- Tytuł:
-
Renowacja łąk trwałych położonych na glebach torfowo-murszowych
Renovation of perennial meadows located on peat-muck soils - Autorzy:
-
Łyszczarz, R.
Dembek, R.
Suś, R.
Zimmer-Grajewska, M.
Kornacki, P. - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/338919.pdf
- Data publikacji:
- 2010
- Wydawca:
- Instytut Technologiczno-Przyrodniczy
- Tematy:
-
Dolina Kanału Bydgoskiego
łąki trwałe
nawożenie
plony
produktywność nawożenia
renowacja
skład botaniczny
botanical composition
Bydgoszcz Canal Valley
fertilisation efficiency
fertilisation
perennial meadow
renovation
yield - Opis:
-
Badania dotyczące renowacji metodą siewu bezpośredniego i podsiewu prowadzono w latach 2004-2008 na trwałych łąkach Rolniczego Zakładu Doświadczalnego w Minikowie, należącego do Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy. W renowacji wykorzystano dwa typy siewników do siewu bezpośredniego - holenderski Vredo oraz niemiecki Köckerling Herbamat. Okazały się one całkowicie zawodne w realizacji tego zamierzenia. Skuteczna okazała się natomiast metoda podsiewu wielogatunkową mieszanką traw i bobowatych, po uprzednim osłabieniu starej darni herbicydem Roundup, a następnie broną talerzową. Najbardziej dynamicznym gatunkiem spośród traw okazała się kupkówka pospolita (Dactylis glomerata L.), a z bobowatych koniczyna białoróżowa (Trifolium hybridum L.). Istotnym zagrożeniem nowych zasiewów był intensywny rozwój chwastów dwuliściennych, skutecznie wyeliminowanych dwukrotnym koszeniem pielęgnacyjnym. Największą efektywność plonotwórczą w warunkach największego udziału koniczyny w runi, stwierdzono pod wpływem nawożenia fosforem i potasem. Szczególnie niekorzystne, ze względu na degradację runi, okazało się nawożenie największą dawką azotu (120 kg N·ha-¹), łącznie z fosforem i potasem. Zaniechanie nawożenia spowodowało w trzyletnim okresie istotną degradację runi, objawiającą się 17,5- procentowym udziałem śmiałka darniowego (Deschampsia caespitosa (L.) P. Beauv.), znacznym udziałem chwastów dwuliściennych oraz kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L. s.str.) i plonowaniem porównywalnym z przyległymi łąkami, nienawożonymi przez 20 lat.
Research on renovation with the method of direct and sod-seeding was carried out between 2004 and 2008 on perennial meadows of the Agricultural Experiment Station at Minikowo, of the University of Technology and Life Sciences in Bydgoszcz. The renovation involved two seed drill types for direct drilling: the Dutch one, Vredo, and the German one, Köckerling Herbamat, which turned out to be completely unreliable in executing that task, while the sod-seeding method with many-species sowing mixture of grasses and legume plants, following the weakening of the old sod with Roundup herbicide and then with disc harrow, was effective. The most dynamic species of all the cultivable grasses was orchard grass (Dactylis glomerata L.), and one of the legume plants - the Swedish clover (Trifolium hybridum L.). An essential threat for new crops was an intensive dicotyledonous weed development, effectively eliminated with the double cultivation cutting. The highest yielding effectiveness, with the greatest share of clover in the sward, was found to result from fertilisation with phosphorus and potassium. Especially unfavourable, due to the botanic degradation, was fertilisation with the highest nitrogen dose (120 N·ha-¹), combined with phosphorus and potassium. Giving up fertilisation over three years resulted in a significant sward degradation expressed in a 17.5% share of tufted hairgrass (Deschampsia caespitosa (L.) P. Beauv.), a considerable share of dicotyledonous weeds and red fescue (Festuca rubra L.) and yielding comparable to adjacent meadows which had not been fertilised for 20 years. - Źródło:
-
Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie; 2010, 10, 4; 129-148
1642-8145 - Pojawia się w:
- Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł