Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "THEATRE" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Więcej niż teatr. Sprawozdanie z konferencji
    More than theatre. A Report from the Conference Sessions
    Autorzy:
    Chojnacka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/39814124.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    teatr więzienny
    dramaterapia
    teatr w więzieniu
    resocjalizacja
    prison theatre
    dramatherapy
    theatre in prison
    social rehabilitation
    Opis:
    W dniach 22–23 listopada 2018 w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk odbyła się międzynarodowa konferencja „Theatre and Drama in Prison. Prison in Theatre and Drama”. Dominował temat pracy teatralnej w więzieniu, referentami i uczestnikami dyskusji byli praktycy: artyści, terapeuci, wychowawcy, oficerowie służby więziennej. Mówili o własnych doświadczeniach oraz o ograniczeniach organizacyjnych i finansowych. Ich refleksje miały charakter socjologiczny i psychologiczny. Udział w teatrze znacząco wpływa na osadzonych, ale też na widzów z zewnątrz. Usłyszeliśmy o projektach realizowanych w USA, Szkocji, RPA i w Polsce (Warszawa, Wrocław, Grudziądz, Opole Lubelskie, Gębarzewo, Poznań, Kalisz, Kwidzyn, Sztum, Nisko, Nowogard, Gliwice, Stargard). Poznaliśmy programy i metody, m.in.: pracę z maskami, Popular Participatory Theatre, Theatre of the Opressed, Teatr Forum i „Shakespeare Behind Barns” (film Shakespeare Behind Bars, rejestrujący pracę nad Burzą w Luther Luckett Correctional Complex w Kentucky). Niektóre projekty skierowane są do określonej grupy więźniów, np. matek odbywających wyroki. Narzędziem resocjalizacji może też być muzyka, a miejscem izolacji np. dom opieki. Kilka referatów traktowało o uwięzieniu w dramacie i na scenie (Dom Bernardy Alba Lorki, Bunia i Gris de Ausencia Cossy, Giselle w interpretacji Matsa Eka). Ostatni dotyczył ograniczenia wolności artysty na przykładzie losów rosyjskiego reżysera Kiriłła Sieriebriennikowa. Konferencja przede wszystkim pokazała, że teatr w więzieniu ma ogromne znaczenie społeczne.
    On 22-23 November 2018 at the Institute of Art of the Polish Academy of Sciences, the international conference “Theatre and Drama in Prison. Prison in Theatre and Drama” took place. The subject of theatre work in prison dominated the proceedings, with practitioners: artists, therapists, educators, officers of the prison service, as speakers and participants of the discussion. They talked about their own experience and about organizational and financial limitations. Their reflections were of sociological and psychological nature. Participation in the theatre has a significant impact on prison inmates, but also on viewers from outside. We heard about projects carried out in the United States, Scotland, South Africa and Poland (Warsaw, Wrocław, Grudziądz, Opole Lubelskie, Gębarzewo, Poznań, Kalisz, Kwidzyn, Sztum, Nisko, Nowogard, Gliwice, and Stargard). We became familiar with the programmes and methods, including: working with masks, Popular Participatory Theatre, Theatre of the Oppressed, Forum Theatre and “Shakespeare Behind Bars” (the film Shakespeare Behind Bars, being a record of work on The Tempest at Luther Luckett Correctional Complex in Kentucky). Some projects are targeted at a specific group of prisoners, such as mothers serving sentences. Music can also be the instrument of rehabilitation, and a nursing home can be the place of isolation. Several papers addressed imprisonment in drama and on stage (Lorca’s House of Bernarda Alba, Cossa’s Bunia and Gris de ausencia, and Giselle in the interpretation of Mats Ek). The last paper focused on the restriction of the artist's freedom on the example of the fate of the Russian director Kirill Serebrennikov. The conference first of all showed that theatre in prison is of great social importance.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 2; 103-110
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «W tym strasznym Wrocławiu»: Korespondencja Edmunda Wiercińskiego z Teresą Roszkowską 1950–1952
    «In This Horrible Wrocław»: The Correspondence Between Edmund Wierciński and Teresa Roszkowska, 1950–1952
    Autorzy:
    Chojnacka, Anna
    Piekut, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36139786.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    estetyka teatralna
    teatr polski
    produkcja teatralna
    Edmund Wierciński
    Teresa Roszkowska
    theatre aesthetics
    Polish theatre
    theatrical production
    Opis:
    Malarka i scenografka Teresa Roszkowska i aktor i reżyser Edmund Wierciński znali się ponad dwadzieścia lat. Roszkowska zaprojektowała oprawę sceniczną do siedmiu przedstawień w reżyserii Wiercińskiego, to właśnie z jej udziałem powstały jego najlepsze spektakle. Wierciński i Roszkowska tworzyli zgrany i twórczy duet. Rozumieli się doskonale, byli wobec siebie lojalni. Na scenie tworzyli całościowe kompozycje, a jednocześnie dbali o najdrobniejsze szczegóły. Listy Teresy Roszkowskiej znajdują się w Archiwum Wiercińskich w Zbiorach Specjalnych Instytutu Sztuki PAN, sygn. 1209/8. Listy Edmunda Wiercińskiego pochodzą z Pracowni Historii Szkolnictwa Teatralnego w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, gdzie zostały zdeponowane przez adresatkę.
    The painter and stage designer Teresa Roszkowska (1904–1992) and the actor and director Edmund Wierciński (1899–1955) had known each other for more than twenty years. Roszkowska designed the sets for seven productions directed by Wierciński, and the productions on which he collaborated with her were some of the best in his work.Wierciński and Roszkowska were a creative and well-working duo. They understood each other perfectly and were loyal to each other. They created comprehensive compositions on stage without losing sight of detail. The letters by Teresa Roszkowska are now part of the Wiercińskis’ Archive in the Special Collections of the Institute of Art at the Polish Academy of Sciences, No. 1209/8. The letters by Edmund Wierciński are kept at the Pracownia Historii Szkolnictwa Teatralnego (Laboratory of Research into the History of Theatre Education) of the Aleksander Zelwerowicz National Academy of Dramatic Art in Warsaw, where the addressee deposited them.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2018, 67, 1/2; 135-162
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Magdalena Hasiuk, «Okrutnie dziwna strona świata: Wokół teatru więziennego», Oficyna Wydawnicza Errata, Warszawa 2015
    A Review of Magdalena Hasiuk's Book 'Okrutnie dziwna strona świata: Wokół teatru więziennego'
    Autorzy:
    Chojnacka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520124.pdf
    Data publikacji:
    2016-09-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    teatr więzienny
    teatroterapia
    resocjalizacja
    teatr uciśnionych
    prison theater
    drama therapy
    rehabititation
    theatre of the oppressed
    Opis:
    Książka Magdaleny Hasiuk jest pierwszą monografią polskiego teatru więziennego. Autorka przedstawia twórczość teatralną realizowaną współcześnie w polskich więzieniach na tle historycznym (począwszy od walk gladiatorów, poprzez akty publicznych egzekucji i kar, aż po XX-wieczną reformę systemu penitencjarnego) oraz w szerokim kontekście geograficznym (Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja, Włochy). Wiele uwagi poświęca problemom i emocjom osadzonych. Szczególnie akcentuje rolę liderek teatru więziennego. Uważa, że dzięki ich obecności instytucje penitencjarne się zmieniają. Uznaje terapeutyczną rolę teatru więziennego za jego najistotniejszy aspekt, ale jej badania idą dalej. Odwołuje się nie tylko do teorii psychologicznych i socjologicznych, ale także do dorobku kulturoznawców, teoretyków teatru i artystów. Porównuje doświadczenie uwięzienia i późniejszego zwolnienia z więzienia do rytuału. Odnajduje ślady teorii i praktyki teatralnej Brooka i Grotowskiego. Pokazuje, w jaki sposób nowe media są wykorzystywane w przedstawieniach teatru więziennego. Opisuje zarówno scenę, jak i więzienie jako przestrzeń pełną ograniczeń, które trzeba pokonać. Motyw przekraczania granic przenika całą książkę. Więźniowie, przywódcy i widzowie są tymi, którzy przekraczają takie fizyczne i wewnętrzne granice.
    The book by Magdalena Hasiuk is the first monograph of Polish prison theatre. The author presents the theatrical work carried on in Polish prisons today against a broad historical background (starting with the gladiator fights, through acts of public executions and punishments, up to the 20th-century penitentiary system reform) and within a rich geographical context (the United States, Great Britain, France, and Italy). By describing and analysing the phenomenon, Hasiuk presents the world of isolation, the problems and emotions of inmates. She pays much attention to women leaders of prison theatre. She believes that the penal institutions have been changing thanks to their presence. The author deems the therapeutic role of prison theatre to be its most essential aspect, but her research goes further than that. She refers not only to psychological and sociological theories, but also to the work of cultural scholars, theatre theoreticians, and artists. She compares the experience of incarceration and later release from prison to a ritual. She finds traces of the theories and theatre practice of Brook and Grotowski. She shows how the new media are utilised in prison theatre performances. She finds common features of three different social institutions: the convent, the theatre, and the prison. She describes the stage and the prison alike as a space full of locked doors, restrictions that need to be overcome. The motif of crossing the boundaries permeates the whole book. The inmates, leaders, and viewers are all the ones crossing such physical and internal boundaries.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 3; 208-217
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nauczanie żywego słowa według Marii Wiercińskiej: Publikacje artystki z lat 1935–1938
    Teaching Recitation according to Maria Wiercińska: The Artist’s Publications from 1935–1938
    Autorzy:
    Chojnacka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34112045.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Maria Wiercińska
    recitation teaching
    recitation
    school theatre
    poetry on the radio
    nauczanie żywego słowa
    recytacja
    teatr szkolny
    poezja w radiu
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest publikacjom Marii Wiercińskiej. Artystka porzuciła karierę aktorską w sezonie 1934/35, a uprawnienia reżyserskie uzyskała dopiero po II wojnie światowej. W drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku zajmowała się wyłącznie recytacją oraz – z prawdziwą pasją – nauczaniem żywego słowa na różnych poziomach, i tego dotyczą wszystkie jej teksty. Pisała z punktu widzenia praktyka. Wyróżniała niezbędne etapy pracy nad żywym słowem: zainteresowanie, zrozumienie, odczucie i prezentację z naciskiem na indywidualną interpretację, a podstawą miało być opanowanie poprawnej wymowy. Taki model sama realizowała i proponowała studentom uczelni aktorskich, nauczycielom, dzieciom w wieku szkolnym i przedszkolnym. Za szczególnie ważną uważała pracę nad żywym słowem z dziećmi, uznając, że nie tylko uczy techniki i wyrazistości, ale też kształtuje poczucie estetyczne i umiejętności społeczne, rozwija kreatywność. Artykuł przedstawia program Wiercińskiej w kontekście rozwoju radia, nowych wtedy metod pedagogicznych, wydawnictw dla szkół i popularności teatru szkolnego. Pokazuje zwykłą, niedocenianą pracę i przywraca historii teatru ciekawą, a zapomnianą artystkę. Wpisuje się więc zarówno w ramy rewizji dominującej narracji historycznoteatralnej, skupionej na kanonicznych tytułach i nazwiskach, jak i w nurt feministycznej rewizji narracji o dziejach teatru.
    This article discusses Maria Wiercińska’s publications. The artist abandoned her acting career in the season of 1934/35, and she got qualified to work as a theatre director only after WW2. In the second half of the 1930s, she was occupied exclusively with recitation performances and—with real commitment—to teaching recitation at various levels; this is what all her publications are about. She wrote from a practitioner’s point of view. She distinguished the necessary stages of working on a recitation performance: taking interest, developing understanding, feeling the text, and delivering the presentation, with an emphasis on individual interpretation; the basis was to master enunciation. This was the model she herself adopted in her recitation work, and she proposed it to students of acting, teachers, school and preschool children. Working with children was particularly important in her view; she believed that teaching recitation not only gives them technique and expressiveness, but also shapes their aesthetic sense and social skills, and develops creativity. The article presents Wiercińska’s program in the context of the development of radio broadcasting, new pedagogical methods, publications for schools, and the popularity of school theatre. It showcases ordinary, under-appreciated work and retrieves an interesting but forgotten artist for theatre history. It thus fits into the framework of revising the dominant narrative of theatre history, focused on canonical titles and names, as well as into the feminist agenda in theatre research.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 2; 39-67
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies