Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Central Carpathians" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Siliciclastic input into Upper Cenomanian synorogenic sediments of the High-Tatric Unit, Central Western Carpathians (Tatra Mountains); petrography, geochemistry and provenance
    Autorzy:
    Wolska, A.
    Bąk, K.
    Bąk, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2060546.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    petrography
    geochemistry
    Upper Cenomanian
    Zabijak Formation
    High-Tatric Unit
    Central Western Carpathians
    Opis:
    The Upper Cenomanian mixed siliciclastic-carbonate succession of the High-Tatric Unit was deposited during the initial stage of basinal closing of the Tatric area, part of the Zliechov (Križna) Basin (Inner Carpathian domain). As a result of tectonic activity taking place at the northern Veporic margin, pulses of siliciclastic input interrupted marine carbonate sedimentation. The siliciclastic material, part of the Zabijak Formation, has been studied along two sections (Pisana Gully and Zdziarski Gully) in the Western Tatra Mountains. Microfacies, petrographic and geochemical analyses reveal a variability of siliciclastic material composed of various types of granitoids and medium- or high-grade metamorphic rocks, with schists and gneisses. Such interpretation is confirmed by the results of elemental chemical analyses, in which immobile trace elements, such as REE, Th, Cr, Co, Zr, and Y were used as indices for sediment provenance. The parent rocks sustained moderate to intense chemical weathering, documented by chemical weathering indices (CIA, PIA, CIW, R). The weathering occurred in a humid climate with relatively high precipitation that caused strong leaching of particles. Chemical indices related to sorting processes suggest that the recycling of the source material was a minor significance. The siliciclastic input displays a waning upward tendency in the sections, which can be associated with diminishing of the source area by gradual inland progradation of a carbonate platform, caused by a global sea level rise during the Late Cenomanian.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2016, 60, 4; 919--934
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Late Albian calcareous dinocysts and calcitarchs record linked to environmental changes during the final phase of OAE 1d – a case study from the Tatra Mountains, Central Western Carpathians
    Autorzy:
    Ciurej, A.
    Bąk, K.
    Bąk, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2060589.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    calcareous dinocysts
    palaeoecology
    upper Albian
    Oceanic Anoxic Event 1d
    Tatra Mts.
    Central Western Carpathians
    Opis:
    Calcareous dinocysts and calcitarchs have been investigated for the first time within the Upper Albian limestone and marl succession of the Zabijak Formation from the High-Tatric Unit in the Tatra Mountains (Central Western Carpathians), related to the Oceanic Anoxic Event 1d (OAE 1d). Four groups of morphotaxa of calcareous dinocysts have been distinguished. They totally dominate the assemblages, and belong to the pithonellids. They are represented by Pithonella sphaerica (Kaufmann in Heer) and P. ovalis (Kaufmann in Heer), which dominate, as well as P. trejoi Bonet and P. lamellata Keupp in Keupp and Kienel, which are less abundant. Two other morphotaxa, Colomisphaera gigantea (Borza) and Cadosina oraviensis Borza, occur sporadically in the assemblages. Both forms represent the calcitarch group, which assembled calcispheres of unknown taxonomic affinity. The calcareous dinocyst and calcitarch diversity is low to moderate, compared to the general species richness known from Late Albian assemblages in other Western Tethyan sections. This is interpreted as a result of nutrient input fluctuations due to changes in the circulation pattern of surface and intermediate waters. The changes in the P. sphaerica/P. ovalis ratio along the Upper Albian section are here correlated with short-term (third-order) sea level fluctuations including transgressive and regressive events and a highstand. Pelletization processes might have influenced cyst abundance on the sea floor, especially during periods with oligotrophic surface waters.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2017, 61, 4; 887--895
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Forainiferal biostratigraphy of the Egerian flysch sediments in the Silesian Nappe, Outer Carpathians, Polish part of the Bieszczady Mountains
    Biostratygrafia otwornicowa utworów egeru płaszczowiny śląskiej Karpat zewnętrznych w polskiej części Bieszczadów
    Autorzy:
    Bąk, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/191850.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geologiczne
    Tematy:
    foraminifera
    biostratigraphy
    Egerian
    Outer Carpathians
    Central Paratethys
    Bieszczady Mountains
    Opis:
    Planktonic and benthic Foraminifera have been studied from the youngest deposits of the Krosno beds in the inner part of the Silesian Nappe (Outer Carpathians) in the Bieszczady Mountains. The studied part of the Krosno beds consists of Egerian (upper Oligocene–lower Miocene) flysch sediments, deposited within the Outer Carpathian Basin, a part of the Central Paratethys. Two interval zones: Tenuitella munda Zone and Globigeri- nelloides primordius Zone have been distinguished basing on the succession of planktonic Foraminifera. Additionally, Paragloborotalia inaequiconica Interval Subzone has been defined within the first one. Occurrence of calcareous nannoplankton, dinocyst assemblages and isochronous horizons of coccolith limestones (the Jasło Limestone and Zagórz Limestone) enabled correlation of the planktonic foraminiferal zones with chronostrati- graphy. The boundary between the two distinguished zones corresponds to the base of NN1 nannoplankton Zone (defined by the occurrence of Helicosphaera scissura) equivalent to the Oligocene/Miocene boundary. The base of the P. inaequiconica Subzone corresponds to the position of the Zagórz Limestone, refferred to NP 24 Zone (early Egerian). The benthic foraminiferal assemblages are dominated by bathyal, calcareous, hyaline, smooth-walled taxa, indicative of anoxic environment. The benthic assemblages remained relatively stable throughout the late Oligocene and were more diversified during the earliest Miocene, most probably in response to the oxygenation of bottom waters, due to the opening of new connections between the Central Paratethys and the Mediterranean region.
    W pracy przedstawiono zespoły otwornic egeru z najmłodszych utworów jednostki śląskiej w bieszczadzkiej części Karpat Zewnętrznych. Otwornice planktoniczne były podstawą do wydzielenia poziomów biostratygraficznych, których granice zostały porównane z danymi opartymi o wapienny nanoplankton (Garecka; w: Haczewski et al., A, B, oddane do druku) i dinocysty (Gedl; w: Haczewski et al., A, oddane do druku), a także odniesieniu ich do pozycji stratygraficznej dwóch chrohoryzontów - wapienia jasielskiego i wapienia z Zagórza. Praca niniejsza jest kontynuacją badań na tym obszarze (Bąk, 1999) i stanowi ich podsumowanie. Płaszczowina śląska jest na obszarze Bieszczadów zbudowana wyłącznie z warstw krośnieńskich (Fig. 1, 2) o miąższości ok. 3,5 km, w tym z ponad 1,3 km miąższości serią zawierającą gruboławicowe, grzbietotwórcze piaskowce otryckie. Ich obecność w warstwach krośnieńskich była podstawą do wyróżnienia w tej części jednostki śląskiej tzw. strefy bieszczadzkiej (lub strefy Otryt - Bitla), której długość wynosi ok. 150 km, a szerokość 15-20 km. W przekroju Bieszczadów strefa ta zbudowana jest z kilku łusek i fałdów, wśród których synklina Dźwiniacza Górnego zawiera bardzo miąższe i najmłodsze serie utworów fliszowych. Dotychczasowe prace stratygraficzne na tym obszarze (Haczewski et al., A, B oddane do druku) wskazywały na oligoceński wiek całej serii warstw krośnieńskich, w tym również warstw najmłodszych. W niniejszej pracy przedstawiono rezultaty opróbowania najmłodszej serii warstw krośnieńskich, tzw. warstw nadotryckich (oddział górny warstw krośnieńskich), które występują powyżej serii z piaskowcami otryckimi. Warstwy nadotryckie (maks. miąższość ok. 1050 m) tworzy seria silnie wapnistych, szarych i ciemnoszarych łupków marglistych, o charakterystycznej grubej (“mydlastej”) oddzielności, przeławicających się z wapnistymi, cienkoławicowymi, laminowanymi mułowcami i piaskowcami. Lokalnie wśród tej serii występują grube ławice piaskowców średnioziarnistych, bezstrukturalnych oraz pojedyncze, czarne serie z wirowcami (o miąższości 1-2 m). W najwyższej części warstw nadotryckich występuje jeden lub kilka soczewkowatych pakietów piaskowców średnioziarnistych, gruboławicowych, z laminacją równoległą, przekątną i konwolutną, o sumarycznej miąższości ok. 30 m. W niższej części warstw nadotryckich wykartowano ponadto 2 ważne dla stratygrafii horyzonty wapieni kokolitowych, tzw. wapień jasielski i wapień z Zagórza. W obrębie badanych utworów zostały one znalezione w obu skrzydłach synkliny Dźwiniacza Górnego. Wapienie te, znane z wielu miejsc w Karpatach Zewnętrznych są poziomami korelacyjnymi (Jucha, 1958; 1969, Koszarski & Żytko, 1959, 1961; Jucha & Kotlarczyk, 1961; Haczewski, 1984, 1989), a w niniejszej pracy są one ważnym elementem stratygrafii. Analizy mikropaleontologiczne wykorzystano na próbach pobranych z kilku profili w obrębie wspomnianej synkliny, tj.: w profilu Dźwiniacza Górnego (Fig. 3A, 4), w 2 profilach wokół Kiczery Dydiowskiej (Fig. 3B, 5) i w profilu Czereszni (Fig. 3C i 6). Ponadto wykorzystano dane z profilu Sanu w rejonie Dźwiniacza Górnego, będące wcześniej przedmiotem osobnej publikacji (Bąk, 1999). Zespoły otwornic opisano z kilku serii warstw nadotryckich, których granice stanowią horyzonty wapieni kokolitowych oraz wydzielono dodatkowo najwyższą część warstw nadotryckich, którą charakteryzuje odmienny zespół taksonów.
    Źródło:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2005, 75, 1; 71-93
    0208-9068
    Pojawia się w:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies