Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Kaznodziejstwo"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Żywy odbiór kazań w Polsce późnego średniowiecza. Kilka przykładów źródłowych
    Autorzy:
    Bracha, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/chapters/23321196.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-21
    Wydawca:
    Archiwum Główne Akt Dawnych
    Tematy:
    kaznodziejstwo
    kazania
    średniowiecze
    Źródło:
    Historia. Memoria. Scriptum. Księga jubileuszowa z okazji osiemdziesięciolecia urodzin Profesora Edwarda Potkowskiego; 199-210
    9788394002664
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jan Hus na ambonie. Między praktycyzmem a wiarą
    John Hus In The Pulpit. Between Practicism And Faith
    Autorzy:
    Bracha, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053606.pdf
    Data publikacji:
    2022-04-01
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    husytyzm
    Jan Hus
    kaznodziejstwo
    Hussite movement
    John Hus
    preaching
    Opis:
    Postać Jana Husa w historii średniowiecznych Czech ma wymiar absolutnie wyjątkowy, a jego życie i dzieło wykracza daleko poza czeski kontekst. Tematyka husycka urosła do rangi odrębnej specjalności w międzynarodowej mediewistyce. Jan Hus doczekał się dotychczas kilku biografii, a najnowsza praca P. Soukupa, nie będzie zapewne ostatnią. Spośród dotychczasowych wyróżnia ją szczególne podkreślenie roli ambony i kaznodziejskiej aktywności Husa, co odzwierciedla także tytuł książki. Dla Husa ambona stała się bowiem podstawowym narzędziem promocji idei reformatorskich. Podstawowym zatem zagadnieniem staje się pytanie o podłoże wyboru kazalnicy, które zdeterminowało życie czeskiego reformatora. Punktem zwrotnym stała się aktywność Husa na ambonie Kaplicy Betlejemskiej. P. Soukup podkreśla przede wszystkim praktycyzm ambony, jedynego mass medium zdolnego do propagacji treści ideowych, i słusznie Kaplicę Betlejemską nazywa „a unique center of reform”. Dodajmy jednak do wywodów autora, że Hus wybrał ambonę nie tylko z powodów praktycznych, lecz w równym stopniu ideowych. Wybór ambony przez Husa, to przekonanie o skuteczności kazań, o sile słów i performacyjnej funkcji mowy. Hus w swych kazaniach przywoływał przewodnią metaforę kazania, jaką znamy z dokumentu fundacji Kaplicy Betlejemskiej, a mianowicie słowa Bożego jako nasienia (semen, semeno, sieme). W przeciwieństwie do mszy tylko godne kazanie sprawia, że dusze niektórych jednoczą się w miłości z Chrystusem, pisał w jednym z kazań. Przyjęte ramy biografii nie sprzyjały szczegółowym uwagom. Śledzenie drogi życiowej Husa przez pryzmat aktywności kaznodziejskiej pozostaje jednak godną podkreślenia zasługą autora.
    In the history of medieval Bohemia, the figure of Jan Hus has its own unique dimension, and his life and work reach far beyond the Czech context. The Hussite theme has grown into a separate specialization in international medieval studies. Jan Hus has had several biographies so far, and the latest work by Pavel Soukup will probably not be the last. What distinguishes the book from its predecessors is the particular emphasis on the role of the pulpit and Hus's preaching activity, which is also reflected in its title. For Hus, the pulpit became the basic tool for promoting the ideas of the Reformation. The main issue, therefore, is the question of the grounds for his choice of the pulpit, which determined the life of the Czech reformer. The turning point was Hus’s activity in the pulpit of the Bethlehem Chapel. P. Soukup emphasizes the practicality of the pulpit, the only mass medium capable of propagating ideological content, and he rightly calls the Bethlehem Chapel “a unique center of reform”. Let us add, however, to the author’s arguments that Hus chose the pulpit not only for practical but equally ideological reasons. The choice of the pulpit by Hus is a belief in the effectiveness of sermons, the power of words, and the performative function of speech. In his sermons, Hus quoted the main metaphor from the sermon that we know from the foundation document of the Bethlehem Chapel, namely the word of God compared to a seed (semen, semeno, sieme). According to one of his sermons, unlike the Mass, only a worthy sermon makes the souls of some unite in love with Christ. The adopted framework of the biography did not encourage detailed comments. It is, however, to the author’s merit that he traces the life of Hus through the prism of preaching activity.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 2; 207-220
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy warto wydawać antologie kazań? Na marginesie Kazań w kulturze polskiej. Edycje Kolekcji Tematycznych, red. Kazimierz Panuś, t. 1-3, Kraków 2014, ss. 1849.
    Autorzy:
    Bracha, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631651.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    preaching, religiosity, source editing
    Kaznodziejstwo
    religijność
    edytorstwo źródeł.
    Opis:
    The article discusses the goals and methods for publishing anthologies of old sermons in connection with the publication of the monumental three-volume edition comprising a total of 1849 print pages, entitled: Sermons in Polish Culture. Editions of Thematic Collections, ed. K. Panuś, Vols. 1–3, Kraków 2014. This edition onsists of three separate collections of thematic sermons: Marian Sermons, vol. 1; Funeral Sermons, vol. 2; and Passion Sermons, vol. 3. It is the largest compendium of old preaching texts representing the homiletic tradition from the Middle Ages to the 21st century in Polish humanities. The three volumes comprise a total of 69 editions of original Polish sermons and translations from Latin, in the following order: 33 Marian, 15 Funeral and 21 Passion sermons. The compendium gathers 62 preachers’ talks from the Middle Ages, including Peregryn of Opole, Mateusz of Kraków, Mikołaj of Błonie, Stanisław of Skarbimierz, Jan of Szamotuły; and from the modern era, including Grzegorz Orszak, Jakub Wujek, Piotr Skarga, Krzysztof Kraiński, Fabian Birkowski, Szymon Starowolski; as well as contemporary authors, such as Stefan Wyszyński, Karol Wojtyła, and Józef Tischner. Each volume is preceded by a separate extensive introduction (by R. Mazurkiewicz, K. Panuś, M. Skwara, J. S. Gruchała) which presents the current state of research and lists of abbreviations, and states the principles of the publication and transcription. The main difficulty in preparing the anthology was the choice of the editing method, which could not be uniform due to the variety of time periods, the choice of authors, and the fact that Latin translations, original Old Polish versions, and texts in contemporary Polish were all included in one series. The editorial work was done in accordance with codicological, philological, and factual standards. Questions may arise with regard to the language. Would not it have been better to include the Latin sermons in the form of a testimonium? It was a result of the authors’ compromise between maintaining the editorial level, and the intention of making the ‘valuable source material for the history of language, literature, art, religious culture, spirituality, and customs widely available’. The answer to the question posed in the title of the article is positive. It is worth, as long as the edition and the critical apparatus go hand in hand with the proper selection of material and adopting a complementary, interdisciplinary perspective on sermons understood as pieces of sacral writing for spiritual development and religious teaching, which, consequently, become a treasury of ideas and language.
    Artykuł jest dyskusją wokół celów i metod wydawania antologii tekstów dawnych kazań w związku z wydaniem monumentalnej trzytomowej edycji liczącej w sumie 1849 stron druku, pt.: Kazania w kulturze polskiej. Edycje Kolekcji Tematycznych, red. K. Panuś, t. 1-3, Kraków 2014. Na omawianą edycję składają się trzy odrębne zbiory kazań tematycznych: Kazania maryjne, t. 1; Kazania funeralne, t. 2 oraz Kazania pasyjne, t. 3. Całość stanowi największe kompendium dawnych tekstów kaznodziejskich reprezentujących tradycję homiletyczną od średniowiecza do XXI w. w polskiej humanistyce. W trzech tomach umieszczono w sumie 69 edycji kazań w oryginale polskim lub w tłumaczeniach z języka łacińskiego, w kolejności: 33 maryjne, 15 funeralne oraz 21 pasyjnych. Razem kompendium zbiera mowy 62 kaznodziejów począwszy od średniowiecznych, m.in.: Peregryna z Opola, Mateusza z Krakowa, Mikołaja z Błonia, Stanisława ze Skarbimierza i Jana z Szamotuł oraz nowożytnych m.in.: Grzegorza Orszaka, Jakuba Wujka, Piotra Skargi, Krzysztofa Kraińskiego, Fabiana Birkowskiego i Szymona Starowolskiego i współczesnych Stefana Wyszyńskiego, Karola Wojtyły i Józefa Tischnera. Każdy tom poprzedzony jest odrębnym obszernym wstępem (R. Mazurkiewicza, K. Panusia, M. Skwary, J. S. Gruchały) z przedstawieniem stanu badań, wykazem skrótów oraz zasadami wydania i transkrypcji. Główną trudnością w przygotowaniu antologii był wybór metody edytorskiej, która w przypadku edycji z kilku epok nie mogła być jednolita, wybór autorów oraz umieszczenie w jednej serii kazań w tłumaczeniu z łaciny z kazaniami w oryginalnym brzmieniu staropolskim lub współczesnej polszczyzny. Strona edytorska jest przygotowana pod kątem kodykologicznym, filologicznym i rzeczowym. Pytania może zaś budzić strona językowa. Czy nie lepiej było w przypadku łacińskich kazań umieścić je w formie testimonium? Był to efekt kompromisu ze strony autorów między zachowaniem poziomu edytorskiego, a intencją szerszego udostępnienia „cennego materiału źródłowego do poznania dziejów języka, literatury, sztuki, kultury religijnej, duchowości i obyczajów”. Odpowiedź na postawione w artykule pytanie jest pozytywna. Warto, o ile edycja i aparat krytyczny idzie w parze z właściwą selekcją materiału oraz z komplementarnym, interdyscyplinarnym widzeniem kazań jako piśmiennictwa sakralnego, służącego duchowemu budowaniu i religijnemu nauczaniu, i w konsekwencji „czytanych” dziś jako „teksty kultury”, skarbnica idei i języka.
    Źródło:
    Res Historica; 2019, 47
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies