- Tytuł:
-
Ewangelizacja tęsknot na dziedzińcu pogan
Evangelization of Yearnings in the Courtyard of the Pagans - Autorzy:
- Bokwa, Ignacy
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1047868.pdf
- Data publikacji:
- 2013-01-01
- Wydawca:
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
- Tematy:
-
faith
the new evangelization
atheism
courtyard of the Pagans
the meaning of life
the hope of ultimate fulfillment
wiara
nowa ewangelizacja
ateizm
dziedziniec pogan
sens życia
nadzieja ostatecznego spełnienia - Opis:
-
W obliczu słabnącej roli Kościoła w życiu społecznym (sekularyzacja), połączonej z osłabieniem wiary tych, którzy kiedyś przyjęli Ewangelię, papież Jan Paweł II wezwał wspólnotę wierzących w Jezusa Chrystusa do nowej ewangelizacji. Świat nieustannie się zmienia i to w coraz szybszym tempie, pojawiają się nowe wymagania czasu, pośród których należy wymienić tak zwany nowy ateizm. Odradzający się ateizm stanowi niewątpliwy znak czasu, a jednocześnie wołanie o zaspokojenie niezbywalnych tęsknot człowieka. Papieskie wołanie o nową ewangelizację, podejmowane także przez obecnego następcę świętego Piotra, dowodzi jednak, że jest konieczna pogłębiona refleksja nad tym podstawowym zadaniem Kościoła. Problem ten podejmuje niniejszy artykuł. Autor wychodzi z założenia, że jeśli dzieło ewangelizacji ma być skuteczne, to wydaje się być uzasadnionym postulat uważnego wsłuchania się w to, co do powiedzenia mają ateiści, w ich racje, obawy i tęsknoty. W myśli ateistycznej przewijają się dwa podstawowe motywy, dwie często ze sobą połączone i zbiegające się w jedno, choć bez trudu rozróżnialne, tęsknoty: tęsknota za sensem i nadzieja ostatecznego spełnienia. Niniejsze opracowanie stara się je tak wydobyć i sformułować, by następnie spojrzeć na nie w nowy sposób z perspektywy Ewangelii.Ojcowie II Soboru Watykańskiego pragnęli szczerego dialogu z niewierzącymi, uznawanymi przez wiele wieków za ludzi mniej wartościowych od wierzących i moralnie złych. Wolę tę uroczyście deklarował kardynał Henri de Lubac SJ, podejmując wątek istotny dla ateistycznego humanizmu, jakim jest swoiście pojęty kult człowieka. Ateizm odsłania braki ludzi wierzących: sztywny konformizm, słodkawy sentymentalizm, umysłowe lenistwo. Rzetelnie prowadzony dialog ma pobudzać do metodycznego wysiłku refleksji nad własną wiarą i życiem, uwzględniając jego nieuchronne skutki: mianowicie konieczność konfrontacji i stawienia czoła tak argumentom jak i prezentującym je osobom. Nierzadko będzie to też okazja do pogłębienia cnoty pokory, nie mówiąc o własnej wierze, wystawionej na poważną próbę.W tej sytuacji musi zadziałać szeroko pojęte duszpasterstwo, które nie powinno zamykać się do działań jedynie w stosunku do już nawróconych i pozostających w żywym związku z Kościołem jako wspólnotą wiary. Objawiają się współczesne „areopagi” nowej ewangelizacji: rodzina, edukacja, praca zawodowa, kultura, media czy życie społeczno-polityczne. Cały Kościół jest na nowo powołany do umocnienia profilu swojej wiary w kontekście wyzwania ze strony sekularyzmu i ateizmu.
In the face of a weakening role of the Church in social life (secularization), combined with the weakening of the faith of those who had accepted the Gospel, Pope John Paul II called on the community of believers in Jesus Christ to the new evangelization. The world is constantly changing at an increasing rate and new demands emerge, among which the so-called new atheism should be mentioned. Reviving atheism is the indisputable sign of the times and simultaneously the call for fulfillment of inalienable human yearnings. The Pope's call for a new evangelization, also undertaken by the current successor of St. Peter, proves though that in-depth reflection on the primary role of the Church is necessary. This article deals with the problem. The author assumes that if the work of evangelization is supposed to be effective, a demand of careful listening to what atheists have to say, their anxieties and yearnings is justified. The atheist thought follows two basic, very often interconnected though easily distinguishable themes that converge into one: the yearning for sense and the hope of definitive fulfillment. This paper tries to bring out and formulate them, and look at them in a new way from the perspective of the Gospel.Fathers of the Second Vatican Council sought to engage in sincere dialogue with non-believers, recognized for centuries as people morally wrong and less valuable than the believers. This will was declared by Cardinal Henri de Lubac SJ who addressed the essential concern of atheistic humanism - a specifically understood cult of man. Atheism reveals the imperfections of believers: rigid conformism, slightly sweet sentimentality, intellectual laziness. Diligently conducted dialogue is supposed to stimulate a methodological effort of reflection on one's own faith and life, taking into consideration its inevitable effects: the necessity to confront and deal with not only arguments but also people who present them. It will frequently be an opportunity to deepen the virtue of humility, not to mention one's own faith, put to an acute test.In this situation, broadly understood pastoral work is in order which should not confine itself to activities only in relation to those already converted and placed in a living connection with the Church as a community of faith. The new "Areopagus" of new evangelization is being manifested: family, education, profession, culture, media as well as social and political life. The whole Church is called anew to strengthen the profile of its faith in the context of the challenge of secularism and atheism. - Źródło:
-
Teologia i moralność; 2013, 8, 1(13); 19-39
1898-2964
2450-4602 - Pojawia się w:
- Teologia i moralność
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł