- Tytuł:
-
Teatr jako strategia budowania wspólnoty: Sztuka jest i nie jest rozwiązaniem
Theatre as a Strategy for Community Building: The Play Is (and Is Not) the Thing - Autorzy:
-
Lucas, Ashley
Biernat, Justyna - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/39814136.pdf
- Data publikacji:
- 2019
- Wydawca:
- Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
- Tematy:
-
teatr więzienny
teatr w więzieniu
sztuka więzienna
resocjalizacja
dramatoterapia
prison theatre
theatre in prison
prison art
social rehabilitation
dramatherapy - Opis:
-
Ashley Lucas skoncentrowała się na efektach psychologicznych i społecznych pracy teatralnej prowadzonej w więzieniach. Zauważyła, że działania teatralne realizowanych w zakładach karnych: próby, warsztaty, przedstawienia stwarzają okazję do budowania wspólnoty, kreowania i wzmacniania wspierających relacji; do pielęgnowania wzajemnego szacunku i współpracy pomiędzy pracownikami więzień, więźniami i osobami pochodzącymi spoza więzienia (artystami, wolontariuszami, widzami).Na potwierdzenie tej tezy autorka przywołuje doświadczenia pracy zespołu Open Hearts Open Minds w więzieniu Two Rivers w Oregonie nad Królem Learem (2013) i Zimową opowieścią (2014) Shakespeare’a oraz kontekst jej prezentacji. Analizuje postawę i działania aktorów oraz wybranych widzów, dzięki którym sytuacja teatralna posłużyła do nawiązania i rozwijania bliskich, rodzinnych kontaktów między osadzonymi, ich rodzinami, wolontariuszami spoza więzienia, aktorami i widzami. Mama Sharon i Ciocia Andrea po pierwszej wizycie na więziennym spektaklu nawiązały kontakt z osadzonymi, pisały do nich regularnie, wysyłały zdjęcia, przyjeżdżały na kolejne premiery i chętnie się z nimi spotykały, rozmawiały. Przedstawienia stały się katalizatorami relacji, które mają charakter wzajemny i partnerski, mogą wpłynąć na przemianę poszczególnych osób, są darem.
Ashley Lucas has focused on the psychological and social effects of theatre work carried out in prisons. She has observed that theatrical performances staged in penitentiaries: rehearsals, workshops, actual performances create an opportunity to build a community, forming and strengthening supportive relationships; to cultivate mutual respect and spirit of collaboration between prison employees, prisoners and people outside the prison (artists, volunteers, audience). To corroborate her thesis, the author invokes the experience of the work of the Open Hearts Open Minds group on Shakespeare’s King Lear (2013) and Winter’s Tale (2014) in the Two Rivers prison in Oregon, and the context of their performance. She analyses the attitude and actions of actors and selected members of the audience, owing to whom the theatrical situation served to establish and develop close family contacts between prisoners, their families, volunteers from outside the prison, actors and spectators. After their first visit to the prison performance, one of the inmates’ mother, Sharon (dubbed Mama Sharon), and his aunt, Andrea (Aunty Andrea), contacted the prisoners, wrote them regularly, sent pictures, came to the next premieres, and were happy to meet and talk to them. Performances became catalysts for relationships that were reciprocal and partner relations by nature, and being able to change the individuals; they are a gift. - Źródło:
-
Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 2; 75-81
0031-0522
2658-2899 - Pojawia się w:
- Pamiętnik Teatralny
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł