinger, Theodor Steinbüchel’s (1888–1949) book The Breakthrough in Thinking (Der Umbruch des Denkens, Regensburg 1936) was important in introducing him to personalist thinking. Benedict XVI opposes an individualistic understanding of salvation by emphasising the category of relationship (Spe salvi, no. 27). Relational personalism in social theology is the golden bridge between individualism and collectivism. According to Joseph Ratzinger, the creation of man in the image and likeness of God means that the human person as a subsistence in relationship is constituted in relation to God and fellow human beings.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2023, 93, 4; 37-52
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie osoby w misterium Chrystusa i kościoła wobec ideologii w ujęciu Josepha Ratzingera – Benedykta XVI
    The significance of „person” in the mystery of Christ and the church against ideology according to Joseph Ratzinger / Benedict XVI
    Autorzy:
    Gacka, Bogumił
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31036766.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    Joseph Ratzinger
    Benedykt XVI
    osoba
    ideologia
    istnienie
    relacja
    Chrystus
    Kościół
    Benedict XVI
    person
    ideology
    subsistence
    relation
    Christ
    Church
    Opis:
    Według J. Ratzingera-Benedykta XVI hermeneutycznym ośrodkiem Pisma Świętego, ukazującego zbawczą historię Boga z ludźmi, jest misterium Chrystusa i Kościoła (Christus et Ecclesia, por. św. Augustyn). Wzajemną więź stanowi relacja Miłości, czyli relacja osobowa. Wiara chrześcijańska nie odnosi się bowiem do idei, tylko do Osoby. U początku bycia chrześcijaninem jest spotkanie z Osobą Chrystusa. Jezus to imię Boga, które znaczy „Bóg zbawia”. J. Ratzinger dostrzegł dwa okresy w kształtowaniu się pojęcia osoby w teologii: (1) przejście od substancji do subsystencji (hipostazy), (2) przejście od subsystencji do relacji, zatem osoba to nie tylko samoistność, ale samoistność relacyjna, subsystencja relacyjna (relatio subsistens). Osoba ludzka jest jednością ciała i duszy, corpore et anima unus (KDK, 14). Według J. Ratzingera–Benedykta XVI stworzenie człowieka na obraz i podobieństwo Boga oznacza, że osoba ludzka jako subsystencja w relacji jest ukonstytuowana w relacji do Boga i bliźnich. Obraz Boga wyraża nie tylko rozumność i wolność, co dotychczas podkreślano, ale podobieństwo do Boga Osobowego (Communio Personarum) oznacza, że odniesienie do Boga i odniesienie do bliźniego konstytuują osobę ludzką, stanowią jej strukturę konstytutywną jako istoty relacyjnej (communio personarum). To oznacza, że osoba ludzka bez relacji do Boga i bliźniego nie może żyć. Miłuj Boga i bliźniego, to czyń, a będziesz żył! (por. Łk 10, 27–28). Podobnie jak Jan Paweł II, Benedykt XVI uważał, że autentyczna demokracja możliwa jest tylko w państwie prawnym i w oparciu o poprawną koncepcję osoby ludzkiej. Nie będąc ideologią, wiara chrześcijańska nie sądzi, by mogła ująć w sztywny schemat różnorodną rzeczywistość społeczno-polityczną i uznaje, że życie ludzkie w historii realizuje się na różne sposoby, które bynajmniej nie są doskonałe (Centesimus annus, 46). Ideologie odnoszą się do idei i posługują się osobami dla osiągnięcia celu. Ojcowie Kościoła widzieli rozstrzygające znaczenie przyjścia Osoby Jezusa Chrystusa, Syna Ojca, który stał się Człowiekiem. Zatem relacja z Osobą Jezusa chroni nas od wszelkich ideologii. Do pomagania człowiekowi w podejmowaniu tej relacji ustanowiony jest Kościół jako Oblubienica Baranka.
    According to J. Ratzinger-Benedict XVI, the hermeneutical centre of Scripture, which reveals the salvifi c history of God with men, is the mystery of Christ and the Church (Christus et Ecclesia, cf. St. Augustine). The reciprocal relationship is a relationship of Love, that is, a personal relationship. The Christian faith does not refer to an idea, but to a Person. At the beginning of being a Christian is the encounter with the Person of Christ. Jesus is the name of God, which means „God saves”. J. Ratzinger saw two periods in the formation of the concept of person in theology: (1) the transition from substance to subsistence (hypostasis), (2) the transition from subsistence to relation, so that the person is not only self-existence, but relational self-existence, relational subsistence (relatio subsistens). The human person is a unity of body and soul, corpore et anima unus (Gaudium et Spes, 14). According to J. Ratzinger-Benedict XVI, the creation of man in the image and likeness of God means that the human person as relational subsistence is constituted in relation to God and fellow human beings. The image of God expresses not only reason and freedom, as has been emphasised so far, but likeness to God the Person (Communio Personarum) means that reference to God and reference to neighbour constitute the human person, constitute his or her constitutive structure as a relational being (communio personarum). This means that the human person without a relationship to God and neighbour cannot live. Love God and neighbour, do this and you will live! (cf. Lk 10:27-28). Like John Paul II, Benedict XVI believed that authentic democracy is only possible in a state governed by the rule of law and based on a correct conception of the human person. Without being an ideology, the Christian faith does not believe that it can encapsulate the diverse socio-political realities in a rigid schema and recognises that human life in history is realised in diff erent ways, which are by no means perfect (Centesimus annus, 46). Ideologies refer to ideas and use persons to achieve an end. The Church Fathers saw the conclusive signifi cance of the coming of the Person of Jesus Christ, the Son of the Father who became Man. Therefore, a relationship with the Person of Jesus protects us from all ideologies. The Church, as the Bride of the Lamb, is instituted to help man enter into this relationship.
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2023, 57; 59-70
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies