Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "nauki społeczne i humanistyczne" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
The Legal Basis and Scope of Authority and Activity of the Polish Statemarine Accident Investigation Commission
Podstawy prawne oraz kompetencje i działalność Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich
Autorzy:
Łuczywek, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954465.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
State Marine Accident Investigation Commission
marine casualty
marine incident
Państwowa Komisja Badania Wypadków Morskich
wypadek morski
incydent morski
Nauki Humanistyczne i Społeczne
Opis:
At the end of august 2012 the Polish Parliament enacted the act on State Marine accident Investigation Commission, which regulates its organization and operation. The act transposed, within its regulation, Directive 2009/18/eC of the european Parliament and of the Council of 23 april 2009 establishing the fundamental principles governing the investigation of accidents in the maritime transport sector and is based on the Code of the International Standards and recommended Practices for a Safety Investigation into a Marine Casualty or Marine Incident (Casualty Investigation Code), issued by the International Maritime Organization (IMO) together with amendments to the SOLaS Convention. The purpose of the Directive, as well as the Casualty Investigation Code, is to improve maritime safety and the prevention of pollution by ships by facilitating the expeditious holding of safety investigations and proper analysis of marine casualties and incidents in order to determine their causes. The eu Parliament obliged, through the Directive, the eu Member States to ensure that the safety investigations are conducted under the responsibility of an impartial permanent investigative body, endowed with the necessary powers, and by suitably qualified investigators, competent in matters relating to marine casualties and incidents. This impartial permanent investigative body had been named in Poland: Państwowa Komisja Badania Wypadków Morskich [the State Marine accident Investigation Commission] and began its operation in May 2013 upon the appointment, by the Minister of Transport, Construction and Maritime economy, of the third one of five statutory members of the Commission. Since the beginning of its activity the Commission has initiated 77 safety investigations, prepared and adopted 272 resolutions, published 53 safety reports and issued more than 30 safety recommendations. The establishment and activity of the Commission leads to greater awareness of casualty causation and has a positive impact on the level of maritime safety.
W sierpniu 2012 r. Sejm rP przyjął ustawę o Państwowej komisji Badania wypadków Morskich, która uregulowała organizację i działanie komisji, zasady i sposoby badania wypadków i incydentów morskich oraz sporządzania raportów i wydawania zaleceń dotyczących bezpieczeństwa morskiego. Treść ustawy odzwierciedla postanowienia kodeksu badania wypadków, przyjętego przez IMO i będącego częścią konwencji SOLaS, oraz implementuje Dyrektywę 2009/18/we Parlamentu europejskiego i rady. ustawa zmieniła ustawę z dnia 1 grudnia 1961 r. o izbach morskich, ustawę z dnia 18 września 2001 r. – kodeks morski oraz ustawę z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim. w maju 2013 r. po wyznaczeniu przez Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej trzeciego z pięciu ustawowo przewidzianych członków komisja rozpoczęła swoją działalność. komisja bada wypadki na statkach polskich oraz na statkach obcych, które zaistniały na polskim morzu terytorialnym oraz morskich wodach wewnętrznych. komisja nie bada wypadków okrętów wojennych, statków państwowych, jednostek bez napędu i drewnianych o prostej budowie. Nie bada też wypadków małych statków rybackich i jachtów rekreacyjnych, o ile nie uczestniczyły one w tzw. bardzo poważnym wypadku morskim. Od dnia rozpoczęcia działalności przez komisję do połowy 2017 r. komisja rozpatrzyła 272 powiadomienia o zaistnieniu wypadku lub incydentu morskiego, podjęła 77 badań okoliczności i przyczyn wypadku, wydała 53 raporty dotyczące bezpieczeństwa. wiele z tych raportów zawierało zalecenia dotyczące bezpieczeństwa, skierowane do podmiotów, które mogą przyczynić się do zapobiegania wypadkom lub incydentom morskim. Na skutek zaleceń komisji zostało zmienionych 7 aktów prawnych, w tym 3 ustawy i 4 rozporządzenia oraz jeden akt prawa miejscowego. Powołanie komisji i jej działania prowadzą do zwiększenia świadomości przyczyn zaistnienia wypadków i mają niewątpliwie pozytywny wpływ na poziom bezpieczeństwa morskiego w Polsce.
Źródło:
Prawo Morskie; 2017, XXXIII; 53-73
0860-7338
Pojawia się w:
Prawo Morskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
General average – new approach in a project of the new Maritime Code
Awaria wspólna – nowe ujęcie w projekcie nowego Kodeksu Morskiego
Autorzy:
Łuczywek, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954762.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
general average
Laws of Oleron
common maritime adventure
adjuster
YAR Rules
awaria wspólna
prawa olerońskie
wspólne przedsięwzięcie morskie
dyspaszer
reguły YAR
Nauki Humanistyczne i Społeczne
Opis:
Instytucja awarii wspólnej jest najstarszą instytucją prawa morskiego. Jej użyteczność we współczesnych stosunkach żeglugowych poddawana jest od dawna krytyce. Tym niemniej awaria wspólna pomimo tego, że nie jest przedmiotem żadnej umowy międzynarodowej zajmuje poczesne miejsce w wewnętrznych systemach prawnych państw morskich, a społeczność międzynarodowa wykazuje nią nadal duże zainteresowanie, zmieniając regularnie zasady jej rozliczania ustalone w drugiej połowie XIX w. w Yorku i Antwerpii. Podczas prac nad projektem nowego polskiego Kodeksu morskiego Komisja Kodyfikacyjna Prawa Morskiego dokonała pewnych zmian w uregulowaniach dotyczących awarii wspólnej, dostosowując przepisy polskiego prawa do nowych rozwiązań proponowanych przez uczestników morskiego obrotu międzynarodowego i organizacji pozarządowych, w tym Międzynarodowego Komitetu Morskiego.
The concept of a general average is the oldest institution of maritime law. Its usefulness in modern shipping relations has long been criticized. Nevertheless, the general average, despite the fact that it is not the subject of any international agreement, occupies a prominent place in the internal legal systems of maritime states, and the international community continues to show great interest in it, regularly changing the principles of accounting established in the second half of the 19th century in York and Antwerp. During the work on the draft of the new Polish Maritime Code, the Maritime Law Codification Commission made some changes in the regulations concerning the general average, adapting the provisions of Polish law to new solutions proposed by participants of international maritime trade and non-governmental organizations, including Comité Maritime International
Źródło:
Prawo Morskie; 2019, XXXVII; 79-104
0860-7338
Pojawia się w:
Prawo Morskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Złomowanie statków morskich (cz. 1)
Autorzy:
Łuczywek, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954787.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
złomowanie
recykling
wykaz materiałów niebezpiecznych
plan recyklingu statku
LDT
stocznia złomowa
zakład recyklingu
beaching
rozporządzenie 1257/2013
konwencja z Hongkongu
Nauki Humanistyczne i Społeczne
Opis:
Złomowanie statków morskich ma historię sięgającą połowy XIX w. W ostatnich 20 latach stocznie złomowe z Azji Południowej zdominowały światowy rynek recyklingu statków wykorzystując tanią siłę roboczą i nie zawsze stosując się do obowiązującego prawa międzynarodowego. Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO) doprowadziła do uchwalenia Konwencji z Hongkongu w 2009 r., która w kompleksowy sposób reguluje niemal wszystkie kwestie związane z bezpiecznym dla środowiska i dla ludzi recyklingiem statków. Unia Europejska wprowadziła własne regulacje, oparte na postanowieniach konwencji z Hongkongu, które odnoszą się głównie do statków zarejestrowanych w państwach unijnych, ale stwarzają pewne trudności w uznaniu stoczni złomowych znajdujących się w państwach trzecich, w tym państwach azjatyckich, do prowadzenia recyklingu statków podnoszących banderę państwa unijnego. Armatorzy statków, które mają być oddane na złom, stają przed dylematem czy poddać je drogiemu recyklingowi w zakładzie recyklingu wskazanym w europejskim wykazie zakładów, prowadzonym przez Komisję Europejską, czy zmienić banderę statku i wysłać je do stoczni w Azji, obchodząc przepisy unijne dotyczące recyklingu statków. Problemy tego rodzaju rozwiążą się same po wyjściu w życie Konwencji z Hongkongu, ale jak dotąd tylko 15 państw przystąpiło do konwencji, jednak z niewystarczającym tonażem, aby spełnić wszystkie warunki postawione przez konwencję do tego, aby weszła ona w życie. W artykule omówiono zagrożenia związane ze złomowaniem, umowę sprzedaży statku na złom, w tym używane na rynku formularze umów przygotowanych przez BIMCO, metody przekazywania statku stoczni złomowej oraz proces recyklingu stosowany przez stocznie zgodny z wymaganiami konwencji z Hongkongu. W tekście pokazanych zostało także kilka kopii dokumentów używanych w procesie recyklingu statku w praktyce obrotu.
Scrapping of seagoing ships has a history dating back to the mid-nineteenth century. In the last 20 years, South Asian scrap yards have dominated the global ship recycling market using cheap labor and not always complying with applicable international law. The International Maritime Organization (IMO) led to the adoption of the Hong Kong Convention in 2009, which comprehensively regulates almost all issues related to the safety of the environment and for people working in the ship recycling. The European Union has introduced its own regulations, based on the provisions of the Hong Kong Convention, which mainly relate to ships registered in EU countries, but pose some difficulties in recognizing scrap yards located in third countries, including Asian countries, to recycle flagged ships EU country. Shipowners of ships that are to be scrapped face the dilemma of whether to recycle them expensively in a recycling facility identified in the European list of recycling facilities maintained by the European Commission, or to change the flag of a ship and send it to a shipyard in Asia by circumventing EU ship recycling regulations . Problems of this nature will resolve themselves after the entry into force of the Hong Kong Convention, but so far the only 15 countries have acceded to the Convention, albeit with insufficient tonnage to meet all the conditions set by the Convention for it to enter into force. The article discusses the environmental risks associated with scrapping, the ship's scrap contract, including BIMCO-prepared contract forms used on the market, shipment methods to the scrap yard, and the shipyards' recycling process in line with the Hong Kong Convention requirements. The text also shows several copies of documents used in the ship recycling process in the practice of trading.
Źródło:
Prawo Morskie; 2020, XXXIX; 21-70
0860-7338
Pojawia się w:
Prawo Morskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ship Manager - a new subject of maritime law. SHIPMAN 2009 contract in Polish translation
Ship Manager – nowy podmiot prawa morskiego. Umowa SHIPMAN 2009 w polskim tłumaczeniu
Autorzy:
Łuczywek, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954501.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
ship manager
ship management
technical management
crew management
commercial management
SHIPMAN
shipping company
zarządzający statkiem
zarządzanie statkiem
zarządzanie techniczne
zarządzanie załogą
zarządzanie komercyjne
przedsiębiorca żeglugowy
Nauki Humanistyczne i Społeczne
Opis:
Instytucja zarządzania statkami morskimi (ship management) nie jest zbyt dobrze znana ani polskiemu prawu, ani polskiej doktrynie prawa morskiego, pomimo tego że rola zarządzającego statkiem (ship manager) rosła sukcesywnie przez wiele lat. Jej początki przypadają na lata osiemdziesiąte poprzedniego stulecia, w okresie poważnych zmian na rynku żeglugowym, gdy dochodziło do wielu bankructw przedsiębiorstw armatorskich i gdy banki hipoteczne musiały zwracać się do fachowych podmiotów zarządzających statkami o pomoc w prowadzeniu działalności żeglugowej.Trzydzieści lat temu, w 1988 r. BIMCO opublikowała pierwszy wzorzec umowy o zarządzanie statkiem o nazwie SHIPMAN, który zapewnił pewną równowagę pomiędzy prawami i obowiązkami armatora i zarządzającego statkiem oraz jednolitość w szeroko stosowanych na rynku żeglugowym umowach tego rodzaju, szczególnie w podziale odpowiedzialności pomiędzy stronami. Po wejściu w życie w 1998 r. Kodeksu ISM, który wprowadził do prawa międzynarodowego instytucję Company jako podmiot odpowiedzialny za bezpieczną eksploatację statku, rola zarządzającego wzrosła niepomiernie. Było to między innymi przyczyną tego, że BIMCO przygotowała nowy formularz umowy o nazwie SHIPMAN 98. Po kolejnych kilku latach formularz został uaktualniony i jego nowa wersja została wydana w 2009 r.Głównym celem artykułu jest przybliżenie czytelnikowi zagadnień związanych z zarządzaniem statkiem morskim i podmiotem nim zarządzającym (ship manager), przez omówienie i przetłumaczenie na język polski opracowanego przez BIMCO nowego wzorca umowy o zarządzanie statkiem o nazwie SHIPMAN 2009
The concept of a Ship Management is vaguely known in the Polish law and legal doctrine although the role of the Ship Manager has become quite complex through the years. It started in the eighties when there was a deep change in the shipping market as many shipping companies became bankrupt and mortgagor banks had to turn to ship managers for help.Thirty years ago in 1988 BIMCO published the first Ship Management Contract which provided the market with a standard document striking a fair balance between the rights and obligations of the owners and the managers, giving some uniformity in the widely used in house contracts, particularly in the apportionment of liability between parties. After the implementation of the ISM Code in 1998 and creating the entity called “Company” as a subject responsible for a safe operation of a vessel the ship manager’s role rose extremely. It caused, among other factors, that BIMCO issued the world wide known form of contract named SHIPMAN 98, which was then superseded by its new version issued in 2009. The main goal of this article is to bring a reader closer to the issue of a Ship Management and the Ship Manager through a Polish translation of this modern BIMCO form named SHIPMAN 2009
Źródło:
Prawo Morskie; 2018, XXXIV; 137-209
0860-7338
Pojawia się w:
Prawo Morskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Standard Forms of Shipping Documents. BIMCO Contribution to their Creation and Development
Wzorcowe formularze dokumentów żeglugowych. Wkład BIMCO w ich tworzenie i rozwój
Autorzy:
Łuczywek, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954884.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
standard forms
shipping documents
contract templates
BIMCO
contract clauses
BIMCO shipping KPI system
Chamber of Shipping
ASBA
FONASBA
formularze wzorcowe
dokumenty żeglugowe
wzorce umów
klauzule umowne
Nauki Humanistyczne i Społeczne
Opis:
Wzorce dokumentów żeglugowych, takie jak konosamenty, umowy czarterowe, umowy o zarządzanie statkiem lub deklaracje ładunkowe, przygotowywane są w celu ułatwienia międzynarodowego obrotu morskiego. Ich stosowanie usprawnia proces ustalania treści różnego rodzaju umów, co ma istotne znaczenie wobec narastającego tempa obrotu gospodarczego. Bałtycka i Międzynarodowa Rada Morska (BIMCO) odgrywa wiodącą rolę w opracowywaniu tego rodzaju dokumentów. Tworzone przez nią dokumenty żeglugowe, a także pojedyncze klauzule umowne, są szeroko wykorzystywane międzynarodowej żegludze morskiej. Działalność BIMCO, w tym jej wkład w tworzenie reguł, ogólnych warunków i wzorców umów dla obrotu międzynarodowego jest fundamentalny, a samą BIMCO można uznać za najważniejszą w tym zakresie międzynarodową morską organizację pozarządową.
Standard shipping documents such as bills of lading, charter parties, ship management contracts or cargo declarations are prepared to facilitate international maritime traffic. Their application improves the process of determining the content of various types of contracts, which is important in view of the increasing pace of economic turnover. The Baltic and International Maritime Council (BIMCO) plays a leading role in the development of such documents. The shipping documents it creates, as well as individual contractual clauses, are widely used in global shipping. BIMCO's activity, including its contribution to the creation of rules, general terms and standard contracts for international trade, is fundamental, and BIMCO itself can be considered the most important international maritime non-governmental organization in this respect.
Źródło:
Prawo Morskie; 2020, XXXVIII; 21-43
0860-7338
Pojawia się w:
Prawo Morskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ship Recycling (Part 2). Hong Kong Convention in Polish translation
Złomowanie statków morskich (cz. 2). Konwencja z Hongkongu w polskim tłumaczeniu
Autorzy:
Łuczywek, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954887.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Hong Kong Convention
ship recycling
hazardous material
ship recycling facility
ship recycling plan
ship recycling facility plan
international certificate on inventory of hazardous materials
international ready for recycling certificate
konwencja z Hongkongu
recycling statków
materiały niebezpieczne
zakład recyklingu statków
plan recyklingu statku
plan zakładu recyklingu statków
międzynarodowe świadectwo inwentaryzacji materiałów niebezpiecznych
międzynarodowe świadectwo gotowości do recyklingu
Nauki Humanistyczne i Społeczne
Opis:
Konwencja z Hongkongu stanowi międzynarodową próbę uregulowania zagadnienia złomowania statków morskich. Ma na celu zapewnienie, aby statki poddane recyklingowi po zakończeniu ich eksploatacji nie stanowiły niepotrzebnego ryzyka dla zdrowia, bezpieczeństwa i środowiska naturalnego. Jej celem jest rozwiązanie wszystkich problemów związanych z recyklingiem statków, w tym faktu, że statki sprzedawane na złom mogą zawierać substancje niebezpieczne dla środowiska, takie jak azbest, metale ciężkie, węglowodory, substancje zubożające warstwę ozonową i inne. Postanowienia Konwencji mają również na celu poprawę warunków pracy i środowiska naturalnego w wielu miejscach recyklingu statków na świecie. Druga część artykułu na temat złomowania statków morskich stanowi tłumaczenie na język polski angielskiego tekstu Konwencji przyjętego w maju 2009 r. przez Międzynarodową konferencję w sprawie bezpiecznego i przyjaznego dla środowiska recyklingu statków.
Źródło:
Prawo Morskie; 2021, XLI; 53-116
0860-7338
Pojawia się w:
Prawo Morskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies