- Tytuł:
-
Logika sensu – najbardziej lacanowska z książek Deleuze’a?
The Logic of Sense – the most Lacanian of Deleuze’s books? - Autorzy:
- Bednarek, Joanna
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1015691.pdf
- Data publikacji:
- 2012-01-01
- Wydawca:
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
- Tematy:
-
Deleuze
The Logic of Sense
Žižek
Organs without Bodies
psychoanalysis
ontology
genesis
Logika sensu
psychoanaliza
ontologia
geneza - Opis:
-
Slavoj Žižek w swojej poświęconej filozofii Gilles’a Deleuze’a książce stawia sobie za cel wydobycie zawartych w teorii autora Logiki sensu napięć i sprzeczności. Žižek stawia tezę o współistnieniu w dziele Deleuze’a dwóch nurtów: zbliżonego do psychoanalizy Lacanowskiej nurtu tego, co niecielesne, oraz nurtu „witalistycznego”, opartego na utożsamieniu stawania się z tym, co produktywne. Logika sensu jest przykładem nurtu pierwszego – naznacza ją jednak, zdaniem Žižka, podstawowa trudność związana z niemożnością rozstrzygnięcia, czy to skutki/efekty/wydarzenia, czyli to, co wirtualne, wytwarzają ciała (to, co aktualne), czy wręcz przeciwnie, wydarzenia są produktem ciał. Niemożność rozwiązania tego problemu, połączona ze „złym wpływem” Guattariego, miała skłonić Deleuze’a w kolejnych pracach do rozwijania prostszej i mniej obiecującej ontologii witalistycznej. Na ile jednak taka interpretacja filozoficznych wyborów Deleuze’a jest trafna (i produktywna)? Czy nie stanowi raczej kolejnego przykładu redukcji wszelkiego materiału do Lacanowsko-Heglowskich kategorii, do jakiej przyzwyczaił nas Žižek?
In his book concerning the philosophy of Gilles Deleuze, Slavoj Žižek aims to expose its difficulties and contradictions. Žižek states that Deleuze’s philosophy is marked by the coexistence of two currents: one of the incorporeal, akin to Lacanian psychoanalysis, and on the other hand the ‘vitalist’ one, based on the identification of becoming with productivity. The Logic of Sense represent the former strand, although it is also marked with the fundamental difficulty consisting in the impossibility of deciding whether the effects/event (that is, the virtual) create bodies, or, on the contrary, events are the product of bodies. The failure to resolve this paradox, combined with the influence of Guattari, was the reason why Deleuze tended to develop the simpler and less promising ‚vitalist’ ontology in his later works.But how accurate is Žižek’s insight here? Isn’t it another example of reducing every possible material to the Hegelian-Lacanian framework? - Źródło:
-
Praktyka Teoretyczna; 2012, 5; 49-67
2081-8130 - Pojawia się w:
- Praktyka Teoretyczna
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł