- Tytuł:
-
Amphibians and reptiles from the Pliocene locality of Weze II near Dzialoszyn (Poland)
Płazy i gady z plioceńskiego stanowiska Węże II koło Działoszyna - Autorzy:
-
Mlynarski, M.
Szyndlar, Z.
Estes, R.
Sanchiz, B. - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/21663.pdf
- Data publikacji:
- 1984
- Wydawca:
- Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
- Opis:
-
The following forms have been recognized in the Upper Pliocene fauna from the karstic deposits near Działoszyn: Mioproteus wezei sp. n. (Proteidae), Palaeobatrachus sp. and Pliobatrachus cf. langhae (Palaeobatrachidae), Pelobates fuscus (Pelobatidae), Bufo bufo (Bufonidae), Rana sp. (Ranidae), Emys orbicularis antiqua (Emydidae), Ophisaurus pannonius and Anguis cf. fragilis (Anguidae), Lacerta cf. viridis and Lacerta sp. (Lacertidae), Elaphe paralongissima and Natrix cf. longivertebrata (Colubridae). The majority of the recognized taxa, including living forms (e.g. Bufo bufo, Emys orbicularis, Anguis fragilis) as well as extinct ones (Pliobatrachus langhae, Natrix longivertebrata), were widespread in the European Neogene and (eventually) Pleistocene.
Niniejsza praca zawiera opis szczątków kopalnych płazów i gadów pochodzących z górnego pliocenu (biozona MN 16) Węży II. W materiale oznaczono następujące formy: Mioproteus wezei sp. n. (rodzina Proteidae), Palaeobatrachus sp. i Pliobatrachus cf. langhae (Palaeobatrachidae), Pelobates fuscus (Pelobatidae), Bufo bufo (Bufonidae), Rana sp. (Ranidae), Emys orbicularis antiqua (Emydidae), Ophisaurus pannonicus i Anguis cf. fragilis (Anguidae), Lacerta cf. viridis i Lacerta sp. (Lacertidae), Elaphe paralongissima i Natrix cf. longivertebrata (Colubridae). Większość powyższych form, zarówno współczesnych (np. Bufo bufo, Emys orbicularis, Anguis fragilis) jak i wymarłych (Pliobatrachus langhae, Natrix longivertebrata), była szeroko rozsiedlona w europejskim neogenie i również (z jednym wyjątkiem) w plejstocenie. Wymarły rodzaj Mioproteus natomiast został opisany z obszaru Europy po raz pierwszy; jego występowanie w Wężach II stanowi dowód na istnienie związków zoogeograficznych pomiędzy Europą Środkową a Kaukazem. Obecność szczątków innego płaza, Palaeobatrachus sp., dotychczas nieznanego ze stanowisk młodszych niż środkowo-mioceńskie, dowodzi, że rodzaj ten przetrwał w Europie co najmniej do końca neogenu. W porównaniu z innymi polskimi stanowiskami kopalnymi, herpetofauna Węży II przypomina najbardziej faunę Rębielic Królewskich I, datowaną również na górny pliocen. Praca niniejsza została wykonana w ramach programu międzyresortowego MR-II.3 przy współpracy Consejo Superior de Investigaciones Científicas (Madryt). - Źródło:
-
Acta Palaeontologica Polonica; 1984, 29, 3-4
0567-7920 - Pojawia się w:
- Acta Palaeontologica Polonica
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł