- Tytuł:
-
Dziedzictwo przemysłu – dziedzictwo niechciane – dziedzictwo nieznane
Industrial heritage - unwated heritage - unknown heritage - Autorzy:
- Dąbrowski, Jacek
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/113861.pdf
- Data publikacji:
- 2017
- Wydawca:
- Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
- Tematy:
-
przemysł
ochrona zabytków
rewitalizacja
rewaloryzacja
zabytek techniki
technical monuments
industry
monument protection
revitalization
revalorization - Opis:
-
Dziedzictwo przemysłowe jest często traktowane jako gorsza kategoria samego dziedzictwa. Przyczyny takiego stanu rzeczy powinno doszukiwać się w braku niezbędnej wiedzy technicznej ("komponent techniczny") i niezrozumieniu wartości dziedzictwa przemysłowego. Konsekwencją tego jest akceptowane, a nawet celowe przemieszczenie. Każda próba opisania dziedzictwa przemysłowego przy pomocy podejścia naukowego jest błędem, ponieważ to "komponent techniczny " badań wskazywane jest jako kluczowy dla określenia wartość dziedzictwa przemysłowego. Pozwala to zrozumieć zależność między kształtem, formą i umiejscowieniem budynków przemysłowych z ich maszynami i urządzeniami technologicznymi, a także związek między układem przestrzennym kompleksu przemysłowego a wymaganiami komunikacyjnymi wewnątrz zakładów przemysłowych i jego połączenie ze światem zewnętrznym. Dziedzictwo przemysłu regulują cztery podstawowe kierunki zmian: - Rewitalizacja, - Restauracja, - Porzucenie, - Likwidacja. Rewitalizacja lub restauracja często odbywa się w sposób najbardziej brutalny – wyburzenie wszystkiego, co jest historyczną pozostałością po fabrycznym układzie i budowa centrum handlowego w tak "wyczyszczonym" miejscu. Ponadto, stara nazwa taka jak "drukarnia", "browar", "manufaktura" jest często zachowywana. Istnieją również pozytywne przykłady rewitalizacji, np. właściwe podejście do autentyczności historycznej konstrukcji przemysłowej. Porzucenie i likwidacja zaprzeczają prawu istnienia dziedzictwa przemysłowego, zmniejszając jego wartość.
Industrial heritage is often treated as a worse category of heritage itself. The cause of this state of affairs should be seen in the lack of necessary technical knowledge (“technical component”)and misunderstanding of the value of industrial heritage. The consequence of it is accepted or even intentional displacement. Any attempt to describe the heritage of the industry by using an art historian’s scientific and conceptual approach is a mistake. It is a “technical component” of the research that shows an extremely significant value in the process of the proper recognition of the industrial heritage. It allows to understand the relationship between the shape, form and the location of industrial buildings with their machines and devices conditioned by the nature of the technological process. It also allows to understand the relationship between the spatial layout of the industrial complex and the communication requirements inside the factory and its connection with the outside world. The legacy of industry is governed by four fundamental change’s directions: – revitalization, – restoration, – abandonment, – liquidation. Revitalization or restoration often takes place in the most brutal way – demolition of everything that is a historical remnant of a factory’s layout and the erection of a shopping centre on such a “tidy” site. Furthermore, the old name such as “printing house”, “brewery”, “manufactory” is frequently preserved. There are also positive examples of revitalization, e.g. the right approach to the authenticity of the historic industrial construction. Abandonment and liquidation deny the right of the industrial heritage existence, declining any value of it. - Źródło:
-
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2017, 3; 147-160
2543-6422 - Pojawia się w:
- Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł