Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "XVIII w." wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Mieszkańcy Sieradza w XVII i XVIII wieku – studium demograficzne
    The residents of Sieradz in the seventeenth and eighteenth century – the demographic study
    Autorzy:
    Anusik, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/966940.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Sieradz
    mieszkańcy
    Polska XVII-XVIII w.
    spis mieszkańców Sieradza
    wykazy pogłówne
    demografia
    Opis:
    In the days of the First Polish Republic Sieradz was the capital of the voivodeship and the county, the seat of the district and magistrate courts as well as the offices of the district authorities. In the sixteenth century it was the most significant city of the voivodeship of Sieradz. However, over the years its role has decreased considerably. In the first half of the seventeenth century Sieradz belonged to a group of medium-sized cities. In the early thirties of the seventeenth century about 2200–2300 people lived in Sieradz. But after the wars of the mid-seventeenth century the number of its inhabitants fell to 1100–1200 people. In the mid-seventies of the seventeenth century Sieradz was inhabited by about 550–800 people. In the middle of the next decade, the number of the residents of the city was only about 450. At the beginning of the eighteenth century town slowly began to overcome the demographic crisis and in 1703 its population was estimated at 900–925 people. During the Great Northern War Sieradz had been affected by all possible misfortunes of war. This led to a further decrease in the number of its inhabitants. In 1716 there were only 630 residents of the city. In the end of 1723 and the beginning of 1724 Sieradz was inhabited by only a little over 400 people. Only at the end of the existence of the First Polish Republic the number of its inhabitants has increased significantly. Censuses from the years 1789–1793 show that about 1250 people lived in Sieradz at this time. This means that compared to the turn of the years 1723 and 1724 its population had almost tripled.
    Źródło:
    Zeszyty Wiejskie; 2016, 22; 391-399
    1506-6541
    Pojawia się w:
    Zeszyty Wiejskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gustaw III wobec rewolucji francuskiej
    Gustav III’s attitude towards French Revolution
    Autorzy:
    Anusik, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/689011.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Gustaw III
    rewolucja francuska 1789–1792
    Szwecja w II połowie XVIII w.
    polityka zagraniczna Szwecji w II połowie XVIII w.
    sytuacja polityczna w Europie w II połowie XVIII w.
    Gustav III
    French Revolution 1789–1792
    Sweden in the second half of 18th century
    Sweden’s foreign policy in the second half of 18th century
    political situation in Europe in the second half of 18th century
    Opis:
    Gustav III was a King of Sweden from 1771 till 1792. From the very beginning of his reign he was firmly associated with France. Thanks to its support, he made a monarchist coup d’état in August 1772. For the next fifteen years he was the closest ally of the court of Versailles. The internal crisis, which started in 1787, meant that France was no longer able to play the current role in the international arena. One of the first European politicians who became aware of that fact was Gustav III. In the years 1788–1790, against the position of France, he led war with Russia, which he ended in August 1790. There is no doubt that he did it because of the developments in France. The king had long been terribly afraid of any revolutions. And it was not about social or economic changes caused by revolution. It was so as the King of Sweden considered a revolution a destructive force threatening all the thrones. He was afraid that the example of France, where the position of the king weakened with each passing month, could lead to a collapse of the monarchy in all other European countries. For this reason, Gustav III came up with the idea of making the armed intervention in France. In 1791 the most important thing for him was rescuing the threatened French monarchy. Not finding understanding with the representatives of the Triple Alliance (England, Prussia, Holland), he increasingly began to lean towards the concept of an alliance with Russia. A decision to sign the treaty of alliance with Catherine II finally sealed failure of Louis XVI’s escape from Paris in June 1791. Almost immediately after stopping the King of France at Varennes, Gustav III started to put together a broad coalition of powers whose primary aim was to rescue the institutions of the French monarchy. His initiatives in this regard, however, were not understood at European courts. Swedish diplomats met almost everywhere with cool and sometimes even hostile reception. The only result of a large-scale diplomatic action was the signing of the Drottningholm treaty with Russia in October 1791. It is also worth noting that Gustav III remained in constant contact with Louis XVI and his trusted representative in exile, Louis Auguste, Baron of Breteuil. Gustav III was murdered at a time when his proposals were accepted by Louis XVI and Marie Antoinette. The Tuileries court, initially quite sceptical towards the idea of an armed intervention in France. In March 1792 however the Baron of Breteuil, acting on behalf of the French royal couple, agreed on both, landing of the Swedish corps in Normandy and the organisation of a new escape of the royal family from Paris. The death of Gustav III shattered, however, all those intentions. The dying king also never learnt that in late March 1792 a chance for fulfilling all his desires and dreams appeared.
    Gustaw III panował w Szwecji w latach 1771–1792. Od początku swoich rządów był mocno związany z Francją. Dzięki jej poparciu dokonał monarchistycznego zamachu stanu w sierpniu 1772 r. Przez kolejnych 15 lat był najbliższym sojusznikiem dworu wersalskiego. Zapoczątkowany w 1787 r. kryzys wewnętrzny sprawił, że Francja nie była w stanie dłużej odgrywać dotychczasowej roli na arenie międzynarodowej. Jednym z pierwszych polityków europejskich, który zdał sobie z tego sprawę, był właśnie Gustaw III. W latach 1788–1790, wbrew stanowisku Francji, prowadził wojnę z Rosją, którą zakończył w sierpniu 1790 r. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że zrobił to ze względu na rozwój sytuacji we Francji. Król od dawna panicznie bał się bowiem wszelkich rewolucji. I nie chodziło mu bynajmniej o wywołane przez nie zmiany natury społecznej czy gospodarczej. W rewolucji król szwedzki widział niszczycielską siłę zagrażającą wszystkim tronom. Obawiał się, że przykład Francji, gdzie pozycja króla słabła z każdym miesiącem, może doprowadzić do upadku monarchii we wszystkich innych krajach europejskich. Z tego właśnie powodu Gustaw III powziął myśl o dokonaniu zbrojnej interwencji we Francji. W 1791 r. sprawą dla niego najważniejszą było już bowiem ratowanie zagrożonej monarchii francuskiej. Nie znajdując zrozumienia u przedstawicieli państw trójprzymierza (Anglia, Prusy, Holandia), coraz bardziej zaczynał skłaniać się ku koncepcji zawarcia przymierza z Rosją. Decyzję o podpisaniu traktatu sojuszniczego z Katarzyną II przesądziło niepowodzenie ucieczki Ludwika XVI z Paryża w czerwcu 1791 r. Niemal natychmiast po zatrzymaniu króla Francji w Varennes Gustaw III przystąpił do montowania szerokiej koalicji mocarstw, której pierwszoplanowym celem miało być ratowanie instytucji francuskiej monarchii. Jego inicjatywy w tym względzie nie znalazły jednak zrozumienia na dworach europejskich. Dyplomaci szwedzcy niemal wszędzie spotkali się z chłodnym, a niekiedy nawet z wrogim przyjęciem. Jedynym rezultatem zakrojonej na szeroką skalę akcji dyplomatycznej okazało się podpisanie traktatu drottningholmskiego z Rosją w październiku 1791 r. Warto też zwrócić uwagę na to, że Gustaw III pozostawał w stałym kontakcie z Ludwikiem XVI i jego zaufanym przedstawicielem na emigracji – Louisem Auguste’em baronem de Breteuil. Gustaw III został zamordowany w chwili, kiedy jego propozycje zostały zaakceptowane przez Ludwika XVI i Marię Antoninę. Dwór tuileryjski początkowo dość sceptycznie odnosił się bowiem do pomysłu zbrojnej interwencji we Francji. Jednak w marcu 1792 r. baron de Breteuil, występując w imieniu francuskiej pary królewskiej, zgodził się zarówno na lądowanie szwedzkiego korpusu w Normandii, jak i na zorganizowanie nowej ucieczki rodziny królewskiej z Paryża. Śmierć Gustawa III przekreśliła wszystkie te zamiary. Umierający król nigdy nie miał się też dowiedzieć, że w końcu marca 1792 r. pojawiła się szansa na spełnienie wszystkich jego pragnień i marzeń.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2017, 16, 1
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podział latyfundium Eustachego i Marianny z Kątskich Potockich w 1771 roku
    Division of the latifundium of Eustachy and Marianna née Kątska Potocki in 1771
    Autorzy:
    Anusik, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/689566.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    latyfundia
    rodzina Potockich
    magnateria polska XVIII w.
    podział dóbr Eustachego i Marianny Potockich
    latyfundium
    Potocki family
    Polish magnates in 18th century
    division of landed estates of Eustachy and Marianna Potocki
    Opis:
    The article is dedicated to the process of forming a latifundium which was in the possession of Eustachy Potocki and his wife, Marianna née Kątska. Its creator was the Lithuanian sub-chancellor Stanisław Antoni Szczuka (died 1710). The property complex also included landed estates owned by Marcin (died 1710) and Jan Stanisław (died 1727) Kątski as well as Jerzy Potocki (died 1747). In total, Eustachy and Marianna Potocki were the owners of 11 cities, over 100 villages and 25 manors. These estates brought 460,000 Polish zlotys of annual income. After the deaths of both spouses in February 1768, their latifundium was divided among their five sons. The act of division was written in Warsaw in November 1771. Each of the heirs inherited landed estates bringing about 80,000 Polish zlotys net annual income. The division of the former latifundium of Eustachy and Marianna Potocki caused that their sons fell to the rank of poorer members of the Potocki family.
    Artykuł poświęcony jest procesowi formowania się latyfundium, które znalazło się w posiadaniu Eustachego Potockiego i jego żony Marianny z Kątskich. Jego twórcą był podkanclerzy litewski Stanisław Antoni Szczuka (zm. 1710). W skład omawianego kompleksu majątkowego weszły też dobra, które były własnością Marcina (zm. 1710) i Jana Stanisława (zm. 1727) Kątskich oraz Jerzego Potockiego (zm. 1747). Eustachy i Marianna Potoccy byli właścicielami łącznie 11 miast, ponad 100 wsi i 25 folwarków. Dobra te przynosiły 460 tys. złp. rocznego dochodu. Po śmierci obojga małżonków w lutym 1768 r. ich latyfundium zostało podzielone między ich pięciu synów. Akt podziałowy został spisany w Warszawie w listopadzie 1771 r. Na każdego ze spadkobierców przypadły dobra przynoszące ok. 80 tys. złp. dochodu rocznego netto. Podział dawnego latyfundium Eustachego i Marianny Potockich sprawił, że ich synowie spadli do rzędu uboższych członków rodziny Potockich.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2018, 17, 1
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Królewska krew. Polscy potomkowie Zygmunta Starego i Katarzyny Telniczanki w czasach staropolskich
    The royal blood. Polish descendants of Sigismund I the Old and Katarzyna Telniczanka in the old Polish times
    Autorzy:
    Anusik, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/689628.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Zygmunt I Stary
    Katarzyna Telniczanka
    genealogia
    potomkowie nieślubnych córek Zygmunta Starego w XVI–XVIII w.
    Sigismund I the Old
    genealogy
    descendants of Sigismund I the Old’s illegitimate daughters in 16th–18th century
    Opis:
    The research undertaken by the Author concentrates on Polish descendants of Regina, the elder of two daughters of King Sigismund I the Old and his long time mistress – Katarzyna Telniczanka. Until now, it was assumed that the last descendants of the king were his great-grandsons – Władysław Strasz of Białaczów and his sister Krystyna who lived in the first half of the 17th century. Thanks to the documents found by the Author, it was possible to establish that the mother of the above-mentioned Władysław and Krystyna – Urszula Strasz née Kreza, had a sister – Zofia, who married Baltazar Lutomirski. From her daughter, Zofia née Lutomirski 1st married Stanisław Trembiński (Trębiński), 2nd married Franciszek Szamowski, come all descendants of Sigismund I the Old and Katarzyna Telniczanka, both historical and living ones. The article presents a list of all the king’s descendants from the beginning of the 16th to the turn of the 18th and 19th century. In total, it was 114 people (58 men and 56 women). It is worth noting that until the end of the first quarter of the 17th century, the descendants of Sigismund I and Katarzyna Telniczanka were Calvinists. They were almost exclusively representatives of wealthy and middle-class nobles. There were no senators among them and only a few were land officers. Yet, the Author’s list of descendants of the penultimate Jagiellon on the Polish throne is by no means complete. In a few cases it was impossible to find a source that would confirm whether a married couple mentioned in the article had children. Many times the Author had to underline that the fate of a certain person is unknown to him. This is a chance for further researchers to fill that gap.
    Przedmiotem badań podjętych przez Autora jest zbiorowość polskich potomków Reginy, starszej z dwóch córek króla Zygmunta I Starego i jego długoletniej kochanki – Katarzyny Telniczanki. Do tej pory przyjmowano, że ostatnimi potomkami króla byli żyjący w pierwszej połowie XVII w. jego praprawnukowie – Władysław i Krystyna z Białaczowa Straszowie. Dzięki odnalezionym przez Autora dokumentom udało się jednak ustalić, że matka wspomnianych Władysława i Krystyny Straszów – Urszula z Krezów Straszowa miała siostrę – Zofię, która poślubiła Baltazara Lutomirskiego. Od jej córki, Zofii z Lutomirskich 1o v. Trembińskiej (Trębińskiej) 2o v. Szamowskiej pochodzą wszyscy, tak historyczni, jak i żyjący do dziś potomkowie Zygmunta Starego i Katarzyny Telniczanki. W artykule przedstawiono listę wszystkich descendentów króla żyjących od początku XVI do przełomu XVIII i XIX w. W sumie było to 114 osób (58 mężczyzn i 56 kobiet). Zwraca uwagę to, że do końca pierwszej ćwierci XVII w. potomkowie Zygmunta I i Katarzyny Telniczanki wyznawali kalwinizm. W całym badanym okresie byli to niemal wyłącznie przedstawiciele zamożnej i średniej szlachty. Nie było wśród nich senatorów, a tylko nieliczni pełnili urzędy ziemskie. Autor zwraca też uwagę na to, że sporządzona przez niego lista potomków przedostatniego Jagiellona na polskim tronie nie jest bynajmniej zamknięta. W kilku przypadkach nie udało się bowiem znaleźć źródłowego potwierdzenia na to, czy wspomniana w artykule para małżeńska miała dzieci. Wiele razy Autor musiał zatem poprzestać na stwierdzeniu, że dalsze losy jakiejś osoby są mu nieznane. Otwiera to przed następnymi badaczami szansę na znaczące uzupełnienie jego ustaleń.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2018, 17, 2
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The royal blood. Polish descendants of Sigismund I the Old and Katarzyna Telniczanka in the old Polish times
    Królewska krew. Polscy potomkowie Zygmunta Starego i Katarzyny Telniczanki w czasach staropolskich
    Autorzy:
    Anusik, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/689663.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Zygmunt I Stary
    Katarzyna Telniczanka
    genealogia
    potomkowie nieślubnych córek Zygmunta Starego w XVI–XVIII w.
    Sigismund I the Old
    genealogy
    descendants of Sigismund I the Old’s illegitimate daughters in 16th–18th century
    Opis:
    Przedmiotem badań podjętych przez Autora jest zbiorowość polskich potomków Reginy, starszej z dwóch córek króla Zygmunta I Starego i jego długoletniej kochanki – Katarzyny Telniczanki. Do tej pory przyjmowano, że ostatnimi potomkami króla byli żyjący w pierwszej połowie XVII w. jego praprawnukowie – Władysław i Krystyna z Białaczowa Straszowie. Dzięki odnalezionym przez Autora dokumentom udało się jednak ustalić, że matka wspomnianych Władysława i Krystyny Straszów – Urszula z Krezów Straszowa miała siostrę – Zofię, która poślubiła Baltazara Lutomirskiego. Od jej córki, Zofii z Lutomirskich 1o v. Trembińskiej (Trębińskiej) 2o v. Szamowskiej pochodzą wszyscy, tak historyczni, jak i żyjący do dziś potomkowie Zygmunta Starego i Katarzyny Telniczanki. W artykule przedstawiono listę wszystkich descendentów króla żyjących od początku XVI do przełomu XVIII i XIX w. W sumie było to 113 osób (57 mężczyzn i 56 kobiet). Zwraca uwagę to, że do końca pierwszej ćwierci XVII w. potomkowie Zygmunta I i Katarzyny Telniczanki wyznawali kalwinizm. W całym badanym okresie byli to niemal wyłącznie przedstawiciele zamożnej i średniej szlachty. Nie było wśród nich senatorów, a tylko nieliczni pełnili urzędy ziemskie. Autor zwraca też uwagę na to, że sporządzona przez niego lista potomków przedostatniego Jagiellona na polskim tronie nie jest bynajmniej zamknięta. W kilku przypadkach nie udało się bowiem znaleźć źródłowego potwierdzenia na to, czy wspomniana w artykule para małżeńska miała dzieci. Wiele razy Autor musiał zatem poprzestać na stwierdzeniu, że dalsze losy jakiejś osoby są mu nieznane. Otwiera to przed następnymi badaczami szansę na znaczące uzupełnienie jego ustaleń.
    The research undertaken by the Author concentrates on Polish descendants of Regina, the elder of two daughters of King Sigismund I the Old and his long time mistress – Katarzyna Telniczanka. Until now, it was assumed that the last descendants of the king were his great-grandsons – Władysław Strasz of Białaczów and his sister Krystyna who lived in the first half of the 17th century. Thanks to the documents found by the Author, it was possible to establish that the mother of the above-mentioned Władysław and Krystyna – Urszula Strasz née Kreza, had a sister – Zofia, who married Baltazar Lutomirski. From her daughter, Zofia née Lutomirski 1st married Stanisław Trembiński (Trębiński), 2nd married Franciszek Szamowski, come all descendants of Sigismund I the Old and Katarzyna Telniczanka, both historical and living ones. The article presents a list of all the king’s descendants from the beginning of the 16th to the turn of the 18th and 19th century. In total, it was 114 people (58 men and 56 women). It is worth noting that until the end of the first quarter of the 17thcentury, the descendants of Sigismund I and Katarzyna Telniczanka were Calvinists. They were almost exclusively representatives of wealthy and middle-class nobles. There were no senators among them and only a few were land officers. Yet, the Author’s list of descendants of the penultimate Jagiellon on the Polish throne is by no means complete. In a few cases it was impossible to find a source that would confirm whether a married couple mentioned in the article had children. Many times the Author had to underline that the fate of a certain person is unknown to him. This stands a chance for further researchers to fill that gap.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2018, 17, 3; 29-66
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zamach na życie króla Szwecji Gustawa III z dnia 16 marca 1792 r. Geneza, przebieg, konsekwencje
    Assassination attempt on the life of King Gustav III of Sweden on March 16, 1792. The genesis, course of events, and consequences
    Autorzy:
    Anusik, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1195654.pdf
    Data publikacji:
    2021-01-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Gustaw III
    zamach na życie króla Szwecji
    królobójcy
    Jacob Johan Anckarström
    Szwecja w końcu XVIII w.
    rewolucja francuska
    Gustav III
    assassination attempt on the life of the King of Sweden
    the king’s assassin
    Sweden at the end of the 18th century
    French Revolution
    Opis:
    Zamach na życie króla Szwecji Gustawa III dokonany w dniu 16 marca 1792 r. był wydarzeniem, które wzbudziło ogromne zainteresowanie tak współczesnych, jak i potomnych. Problem ten doczekał się omówienia w licznych pracach historycznych. Nie doczekał się jednak opracowania napisanego przez polskiego historyka. Autor, od kilkudziesięciu lat zajmujący się badaniem dziejów Szwecji w dobie panowania Gustawa III, na podstawie najważniejszych źródeł drukowanych, literatury przedmiotu oraz własnych badań archiwalnych, przedstawia szeroko pojętą genezę tego zamachu, zawiązanie sprzysiężenia, którego pierwotnym celem było odsunięcie Gustawa III od władzy, przebieg wydarzeń na balu maskowym w sztokholmskiej operze, śledztwo przeciwko królobójcom oraz ostatnie dni króla, który zmarł 29 marca 1792 r. W zakończeniu pojawiają się informacje o dziejach Szwecji w pierwszych miesiącach regencji sprawowanej przez Karola ks. Södermanlandii oraz o wszystkich następstwach politycznych tragicznej śmierci władcy, który miał szansę odegrania doniosłej roli na arenie międzynarodowej w burzliwych latach dziewięćdziesiątych XVIII w.
    The assassination attempt on the life of King Gustav III of Sweden on March 16, 1792 was an event that aroused great interest among both his contemporaries and posterity. This issue has been discussed in numerous historical works. However, it has not been discussed by any Polish historian yet. The author, who has been researching the history of Sweden during the reign of Gustav III for several decades, on the basis of the most important printed sources, the literature on the subject and his own archival studies, presents the genesis of this assassination attempt broadly understood, the formation of a conspiracy originally aimed at deposing Gustav III, the course of events at the masquerade ball in the Stockholm Opera House, the investigation against the regicides, and the last days of the king, who died on March 29, 1792. The conclusion contains information about the history of Sweden in the first months of the regency Charles, Duke of Södermanland, and all the political consequences of the tragic death of the ruler who had a chance to play a significant role internationally in the turbulent 1890s.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, 2; 115-136
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wydarzenia we Francji w pierwszych miesiącach rewolucji (maj–październik 1789 roku) w świetle doniesień ambasadora Szwecji w Paryżu (Wersalu) Erika Magnusa Staëla von Holsteina
    Events in France during first months of the Revolution (May–October of 1789) in the light of reports of the Swedish Ambassador to Paris (Versailles) Erik Magnus Staël von Holstein
    Ereignisse in Frankreich in den ersten Monaten der Grossen Revolution (Mai–Oktober 1789) im Lichte der Berichte vom schwedischen Botschafter in Paris (Versailles) Erik Magnus Staël von Holstein
    Evénements en France dans les premiers mois de la révolution (Mai–Octobre 1789) à la lumière des rapports de l’ambassadeur de Suède à Paris (Versailles) Erik Magnus Stael von Holstein
    События во Франции в первые месяцы революции (май – октябрь 1789 года) по сообщениям посла Швеции в Париже (Версале) Эриха Магнуса Сталя фон Гольштейна
    Autorzy:
    Anusik, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/968116.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Sweden–France in 18th century
    Swedish diplomatic service
    French revolution 1789–1799
    Erik Magnus Staël von Holstein
    szwecja–francja w xviii wieku
    szwedzka służba dyplomatyczna
    rewolucja francuska 1789–1799
    erik magnus staël von holstein
    Opis:
    Erik Magnus Staël von Holstein (1749–1802) był szwedzkim żołnierzem i dyplomatą. W listopadzie 1783 r. został mianowany ambasadorem na dworze francuskim. W styczniu 1786 r. poślubił Annę Louisę Germaine Necker, córkę szwajcarskiego bankiera i jednego z najbogatszych ludzi we Francji – Jacquesa. Po ślubie z córką wpływowego polityka, jakim był Necker, pozycja ambasadora Szwecji we Francji była zupełnie wyjątkowa. Był on bowiem bardzo dobrze widziany zarówno w Wersalu, gdzie cieszył się sympatią Ludwika XVI, Marii Antoniny, książąt krwi, szlachty i dworzan, jak i w Paryżu, gdzie przez swojego teścia nawiązał kontakty ze środowiskiem finansistów, kupców i szlachty urzędniczej. Staël von Holstein był także znakomitym obserwatorem francuskiej sceny politycznej. Jego poglądy polityczne skłaniały go do popierania koncepcji monarchii konstytucyjnej. Z tego powodu potępiał despotyzm zarówno Ludwika XVI, jak i swojego króla – Gustawa III. Przez współczesnych był uważany za arystokratycznego liberała. Po objęciu funkcji oficjalnego reprezentanta interesów króla Szwecji na dworze wersalskim Erik Magnus Staël von Holstein przesyłał do Sztokholmu bardzo interesujące raporty dyplomatyczne, w których odnotowywał wszystkie ważniejsze wydarzenia polityczne zachodzące we Francji. W okresie, kiedy absolutna monarchia Ludwika XVI zaczęła się chwiać w posadach, jako arystokratyczny liberał i zięć Neckera sympatyzował z opozycją szlachty i parlamentów skierowaną przeciwko poczynaniom rządu królewskiego. Na podstawie bardzo szczegółowych raportów szwedzkiego dyplomaty można też prześledzić przebieg tzw. rewolty uprzywilejowanych z lat 1787–1788. W pierwszych miesiącach rewolucji Staël von Holstein przesyłał do Sztokholmu pełne głębi i politycznej przenikliwości raporty dyplomatyczne ze szczegółowym opisem wypadków zachodzących we Francji. Przedstawiany przez Staëla obraz francuskiej sceny politycznej nie różni się w zasadzie od tego, co można znaleźć w pracach współczesnych badaczy dziejów rewolucji francuskiej. Relacjom Staëla von Holsteina nie sposób też zarzucić jakiejkolwiek nierzetelności. Ambasador był bowiem na ogół znakomicie poinformowany o wszystkim, co rozgrywało się wówczas we Francji, a jeśli nawet czasami mylił się w jakichś drobnych szczegółach, to i tak najważniejszy wydaje się fakt, że był w stanie przeniknąć istotę i atmosferę przemian dokonujących się w kraju, który zwykł był uważać za swoją drugą ojczyznę.
    Erik Magnus Staël von Holstein (*1749) became an Ambassador of Sweden to Paris (Versailles) in November of 1783. In January of 1786 he married Anne Louise Germaine Necker, the daughter of a Swiss banker and one of the richest men in France – Jacques. After a wedding with the daughter of Jacques Necker the position of the Swedish Ambassador in France was quite unique. He was well seen both in Versailles, where he enjoyed the sympathy on the part of Louis XVI, Marie Antoinette, princes of the blood, nobility and courtiers, and in Paris, where through his father-in-law he had established contacts with the environment of financiers, merchants and noblesse de robe. Staël also proved to be an excellent observer of the French political scene. In terms of political beliefs he was a supporter of the constitutional monarchy. For this reason, he condemned despotism of Louis XVI as well as of his own monarch. He was generally regarded as an aristocratic liberal. After having taken an office of the representative of the interests of the King of Sweden at the court of Versailles, Erik Magnus Staël von Holstein was sending to Stockholm very interesting diplomatic reports which recorded all current events taking place in France. At a time when the absolute monarchy of Louis XVI began to waver in its foundations, as an aristocratic liberal and son-in-law of Necker, he sympathised with the opposition of nobles and parliaments against actions of the Royal Government. On the basis of Staël von Holstein’s very detailed reports we have the possibility of keeping trace of the „revolt of the privileged”. During first months of the Revolution he was sending to Stockholm full of depth and political insight reports with a detailed description of events taking place in France. Presented by Staël image of the French political scene does not differ in principle from the way modern historians are writing about it. It is also impossible to find fault in his reports. The Ambassador was usually fairly informed about events taking place in France and even if he was wrong in some small details, he was able to penetrate an essence and atmosphere of change of which he was an eyewitness.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2016, 15, 1
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies