Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Croatian" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Matoš i Radić: dwie koncepcje kultury
    Matoš and Radić: Two Concepts of Culture
    Autorzy:
    Falski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/635460.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Antun Gustav Matoš
    Antun Radić
    Croatian culture
    authenticity
    peasantry
    Croatian elites
    Opis:
    Antun Gustav Matoš and Antun Radić were leading the Croatian intellectuals of their era. Radić, an ethnologist, formulated the concept of culture, in which the most important significance for the national identity was attributed to the people. He considered peasantry authentic and free of contaminations, accusing the elite of cosmopolitanism and abandoning of the Croatian source values. Meanwhile, for Matoš the most important factor in the Croatian culture was opening to the foreign influences and to their creative force. As a consequence, the opposition between the writer and the ethnologist appears, corresponding to the concept of open and closed culture. Despite the use of the same dichotomy of the elites and the people, each of them assigns different values of both cultural strata. Radić politicizes the peasantry and tries to bring it to the public sphere, pretending to defend the values of the indigenous Croatian culture, while Matoš, regardless of his political nationalism, creates the elitist vision of open and inclusive culture.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Slawistyczne; 2014, 7
    2084-3011
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Slawistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chorwackich etnologów i ludowców marzenie o dotarciu do źródła
    Autorzy:
    Falski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/677572.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Radić Antun
    Radić Stjepan
    Banovina Hrvatska
    Croatian ethnology
    Croatian Peasant Party
    source
    cultural identity
    Opis:
    Croatian ethnologists’ and agriarians’ dream of sourceIn the first half of the 20th century, the connection between ethnology and politics in Croatia was exceptionally strong. Ethnology has become a tool to build national cohesion, and the main discourse is sought in the authentic aspects of Croatian culture, which could distinguish it in particular from Serbian or, in general, from Yugoslav culture. The central category of discourse, both ethnologic as well as the political, is the concept of source. A key theorist and activist who developed the concept of authentic Croatian cultural sources, and entered it in the political agenda, was Antun Radić. Together with his brother Stjepan, he founded the peasant party, which after 1918 became the Croats’ main political force. The Radić brothers pointed out that only folklore preserves cultural purity, and thus peasants should be the source of the resurgence in Croatian identity. During the short lifetime of the Croatian Banovina (1939–1941), this policy and its accompanying ideas became the official ideology, marked by the extraordinary influence of ethnology. This paper points out the dangerous aspects of the idea of source, related to the concept of closed, exclusive culture exposed to arbitrary purification. Chorwackich etnologów i ludowców marzenie o dotarciu do źródłaW pierwszej połowie XX wieku związki etnologii i polityki były w Chorwacji wyjątkowo silne. Etnologia stała się narzędziem budowania spójności narodowej i główną dziedziną wiedzy, w której poszukiwano autentycznych treści kultury chorwackiej, różnicujących ją zwłaszcza od kultury serbskiej czy ogólnie, południowosłowiańskiej. Centralną kategorią dyskursu zarówno etnologicznego, jak i politycznego, staje się pojęcie źródła. Najważniejszym teoretykiem i działaczem, który opracował koncepcję źródeł autentycznej kultury chorwackiej i wpisał ją w program polityczny, był Antun Radić. Razem z bratem Stjepanem założył on partię chłopską, która po 1918 r. stała się główną siłą polityczną Chorwatów. Radiciowie podkreślali, że jedynie folklor zachował czystość kulturową i właśnie dlatego wieś powinna być źródłem odrodzenia chorwackiej tożsamości. W krótkim okresie istnienia Banowiny Chorwackiej (1939–1941) program ten i towarzyszące mu wyobrażenia stają się ideologią oficjalną, nacechowaną niezwykłym znaczeniem przydawanym etnologii. W artykule wskazuje się w konkluzji na niebezpieczne aspekty idei źródła, które wiążą się z wyobrażeniem kultury zamkniętej, ekskluzywnej, odrzucającej dialog i arbitralnie poddanej puryfikacji.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2014, 14
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metamorfoza poprzez czytanie. Dwa chorwackie teksty przemiany
    Metamorphosis in the space of narrative. Two Croatian texts of change
    Autorzy:
    Falski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2012560.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Petar Zoranić
    Ivan Gundulić
    intertekstualność
    literatura chorwacka
    narracja
    intertextuality
    Croatian literature
    narrative
    Opis:
    A literary text can become space for transformation of the reader. In some cases, through the impact of content and a specific form, reading becomes not only an intellectual experience based on the interpretation of the already read text, but the very act of reading is understood as an act of metamorphosis. In the article two Croatian literary works are discussed: a pastoral novel by Petar Zoranić written in the 16th century and lacrimae, an epic poem by Ivan Gundulić dating back to the 17th century. Both pieces are characterized by the use of genre conventions to show and cause the transformation of an individual. In the novel, the character experiences transformation from a young man overwhelmed by love fever into a conscious citizen-Patriot. In the epic poem, a sinner is affected by the act of repentance and tries to return to the path of God’s grace. Reading the text can become an act of transformation thanks to the use of narrative, which is conceived as a way to organize experience by a subject who identifies the literary hero’s metamorphosis with his/her own transformation in real time.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2013, 3(6) cz.2; 71-85
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Humanists from the Periphery: Professional Biographies in the Perspective of the Logic of the Field
    Humaniści z peryferii. Biografie profesjonalne humanistów w perspektywie logiki pola
    Autorzy:
    Falski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33323615.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    social biography
    Slovenian humanism
    Croatian humanism
    Vergerio the Elder
    Janus Pannonius
    Paulus Scalichius
    biografa społeczna
    humanizm w Słowenii
    humanizm w Chorwacji
    Vergerius
    starszy
    Opis:
    Humanism can be studied from the perspective of the logic of the field, developed by P. Bourdieu, and not only from the perspective of the history of ideas and cultural imagery. Humanistic biography, studied from the perspective of social practices, is a tool for studying the strategies undertaken by individual actors. I understand biography here as a specific social construct, not as a typical rhetorical genre of the Renaissance. This allows an attempt to create an interpretive model that can help in comparative studies of the functioning of cultural elites during the humanist period. In the article, I analyse biographies of authors such as Vergerio the Elder, Janus Pannonius and Paul Skalich, who came from areas peripheral to the cultural and political centres of the time. In the article, I analyse their choices to gain an important position in the field. I argue that excellence in the use of Latin and a predilection for Roman monuments are not only expressions of a shared taste, but they also represent the competence necessary to gain and maintain a position. Perfect Latin is also a barrier to accessing the resources of the field, and researching Rome’s legacy or collecting antiquities makes it possible to create networks that support mobility in the field. The three cases studied not only allow some features of a model to be proposed but also prompt looking at the relationship between Italian centres and non-Italian peripheries through the prism of not only influence but also rivalry.  
    Humanizm może być badany z perspektywy logiki pola, a nie tylko z perspektywy historii idei i wyobrażeń kulturowych. Biografia humanistyczna, badana z perspektywy praktyk społecznych według Bourdieu, jest narzędziem do badania strategii podejmowanych przez poszczególnych aktorów. Biografię rozumiem tu jako specyficzny konstrukt społeczny, a nie jako typowy dla renesansu gatunek retoryczny. Pozwala to na próbę stworzenia modelu interpretacyjnego, który może być pomocny w badaniach porównawczych nad funkcjonowaniem elit kulturowych w okresie humanizmu. W artykule przedstawiam biografie autorów takich jak Petrus Paulus Vergerius Starszy, Janus Pannonius i Paulus Scalichius, którzy pochodzili z obszarów peryferyjnych w stosunku do ówczesnych centrów kulturowych i politycznych. W artykule analizuję ich wybory, których celem było zdobycie znaczącej pozycji wśród ówczesnych elit politycznych. Argumentuję, że doskonałość w posługiwaniu się łaciną i upodobanie do rzymskich zabytków były nie tylko wyrazem wspólnego gustu, ale także znakiem kompetencji niezbędnych do zdobycia i utrzymania pozycji. Perfekcyjna znajomość łaciny była również barierą w dostępie do zasobów danej dziedziny, a badanie spuścizny Rzymu czy kolekcjonowanie antyków umożliwiało tworzenie sieci wspierających mobilność społeczną i karierę. Badane przypadki nie tylko pozwalają zaproponować pewne cechy modelu, ale także skłaniają do spojrzenia na relacje włoskich centrów i niewłoskich peryferii przez pryzmat zarówno wpływów, jak i rywalizacji.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2023, 23
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies