Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""urazy"" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Analiza przyczyn urazów, zakresu obrażeń i wyników leczenia pacjentów Centrum Leczenia Urazów Wielonarządowych SPSK 1 w Szczecinie w 2015 roku. Porównanie wyników z lat 2015 i 2007
    Autorzy:
    Dziubiński, Dawid
    Abramczyk, Urszula
    Ciechanowicz, Dawid
    Kozłowski, Jan
    Pakulski, Cezary
    Żyluk, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392185.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    epidemiologia urazów
    śmiertelność
    urazy brzucha
    uraz wielonarządowy
    Opis:
    Wstęp: Urazy wielonarządowe to obrażenia dwóch lub więcej okolic ciała, przy czym przynajmniej jeden z nich potencjalnie zagraża życiu. Są one ciężkie; większość wymaga leczenia w oddziale intensywnej terapii, często także interwencji operacyjnej. Cel: Zamierzeniem niniejszej pracy była epidemiologiczna i kliniczna analiza przypadków leczonych w Centrum Leczenia Urazów Wielonarządowych SPSK 1 w Szczecinie w 2015 roku i porównanie jej wyników z podobną, przeprowadzoną w 2007 roku. Materiał badawczy: Autorzy wzięli pod uwagę dane medyczne 82 chorych, 52 mężczyzn (63%) i 30 kobiet (37%), w wieku śr. 44 lat, którzy doznali urazów wielonarządowych. Analizie poddano: przyczyny urazów, spektrum obrażeń, okolice ciała, sposób i wynik leczenia. Wyniki: Najczęstszą przyczyną urazu był wypadek komunikacyjny – 45 przypadków (55%), następnie upadek z wysokości – 22 (27%) i inny mechanizm – 15 (18%). Najczęstszą składową urazu wielonarządowego były: obrażenia kostne (kręgosłup, miednica, kończyny) – 64 przypadki (78%), urazy głowy – 63 (77%), klatki piersiowej – 53 (65%) i brzucha – 30 (36%). Leczenia operacyjnego wymagało 48 pacjentów (58%). Najczęściej operowano: złamania kości – u 24 osób (29%), urazy brzucha – u 18 (22%) i głowy – u 18 (22%). Spośród 82 leczonych osób przeżyło 64 (78%), a zmarło 18 (22%). Średni czas pobytu w CLUW osób, które przeżyły, wynosił 23 dni, a tych, którzy zmarli – 17 dni. W porównaniu do podobnej analizy sprzed 8 lat zauważono zmianę proporcji w zakresie częstości urazów poszczególnych okolic ciała, składających się na uraz wielonarządowy: o 14% wzrosła liczba urazów głowy, o 21% zmniejszyła liczba urazów klatki piersiowej i o 11% złamań kości. O 10% poprawiła się przeżywalność chorych.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 29-35
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Return to physical activity after the surgical treatment of distal biceps tendon tears
    Powrót do aktywności fizycznej po leczeniu operacyjnym zerwanego przyczepu dystalnego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia
    Autorzy:
    Wójtowicz, Maria
    Ciechanowicz, Dawid
    Ufnalska, Barbara
    Rękawek, Krzysztof
    Kołodziej, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311516.pdf
    Data publikacji:
    2023-11-20
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    biceps tear
    distal biceps surgery
    return to sport
    physical activity
    sports injuries
    zerwanie ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia
    chirurgiczna rekonstrukcja ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia
    powrót do sportu
    aktywność fizyczna
    urazy sportowe
    Opis:
    Introduction. Distal biceps tendon tears remain relatively rare, representing 3% of all biceps injuries and having an incidence of 1.2 per 100,000. A distal biceps tendon tear is usually caused by an eccentric load to a flexed elbow and despite mostly affecting 40-50-year-old men, it also occurs in physically active patients at a younger age. Aim. The purpose of this study was to analyze whether physically active patients return to a pre-injury level of activity after the surgical reconstruction of distal biceps tendon tears. Materials and methods. The study included 20 patients treated surgically due to distal biceps tendon tears. The data from patients’ medical histories were analyzed. The post operative outcome and the level of physical activity was assessed using the Author’s Physical Activity Questionnaire (APAQ), Oxford Elbow Score (OES) and QuickDASH. A follow-up was conducted on average after 45.8 (±14.52) months. Results. All patients reported that they had returned to their pre-injury physical activity after surgery. Sixteen patients (80%) reached a pre-injury activity level, while 4 (20%) were unable to return to the same activity level. The reasons included fear of re-injury (n=4) and pain in the operated limb during physical activity (n = 2). The most common physical activities were: weightlifting (n = 11, 55%) and martial arts (n = 6, 30%). Patients before the injury undertook physical exercise 4.32 (±1.67) times a week, and post-injury 3.84 (±1.95) times a week (p = 0.035). The median time spent doing physical activity during the week decreased from 360 (IQR, 285-450) minutes pre-injury to 300 (IQR, 180-420) minutes post-surgery (p = 0.028). The patients started returning to training sessions on average 12.05 (±10.65) weeks after surgical treatment and a full return to physical activity was observed after 36 (±33.87) weeks. In the Oxford Elbow Score, the average score was 46.74 (±2.2), while the QuickDASH score was 1.58 (range, 0-6.8). Conclusions. The surgical treatment of a distal biceps tendon tear allows patients to return to physical activity in most cases.
    Wstęp. Zerwanie dystalnego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia zdarza się stosunkowo rzadko, stanowi 3% wszystkich urazów bicepsa i występuje z częstością 1,2 na 100 000. Zerwanie dystalnego ścięgna bicepsa jest zwykle spowodowane ekscentrycznym obciążeniem w zgięciu stawu łokciowego. Dotyczy głównie mężczyzn w wieku 40-50 lat, ale występuje również u aktywnych fizycznie pacjentów w młodszym wieku. Cel. Celem badań była analiza fizycznej aktywności chorych po chirurgicznej rekonstrukcji zerwanego dystalnego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia. Materiał i metody. Badaniem zostało objętych 20 pacjentów leczonych operacyjnie z powodu zerwania dystalnego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia. Analizie poddano dane z historii chorób pacjentów. Wyniki pooperacyjne i poziom aktywności fizycznej oceniano za pomocą Autorskiego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej (APAQ), Oxford Elbow Score (OES) i QuickDASH. Okres obserwacji wynosił średnio 45,8 (±14,52) miesięcy. Wyniki. Wszyscy pacjenci zgłosili, że po operacji powrócili do aktywności fizycznej sprzed urazu. Szesnastu pacjentów (80%) osiągnęło poziom aktywności sprzed urazu, 4 (20%) nie było w stanie osiągnąć poziomu aktywności fizycznej sprzed urazu. Przyczynami były: strach przed ponownym urazem (n = 4) oraz ból operowanej kończyny w czasie aktywności fizycznej (n = 2). Najczęstszymi aktywnościami fizycznymi podejmowanymi przez pacjentów były: podnoszenie ciężarów (n = 11, 55%) i sztuki walki (n = 6, 30%). Pacjenci przed urazem podejmowali aktywność fizyczną 4,32 (±1,67) razy w tygodniu, a po urazie 3,84 (±1,95) razy w tygodniu (p = 0,035). Mediana czasu spędzonego na aktywności fizycznej w ciągu tygodnia zmniejszyła się z 360 (IQR, 285-450) minut przed urazem do 300 (IQR, 180-420) minut po operacji (p = 0,028). Pacjenci rozpoczynali powrót do treningów średnio 12,05 (±10,65) tygodni po zabiegu operacyjnym, natomiast pełny powrót do aktywności fizycznej zaobserwowano po 36 (±33,87) tygodniach. W skali Oxford Elbow Score średni wynik wyniósł 46,74 (±2,2), natomiast w skali QuickDASH 1,58 (zakres, 0-6,8). Wnioski. Chirurgiczne leczenie dystalnego zerwania ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia w większości przypadków pozwala pacjentom na powrót do aktywności fizycznej.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 4; 172-177
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies