Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ambroziak, M." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Rola wiskosuplementacji w profilaktyce i leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego - przegląd danych dotyczących hylanu G-F 20
The role of viscosupplementation in prevention and treatment of knee osteoarthritis - review of data concerning hylan G-F 20
Autorzy:
Szelerski, Ł.
Ambroziak, M.
Skowronek, P.
Małdyk, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/286022.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
wiskosuplementacja
hylan G-F 20
gonartroza
kwas hialuronowy
viscosupplementation
gonarthrosis
hyaluronic acid
Opis:
Wiskosuplementacja jest jedną z metod nieoperacyjnego leczenia choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego. Polega na uzupełnianiu ilości endogennego kwasu hialuronowego w stawie za pomocą jednej lub kilku iniekcji. Zmniejsza dolegliwości bólowe pacjenta i poprawia zakres ruchomości stawu. Autorzy przeanalizowali literaturę dotyczącą badań nad wynikami stosowania wiskosuplementacji u pacjentów z gonartrozą i podjęli próbę uporządkowania wiedzy dotyczących jego stosowania. Ocenie poddano prace porównawcze działania kwasu hialuronowego vs placebo, analizy dotyczące wpływu budowy cząsteczki preparatu na efekt leczniczy, a także porównania z iniekcjami kortykosteroidowymi. Iniekcje dostawowe kwasu hialuronowego są efektywną i bezpieczną metodą w profilaktyce i leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego. Zmniejszają dolegliwości bólowe oraz poprawiają funkcję ruchową u pacjentów. Notuje się niewielki odsetek działań niepożądanych po podaniu. Działanie kwasu hialuronowego nie ogranicza jedynie subiektywnych odczuć chorego. Istnieją opracowania, które wskazują na zmniejszenie degradacji chrząstki stawowej w badaniu MRI, u pacjentów stosujących wiskosuplementację. Wykazano przewagę kwasu hialuronowego nad iniekcjami kortykosteroidowymi, które chociaż dają szybszy efekt przeciwbólowy, działają krócej i stanowią czynnik uszkadzający chrząstkę stawową. Pozwalają odroczyć alloplastykę stawu kolanowego u pacjentów z zaawansowaną gonartrozą (Kellgren-Lawrence IV), a w grupie chorych poddanych artroskopii stawu kolanowego, skracają okres rekonwalescencji. Wiskouplementacja jest efektywną i bezpieczną metodą leczenia objawowej gonartrozy i stanowi uzupełnienie lub alternatywę dla stosowania innych technik terapii zachowawczej.
Viscosupplementation is one of the nonsurgical methods of treating the knee osteoarthritis. In this procedure the amount of endogenous hyaluronic acid is supplemented by means of one or several joint injections. Such a treatment relieves pain and improves the range of the joint motion. The authors analyzed the research literature concerning viscosupplemetation in patients with gonarthrosis and attempted to organize the knowledge concerning the hyaluronic acid application. The following papers were taken into consideration: comparative studies of hyaluronic acid versus placebo efficacy, analyses of the structure of the HA and its overall effectiveness, and comparison studies of hyaluronic acid vs. corticosteroid injections. Hyaluronic acid joint injections are an effective and safe method in protection and treatment of knee osteoarthritis. They relieve pain and improve the range of joint motion. There have been only few side effects noted. The application of hyaluronic acid provides subjective positive feelings in patients, yet there are also studies proving that viscosupplementation leads to the decrease of cartilage degradation, as shown in MRI tests. There is a clear advantage of hyaluronic acid over corticosteroid injections – even though the latter relieve pain faster, they act for a shorter period of time and they damage the cartilage in due course. Hyaluronic acid injections postpone the necessity of knee alloplastic reconstruction in patients with advanced gonarthrosis, and in patients who underwent knee arthroscopy the recovery time is shortened. Viscosupplementation is an effective and safe treatment for gonarthrosis. It may be either a complementation or an alternative to other noninvasive techniques.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2014, 17, 127; 2-6
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Właściwości mechaniczne stabilizatorów zewnętrznych "Carboelastofix" z kompozytów polimerowowęglowych do zespalania kości
Mechanical properties of polymer-carbon composite external stabilizers "Carboelastofix" for bone fixation
Autorzy:
Ambroziak, M.
Herman, J.
Szatkowski, P.
Chłopek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/285597.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
biomateriały
stabilizatory kości
kompozyty węglowe
ortopedia
bone stabilizer
biomaterials
carbon composite
regeneration
orthopaedic
Opis:
Zrost pourazowy kości zależy od wielu czynników. Jednym z najważniejszych jest uzyskanie izoelastycznego zespolenia, którego sztywność będzie zmniejszać się w miarę postępu gojenia, i które umożliwi niewielkie ruchy poosiowe w szczelinie złamania, stymulując tym samym tworzenie kostniny. Zespolenie to powinno eliminować ruchy skrętne i kątowe utrudniające zrost kostny. W artykule opisano badania nad innowacyjnym podejściem do stabilizatorów kości. Zaproponowano dwa stabilizatory węglowe (różniące się kształtem przekroju) zastępujące obecnie stosowanie stabilizatory metalowe, które składały się z płytek węglowych zespolonych razem śrubami do uszkodzonej kości. Zbadano właściwości mechaniczne stabilizatorów. Materiał kompozytowy włókno węglowe-żywica epoksydowa okazał się materiałem, którego sztywność umożliwia mikroruchy w szczelinie złamania w zakresie bezpiecznego zrostu kostnego. Niewątpliwą zaletą stabilizatorów z laminatów węglowych jest ich niska waga oraz estetyczny wygląd. Sztywność tych układów podlega regulacji poprzez odejmowanie płytek węglowych, co pozwala na sterowanie sztywnością zespolenia w funkcji czasu i tym samym stwarza możliwość leczenia czynnościowego. Badania statyczne udowodniły, że mniejszą elastyczność zespolenia wykazuje stabilizator Carboelastofix2 o konstrukcji przestrzennej, natomiast mikroruchy w szczelinie międzyodłamowej występują podczas statycznych badań rozciągania zarówno w stabilizatorze z płytkami namiotowymi, jak i przestrzennymi. Badania mechaniczne obu konstrukcji stabilizatora przeprowadzone w ramach tej pracy wraz badaniami klinicznymi przeprowadzonymi w Katedrze i Klinice Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu w Warszawie potwierdzają skuteczność leczenia złamań kości z wykorzystaniem konstrukcji stabilizatora Carboelastofix.
Traumatic bone fixation depends on many factors. One of the most important is to achieve izoelastic fusion, which stiffness will decrease with the progress of healing, and which allows small axial movement in the fracture gap, thereby stimulating the formation of callus. This fusion should eliminate torsional and angular movements, which hinder bone fixation. Two composite carbon stabilizers (different cross-sectional shape) replacing currently used metal stabilizers, which consisted of carbon composite plates and screws enabling fixation into the damaged bone were proposed. Mechanical properties of the stabilizers were tested. A composite material consisting of carbon fiber and epoxy resin exhibits stiffness allowing the micro-movements in the gap fracture in terms of safe bone union. An important advantage of the carbon stabilizers is their low weight and aesthetic appearance. The stiffness of the system is regulated by subtracting the carbon plates, thereby controlling the stiffness of fixation as a function of time and thus providing the possibility of functional treatment. Static tests demonstrated that the Carboelastofix2 - stabilizer with spatial structure has lower fusion flexibility, while micro-movements in the gap between bone fragments occur during the static tensile test in both stabilizers – tent-shaped plates and spatial plates. Mechanical tests of both stabilizers presented in this work, including clinical studies conducted in the Chair and Department of Orthopedics and Traumatology of Locomotor System in Warsaw confirm the efficiency of the treatment of bone fractures with the use of Carboelastofix stabilizer.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2016, 19, 137; 30-38
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspekty biomechaniczne procesu zrostu kostnego leczonego elastycznym stabilizatorem zewnętrznym
External elastic stabilization of tibia fracture - biomechanical aspects of healing
Autorzy:
Piekarski, J.
Ambroziak, M.
Benke, G.
Górecki, A.
Chłopek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/284856.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
leczenie złamań kości
stabilizacja zewnętrzna
modelowanie i analiza numeryczna
fracture healing
external stabilization
numerical modeling and analysis
Opis:
Przedmiotem artykułu jest analiza numeryczna złamania kości piszczelowej leczonej przy pomocy elastycznego stabilizatora zewnętrznego. Podstawowym celem jest zbadanie wpływu sztywności stabilizatora na rozkład odkształceń/naprężeń w obszarze kostniny oraz identyfikacja obszarów charakteryzujących się stanem mechanicznym sprzyjającym osyfikacji na poszczególnych etapach leczenia. W modelu numerycznym zaimplementowano trójwymiarowy model kości piszczelowej oraz model rzeczywistej konstrukcji stabilizatora. Wykonano serie symulacji dla kolejnych konfiguracji tkanek w kostninie przy różnych wartościach sztywności stabilizacji. Obliczenia te prowadzą do wniosku, że: (i) w początkowym okresie leczenia środowisko mechaniczne sprzyjające osyfikacji istnieje w obszarach kostniny odległych od szczeliny złamania, oraz że (ii) kluczowym dla ostatecznego wyniku leczenia jest okres tuż przed połączeniem odłamów kostnych, kiedy jedynie cienka warstwa kostniny pozostaje niezmineralizowana. Na tym etapie zbyt podatny stabilizator może nie zapewnić środowiska mechanicznego sprzyjającego powstawaniu tkanki kostnej.
The paper deals with the numerical modeling and simulations of bone fracture treated with external fixator. The aim of the research is to investigate the influence of the stiffness of the fixator on the stress-strain distribution in the fracture callus and identify the zones with mechanical state promoting ossification at subsequent stages of healing. A realistic, 3-D model of bone is implemented, and existing construction of fixator is modeled. Series of simulations for subsequent callus configurations and with different stiffness of fixator allow to conclude that the initial stage of healing the mechanical environment promoting the ossification occurs only in peripheral zones of callus, and crucial for successful healing is the stage just before bridging, when only thin layer of tissue remains unossified. Too compliant fixator at this stage may not assure proper mechanical conditions for ossification resulting in unsuccessful fracture treatment.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2008, 11, 74; 27-34
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena wpływu drgań mechanicznych oraz bogatopłytkowego osocza na gojenie trzonów kości piszczelowych leczonych elastycznym stabilizatorem węglowym „Carboelastofix
Assessment of the effect of mechanical vibrations and platelet-rich plasma on the healing of tibial stems treated with the elastic carbon stabilizer „Carboelastofix
Autorzy:
Ambroziak, M.
Górecki, A.
Luterek, M.
Krakowian, P.
Lekszycki, T.
Bissenik, I.
Koperski, Ł.
Chłopek, J.
Skowronek, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/285202.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
gojenie złamania
czynniki wzrostu
stabilizator zewnętrzny
fracture healing
growth factors
external stabilizer
Opis:
Analizie poddano 9 owiec z gatunku owca wrzosówka - średni wiek owiec 5 lat. Zwierzęta podzielone zostały na 3 grupy, po 3 w każdej. U wszystkich owiec dokonano przecięcia trzonu kości podudzia stabilizując odłamy stabilizatorem Carboelastofix. W grupie pierwszej, kontrolnej, nie stosowano ani stymulacji mechanicznej ani biochemicznej. W grupie drugiej zastosowano stymulację mechaniczną wzbudnikiem piezoelektrycznym mocowanym do nośnika stabilizatora zewnętrznego. W grupie trzeciej zastosowano stymulację mechaniczną oraz dodatkowo śródoperacyjnie podane zostało do szczeliny złamania autogenne osocze bogatopłytkowe. Analiza zrostu prowadzona była na podstawie zdjęć rentgenowskich wykonywanych w 2, 5 i 8 tygodniu po operacji. Po zakończeniu eksperymentu zwierzęta zostały uśmiercone, a powstała wokół szczeliny złamania kostnina została poddana badaniu histologicznemu oraz analizie w badaniu mikrotomografii komputerowej. We wszystkich trzech grupach uzyskano zrost kostny. Analiza gęstości tworzącej się kostniny prowadzona na postawie badań obrazowych nie wykazała znamiennych różnic pomiędzy badanymi grupami, jednakże gęstości tworzącej się kostniny w grupie ze stymulacją mechaniczną była najniższa. Autorzy dowodzą tym samym, że przy zastosowaniu elastycznego stabilizatora umożliwiającego mikroruchy poosiowe w szczelinie złamania podczas naturalnego obciążania kończyny, efekt dodatkowej stymulacji mechanicznej jest nie istotny dla poprawienia jakości formującego się zrostu kostnego. Osocze bogatopłytkowe w przypadku prawidłowo postępującego zrostu złamania nie wpływa na jakość tworzącej się kostniny.
9 Wrzosowka sheep were analyzed - average age: 5 years. The animals were divided into three groups, each with 3 sheep. All the sheep underwent the cutting of the shin stem and the fractions were stabilized with the Carboelastofix stabilizer. In the first, control group, no mechanical or biochemical stimulation was performed. In the second group, mechanical stimulation was applied, with the use of a piezoelectric inductor, mounted in the carrier of the external stabilizer. The third group involved the application of mechanical stimulation and, additionally, autogenic platelet-rich plasma was mid-surgically applied in the fracture gap. The growth analysis was performed on the basis of the X-ray pictures taken in the 2nd, 5th and 8th week after the surgery. After the experiment had been finalized, the animals were put to death, and the callus formed around the fracture was histologically examined and analyzed in a computer microtomography test. All the three groups involved bone growth. The analysis of the density of the forming callus performed on the basis of the imaging examinations did not exhibit significant differences between the tested groups; however, the density of the forming callus in the group involving mechanical stimulation was the lowest. In this way, the authors prove that, with the application of an elastic stabilizer enabling axial micromovements in the fracture during the natural limb load, the effect of the additional mechanical stimulation is insignificant for the improvement of the quality of the forming bone growth. The platelet-rich plasma, in the case of the proper fracture growth, does not affect the quality of the forming limb.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2013, 16, 119; 13-20
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies