- Tytuł:
-
Aнтpoпoлoгiя простору в українській дилогії Mикoли Гоголя (Вечера на хуторе близ диканьки, Миргород)
Antropologia przestrzeni w ukraińskiej dylogii Mikołaja Gogola (Wieczory na chutorze koło dikańki, Mirgorod) - Autorzy:
- Andrusiw, Stefania
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1945037.pdf
- Data publikacji:
- 2009
- Wydawca:
- Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
- Tematy:
-
antropologia przestrzeni
identyczność przestrzenna
przestrzenie zwykle
profanne
demoniczne
sakralne
fantastyczne
anthropology of space
spatial
identity
spaces ordinary
profane
deminic
sacred
fantastical - Opis:
- Na często zadawane pytanie o przynależność narodową Gogola można spojrzeć przez pryzmat kompleksu identyczności przestrzennych. Podstawową przestrzenną identycznością świadomości twórczej Gogola była identyczność ukraińska: ukraińskie przestrzenno-duchowe toposy chrześcijańskie, tradycja literacka (barok, Iwan Kotlarewski, Wasyl Gogol, preromantycy itp.), historia, natomiast na poziomie archetypowym - mentalno-językowy obraz świata, mity, folklor i inne czynniki składające się na genotyp mentalno-narodowy. Następna identyczność Gogola to Rosja i „ruskość”, imperialność, wraz z jej „wszechstowiańskim”, „władczym” językiem. Trzecią przestrzenną identycznością Gogola byt caty świat - ponadczasowy i ponadnarodowościowy, którego metaforą w ujęciu pisarza stały się Wiochy, przede wszystkim Rzym. Jednak podstawową identycznością w twórczości Gogola, zwłaszcza w jego „ukraińskiej dylogii”, była identyczność ukraińska: nie jako tematyka czy egzotyka „matorosyjska” na tle rosyjskim, a jako sedno osobistości twórczej pisarza. Obrazy przestrzenne w prozie Gogola, w tym i w „ukraińskiej dylogii”, są wyraźnie zantropologizowane. Tak powstaje „żywa Ukraina” - realna i mityczna, zwykła i dziwna, magiczna i zmienna, jak sam Gogol, człowiek i tekst.
- Źródło:
-
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 7; 41-51
0035-7707 - Pojawia się w:
- Roczniki Humanistyczne
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki