Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Przysada, Grzegorz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Wpływ masy ciała na powstawanie wad stóp u studentów piątego roku fizjoterapii Uniwersytetu Rzeszows
    The Influence of Body Mass on the Formation of Foot Defects at Fifth Year Physiotherapy Students of Rzeszow University
    Autorzy:
    Przysada, Grzegorz
    Drużbicki, Mariusz
    Łyszczak, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437931.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    wady stóp
    masa ciała
    nadwaga
    feet defects
    body mass
    overweight
    Opis:
    Wstęp: Wady stóp występują bardzo często i są problemem współczesnego społeczeństwa. Wyróżniamy wiele rodzajów wad w obrębie stóp, które wymagają specjalistycznego postępowania leczniczego. Cel: Celem pracy była ocena częstości oraz najczęstszej wady stóp u studentów piątego roku fizjoterapii Uniwersytetu Rzeszowskiego. Zbadano także czy masa ciała wpływa na występowanie wad stóp oraz determinuje poszczególne wskaźniki charakteryzujące budowę stóp. Materiał i metoda: Badaną grupę stanowiło 108 studentów piątego roku fizjoterapii Uniwersytetu Rzeszowskiego, w tym 80 kobiet oraz 28 mężczyzn. Badanych podzielono na dwie grupy. Pierwszą grupę stanowili studenci mający prawidłową masę ciała, drugą zaś studenci z nadwagą. Narzędziem badawczym był planktogram, który składał się z odbitek stóp: prawej i lewej. Na każdym planktogramie wykreślano kąty i wskaźniki umożliwiające określenie poszczególnych wad stóp. Wyniki: Na podstawie analizy wpływu masy ciała na poszczególne wskaźniki charakteryzujące budowę stóp wykazano, iż u osób z nadwagą wartości poszczególnych wskaźników częściej wykraczają poza normy w porównaniu z badanymi z prawidłową masą ciała. Wnioski: Wady stóp są istotnym problemem badanych studentów piątego roku fizjoterapii. Najczęściej występującymi wadami są: stopa obniżona IIº, stopa z obniżonym wysklepieniem, pięta nieprawidłowa oraz stopa płaska. Wady stóp dotyczą zarówno osób z prawidłową masą ciała, jak i z nadwagą, jednak częściej dotyczą badanych z nadwagą
    Introduction: Foot deformities are very common health issue in modern society. There are many kinds of different foot disorders which require specific medical procedures. Objective of the study: The purpose of the research was both to determine the frequency as well as the most common foot defects of fifth year Physiotherapy Students of Rzeszów University. It was also investigated if body mass influenced the occurrence of foot deformities as well as particular indicators that characterize foot structure were determined. Material and method: The research involved the group of 108 physiotherapy students, among them were 80 women and 28 men. The participants of the study were divided into 2 groups. The first group represented students with correct body mass, the second group included students with overweight problem. Research instrument was planktogram, which consisted of foot prints: right and left. On each planktogram angles and indicators were marked that allow to determine individual foot deformities. Results: On the basis of the analysis of body mass influence on individual indicators characterizing foot structure, the research proved that indicators exceed the norms in case of obese students in comparison to students with correct body mass Conclusions: Foot deformities are a significant problem among the researched physiotherapy students. The most common foot disorders are: II° degree low arched foot, heel malformations and flat feet. Foot deformities occur both at students with correct body mass as well as at those with the overweight issue, however foot deformities most frequently occur at students with overweight problem.
    Źródło:
    Medical Review; 2013, 3; 319-326
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozwój rehabilitacji w ośrodku rzeszowskim
    Development of the rehabilitation at the Rzeszów centre
    Autorzy:
    Jandziś, Sławomir
    Pop, Teresa
    Drużbicki, Mariusz
    Przysada, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437991.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    rehabilitacja w Rzeszowie
    historia medycyny
    organizacja rehabilitacji
    rehabilitation in Rzeszow
    history of medicine
    organization of the rehabilitation
    Opis:
    Autorzy na podstawie materiałów archiwalnych, publikacji w czasopismach medycznych i wywiadów przedstawiają rozwój rehabilitacji w ośrodku rzeszowskim. Nastąpił on po roku 1983, dzięki działalności zespołu kierowanego przez prof. Andrzeja Kwolka, pracującego w Klinicznym Oddziale Rehabilitacji Szpitala Wojewódzkiego nr 2 im. Św. Jadwigi Królowej w Rzeszowie i Wydziale Medycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego. Wieloletnia praca Zespołu spowodowała powstanie nowoczesnego modelu organizacji rehabilitacji w Rzeszowie i województwie podkarpackim. Wypracowano standardy postępowania, szczególnie z chorymi z uszkodzeniem układu nerwowego, oparte na nowoczesnych metodach neurorehabilitacji. Skuteczność koncepcji została potwierdzona badaniami naukowymi i praktyką kliniczną. Miała znaczący wpływ na rozwój rehabilitacji w województwie podkarpackim oraz na rozwój rehabilitacji w Polsce. Po 30 latach działalności zespołu kierowanego przez Profesora, Podkarpacie jest wiodącym regionem w Polsce. W roku 2013 funkcjonuje tu 11 oddziałów rehabilitacji neurologicznej, 2 oddziały rehabilitacji kardiologicznej, 16 oddziałów rehabilitacji ogólnoustrojowej i 38 dziennych oddziałów rehabilitacji. W regionie podkarpackim działa sprawny system organizacji rehabilitacji zapewniający jej wczesność, kompleksowość i ciągłość. System oparty jest na: podstawach naukowych, ciągłym kształceniu wszystkich członków zespołu rehabilitacyjnego, współpracy z organizacjami osób z niepełnosprawnością i władzami regionu oraz pracy w zespole rehabilitacyjnym
    wczesność, kompleksowość i ciągłość. System oparty jest na: podstawach naukowych, ciągłym kształceniu wszystkich członków zespołu rehabilitacyjnego, współpracy z organizacjami osób z niepełnosprawnością i władzami regionu oraz pracy w zespole rehabilitacyjnym region is functioning an efficient organisation system of the rehabilitation providing the timeliness, a complexity and continuity. The system is base on: scientific bases, constant educating of all rehabilitation team members, of cooperation with organisations of persons with disability and authorities of the region and the teamwork
    Źródło:
    Medical Review; 2013, 4; 546-555
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gait velocity as a tool for evaluating the effects of gait training in patients with chronic stroke
    Prędkość chodu jako narzędzie oceny efektów treningu chodu u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu
    Autorzy:
    Guzik, Agnieszka
    Drużbicki, Mariusz
    Kwolek, Andrzej
    Przysada, Grzegorz
    Brzozowska-Magoń, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437981.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    stroke
    gait
    gait velocity
    treadmill training
    udar mózgu
    chód
    prędkość chodu
    trening na bieżni
    Opis:
    Background. Gait velocity is a simple but very essential parameter which may be applied as an indicator of functional efficiency. Gait of stroke patients is characterized by reduced speed. As a result, the patients have significantly limited functioning capabilities, including walking independently outside home. The study was designed to assess selected temporal gait parameters, including gait velocity, stride velocity and swing phase velocity in patients with chronic stroke following a rehabilitation program with the use treadmill. Material and method. The study was conducted in a group of 50 patients with hemiparesis in the late period after stroke. Temporal gait parameters such as: gait velocity, stride velocity and swing velocity were examined. Additionally, 10-metre walk test was measured. Results. While analyzing 10-metre walk test results it was shown that after rehabilitation gait velocity increased by an average of 0.15 m/s (p = 0.0000). Similar results were obtained in terms of gait velocity which had been assessed using a 3-dimensional gait analysis, the average gait velocity increased by 0,14m/s (p = 0.0000). Analyzing stride velocity, both the paretic and non-paretic side it was noted that after rehabilitation this particular parameter increased by an average of 0.05 m/s (p = 0.0019) and 0.06 m/s (p = 0.0052). Similar results were achieved in terms of swing velocity of the paretic side - p = 0.0017. Conclusions. It was demonstrated that rehabilitation program with the use of treadmill enabled significant improvement in gait velocity, stride velocity and swing phase velocity in patients with chronic stroke. Gait velocity is a practical and simple tool to be applied for monitoring of progress in rehabilitation and for assessing effects of gait re-education in patients with hemiplegia in a chronic stage after stroke.
    Wstęp. Prędkość chodu jest prostym, a zarazem bardzo istotnym parametrem, który może być stosowany jako wyznacznik sprawności funkcjonalnej. Chód pacjentów po udarze mózgu charakteryzuje się zmniejszoną prędkością. W efekcie pacjenci mają znacznie ograniczone możliwości funkcjonowania, w tym samodzielnego chodu poza domem. Celem pracy jest ocena wybranych czasowych parametrów chodu, w tym prędkości chodu, prędkości cyklu chodu oraz prędkości fazy przenoszenia u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu, po programie rehabilitacji z wykorzystaniem bieżni ruchomej. Materiał i metoda. Badanie przeprowadzono w grupie 50 pacjentów z niedowładem połowiczym w okresie późnym po udarze mózgu. Analizowano czasowe parametry chodu: prędkość chodu, prędkości cyklu chodu oraz prędkości fazy przenoszenia. Dodatkowo wykonano test drogi na 10 metrach. Wyniki. Analizując wyniki testu drogi wykazano, że po zakończeniu programu rehabilitacji prędkość chodu wzrosła średnio o 0,15 m/s (p = 0,0000). Podobne wyniki uzyskano w zakresie prędkości chodu ocenionej z wykorzystaniem 3-wymiarowej analizy chodu, średnia prędkość chodu wzrosła o 0,14m/s (p = 0,0000). Analizując prędkość cyklu chodu zarówno po stronie niedowładnej jak i zdrowej zanotowano, iż w wyniku rehabilitacji nastąpił wzrost tego parametru średnio o 0,05 m/s (p = 0,0019) i 0,06 m/s (p = 0,0052). Zbliżone wyniki uzyskano również w zakresie prędkości fazy przenoszenia po stronie niedowładnej – p = 0,0017. Wnioski. Program rehabilitacji z wykorzystaniem bieżni ruchomej wpłynął na istotną poprawę w zakresie prędkości chodu, prędkości cyklu chodu oraz prędkości fazy przenoszenia u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu. Prędkość chodu jest przydatnym narzędziem umożliwiającym ocenę efektów reedukacji chodu pacjentów z niedowładem połowiczym w okresie późnym po udarze mózgu.
    Źródło:
    Medical Review; 2016, 2; 183-192
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Evaluation of the effectiveness of selected scales and methods used in the assessment of gait and balance after a cerebral stroke
    Ocena przydatności wybranych skal i metod stosowanych w ocenie chodu i równowagi osób po udarze mózgu
    Autorzy:
    Drużbicki, Mariusz
    Przysada, Grzegorz
    Rykała, Justyna
    Podgórska, Justyna
    Guzik, Agnieszka
    Kołodziej, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437776.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    cerebral stroke
    gait, balance
    stabilometry
    udar mózgu
    chód, równowaga
    stabilometria
    Opis:
    The aim of this study is to assess the balance and gait of outpatients undergoing late stroke treatment and the relationship between the assessment of gait and balance using clinical tests and the assessment of static balance using stabilometric tests. Materials and methods. Post-stroke patients with hemiparesis undergoing ambulatory physiotherapy were examined. The Wisconsin Gait Scale (WGS), the Dynamic Gait Index (DGI) and the Functional Gait Assessment (FGA) were used to assess gait, the Berg Balance Scale (BBS) and the Get Up and Go test were used to assess balance, and stabilometric tests were used to assess static balance. Examination was conducted twice before and after physiotherapy. Results. A statistically significant improvement of gait speed and quality and gait functions, assessed with the DGI (p=0,0001) and the FGA (p=0,0002), was observed after treatment. An improvement of balance assessed with the BBS and the Get Up and Go test was also recorded. Static balance using stabilometric tests did not change in the standing position with the eyes closed (the surface of COP). Poor and average relationship between clinical methods of gait and balance assessment and parameters of stabilometric balance assessment was shown. Conclusions. Rehabilitation of patients with hemiparesis undergoing late stroke treatment has a significant influence on the improvement of balance and gait functions.
    Celem pracy jest ocena równowagi i chodu chorych po udarze mózgu leczonych ambulatoryjnie w okresie późnym od udaru. Celem pracy jest również ocena zależności pomiędzy chodem i równowagą badanych ocenianą testami klinicznymi a równowagą statyczną ocenioną stabilometrycznie. Materiał i metoda. Badano chorych z niedowładem połowiczym w późnym okresie po udarze mózgu korzystających z fizjoterapii ambulatoryjnej. Oceniano chód badanych za pomocą Wisconsin Gait Scale (WGS), Dynamic Gait Index (DGI) i Functional Gait Assessment (FGA) oraz oceniano równowagę badanych za pomocą Skali Równowagi Berga (BBS), testu „Get Up&Go” oraz równowagę statyczną w badaniu stabilometrycznym. Badanie wykonano dwukrotnie przed i po serii zabiegów fizjoterapeutycznych. Wyniki. W badanej grupie chorych po zakończeniu serii zabiegów stwierdzono istotną statystycznie poprawę w zakresie prędkości i jakości chodu oraz poprawę funkcjonalną chodu ocenianą według DGI (p=0,0001) i skali FGA (p=0,0002). Badani również uzyskali istotną poprawę równowagi ocenianej w skali BBS i w teście Get Up&Go. W badaniu stabilometrycznym równowagi nie wykazano istotnej poprawy w próbie stania z zamkniętymi oczami (obszar pola COP). Wykazano słabą i przeciętną zależność pomiędzy klinicznymi metodami oceny chodu i równowagi badanych a parametrami oceny stabilometrycznej równowagi. Wnioski. Rehabilitacja w późnym okresie od udaru w istotny sposób wpływa na poprawę równowagi i funkcji chodu osób z niedowładem połowiczym.
    Źródło:
    Medical Review; 2013, 1; 21-31
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybrane metody w ocenie efektów rehabilitacji u pacjentów po udarze mózgu leczonych w oddziale rehabilitacji
    Chosen assessment methods of physiotherapy effcts in patients after cerebral stroke treated at a rehabilitation ward
    Autorzy:
    Przysada, Grzegorz
    Guzik, Agnieszka
    Wolan-Nieroda, Andżelina
    Walicka-Cupryś, Katarzyna
    Drużbicki, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437869.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    udar mózgu
    ocena stanu pacjentów
    ocena wyników rehabilitacji
    cerebral stroke
    patient assessment
    physiotherapy effct assessment
    Opis:
    Celem pracy była ocena metod stosowanych do analizy stanu pacjentów i efektów rehabilitacji w grupie osób po udarze mózgu leczonych w oddziale rehabilitacji. Prześledzono również, w jakim stopniu stosowane w badaniu skale oceny stanu chorych są ze sobą skorelowane, a tym samym wiarygodne i przydatne w ocenie efektu rehabilitacji w tej grupie pacjentów. Materiał i metoda. Badaniem objęto grupę 1124 pacjentów po przebytym udarze mózgu. Średni wiek badanych w czasie rehabilitacji wynosił 64,3 lat ± 12,6, czas od udaru 24,4 miesięcy. W ocenie stanu pacjentów wykorzystano test Brunnström, wskaźnik Barthel, sprawność ogólną oraz test Wilcoxona oraz korelacji rang Spearmana, za istotność statystyczną przyjęto p > 0,05. Wyniki. Stwierdzono po zakończeniu rehabilitacji istotną poprawę we wszystkich stosowanych miarach sprawności.Największą średnią wartość poprawy w badanej grupie uzyskano z wykorzystaniem wskaźnika Barthel (3,25). U 4,6% badanych nie odnotowano poprawy w zakresie analizowanych testów i skal, natomiast aż, u 43,4% była ona widoczna we wszystkich trzech stosowanych w ocenie stanu pacjentów miarach sprawności. Wykazano przeciętna korelację testu Brunnström z dwoma pozostałymi miarami sprawności. Wnioski. Wielokierunkowa kompleksowa rehabilitacja, prowadzona przez zespół rehabilitacyjny przynosi istotną poprawę stanu pacjentów po udarze mózgu obserwowaną we wszystkich stosowanych miarach oceny sprawności. Test Brunnström, wskaźnik Barthel, test sprawność ogólnej służące do oceny stanu pacjentów po udarze mózgu pozostają w słabej wzajemnej korelacji, co udowadnia, iż mierzą różne aspekty zdrowia człowieka. Należy jednocześnie stosować kilka różnych metod oceny stanu zdrowia, co stwarza możliwość obiektywnej i szerokiej oceny uzyskanych wyników leczenia oraz zmian zachodzących w przebiegu procesu rehabilitacji.
    The aim of this paper was to assess the methods used for analyzing patient condition and physical therapy effcts in a group of patients after cerebral stroke who were treated at a rehabilitation ward. We also analyzed the extent to which several assessment scales of patient condition are mutually correlated; and therefore to what extent these scales are reliable and useful in assessment of physiotherapy effcts of those patients. Material and method. The study population consisted of 1124 patients after cerebral stroke. The mean age of patients at the time of undergoing physical therapy was 64.3 years ± 12.6, while the mean time that had passed since stroke was 24.2 months. To assess patient condition we used the Brunnström approach, the Barthel ADL index and general ability and the Wilcoxon signed-rank test and the Spearman’s rank correlation coeffient. We set statistical signifiance at p>0.05. Results. We found that study population patients improved after physical therapy. The improvement was revealed in each of the tests of physical ability we used. We found the greatest mean value of improvement when we used the Barthel ADL index (3.25). We found no improvement in 4.6% of patients with the tests and scales we used; while in 43.4% of patients the improvement was revealed by all three kinds of physical ability measurement methods. We found a mediocre correlation of the Brunnström approach test with the two remaining tests. Conclusions. Multi-approach and complex physical therapy, run by a team of physiotherapists, results in signifiant improvement of patients after cerebral stroke. The improvement was found in all physical ability measurement methods we used. The Brunnström approach, the Barthel ADL index, and the general ability test that are used for assessing patient condition of those who suffred from cerebral stroke, were mutually correlated to a mediocre extent. This proves that they measure diffrent aspects of human health. Several diffrent health assessment methods need to be used simultaneously, so that an objective and extensive assessment can be made of both the treatment effct and the changes in the physiotherapeutic process. Key words: cerebral stroke, patient assessment, physiotherapy effct assessment
    Źródło:
    Medical Review; 2015, 3; 212-222
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Assessment of manual abilities in children with infantile cerebral palsy
    Autorzy:
    Przysada, Grzegorz
    Guzik, Agnieszka
    Wolan-Nieroda, Andżelina
    Przybyło, Magdalena
    Drużbicki, Mariusz
    Mazur, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/454743.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    fine motor function
    gross motor function
    infantile cerebral palsy
    manual abilities
    Opis:
    Introduction. Cerebral palsy (CP) is a problem presenting multiple issues and the prevalence of this condition is quite significant. CP risk factors are mainly observed in prematurely born children as well as those affected by complications around the time of birth or during the period of mother’s pregnancy. Quite frequently CP is manifested by abnormal muscle tone, contractures and deformities, and consequently impaired fine and gross motor functions. Aim. The study was designed to examine the level of hand function, i.e. fine motor skills and to investigate whether there is a correlation between development of fine motor and gross motor functions. Material and methods. The study group included 80 children with infantile CP. In the group there were 24 cases with spastic diplegia, 36 with spastic hemiplegia, and 20 with bilateral hemiplegia. During the study the children performed Box and Blocks test, and their parents filled in Manual Ability Classification System (MACS) describing the level of fine motor function development in their children. The children were additionally asked to perform two motor tasks. The first one involved an attempt to assume position on all fours, and the other one checked the ability to assume and maintain standing position. Results. The best scores in the conducted tests were found in children with CP taking the form of spastic diplegia, and the poorest scores in MACS, Box and Blocks test as well as in motor tasks assessing gross motor function were observed in children with bilateral hemiplegia. Conclusion. The form of infantile CP affects the level of manual abilities. There is a correlation between the level of gross motor and fine motor functions development.
    Źródło:
    European Journal of Clinical and Experimental Medicine; 2019, 2; 136-141
    2544-2406
    2544-1361
    Pojawia się w:
    European Journal of Clinical and Experimental Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Assessment of conformity and repeatability of chosen scales used for evaluation of gait after brain stroke
    Ocena zgodności i powtarzalności wybranych skal stosowanych w ocenie chodu po udarze mózgu
    Autorzy:
    Podgórska-Bednarz, Justyna
    Wyszyńska, Justyna
    Drużbicki, Mariusz
    Przysada, Grzegorz
    Czenczek-Lewandowska(, Ewelina
    Leszczak, Justyna
    Baran, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437724.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    udar mózgu
    zaburzenia chodu
    ocena niepełnosprawności
    stroke
    gait disorders
    evaluation of disability
    Opis:
    Wstęp: Zaburzenia lokomocji pacjenta po przebytym udarze mózgu w istotny sposób utrudniają jego codzienne funkcjonowanie oraz obniżają jakość życia. Poprawa wzorca chodu stanowi często kluczowe zadanie poudarowej neurorehabilitacji, bowiem umiejętność samodzielnego przemieszczania się zapewnia osiągnięcie możliwie jak największej samodzielności oraz umożliwia pacjentowi aktywne uczestnictwo w życiu społecznym. W celu oceny funkcji lokomocyjnych konieczne staje się zastosowanie różnorodnych narzędzi pomiarowych umożliwiających ewaluację w tym aspekcie. Cel: Celem pracy była ocena zgodności i trafności wybranych narzędzi umożliwiających ocenę funkcji chodu pacjentów po udarze mózgu, tj: Functional Gait Assessment, Dynamic Gait Index oraz Wisconsin Gait Scale. Materiał i metody: W badaniu uczestniczyło 30 chorych z niedowładem połowiczym, którzy przebyli udar mózgu jednokrotnie, a okres od incydentu wynosił co najmniej sześć miesięcy. Funkcję chodu każdego pacjenta oceniono z wykorzystaniem dziesięciopunktowej skali Functional Gait Assessment (FGA), skali Dynamic Gait Index (DGI), Wisconsin Gait Scale (WGS), próby marszowej na dystansie 10 metrów, natomiast równowagę oceniono za pomocą skali Równowagi Berga i testu „Get up&go”. Wyniki: Wykazano wysoki poziom powtarzalności badania z wykorzystaniem FGA (p=0,64) oraz wysoką zgodność wewnętrzną (α=0,86) i zewnętrzną (r=0,96) uzyskanych wyników. Stwierdzono bardzo wysoką zależność pomiędzy ocenami chodu dokonanymi na podstawie skali DGI i FGA (r= 0,95) oraz silną zależność pomiędzy wartościami FGA i WGS (r= - 0,75). Wszystkie korelacje były wysoce istotne statystycznie. Wnioski: Wyniki oceny z wykorzystaniem skali FGA, DGI oraz WGS charakteryzują się dużą zgodnością wewnętrzną i zewnętrzną wyników. Skale są dobrymi i polecanymi testami klinicznymi w ocenie chodu chorych z niedowładem po przebytym udarze mózgu.
    Introduction: Locomotor disorders at a patient after stroke significantly deteriorate his/her everyday functioning and quality of life. Improvement of gait pattern is often a crucial task in post-stroke neurorehabilitation as the ability to move unaided allows the patient to achieve the highest possible level of independence and actively participate in social life. Various measuring tools are used to evaluate the locomotor functions. Purpose: The aim of this paper was to assess the conformity and accuracy of chosen tools (i.e. Functional Gait Assessment, Dynamic Gait Index and Wisconsin Gait Scale) enabling the evaluation of gait functions of stroke survivors. Material and methods: The study included 30 patients with hemiparesis who had undergone a stroke once at least six months before the research. The gait function of each patient was assessed in the ten-point Functional Gait Assessment (FGA) scale, the Dynamic Gait Index (DGI) scale, the Wisconsin Gait Scale (WGS) and 10-meter walk test. Balance, however, was evaluated using the Berg Balance Scale and Get Up and Go test. Results: The test making use of FGA proved a high level of repeatability (p=0,64) as well as high internal (α=0,86) and external (r=0,96) consistency of the achieved results. The study found out significant correlation between the gait assessments conducted according to DGI and FGA scale (r= 0,95) and strong dependency between values of FGA and WGS (r= - 0,75). All correlations were statistically significant. Conclusion: FGA, DGI and WGS scales are characterised by high internal and external conformity of results. They are good and recommended clinical tests used for assessment of gait of post-stroke patients with paresis.
    Źródło:
    Medical Review; 2014, 4; 326-333
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena zdolności do podejmowania pracy po zakończeniu rehabilitacji w ramach prewencji rentowej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych u osób z chorobami przewlekłymi narządu ruchu
    An assessment of work ability after the completion of rehabilitation as part of disability pension prevention of the Social Insurance Institution among people with chronic musculoskeletal diseases
    Autorzy:
    Przysada, Grzegorz
    Kilian, Justyna
    Wiśniowska-Szurlej, Agnieszka
    Sozański, Bernard
    Piwoński, Paweł
    Drużbicki, Mariusz
    Wilmowska-Pietruszyńska, Anna
    Ćwirlej-Sozańska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2162798.pdf
    Data publikacji:
    2019-07-16
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    rehabilitacja
    choroby przewlekłe
    zatrudnienie
    prewencja
    niezdolność do pracy
    Zakład Ubezpieczeń Społecznych
    rehabilitation
    chronic diseases
    employment
    prevention
    incapacity for work
    Social Insurance Institution
    Opis:
    Wstęp Wzrastająca liczba osób pobierających świadczenia z tytułu niezdolności do pracy jest dużym obciążeniem budżetu państwa. W celu zmniejszania skali tego zjawiska Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) realizuje program rehabilitacji w ramach prewencji rentowej. Materiał i metody Badanie przeprowadzono na podstawie analizy dokumentacji medycznej 607 pacjentów rehabilitowanych w latach 2011−2013 w Klinicznym Szpitalu Wojewódzkim nr 2 im. św. Jadwigi Królowej w Rzeszowie w ramach prewencji rentowej ZUS. Dokumentację medyczną stanowiła historia choroby i wyniki rekomendowanego przez ZUS Testu funkcjonalnego. Po 2 latach od zakończenia rehabilitacji (2013−2015) przeprowadzono telefoniczne badanie kontrolne dotyczące losów zawodowych rehabilitowanych pacjentów, w którym wzięło udział 118 osób. Wyniki Analiza dokumentacji dotyczącej postępów usprawniania po zakończeniu leczenia z wykorzystaniem Testu funkcjonalnego wykazała, że we wszystkich grupach pacjentów, u których zostało przeprowadzone badanie końcowe, przeważały osoby, u których wystąpił ból powysiłkowy, z pełną wydolnością fizyczną, o nieznacznym ograniczeniu ruchomości, z pełną sprawnością w zakresie czynności dnia codziennego, prawidłową siłą mięśniową, zdolnościami lokomocyjnymi i prawidłową sprawnością psychospołeczną. Zdecydowana większość badanych otrzymała rekomendację pracy na przystosowanym stanowisku. Wykazano także, że w dwuletnim okresie obserwacji odsetek badanych aktywnych zawodowo zwiększył się z 56% do 61,02%. Wnioski Na podstawie wyników Testu funkcjonalnego stwierdzono, że do najważniejszych obszarów warunkujących powrót do pracy należą sprawność psychospołeczna i poziom odczuwanych dolegliwości bólowych. Med. Pr. 2019;70(4):459–473
    Background The increasing number of people receiving benefits due to incapacity for work is a heavy burden for the state budget. In order to reduce the scale of this phenomenon, the Social Insurance Institution (ZUS) carries out a rehabilitation program as part of disability pension prevention. Material and Methods The study was based on the analysis of medical documentation of 607 patients rehabilitated at the Saint Queen Jadwiga’s Regional Clinical Hospital No. 2 in Rzeszow, as part of the ZUS prevention of disability pension program in 2011−2013. Medical documentation included the medical history and results of the Functional Test recommended by ZUS. Two years after the completion of rehabilitation, a telephone check was conducted among 118 rehabilitated patients to assess their occupational status. Results The analysis of the Functional Test documentation showed that in all groups of wykorzystująpatients included in the rehabilitation program, as well as those among whom the control was carried out, the majority were people with post-exercise pain, full physical fitness, slight mobility limitation, full efficiency in everyday activities, correct strength of muscles and moving abilities, as well as normal psychosocial efficiency. The vast majority of them received a recommendation regarding work in a properly-adjusted position. It was shown that in the 2-year observation period, the percentage of professionally active people increased from 56% to 61.02%. Conclusions The most important factors determining the return to work include psychosocial efficiency and the level of pain. Med Pr. 2019;70(4):459–73
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2019, 70, 4; 459-473
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies