Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Łyko, A" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Waste from the cement industry – a component of sealing grouts
Odpady z przemysłu cementowego – składnik zaczynów iniekcyjnych
Autorzy:
Uliasz-Bocheńczyk, A.
Łyko, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/216954.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN
Tematy:
zaczyn iniekcyjny
pył cementowy
produkcja cementu
popiół fluidalny
sealing grout
dust
cement production
fluidized bed
fly ash
Opis:
Cement kiln dust is a waste product of the cement production process. Part of the dust generated during the burning of Portland cement clinker may be reused in the process, provided it does not contain components that might reduce the quality of the final product. Given the large proportion of calcium oxide, the dust can also be used for purposes of environmental protection in neutralization of acid wastewater, stabilization and fertilization of soil, or disposal of sewage sludge. One of the methods of the economic utilization of this type of waste is its use as a grout additive. This paper presents the preliminary results of research into fresh and hardened grouts made on the basis of cement kiln dust – as well as ash from fluidized bed combustion of hard coal – used as a material for the preparation of sealing grouts. The grouts prepared from fluidized bed fly ash and cement kiln dust, in the proportions of 25, 50, and 57%, were examined. The introduction of cement kiln dust into grouts prepared from fluidized bed fly ashes affected the grouts’ basic technological parameters, increasing their fluidity, lengthening the setting time, and increasing their strength. The studied grouts are characterized by similar phase compositions; however, the addition of dust has resulted in the formation of the 3CaO, Al2O3, CaCl2, 10H2O phase – Friedel’s salt, and sylvite – KCl. A leachability determination has shown that the tested grouts do not meet the requirements of the Polish standard PN G-11011:1998 Mining – Materials for Backfilling and Caulking of Cavings – Requirements and Tests regarding the requirements for pH and chloride content after adding 50 and 75% dust content.
Pył cementowy jest odpadem z procesu produkcji cementu. Część powstałych w trakcie produkcji cementu pyłów trafia do powtórnego wykorzystania w procesie, jednak pod warunkiem, że nie zawierają one składników mogących obniżyć jakość końcowego produktu. Z uwagi na znaczny udział tlenku wapnia, pyły mogą być stosowane także w ochronie środowiska do: neutralizacji kwaśnych ścieków, stabilizacji i nawożenia gleb czy do unieszkodliwiania osadów ściekowych. Jednym z kierunków gospodarczego wykorzystania tego typu odpadów jest stosowanie ich jako dodatków do zaczynów iniekcyjnych. W pracy przedstawiono wyniki wstępnych badań świeżych i stwardniałych zawiesin wykonanych na bazie pyłu cementowego oraz popiołu fluidalnego ze spalania węgla kamiennego w aspekcie zastosowania ich jako materiału do sporządzania zaczynów iniekcyjnych. Badaniom poddano zaczyny sporządzone z popiołów fluidalnych z wprowadzonymi pyłami cementowymi w ilości: 25, 50 i 57%. Wprowadzenie pyłów cementowych do zaczynów sporządzonych z popiołów fluidalnych wpłynęło na ich podstawowe parametry technologiczne poprzez: wzrost rozlewności, wydłużenie początku i końca czasu wiązania oraz wzrost wytrzymałości. Badane zaczyny charakteryzują się podobnymi składami fazowymi, jednak dodatek pyłów spowodował pojawienie się fazy 3CaO, Al2O3, CaCl2, 10H2O oraz KCl. Przeprowadzone oznaczanie wymywalności wykazało, że badane zaczyny nie spełniają wymagań normy PN-G-11011:1998 Górnictwo - Materiały do podsadzki zestalanej i doszczelniania zrobów – Wymagania i badania w zakresie wymagań dla pH oraz zawartości chlorków po dodaniu 50 i 75% pyłów.
Źródło:
Gospodarka Surowcami Mineralnymi; 2014, 30, 4; 65-77
0860-0953
Pojawia się w:
Gospodarka Surowcami Mineralnymi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rheological properties of slime waste from hard coal processing
Właściwości reologiczne mułu odpadowego z przeróbki węgla
Autorzy:
Pomykała, R.
Stempkowska, A.
Łyko, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/348561.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
odpad mułowy
zawiesina
przeróbka węgla kamiennego
reologia
granica płynięcia
slime waste
suspension
coal processing
rheology
yield point
Opis:
Slime waste arises in water-sludge circuit as a suspension of fine-grained coal waste with solids content of from 200 to 450 g/dm3. It is secreted in hydrocyclones and Dorr thickeners. Depending on the feed and the treatment process, slime waste may be even more than 30% of the total waste generated. The article presents the results of measurements of the rheological properties of suspensions of solid waste and water, using three different viscometers, based on different measurement systems. Research results are presented in the form of flow curves and viscosity curves, and adjusted them to the three most common rheological models. Identify the key factors influencing the measurement results. Solid content is in suspension of solid waste is the most important of them. It determines not only the shear stress values for a specific shear rate, but also the behavior and properties of such liquids. The best fit of flow curves corresponds to different rheological models also depending on this factor.
Odpad mułowy powstaje w zakładach przeróbki węgla kamiennego, jako zawiesina wodna o zawartości części stałych od 200 do 450 g/dm3, frakcji 0-0,3 mm. Wydzielany jest on w hydrocyklonach i zagęszczaczach Dorra. W zależności od właściwości nadawy oraz samego procesu przeróbki, odpad mułowy może stanowić nawet ponad 30% całości wytwarzanych odpadów. W artykule przedstawiono wyniki pomiarów właściwości reologicznych zawiesin odpadu mułowego o różnej zawartości części stałych z wykorzystaniem trzech różnych lepkościomierzy, bazujących na różnych systemach pomiarowych. Rezultaty badań przedstawiono w postaci krzywych płynięcia oraz krzywych lepkości, a także dopasowano je do trzech najpopularniejszych modeli reologicznych. Wskazano najważniejsze czynniki wpływające na wyniki pomiarów. Do najważniejszych z nich należy zawartość części stałych w zawiesinach odpadu mułowego. Decyduje ona jednak nie tylko o wartościach naprężeń stycznych dla określonych prędkości ścinania, ale również o zachowaniu i właściwościach takich cieczy. W zależności od zawartości części stałych najlepsze dopasowanie przebiegu krzywych płynięcia odpowiada różnym modelom reologicznym.
Źródło:
AGH Journal of Mining and Geoengineering; 2012, 36, 4; 149-158
1732-6702
Pojawia się w:
AGH Journal of Mining and Geoengineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The temperature influence on the properties of the fine - grained suspension used in underground workings
Wpływ temperatury na właściwości płynnych zawiesin drobnoziarnistych stosowanych w wyrobiskach podziemnych
Autorzy:
Pomykała, R.
Kępys, W.
Piotrowski, Z.
Łyko, P.
Grzywa, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/219249.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
fly ash
suspension
underground fire hazard
rheology
popiół lotny
zagrożenie pożarowe
reologia
Opis:
Underground hard coal exploitation is often done under conditions of spontaneous fire hazard. The primary way to combat this threat is advanced, active or passive fire prevention. An important activity is the isolation of gobs using aqueous suspensions of fly ash as well as mineral binders. Therefore, the fine-grained suspension are often used in conditions of elevated temperature. The paper presents results of research on the effect of temperature (up to 80°C) on the properties of suspensions in a liquid state, including their rheological parameters and setting time. Suspensions prepared using the ashes from the hard coal combustion in fluidized bed boilers, and with the addition of Portland cement CEM I 42.5. During the research it was noted that the increased temperature significantly affect the acceleration of solidification processes of suspensions. In the case of rheological properties, the effect of temperature is ambiguous, among others, due to the phenomenon of sedimentation. However, in most cases, particularly for suspensions of higher solids content a marked increase in shear stress and viscosity of the suspensions with increasing temperature were observed.
Eksploatacja węgla kamiennego w Polsce, odbywa się często w warunkach zagrożenia pożarami endogenicznymi, których źródła należy upatrywać w naturalnych skłonnościach niektórych węgli do samozapalenia. Obecnie podstawowym sposobem walki z tym zagrożeniem jest zaawansowana, czynna lub bierna profilaktyka pożarowa. Ważnym jej kierunkiem jest izolacja zrobów w celu uniemożliwienia lub ograniczenia wymiany gazowej pomiędzy gruzowiskiem zawałowym a przestrzenią roboczą uzyskiwana za pomocą zawiesin materiałów drobnoziarnistych – najczęściej zawiesin popiołowo-wodnych oraz spoiw mineralnych. Zawiesiny i spoiwa są niejednokrotnie stosowane w warunkach podwyższonej temperatury wynikającej zarówno z rozpoczęcia procesów samozagrzewania węgla jak i z samej temperatury górotworu. Podwyższanie temperatury zawiesin i spoiw może mieć miejsce już na etapie transportu rurociągiem (w fazie płynnej), ale przede wszystkim podczas podawania do zrobów, gdzie temperatura jest niemal zawsze wyższa niż w części roboczej ścian. W artykule przedstawiono wyniki badań, których celem było określenie w jaki sposób podwyższona temperatura w zakresie do ok. 80°C, wpływa na właściwości zawiesin w stanie płynnym oraz na czas ich wiązania. Do przygotowywania zawiesin wykorzystywano popioły lotne pochodzące ze spalania węgla kamiennego w kotłach fluidalnych a także cement portlandzki CEM I 42,5. Sporządzanie zawiesin oraz badania prowadzono w oparciu o normę PN-G-11011:1998 „Materiały do podsadzki zestalanej i doszczelniania zrobów. Wymagania i badania.” Badanie czasu wiązania zawiesin prowadzono zgodnie z wymogami normy PN-EN 196-3+A1:2009 „Metody badania cementu – Część 3: Oznaczanie czasów wiązania i stałości objętości”. Próbki zawiesin umieszczano w komorach klimatycznych, w których panowała zadana temperatura (40, 60 i 80°C) oraz wilgotność (100%). Pomiaru czasu wiązania dokonywano w odstępach czasowych od 30’ do 6 h. Badania wpływu temperatury na właściwości reologiczne zawiesin realizowano na stanowisku laboratoryjnym składającym się z reometru RN 4.1 firmy Rheotest (Rys. 1.) wyposażonym w układ grzewczy. Badania prowadzono w dwóch schematach pomiarowych: oznaczonych jako „test standardowy” oraz „test długi”. W pierwszym, pomiaru dokonywano podczas zmiany prędkości obrotowej rotora od 0 do 1000 obr/min oraz od 1000 obr/min do 0, co odpowiadało szybkości ścinania w zakresie 0÷435 [1/s]. Każdy etap trwał 60s. W ten sposób uzyskiwano możliwość wykreślenia krzywych płynięcia przy prędkości rosnącej oraz malejącej, co dobrze oddaje cechy tego typu mieszanin transportowanych grawitacyjnie, rurociągami. W schemacie drugim podstawowym celem było określenie wpływu czynnika czasu na właściwości reologiczne zawiesin, w nawiązaniu do etapu transportu zawiesin rurociągami oraz wypływu i penetracji zrobów. W tym celu prowadzono pomiary naprężeń stycznych podczas ruchu obrotowego ze stałą prędkością obrotową 500 obr/min (prędkość ścinania ok. 220 [1/s]), przez okres 10 minut, a następnie z prędkością 100 obr/min (ok. 44 [1/s]) przez 5 minut. Składy sporządzonych zawiesin oraz podstawowe ich właściwości (gęstość, rozlewność oraz ilość wody nadosadowej) zestawiono w tabeli 1 oraz na rysunkach 2÷3. Sporządzone zawiesiny charakteryzowały się gęstością w zakresie od 1,288 do 1,458 g/cm3, w zależności od zawartości popiołu w zawiesinie oraz dodatku cementu. Jednym z podstawowych badań kontrolnych konsystencji zawiesin jest określenie ich rozlewności. Zwiększenie ilości popiołu wpływało na zmniejszanie się rozlewności zawiesin, a zastępowanie części popiołu cementem powodowało sytuację odwrotną, wynikającą z różnic w wodożądności tych składników. Z tego powodu wraz ze zwiększaniem się gęstości zawiesin ze wzrostem ilości cementu (o takim samych stosunku części stałych do wody – s/w), ich rozlewność zwiększała się. Np. zawartość cementu w ilości 20% w zawiesinach spowodował wzrost rozlewności w stosunku do zawiesin bez cementu od 35 mm do 90 mm. Ilość wody nadosadowej zawiesin ulegała zmniejszeniu wraz ze wzrostem udziału popiołu w stosunku do wody. Natomiast obecność cementu powodowała jej. Sezonowanie zawiesinie w temperaturach w zakresie od 40 do 80°C wpływało na ograniczenie ilości wody nadosadowej. Czas wiązania dla zawiesin o takim samym udziale części stałych do wody wyraźnie zmieniał się w zależności do temperatury, w której sezonowano próbki (Rys. 4÷7). We wszystkich przypadkach wraz ze wzrostem temperatury następowało przyspieszenie początku jak i skrócenie czasu wiązania zawiesin. Zawartość cementu jeszcze bardziej potęgowała to zjawisko ¾ czas wiązania zawiesin w temperaturze 60 czy 80°C skracał się nawet poniżej 10 godzin od sporządzenia zawiesiny. Wyniki badań właściwości reologicznych omówiono na przykładzie zawiesin sporządzonych na bazie popiołów fluidalnych bez dodatku cementu. Wyniki badań „testów standardowych” przedstawiono na rysunkach 8÷13, w postaci krzywych płynięcia i krzywych lepkości, a dla pomiarów czasowych – w postaci krzywych obrazujących zmianę naprężeń stycznych w czasie, na rysunkach 14÷18. Podczas ogrzewania zawiesin, szczególnie do temperatury ok. 40°C, a także w krótkim okresie czasu, obserwowano zmniejszanie się naprężeń stycznych, co w przypadku transportu hydraulicznego rurociągami przekładać się może na obniżenie oporów przepływu. W wyższych temperaturach sytuacja była bardziej zróżnicowana i zależna zarówno od pierwotnej konsystencji zawiesin jak i od rodzaju popiołu. Dla ogrzewanych do temperatury 60°C zawiesin o niskiej zawartości części stałych, oraz przy niższych prędkościach obrotowych, obserwowano stopniowe zwiększanie wartości naprężeń stycznych wraz z upływem czasu pomiaru. Rozpatrując uzyskane wyniki w kontekście zastosowania w praktyce, można przyjąć, że niewielkie podniesienie temperatury zawiesin podczas ich transportu nie powinno znacząco wpływać na parametry przepływu rurociągami. Jednak w przypadku transportu zawiesin o dobrych właściwościach wiążących, na długich trasach przez wyrobiska o wyższej temperaturze skał może dochodzić do przyspieszania procesów hydratacji oraz osadzania się zawiesin na ściankach rurociągów. Zawiesiny deponowane w zrobach, w których panuje wysoka temperatura w krótkim czasie ulegną zestaleniu ograniczając m.in. możliwość przepływu powietrza oraz innych gazów. Jednocześnie jednak lokowanie zawiesin w zrobach, w których panuje wyraźnie wyższa temperatura, np. w przypadku zaawansowanych procesów samozagrzewania, może przyczyniać się do zmniejszania zdolności penetracji gruzowiska oraz powodować szybsze zatykanie wylotu rurociągu.
Źródło:
Archives of Mining Sciences; 2015, 60, 4; 1053-1070
0860-7001
Pojawia się w:
Archives of Mining Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies