Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ovarian cancer" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Wybrane poglądy na postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne w przypadku kobiet w ciąży – ze szczególnym uwzględnieniem nowotworów złośliwych jajnika
    Selected opinions on diagnostic and therapeutic procedures in pregnant patients with particular attention paid to malignant ovarian cancer
    Autorzy:
    Osuch, Beata
    Maździarz, Agnieszka
    Skrzypczak, Anna
    Jagielska, Beata
    Śpiewankiewicz, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031616.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ciąża
    nowotwory
    rak jajnika
    chemioterapia
    radioterapia
    pregnancy
    cancer
    ovarian cancer
    chemotherapy
    radiotherapy
    Opis:
    The most common neoplasms in pregnant women are: breast cancer, cancers of the reproductive organ (in particular cervical cancer) and gastrointestinal tract, lymphomas and melanoma. Both diagnosis and treatment of cancer in pregnancy encounter numerous obstacles and therefore they should be conducted by an interdisciplinary team of physicians. The primary aim should always be the protection of life and health of the mother and the lowest possible risk of adverse effects induced by the diagnosis and therapy to the fetus. A surgical procedure is one of the basic methods of oncological treatment, also in pregnant patients. However, its extent depends on the type of cancer, gestational age and fetal development. Radiotherapy of the pelvic and abdominal regions during pregnancy is absolutely contraindicated due to severe (also lethal) consequences to the fetus. Chemotherapy with selected drugs is allowed after organogenesis. The therapy should end approximately three weeks prior to the planned labor. The incidence of malignant ovarian cancers is approximately 1 per 10 000–38 000 pregnancies. In the majority of cases, pregnancy does not affect prognosis. The therapeutic management primarily depends on the clinical advancement of cancer. In early stages, surgical intervention should be limited to unilateral salpingo-oopheorectomy as well as biopsy of the peritoneum and greater omentum. Following the conclusion of pregnancy and postpartum period, a repeated surgery to assess the advancement of the disease should be considered. In advanced diseases, the extent of surgical treatment depends mainly on the patient’s decision to maintain the pregnancy.
    Do najczęstszych nowotworów rozpoznawanych u kobiet ciężarnych należą: rak piersi, nowotwory narządu rodnego (szczególnie szyjki macicy) i przewodu pokarmowego, chłoniaki i czerniak. Zarówno rozpoznanie, jak i leczenie choroby nowotworowej w okresie ciąży napotyka wiele trudności, powinien je więc prowadzić zespół złożony z wielu specjalistów. Cel nadrzędny zawsze powinny stanowić ochrona zdrowia i życia matki oraz możliwie najniższe ryzyko negatywnego odziaływania diagnostyki i terapii na płód. Postępowanie chirurgiczne to jedna z podstawowych metod leczenia onkologicznego, także w trakcie ciąży, ale jego zakres zależy od rodzaju rozpoznanego nowotworu, wieku ciąży i stopnia rozwoju płodu. Radioterapia okolic miednicy i jamy brzusznej podczas ciąży jest bezwzględnie przeciwwskazana, z uwagi na poważne (w tym letalne) zagrożenie płodu. Chemioterapię wybranymi lekami dopuszcza się po zakończeniu okresu organogenezy; zaleca się zakończenie leczenia około trzech tygodni przed planowanym porodem. Częstość występowania nowotworów złośliwych jajnika wynosi około 1 na 10 000–38 000 ciąż. W większości przypadków ciąża nie zmienia rokowania. Postępowanie lecznicze uwarunkowane jest przede wszystkim stopniem klinicznego zaawansowania choroby. We wczesnych postaciach interwencja chirurgiczna powinna ograniczać się do jednostronnego usunięcia przydatków, biopsji otrzewnej i sieci większej. Po zakończeniu ciąży i okresu połogu do rozważenia jest powtórna operacja, oceniająca zaawansowanie procesu nowotworowego. W przypadkach choroby zaawansowanej zakres leczenia chirurgicznego zależy głównie od decyzji pacjentki co do utrzymania ciąży.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2014, 12, 4; 308-317
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. Część II
    Monoclonal antibodies in oncologic gynecology. Part II
    Autorzy:
    Wicherek, Łukasz
    Windorbska, Wiesława
    Wiśniewski, Michał
    Koper, Krzysztof
    Dutsch-Wicherek, Magdalena
    Mazur, Aleksandra
    Franczak, Paola
    Drzewiecka, Marta
    Kwiatkowski, Adam
    Śpiewankiewicz, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031080.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    EGFR
    Treg
    monoclonal antibodies
    monoklonalne przeciwciała
    ovarian cancer
    rak jajnika
    targeted therapy
    terapia celowana
    Opis:
    Milstein and Köhler’s discovery of monoclonal antibodies has resulted in their widespread use in various fields of medicine. Monoclonal antibodies constitute a separate group of drugs that do not behave as either classic cytostatics or inhibitors of particular components of intracellular signaling pathways. Monoclonal antibodies are essentially highly specific biological agents able to block a particular receptor by showing a higher affinity for that receptor than its natural ligand. This property has been exploited in order to design monoclonal antibodies that block the receptors of the EGFR family and in order to develop drugs that block the receptors needed for the transmission of the signal controlling the activity of the host immune system. The next step in increasing the clinical use of monoclonal antibodies is the creation of hybrid drugs. The base for this kind of drug is an active substance with strong cytotoxic properties for which the monoclonal antibody serves as a carrier. While in the first part of this paper we reviewed the current literature on the use of monoclonal antibodies in oncologic gynecology, in this second part, we discuss monoclonal antibodies that block the molecular mechanisms involved in the regulation of the response of the immune system and signal the pathway associated with the EGFR receptor. We ask whether the time has not arrived when oncologic gynecology, like hemato-oncology, can no longer function without monoclonal antibodies.
    Odkrycie Milsteina i Köhlera doprowadziło do powszechnego zastosowania monoklonalnych przeciwciał w różnych dziedzinach medycyny. Monoklonalne przeciwciała stanowią odrębną grupę leków – nie są to klasyczne cytostatyki czy też leki z rodzaju inhibitorów poszczególnych składowych wewnątrzkomórkowego sygnałowania. Monoklonalne przeciwciała to przede wszystkim czynnik biologiczny o wysokiej specyficzności, który w związku z tym może zablokować konkretny receptor, wykazując większe powinowactwo do danego receptora niż jego naturalne ligandy. Właściwość tę wykorzystano, projektując monoklonalne przeciwciała blokujące receptory z rodziny EGFR, ale także leki blokujące receptory ważne dla przekazywania sygnałów regulujących aktywność układu odpornościowego gospodarza. Kolejnym krokiem w coraz szerszym zastosowaniu monoklonalnych przeciwciał jest stworzenie leków hybrydowych. Podstawę takiej terapii stanowi substancja czynna, która wykazuje silne właściwości cytotoksyczne, a jej nośnikiem jest monoklonalne przeciwciało. Dokonaliśmy przeglądu aktualnego piśmiennictwa w zakresie zastosowania monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. W drugiej części manuskryptu zostały omówione monoklonalne przeciwciała blokujące mechanizmy molekularne związane z regulacją odpowiedzi układu odpornościowego oraz szlakiem sygnałowania związanym z receptorem EGFR. Chodziło o uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy nadszedł już czas, w którym ginekologia onkologiczna, tak jak hematoonkologia, nie może dalej funkcjonować bez monoklonalnych przeciwciał.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 1; 46-60
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podstawy immunologiczne powstawania i leczenia nowotworów kobiecego układu płciowego
    Immune phenomena associated with the development and treatment of female genital malignancies
    Autorzy:
    Leśniak, Michał
    Dutsch-Wicherek, Magdalena
    Koper, Krzysztof
    Basta, Tomasz
    Makarewicz, Michał
    Śpiewankiewicz, Beata
    Wicherek, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031195.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Treg
    immune therapy
    immune tolerance
    macrophages
    ovarian cancer
    immunoterapia
    makrofagi
    rak jajnika
    tolerancja immunologiczna
    Opis:
    A prerequisite for the development of a malignant tumor is the occurrence of a series of mutations in suppressor genes, so that cells acquire a malignant phenotype. There is no single molecular alteration that would lead a cell through a complex process of carcinogenesis. In the case of late-stage ovarian cancer, the next necessary step is the escape of these genetically altered cells from the supervision of the host immune system. Initially, the process of evasion from immune control is merely one of “cheating” the immune system. However, as the tumor increases in size, it takes control over the immune system, at least on a local scale, and the escalation of this phenomenon may result in generalized immune suppression. First, a cancer cell masks its presence, then it inhibits the non-specific immune system as well as the specific immune response by (among other things) initiating the apoptosis of the cytotoxic cells infiltrating its microenvironment. Finally, cancer cells modify their microenvironment so that it supports their development and by accumulating immunosuppressive Treg lymphocytes inhibits the immune response against them. Understanding the principles governing this phenomenon would thus appear to be key to being able to, but also to counteract it. The resulting knowledge might allow us to supplement the standard combination of antitumor treatment and immune therapy, thus improving its efficacy. Currently one of the most promising forms of immune therapy is the removal of Treg cells from the tumor microenvironment.
    Warunkiem powstania nowotworu złośliwego jest pojawienie się szeregu mutacji w zakresie genów supresorowych, tak aby komórka uzyskała fenotyp nowotworowy. Nie ma pojedynczej zmiany molekularnej, która mogłaby przeprowadzić komórkę przez złożony proces karcynogenezy. W przypadku klinicznie zaawansowanego raka jajnika oprócz tego konieczna jest jeszcze ucieczka tych zmienionych genetycznie komórek przed układem odpornościowym gospodarza. Początkowo proces ucieczki guza spod nadzoru immunologicznego jest tylko „oszukiwaniem” układu odpornościowego. Jednak w miarę wzrostu guza przejmuje on co najmniej miejscowo kontrolę nad układem odpornościowym, a narastanie natężenia tego zjawiska może doprowadzić do uogólnionej supresji. Najpierw komórka nowotworowa maskuje swoją obecność, następnie hamuje nieswoisty układ odpornościowy, po czym hamuje swoistą odpowiedź układu odpornościowego między innymi poprzez doprowadzenie do apoptozy komórek cytotoksycznych naciekających jej mikrośrodowisko. Ostatecznie komórki raka tak modyfikują swoje mikrośrodowisko, że wspiera ono ich rozwój i uczestniczy w zahamowaniu skierowanej przeciwko nim odpowiedzi układu odpornościowego, np. poprzez nagromadzenie limfocytów hamujących Treg. Wydaje się, iż poznanie zasięgu tego procesu z jednej strony ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia praw rządzących tym fenomenem, z drugiej umożliwia ingerencję w ten proces. W ten sposób będzie można uzupełnić skojarzone leczenie przeciwnowotworowe o immunoterapię i poprawić jego skuteczność. Jednym z obiecujących sposobów immunoterapii jest usunięcie komórek Treg z mikrośrodowiska guza.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 4; 307-316
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. Część I
    Monoclonal antibodies in oncologic gynecology. Part I
    Autorzy:
    Wicherek, Łukasz
    Windorbska, Wiesława
    Wiśniewski, Michał
    Dutsch-Wicherek, Magdalena
    Drzewiecka, Marta
    Kwiatkowski, Adam
    Śpiewankiewicz, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/771946.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    bevacizumab
    bewacizumab
    monoclonal antibodies
    monoklonalne przeciwciała
    ovarian cancer
    rak jajnika
    targeted therapy
    terapia celowana
    volociximab
    wolocyksymab
    Opis:
    The technique for producing monoclonal antibodies is presently quite advanced. These antibodies comprise not only murine antibodies, which block a particular receptor, but also recombinant human monoclonal antibodies which are often hybrid compounds (combined with another active antitumor substance). Since we are currently able to design monoclonal antibodies that are directed against particular receptors, the practical application of the principles of “tailored therapy” (more recently known as “personalized medicine”) is now a reality. From the point of view of gynecologic-oncologic clinical practice, however, the technique of producing monoclonal antibodies is not the key issue; of more importance is the issue of how to use this still new generation of agents for the maximum benefit of patients with genital malignancies as well as the related issue of what remains to be done in order to safely improve the overall survival rate of the patient who uses these drugs. This paper reviews the current literature devoted to the use of monoclonal antibodies in oncologic gynecology. In part I, we discuss how monoclonal antibodies, particularly bevacizumab, block the molecular mechanisms that regulate neoangiogenesis. We also seek to determine whether oncologic gynecology, like modern hemato-oncology, can continue to function without monoclonal antibodies.
    Obecnie technika produkcji monoklonalnych przeciwciał jest wysoce zaawansowana – nie są to już tylko mysie przeciwciała blokujące dany receptor, ale rekombinowane ludzkie monoklonalne przeciwciała, często leki hybrydowe (sprzężone z inną aktywną substancją przeciwnowotworową). Ponieważ istnieje możliwość projektowania monoklonalnych przeciwciał przeciw konkretnym receptorom, możliwe staje się realizowanie w praktyce zasad terapii skrojonej na miarę, ostatnio określanej mianem medycyny spersonalizowanej. Z punktu widzenia praktyki ginekologiczno-onkologicznej sama technika uzyskiwania monoklonalnych przeciwciał nie jest najważniejsza, o wiele istotniejsze pozostaje pytanie, jak wykorzystać tę nadal nową generację leków z korzyścią dla chorych na nowotwory wywodzące się z narządów płciowych oraz co jeszcze należy zrobić, by za pomocą omawianej grupy leków bezpiecznie wydłużyć całkowite przeżycie pacjentów. Dokonaliśmy przeglądu aktualnego piśmiennictwa w zakresie zastosowania monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. W pierwszej części pracy zostały omówione monoklonalne przeciwciała blokujące mechanizmy molekularne regulujące neoangiogenezę, w tym przede wszystkim bewacizumab. Chodziło o uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy nadszedł już czas, w którym ginekologia onkologiczna, tak jak hematoonkologia, nie może dalej funkcjonować bez monoklonalnych przeciwciał.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 1; 38-45
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wstępna ocena przydatności dootrzewnowej perfuzyjnej chemioterapii w warunkach hipertermii (HIPEC) u chorych z nowotworowym rozsiewem wewnątrzotrzewnowym
    Hyperthermic intraperitoneal chemotherapy (HIPEC) in the treatment of patients with disseminated intraperitoneal malignancy: preliminary report
    Autorzy:
    Śpiewankiewicz, Beata
    Osuch, Beata
    Kuśnierz, Jerzy
    Symonides, Małgorzata
    Smorczewska, Malwina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031252.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chemioterapia perfuzyjna dootrzewnowa w warunkach hipertermii (hipec)
    rak jajnika
    rak
    otrzewnej
    rozsiew śródotrzewnowy
    hyperthermic intraperitoneal chemotherapy (hipec)
    ovarian cancer
    peritoneal cancer
    intraperitoneal
    tumor spread
    Opis:
    HIPEC (hyperthermic intraperitoneal chemotherapy) is a novel therapeutic modality implemented in selected cases of genital malignancies in the females, mainly in patients with intraperitoneal cancer dissemination. The procedure is an integral part of surgical treatment, because it is done during radical tumor excision or cytoreductive surgery. A prerequisite for HIPEC is excision of all visible tumor foci of over 5 mm. This facilitates penetration of cytostatics to the peritoneum and destruction of persisting viable cancer cells. We present preliminary assessment of effectiveness of cytoreductive surgery combined with intraperitoneal perfusion chemotherapy under hyperthermia in 18 patients with late-stage ovarian cancer, peritoneal mesothelioma and disseminated uterine sarcoma. In our material, in 2 cases only surgery preceding HIPEC consisted in freeing of adhesions and excision of isolated intraperitoneal implants of less than 1 cm. All other patients underwent extensive cytoreduction. In all cases, the HIPEC procedure was performed by closed technique after completion of cytoreductive surgery. Cytostatics used included cisplatin (75 mg/m2) and adriamycin (30 mg/m2), which, depending on diagnosis, were administered alone or combined. After surgery, the predominating complication experienced by over 83% of the patients were nausea and vomiting of varying severity. To date, HIPEC procedure has not won a secure position in the treatment of ovarian cancer, both due to required proper equipment and disposable sets of drains, but mainly because of lack of unequivocally defined and optimal for a particular patient timing of execution. It has not been settled, whether such an optimal moment is completion of first-line adjuvant or neoadjuvant chemotherapy or recurrence of disease after another line of treatment. An indispensable prerequisite for implementation of intraperitoneal chemotherapy is maximal cytoreduction of tumor mass. Based on initial experiences we may state that the HIPEC procedure is a valuable adjunct for other established therapeutic modalities in oncology on the condition of proper, multidisciplinary qualification for the procedure.
    Procedura HIPEC jest nową metodą leczenia w wybranych przypadkach nowotworów złośliwych narządu rodnego kobiety, stosowaną w populacji pacjentek z rozsiewem śródotrzewnowym. Procedura ta stanowi integralną część postępowania chirurgicznego, bowiem wykonuje się ją jednoczasowo z zabiegiem radykalnej resekcji guza bądź cytoredukcji. Warunkiem przeprowadzenia procedury HIPEC jest usunięcie makroskopowych ognisk nowotworu o średnicy powyżej 5 mm. Zapewnia ono możliwość penetracji cytostatyków do otrzewnej i niszczenie przetrwałych komórek nowotworowych. Przedstawiono wstępną ocenę przydatności operacji cytoredukcyjnej połączonej z dootrzewnową chemioterapią perfuzyjną w warunkach hipertermii u 18 chorych na zaawansowanego raka jajnika, międzybłoniaka otrzewnej i rozsianego mięsaka macicy. W badanym materiale tylko w dwóch przypadkach operacja poprzedzająca HIPEC polegała na uwolnieniu zrostów i wycięciu pojedynczych wszczepów śródotrzewnowych o średnicy do 1 cm. U pozostałych pacjentek wykonano cytoredukcję o rozległym zakresie. Procedurę HIPEC u wszystkich pacjentek przeprowadzono metodą zamkniętą, po zakończonej operacji cytoredukcyjnej. Stosowane chemioterapeutyki to cisplatyna w dawce 75 mg/m2 oraz adriamycyna w dawce 30 mg/m2, które w zależności od rozpoznania podawane były jako monoterapia lub chemioterapia dwulekowa. W przebiegu pooperacyjnym dominującym powikłaniem, występującym u ponad 83% pacjentek, były nudności oraz wymioty o różnym stopniu nasilenia. Do chwili obecnej procedura HIPEC nie znalazła stałego miejsca w leczeniu raka jajnika, zarówno ze względu na konieczność wyposażenia w odpowiedni sprzęt i jednorazowe zestawy drenów, jak i, przede wszystkim, brak jednoznacznie sprecyzowanego, optymalnego dla pacjentki, terminu jej wykonania. Nie rozstrzygnięto, czy ten optymalny moment to zakończenie pierwszej linii chemioterapii adiuwantowej lub neoadiuwantowej czy też nawrót choroby po kolejnym rzucie leczenia. Warunkiem niezbędnym wdrożenia dootrzewnowej chemioterapii w hipertermii jest maksymalna cytoredukcja masy nowotworu. Na podstawie wstępnych doświadczeń można stwierdzić, że procedura HIPEC jest cennym uzupełnieniem uznanych w onkologii metod postępowania, pod warunkiem właściwej, wielodyscyplinarnej kwalifikacji do zabiegu.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 1; 33-41
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwagi praktyczne do śródoperacyjnej anestezji u pacjentów operowanych z zastosowaniem dootrzewnowej perfuzyjnej chemioterapii w warunkach hipertermii – seria 60 przypadków
    Practical considerations for intraoperative anesthesia in patients undergoing surgery in combination with hyperthermic intraperitoneal perfusion chemotherapy – a series of 60 cases
    Autorzy:
    Symonides, Małgorzata
    Marta, Łuniewska
    Fortuna, Marta
    Osuch, Beata
    Kowalska, Magdalena
    Kuśnierz, Jerzy
    Śpiewankiewicz, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031535.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chemioterapia perfuzyjna dootrzewnowa w warunkach hipertermii (hipec)
    znieczulenie ogólne
    postępowanie okołooperacyjne
    rak jajnika
    rozsiew śródotrzewnowy
    hyperthermic intraperitoneal chemotherapy (hipec)
    general anesthesia
    perioperative management
    ovarian cancer
    intraperitoneal cancer dissemination
    Opis:
    The use of hyperthermic intraperitoneal perfusion chemotherapy has allowed to significantly improve treatment outcomes in patients with cancer dissemination within the peritoneal cavity. The hyperthermic intraoperative chemotherapy is based on a significantly enhanced efficacy of oncolytic drugs when acting at a temperature of 42–43°C. The paper presents an accurate description of intraoperative anesthetic management in patients undergoing hyperthermic intraperitoneal chemotherapy (HIPEC). The suggested management method was developed based on literature data as well as own clinical observations. Particular emphasis was placed on the maintenance of normovolemia as well as on the necessity of extended hemodynamic monitoring during procedures, with particular emphasis on the hyperthermic stage. A total of 60 (56 females, 4 males) anesthetic procedures for surgeries involving the use of hyperthermic intraoperative chemotherapy were performed between April 2012 and November 2013 in The Maria Skłodowska Curie Memorial Cancer Centre and Institute of Oncology in Warsaw. Standardized anesthetic management based on literature data and extended with certain modifications resulting from pharmacovigilance reports as well as own experience was used in all patients anesthetized for hyperthermic intraoperative chemotherapy. The authors believe that a series of 60 cases from a single center allows to propose a standard anesthetic management in these complex surgical procedures requiring close teamwork
    Zastosowanie śródotrzewnowej chemioterapii hipertermicznej pozwoliło znamiennie poprawić wyniki leczenia chorych z rozsiewem choroby nowotworowej w obrębie jamy otrzewnej. Prawidłowość, na której opiera się zastosowanie hipertermicznej chemioterapii śródoperacyjnej, to znaczne zwiększenie skuteczności działania leków onkolitycznych w przypadku, gdy działają one w temperaturze 42–43°C. W pracy przedstawiono dokładny opis śródoperacyjnego postępowania anestezjologicznego u chorych poddawanych dootrzewnowej perfuzyjnej chemioterapii w warunkach hipertermii (hyperthermic intraperitoneal chemotherapy, HIPEC). Sugerowana metoda postępowania została opracowana w oparciu o dane z piśmiennictwa i własne obserwacje kliniczne. Szczególny nacisk położono na utrzymanie normowolemii oraz na konieczność prowadzenia rozszerzonego monitorowania hemodynamicznego w trakcie operacji, ze szczególnym uwzględnieniem etapu hipertermii. W okresie od kwietnia 2012 do listopada 2013 roku w Centrum Onkologii – Instytucie im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie wykonano 60 (56 kobiet, 4 mężczyzn) znieczuleń do operacji, obejmujących zastosowanie śródoperacyjnej chemioterapii hipertermicznej. U wszystkich chorych znieczulanych do śródoperacyjnej chemioterapii hipertermicznej stosowano ujednolicone postępowanie anestezjologiczne, stworzone w oparciu o dane z piśmiennictwa i rozszerzone o pewne modyfikacje, wynikające z doniesień dotyczących bezpieczeństwa farmakoterapii oraz z doświadczeń własnych. Autorzy uważają, że seria 60 przypadków z jednego ośrodka pozwala na zaproponowanie standardu postępowania anestezjologicznego w tych złożonych procedurach zabiegowych, wymagających ścisłej współpracy zespołowej.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 4; 255-263
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies