Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "grains" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Alkilorezorcynole ziarna zbóż — ich znaczenie w żywności i paszy
Alkylresorcinols of cereal grains — their importance in food and feed
Autorzy:
Boros, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2198767.pdf
Data publikacji:
2015-09-30
Wydawca:
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Tematy:
alkilorezorcynole
ziarno zbóż
właściwości bioaktywne
alkylresorcinols
cereal grains
bioactive properties
Opis:
Alkilorezorcynole (AR), stanowią grupę lipidów fenolowych, których znaczne ilości znajdują się w całym ziarnie zbóż. Największą zawartością tych związków charakteryzuje się ziarno żyta (360–2180 mg/kg), mniejsze ilości są znajdowane w ziarnie pszenżyta (294–1145 mg/kg) i pszenicy (268-943 mg/kg), a znacznie mniejsze w ziarnie jęczmienia (32–152 mg/kg). Na ogół nie stwierdza się ich obecności w ziarnie owsa. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego stulecia z uwagi na stwierdzoną wysoką zawartość AR w życie oraz niską wartość paszową tego zboża przypisano AR rolę składnika antyżywieniowego. Intensywne prace wielu zespołów wykazały w późniejszych latach, że czynnikiem odpowiedzialnym za niską strawność i przyswajalność wszystkich składników pokarmowych w przewodzie pokarmowym zwierząt monogastrycznych, w szczególności związków energetycznych w dietach opartych na ziarnie żyta jest wysoka zawartość frakcji arabinoksylanów rozpuszczalnych w wodzie, odznaczająca się dużą wodochłonnością i wysoką lepkością w środowisku wodnym. W dzisiejszych czasach AR budzą ponownie duże zainteresowanie jako ważny składnik bioaktywny żywności i potencjalny biomarker spożycia produktów całoziarnowych. Z uwagi na różnice w składzie homologicznym AR pomiędzy pszenicą a żytem, rozważana jest możliwość użycia ich do identyfikacji rodzaju spożytego ziarna. Jako grupa związków fenolowych AR wykazują silne właściwości antyoksydacyjne, ale także antybakteryjne i antymutagenne.
Alkylresorcinols (AR) are a group of phenolics lipids, found in substantial amounts in whole grain of cereals. Rye grain is characterised with the greatest content of these compounds (360–2180 mg/kg), while lower content has been found in triticale (294–1145 mg/kg) and wheat (268–943 mg/kg), and much lower in barley (32–152 mg/kg). In general, alkylresorcinols are not present in oat. In years of the sixties and seventies of the previous century, AR have been assigned a role of antinutrients in animal feeding, which was related to their high content and poor feeding quality of rye grain. The studies of many scientific groups, conducted later on, have shown that low digestibility and availability of all nutrients and in particular the energetic compounds in the intestinal tract of monogastric animals, in diets based on rye grain is a result of very high content of water-soluble fraction of arabinoxylans, that are characterized by a great water holding capacity and high viscosity in the aquatic environment. Nowadays, AR have been arousing again a great interest, as an important bioactive component of food and potential biomarker for consumption of wholegrain products. Due to the differences in the homologue composition between wheat and rye, AR are considered to be used to identify the type of grain consumed. As a group of phenolic compounds the AR are a strong antioxidant, but they have also antibacterial and antimutagenic properties.
Źródło:
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin; 2015, 277; 7-20
0373-7837
2657-8913
Pojawia się w:
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metoda Dumasa alternatywną metodą oznaczania białka w produktach roślinnych — badania porównawcze z metodą Kjeldahla
Dumas method as an alternative approach for determining protein contents of plant products — comparative study with Kjeldahl method
Autorzy:
Myszka, Kinga
Kamińska, Beata
Fraś, Anna
Ploch, Magdalena
Boros, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2198108.pdf
Data publikacji:
2011-09-30
Wydawca:
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Tematy:
azot ogólny
metoda Dumasa
metoda Kjeldahla
śruta rzepakowa
śruta sojowa
ziarno zbóż
cereal grains
Dumas method
Kjeldahl method
rapeseed meal
soybean meal
total nitrogen
Opis:
Wzrastające wymagania jakościowe dotyczące znajomości zawartości białka w różnych surowcach roślinnych jak również w żywności i paszach spowodowały szersze użycie metody Dumasa, która jest metodą nawet starszą niż powszechnie od lat stosowana metoda Kjeldahla. Celem badań było porównanie wyników zawartości białka w 138 próbkach ziarna trzech rodzajów zbóż, pszenicy, owsa i jęczmienia oraz 4 próbkach śruty rzepakowej i jednej sojowej, wyprodukowanych w warunkach polskich, uzyskanych tymi dwiema metodami standardowymi. Stwierdzono wysoką korelację między wynikami otrzymanymi metodą Dumasa i Kjeldahla, wynosząca 0,9983 dla całego materiału badawczego. Wyniki uzyskane metodą Dumasa były średnio o 0,46 jednostki procentowej wyższe, aniżeli te otrzymane metodą Kjeldahla, co stanowiło 2,4%, jednakże różnice pomiędzy metodami zależały od rodzaju badanego produktu roślinnego. Stwierdzone wysokie korelacje między wynikami otrzymanymi tymi dwiema metodami wskazują, iż metoda Dumasa z powodzeniem może być stosowana, jako metoda alternatywna do badania ziarna zbóż, śruty rzepakowej i sojowej, na zawartość białka. 
Increased qualitative demand for the knowledge of protein contents in various plant products as well in foods and feeds has led to wider used of the Dumas method, which is even older technique than commonly employed Kjeldahl procedure. Aim of the study was to compare the results of protein contents of 138 samples of cereal grains, such as wheat, barley and oat and 5 samples of meals produced from rapeseed and soybean in Polish agricultural conditions, obtained by the Kjeldahl and Dumas methods. Very high correlation coefficient was obtained between protein contents analysed with the Dumas and Kjeldahl methods, equal to 0.9983 for the entire material tested. However, the results obtained by Dumas method were, on average, by 0.46 percentage units higher than those analysed with Kjeldahl procedure. The differences between methods applied depended on the materials to be analysed. These results suggest that Dumas method can be successfully used as an alternative method for testing content of protein in cereal grains and rapeseed and soybean meals.
Źródło:
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin; 2011, 260/261; 155-161
0373-7837
2657-8913
Pojawia się w:
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies