Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Janus, Edyta" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Prestiż wybranych zawodów medycznych w opinii reprezentantów tych zawodów
Prestige of selected medical professions in the opinion of representatives of these professions
Autorzy:
Janus, Edyta
Filar-Mierzwa, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162767.pdf
Data publikacji:
2019-09-18
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
pielęgniarki
lekarze
psychoterapeuci
fizjoterapeuci
terapeuci zajęciowi
prestiż zawodu
nurses
physicians
psychotherapists
physiotherapists
occupational therapists
prestige of the profession
Opis:
Wstęp Celem artykułu jest przedstawienie opinii osób wykonujących zawody medyczne na temat prestiżu tych zawodów. Materiał i metody W badaniu wzięło udział 346 aktywnych zawodowo lekarzy, pielęgniarek, fizjoterapeutów, psychoterapeutów i terapeutów zajęciowych. Narzędziem badawczym był kwestionariusz przygotowany przez autorki badania. Badani byli zatrudnieni w placówkach publicznych (szpitalach, przychodniach, ośrodkach rehabilitacji) w Krakowie i Katowicach. Dobór próby miał charakter celowy. Wyniki Zawód lekarza uzyskał najwyższe noty, zawód terapeuty zajęciowego – najniższe. Lekarze i fizjoterapeuci najczęściej wskazywali społeczny szacunek do zawodu jako czynnik wpływający na prestiż wykonywanej przez siebie profesji, a pielęgniarki, psychoterapeuci i terapeuci zajęciowi podkreślali znaczenie wykształcenia. Ocena prestiżu zawodów medycznych w porównaniu z innymi zawodami była tym niższa, im dłuży był staż pracy. Wnioski Zawód lekarza zajmował główną pozycję w hierarchii samooceny prestiżu badanych zawodów medycznych. Lekarze zauważali ogólną tendencję dotyczącą oceny prestiżu ich zawodu w szerszym kontekście – pozycja zawodu słabnie na rzecz innych zawodów użyteczności publicznej, mimo że lekarze nadal zajmują istotne miejsce w rankingach prestiżu. W zakresie samooceny prestiżu wykonywanego zawodu w perspektywie 10-letniej negatywne oceny przeważały tylko wśród lekarzy i pielęgniarek. W przypadku innych profesji oceny były pozytywne. Med. Pr. 2019;70(5):587–595
Background The aim of this article is to present the prestige of selected medical professions in the opinion of people practicing these professions. Material and Methods The study was conducted by means of the survey technique. The research tool was an original questionnaire prepared by the authors of the study, which was carried out on a sample of 346 professionally active physicians, nurses, physiotherapists, psychotherapists, and occupational therapists. Those people were employed in public institutions (hospitals, outpatient clinics, rehabilitation centers) located in Kraków and Katowice. The selection of the sample was deliberate. Results The profession of a physician received the highest score of prestige, while the lowest one was achieved by the profession of an occupational therapist. As factors influencing the prestige of a given profession, physicians and physiotherapists most often indicated social respect for the profession, while nurses, psychotherapists, and occupational therapists emphasized the importance of education. The level of prestige of medical professions, as compared with other professions, decreased with seniority. Conclusions The profession of a physician occupies the leading position in the hierarchy of the self-assessed prestige of medical professions. Physicians notice a general tendency to assess the prestige of their profession in a broader context – the position of this profession is weakening in favor of other public utility jobs, despite the fact that physicians still occupy an important place in the rankings of prestige including all professions. A negative self-assessment of the prestige of the occupation performed over the period of ten years prevail only in the case of physicians and nurses. Med Pr. 2019;70(5):587–95
Źródło:
Medycyna Pracy; 2019, 70, 5; 587-595
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Familiarity with occupational therapy among secondary school youths planning to pursue medical studies in Poland
Znajomość problematyki terapii zajęciowej wśród młodzieży licealnej planującej studiować na kierunkach medycznych w Polsce
Autorzy:
Bac, Aneta
Kulis, Aleksandra
Janus, Edyta
Aleksander-Szymanowicz, Paulina
Dobrowolski, Wojciech
Filar-Mierzwa, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098233.pdf
Data publikacji:
2021-03-25
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie
Tematy:
terapia zajęciowa
zadania terapeuty zajęciowego
znajomość problematyki terapii zajęciowej
młodzież licealna
occupational therapy
ompetencies of occupational therapists
amiliarity with occupational therapy
youths
Opis:
Introduction: Poland has been a member of the European Union for 17 years; however, the societal view of occupational therapy is limited and different from that in the other countries of the European Union or the world. The aim of the study was to determine the familiarity with occupational therapy among secondary school students who are the future candidates for higher medical studies and potential members of interdisciplinary teams.Material and methods: The study encompassed 1865 randomly selected secondary school students (1212 women and 653 men). The research was conducted with the use of a questionnaire with 18 multiple choice questions. Results: The majority of the respondents admitted that they were familiar with terms occupational therapy and occupational therapist but the terms were unknown to 416 persons. 1414 respondents indicated that in their opinion occupational therapist can work in rehabilitation centres. The highest number of the respondents indicated children with inborn defects, such as Down syndrome (1261 persons) in the groups of people that an occupational therapist may work with.Conclusions: The presented results indicate a relatively low level of knowledge of the respondents about occupational therapy, which reflects the overall situation of the profession in Poland.
Wstęp: Polska od 17 lat jest członkiem Unii Europejskiej. Jednak społeczny pogląd na terapię zajęciową jest ograniczony i różni się od tego w innych krajach Unii Europejskiej czy na świecie. Celem pracy było określenie znajomości terapii zajęciowej wśród uczniów szkół ponadgimnazjalnych będących przyszłymi kandydatami na wyższe studia medyczne oraz potencjalnymi członkami zespołów interdyscyplinarnych. Materiał i metody: Badaniami objęto 1865 losowo wybranych uczniów szkół średnich (1212 kobiet i 653 mężczyzn). Badanie przeprowadzono za pomocą kwestionariusza zawierającego 18 pytań wielokrotnego wyboru. Wyniki: Większość respondentów przyznała, że zna pojęcia terapia zajęciowa i terapeuta zajęciowy, ale pojęcia te były nieznane 416 osobom. 1414 respondentów wskazało, że ich zdaniem terapeuta zajęciowy może pracować w ośrodkach rehabilitacyjnych. Najwięcej ankietowanych wskazało dzieci z wadami wrodzonymi, takimi jak zespół Downa (1261 osób) w grupach osób, z którymi może pracować terapeuta zajęciowy. Wnioski: Przedstawione wyniki wskazują na stosunkowo niski poziom wiedzy badanych na temat terapii zajęciowej, co odzwierciedla ogólną sytuację zawodu w Polsce.
Źródło:
Health Promotion & Physical Activity; 2021, 14, 1; 30-37
2544-9117
Pojawia się w:
Health Promotion & Physical Activity
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies