Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Criminal law;" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Wpływ przepisów prawa Unii Europejskiej o badaniach klinicznych produktów leczniczych na polskie prawo karne
    The Influence of the EU Clinical Trials of Medicinal Products Legislation on the Polish Criminal Law
    Autorzy:
    Gałązka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/518916.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Fundacja Utriusque Iuris
    Tematy:
    UE law
    criminal law
    medical law
    pharmaceutical law
    criminalisation
    clinical trials
    Opis:
    The article raises the question of the influence of the EU clinical trials of medicinal products legislation on the Polish criminal law. Although this issue does not fall within the scope of the Article 83 of the Treaty on Functioning of the European Union, its significant importance results from the expected beginning of application of the Regulation No. 536/2014 of the European Parliament and of the Council of 16 April 2014 on clinical trials on medicinal products for human use, and repealing Directive 2001/20/EC. The impact of the EU legislation on member states’ criminal law in the field of clinical trials is based on the principle of pri- macy. Three directions of this impact can be distinguished concerning Regulation No. 536/2014. The first is the exclusion of the unlawfulness of the acts prohibited by the chapter 19 of the Polish Criminal Code within the scope of the prerequisites for the admissibility of clinical trials. The second is the de facto depenalisation of the behaviors described by in Article 126a (1) (3–5) of Pharmaceutical Act. The indicated two effects may take place ex lege with the beginning of application of Regulation No. 536/2014, if there is no change in the Polish law beforehand. The realisation of the third direction depends on the decision of the Polish legislator, who is required to introduce effective, proportionate and dissuasive penalties applicable to infringements of the Regulation No. 536/2014. The type of these measures is left to the discretion of the member states, but the current legal situation combined with the principle of assimilation prompts us to suppose that the choice of criminal penalties will be sustained.
    Źródło:
    Forum Prawnicze; 2020, 2 (58); 56-75
    2081-688X
    Pojawia się w:
    Forum Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie „Procesu Lekarzy” przed Amerykańskim Trybunałem Wojskowym nr 1 w Norymberdze dla prawnokarnej oceny eksperymentów badawczych
    The Significance of “the Medical Case” before the United States Military Tribunal I of Nuremberg for the Criminal Law Assessment of Research Experiments
    Autorzy:
    Gałązka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046639.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    eksperyment medyczny
    Kodeks norymberski
    międzynarodowe prawo karne
    medyczne prawo karne
    stan wyższej konieczności
    human experimentation
    Nuremberg Code
    international criminal law
    medical criminal law
    state of necessity
    Opis:
    Artykuł poddaje analizie znaczenie tzw. procesu lekarzy przed Amerykańskim Trybunałem Wojskowym nr 1 w Norymberdze z perspektywy prawa karnego. Przedmiotem tego procesu, zakończonego wyrokiem z 19 i 20 sierpnia 1947 r., była odpowiedzialność karna sprawców eksperymentów prowadzonych w hitlerowskich obozach koncentracyjnych. Przyjęta w wyroku ATW nr 1 kwalifikacja prawna uznała te praktyki za sposób popełnienia zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości. Znalazła ona kontynuację w prawie konfliktów zbrojnych, chociaż nie powiodły się próby szerszej kryminalizacji w prawie międzynarodowym badawczego wykorzystania człowieka. Proces norymberski ukazał zarazem nieadekwatność klasycznych instytucji wyłączających bezprawność czynu do eksperymentu badawczego, dając podstawy dla wykształcenia się szczególnych warunków dopuszczalności badań medycznych opartych na zasadzie prymatu człowieka nad interesami zbiorowymi.
    The article analyses the significance of the so-called “Medical Case” before the United States Military Tribunal I in Nuremberg from the perspective of criminal law. The object of this trial, which resulted with a judgment of 19th and 20th August 1947, was the criminal liability of perpetrators of experiments conducted in Nazi concentration camps. The legal qualification adopted in this judgment recognized these practices as a way of committing war crimes and crimes against humanity. It has found continuation in the law of armed conflicts, although attempts to criminalize in international law the research exploitation of a human at a more extensive scope failed. The Nuremberg trial also demonstrated the inadequacy of classical institutions excluding the unlawfulness of an act to the research experiment. At the same time, it provided a basis for the development of specific conditions for the admissibility of medical research, grounded on the principle of primacy of the human being over collective interests.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2020, 2; 147-174
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spór o podstawy legalności interwencji leczniczej z perspektywy niemieckiej doktryny i judykatury
    The dispute about the grounds for the legality of therapeutic intervention from the perspective of German doctrine and judicature
    Autorzy:
    Gałązka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046847.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-09
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    prawo karne
    prawo medyczne
    zabieg leczniczy
    legalność zabiegu leczniczego
    wyłączenie bezprawności
    criminal law
    medical law
    therapeutic intervention
    legality of therapeutic intervention
    justification
    Opis:
    Niemiecka dyskusja na temat podstawy legalności interwencji leczniczej koncentruje się zasadniczo, podobnie jak w Polsce, wokół pytania, czy interwencja taka wyczerpuje istotę czynu zabronionego. Odpowiedzi pozytywnej udziela koncepcja określana jako Rechtfertigungslösung zaś koncepcja zwana Tatbestandslösung odpowiada na to pytanie negatywnie. Pierwsza z tych koncepcji, reprezentowana od ponad stu lat przez niemieckie orzecznictwo i część doktryny, opiera się na założeniu, że interwencja lekarska, naruszająca integralność cielesną wyczerpuje ustawową istotę czynu zabronionego uszkodzenia ciała z § 223 1 StGB, niezależnie od jej leczniczego celu lub skutku oraz od zachowania reguł sztuki przez lekarza. Legalność takiej interwencji wymaga zaistnienia okoliczności wyłączającej bezprawność (Rechtfertigungsgrund), jaką jest prawnie skuteczna zgoda pacjenta. Druga z wymienionych koncepcji przyjmuje – z pewnymi różnicami w kwestiach szczegółowych – że interwencja lecznicza, wynikająca ze wskazań medycznych i przeprowadzona lege artis nie wyczerpuje istoty czynu zabronionego z § 223 StGB. Część zwolenników Tatbestandslösung uniezależnia powyższą oceną od zgody pacjenta, a część wymaga zaistnienia zgody, uznając ją okoliczność wyłączającą istotę czynu zabronionego. Tytułowy spór jest w istotnej mierze uwarunkowany brakiem w prawie niemieckim odrębnej podstawy ochrony karnej prawa pacjenta do samostanowienia i poszukiwaniem jej w § 223 StGB. Fundamentalnym przedmiotem przedstawionej dyskusji jest jednak też pytanie, czy uwzględniać w ocenie prawnej uboczne i nieuniknione dolegliwości dla ludzkiego organizmu, nieuchronnie związane z interwencją leczniczą.
    The German discussion on the grounds of the legality of therapeutic intervention is essentially focused, as in Poland, around the question of whether such an intervention fulfils the statutory elements of a prohibited act. The affirmative answer is provided by the conception referred to as the Rechtfertigungslösung, while the conception called Tatbestandslösung responds negatively to this question. The first of these positions, represented for more than a century by German jurisdiction and part of the doctrine, is based on the assumption that therapeutic intervention violating the integrity of the body fulfils the statutory elements of the criminal act of § 223 1 P.C., regardless of its healing the purpose or effect and compliance with the rules of art by the doctor. The legality of such an intervention requires the existence of a circumstance excluding unlawfulness (Rechtfertigungsgrund), which is the valid consent of the patient. The second of the concepts mentioned above assumes – with some differences in specific issues – that therapeutic intervention resulting from medical indications and carried out lege artis does not fulfil the statutory elements of the crime of bodily harm. Some supporters of Tatbestandslösung make this assessment independent of the consent of the patient, but some require consent, recognizing it as an exclusion of the statutory element of a prohibited act. The title dispute is to a large extent conditioned by the lack of a separate basis in German law for the criminal protection of the right of the patient to self-determination and seeking it in § 223 P.C. The fundamental subject of the presented discussion is, however, the question of whether to include in the legal assessment the side and unavoidable ailments for the human organism, inevitably occasioned by therapeutic intervention.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2018, 4; 41-62
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2021 r., w sprawie III KK 561/19
    Gloss on the Supreme Court judgment of 3 February 2021, III KK 561/19
    Autorzy:
    Gałązka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2200515.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    przywłaszczenie
    przywłaszczenie prawa majątkowego
    prawnokarna ochrona współwłasności
    przestępstwa przeciwko mieniu
    misappropriation
    misappropriation of property right
    criminal law protection of co-ownership
    offences against property
    Opis:
    Przedmiotem niniejszego opracowania jest krytyczna glosa do wyroku, w którym Sąd Najwyższy uznał bezprawne dyspozycje rzeczą wspólną dokonane przez współwłaściciela za przywłaszczenie cudzej rzeczy. Stanowisko to trudno zaaprobować, ponieważ opiera się ono na szeroko przyjętej, ale błędnej wykładni pojęcia cudzej rzeczy, uznając ją za cudzą wobec współwłaściciela. Opisane zachowanie wyczerpuje raczej znamiona przywłaszczenia prawa majątkowego w postaci uprawnień do rzeczy przysługujących drugiemu ze współwłaścicieli.W swojej argumentacji SN częściowo oparł się na racjach uzasadniających tę ostatnią kwalifikację prawną, jednakże nie wyciągnął z nich właściwych wniosków i nie zdecydował się na odstąpienie od poglądu przeważającego w orzecznictwie.
    The paper presents the critical commentary on the judgment, in which the Supreme Court classified unlawfull disposals of a co-owned item commited by a co-owner as misappropriation of someone else’s movable item. The legal assessment carried out by the Supreme Court can hardly be approved, as it is based on a widespread and yet incorrect interpretation of the concept of someone else’s item, considering it to be someone else’s property in relation to its co-owner. The behaviour in question fulfils rather the features of misappropriation of property right in the form of another co-owner’s participation in co-ownership. The Supreme Courtpartially based its assessment on the reasons justifying the latter legal qualification, however did not draw proper conclusions therefrom and did not decide to depart from the dominant case-law opinion.
    Źródło:
    Ius Novum; 2022, 16, 4; 189-202
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kara łączna w nowelizacji Kodeksu karnego z 7 lipca 2022 r.
    The Aggregate Penalty under the 7th July 2022 Amendment of the Penal Code
    Autorzy:
    Gałązka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32466429.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    criminal law
    aggregate penalty
    directives on the imposition of aggregate penalty
    general prevention
    individual prevention
    prawo karne
    kara łączna
    dyrektywy wymiaru kary łącznej
    prewencja generalna
    prewencja indywidualna
    Opis:
    Przedmiotem artykułu są zmiany wprowadzone w przepisach dotyczących kary łącznej na mocy nowelizacji Kodeksu karnego z 7 lipca 2022 r., w szczególności zaś nowa treść art. 85a określającego dyrektywy wymiaru kary łącznej. Ustawodawca przestawił kolejność tych dyrektyw, wymieniając jako pierwszą dyrektywę prewencji generalnej, a dyrektywę prewencji indywidualnej jako drugą. Zmiana ta może być odczytana jako nadanie priorytetu przy wymiarze kary łącznej dyrektywie prewencji generalnej. Z redakcji art. 85a k.k. wynika, że przy takiej interpretacji katalog dyrektyw wymiaru kary łącznej miałby charakter wyczerpujący. Pozaustawowe kryteria wymiaru kary łącznej wypracowane przez orzecznictwo mogłyby być wówczas uwzględnione wyłącznie w ramach dyrektywy generalno- lub indywidualno-prewencyjnej. Wydaje się jednak, że tak daleko idące wnioski nie są dostatecznie uzasadnione.
    The article discusses the amendments introduced to the provisions on the aggregate penalty, by the revision of the Penal Code of 7 July 2022, in particular, the new content of the Article 85a specifying the directives on the imposition of aggregate penalty. The legislator rearranged the order of these directives, listing the general prevention directive as the first and the individual prevention directive as the second. This amendment can be interpreted as granting priority to the general prevention directive. The wording of the Article 85a of the Penal Code would preclude that, with such interpretation, the catalogue of aggregate penalty directives should be considered exhaustive. Non-statutory criteria on the imposition of aggregate penalty developed by the judicature could then be taken into account only within the framework of the directive of general or individual prevention. It appears, however, that such far-reaching conclusions are not sufficiently justified.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2024, 19, 21 (1); 61-83
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies