- Tytuł:
-
Rozrachunek z wiecznymi lingwistycznymi antynomiami: analogia–anomalia, forma–znaczenie, paradygmatyczny–syntagmatyczny, synchronia–diachronia w dzisiejszej węgierskiej gramatyce przypadka
An Examination of the Perennial Linguistic Dichotomies: Analogy–Anomaly, Form–Meaning, Paradigmatic–Syntagmatic, Synchrony–Diachrony in Contemporary Hungarian Case Grammar - Autorzy:
- Bielecki, Robert
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/916877.pdf
- Data publikacji:
- 2015-12-31
- Wydawca:
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
- Tematy:
-
Hungarian case
analogy–anomaly
form–meaning
paradigmatic–syntagmatic
diachrony–synchrony
węgierski przypadek
analogia–anomalia
forma–znaczenie
paradygmatyczny–syntagmatyczny
diachronia–synchronia - Opis:
-
Po oswobodzeniu się w XIX wieku językoznawstwa węgierskiego z hamującego antyczno-średniowiecznego paradygmatu deskryptywnego, dogmatyzyjącego właściwości łaciny jako wszechobowiązujące, gramatycy węgierscy wydają się niestrudzenie ukuwać następną doktrynę zaciemniającą pewne istotne właściwości struktury semantycznej, morfosyntaktycznej i morfologicznej języka węgierskiego. Casus kontrowersyjnego tzw. biernika bezkońcówkowego (por. Várom a fiam ‘Oczekuję swojego syna’) posłużył do ujawnienia ich inklinacji metodologicznych polegających na wyraźnym faworyzowaniu podejścia analogicznego, formalnego, paradygmatycznego i (implicytnie) diachronizującego, kosztem zrównoważonego – zdaniem autora artykułu bardziej adekwatnego – podejścia uwzględniającego także zjawiska anomalne, semantyczne, syntagmatyczne i czysto synchroniczne
After the liberation of Hungarian linguistics in the 19th century from the restrictive descriptive paradigm of ancient and mediaeval times, dogmatizing the properties of the Latin language as omni-valid, Hungarian gram-marians seem to have gone on to adopt another doctrine that obscured certain essential properties of the semantic, morpho-syntactic and morphological structure of the Hungarian language. The case of the controversial so-called endingless accusative (cf. Várom a fiam ‘I am expecting my son’) reveals their methodological inclinations, which evidently favored an analogical, formal, paradigmatic and (implicitly) diachronizing approach at the expense of a balanced – and in the view of the author of this article more suitable – approach which would also take account of anomalous, semantic, syntagmatic and purely synchronic phenomena. - Źródło:
-
Investigationes Linguisticae; 2015, 32; 19-34
1426-188X
1733-1757 - Pojawia się w:
- Investigationes Linguisticae
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł