Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Wyszkowska, j" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Microbiological activity of zinc-contaminated soils
    Aktywność mikrobiologiczna gleb zanieczyszczonych cynkiem
    Autorzy:
    Zaborowska, M.
    Wyszkowska, J.
    Kucharski, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/14535.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
    Tematy:
    soil
    contaminated soil
    soil contamination
    zinc
    microbiological activity
    heavy metal
    concentration
    soil enzyme
    microorganism
    Opis:
    Metale ciężkie, w tym także cynk, gdy dostaną się do gleby w nadmiernych ilościach, stanowią dość trwałe zanieczyszczenie, w przeciwieństwie do różnego rodzaju zanieczyszczeń organicznych, podatnych w większym lub mniejszym stopniu na degradację mikrobiologiczną. Mimo iż akumulacja metali ciężkich przez drobnoustroje jest procesem powszechnym, to nie do końca poznanym. Granice tolerancji nie są jednakowe i zależą od ich bioróżnorodności i czasu trwania imisji, a także właściwości fizykochemicznych gleby, jej struktury, zawartości materii organicznej, pH i pojemności kompleksu sorpcyjnego. Coraz częściej do oceny stanu zanieczyszczenia gleby wykorzystuje się metody biologiczne, w tym aktywność enzymów glebowych, i w nich należy upatrywać szybkiej diagnozy jakości gleb. Wskaźniki te mogą być jednak wykorzystywane tylko do oceny gleb zanieczyszczonych metalami ciężkimi, a są mało przydatne w ocenie jakości gleb zanieczyszczonych związkami organicznymi.
    Heavy metals, e.g. zinc, present in soil in excessive quantities become quite persistent contaminants. Thus, they differ from organic pollutants, which can be degraded, to a various degree, by microorganisms. Although the accumulation of heavy metals by microorganisms is widespread, this phenomenon has not been thoroughly investigated. Tolerance limits are not uniform and depend on the biodiversity and duration of ambient concentration, as well as on the physicochemical properties of soil, soil structure, organic matter content, pH and sorptive complex capacity. Soil contamination is more and more frequently assessed with biological methods, by testing for example the activity of soil enzymes. Such assays, however, can be used to evaluate the quality of soils contaminated with heavy metals, but are less useful for testing soils polluted with organic compounds.
    Źródło:
    Journal of Elementology; 2006, 11, 4
    1644-2296
    Pojawia się w:
    Journal of Elementology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Deliberations on zinc - a trace mineral or a toxic element?
    Autorzy:
    Strachel, R.
    Zaborowska, M.
    Wyszkowska, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/961387.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
    Tematy:
    zinc
    trace element
    toxic element
    sustainable development
    toxicity
    plant nutrition
    microbiological activity
    biochemical activity
    Opis:
    The paper gives a comprehensive insight into the role of zinc in the biosphere. It reviews numerous functions of this metal at various levels of the organisation of ecosystems. An attempt has ben made to assess its importance as a microelement, while not neglecting its toxicity due to excessive accumulation of zinc in the environment. Zinc is a natural component of the Earth's crust, but in many places it has accumulated in amounts near or above the safe levels. Currently, the use of this metal is very broad, and therefore attention should be drawn to possible consequences arising from elevated levels of zinc in the environment. Dispelling controversies surrounding heavy metals is a necessary step for gaining systematic and wider knowledge on these elements. This in turn will create an opportunity for the development of strategies and subsequent actions undertaken by everyone, from individuals to major international industrial corporations, aimed at achieving homeostasis in an environment polluted with heavy metals. Increased levels of zinc can adversely affect microbiological and biochemical processes occurring in the soil and the development of plants, which has a negative impact on the quantity and quality of crops. Therefore, low bioavailability of heavy metals, including zinc, in agricultural land is a key to the stability of ecosystems and food security.
    Źródło:
    Journal of Elementology; 2016, 21, 2
    1644-2296
    Pojawia się w:
    Journal of Elementology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Changes in the enzymatic activity in sandy loam soil exposed to zinc pressure
    Zmiany aktywności enzymatycznej w glinie piaszczystej poddanej presji cynku
    Autorzy:
    Kucharski, J.
    Wieczorek, K.
    Wyszkowska, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/14862.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
    Tematy:
    enzyme activity
    sandy loam soil
    zinc
    soil contamination
    soil quality
    Opis:
    One of the bioindicators most often applied to assess the quality of soil is its enzymatic activity. Undesirable changes in the activity of enzymes can imply excessive presence of substances which are harmful to soil environment, such as heavy metals. Being a heavy metal, zinc is also an element essential for maintaining proper functions of live organisms. The purpose of this study has been to determine the significance of changes occurring in moderately heavy soil under the influence of zinc. The experiment was carried out in three replicates under laboratory conditions. Sandy loams of pH 5.5 and 7.0 were used for the trials. The soils were contaminated with zinc according to the following design: control (natural content), raised content (70 mg Zn2+ kg–1), weakly polluted (200 mg Zn2+ kg–1 ), moderately polluted (500 mg Zn2+ kg–1), heavily polluted (1,500 mg Zn2+ kg–1) and very heavily polluted soil (5,000 mg and 10,000 mg Zn2+ kg–1). The soil samples prepared as above were brought to the moisture content of 50% maximum water capacity and incubated at 25oC for 120 days. On day 30, 60 and 120, the activity of dehydrogenases, β-glucosidase, urease, acid phosphatase and arylsulphatase was determined. Based on these determinations, the following indices were calculated: ED50, the index for resistance (RS) and the index for resilience (RL). The tests have demonstrated that as the rate of soil contamination with zinc increased, the activity of all the analyzed enzymes was significantly depressed. The negative influence of zinc contamination on the activity of particular enzymes, irrespective of the soil pH, persisted throughout the whole experiment. In respect of their sensitivity to zinc, the enzymes can be ordered as follows: arylsulphatase > dehydrogenases > acid phosphatase > urease > β-glucosidase. Zinc contamination caused lasting changes in the soil environment, but the return to the state of equilibrium was the quickest in the case of dehydrogenases (RL = 0.276), less rapid for arylsulphatase (RL = 0.173) and the slowest for acid phosphatase (RL = 0.064). In contrast, the activity of urease, instead of regenerating, was increasingly disturbed (RL = 0.350). Soil acidification was the factor that most evidently exacerbated the negative influence of zinc on the activity of β-glucosidase and arylsulphatase. Values of ED50 for the activity of particular enzymes were varied. In the soil of pH 7.0, they ranged from 3,324 mg Zn2+ kg–1 for β-glucosidase to 412 mg Zn2+ kg–1 for dehydrogenases, and in the soil of pH 5.5, they varied from 1,008 Zn2+ kg–1 for β-glucosidase to 280 mg Zn2+ kg–1 for arylsulphatase.
    Aktywność enzymatyczna gleby stanowi jeden z najczęściej wykorzystywanych biowskaźników do oceny jakości gleby. Niekorzystne zmiany w aktywności enzymów mogą świadczyć o nadmiernej zawartości substancji szkodliwych dla środowiska glebowego, do których należą również metale ciężkie. Cynk jest też niezbędnym składnikiem do prawidłowego funkcjonowania organizmów żywych. Celem badań było określenie istotności zmian zachodzących w glebie o średniej kategorii agrotechnicznej ciężkości pod wpływem cynku. Doświadczenie wykonano w warunkach laboratoryjnych, w 3 powtórzeniach. Do badań wykorzystano gliny piaszczyste o pH 5,5 oraz o pH 7,0, które zanieczyszczono cynkiem wg następującego schematu: kontrola (zawartość naturalna), zawartość podwyższona (70 mg Zn2+ k g–1), słabe zanieczyszczenie (200 mg Zn2+ k g–1), średnie zanieczyszczenie (500 mg Zn2+ k g–1), silne zanieczyszczenie (1500 mg Zn2+ k g–1) i bardzo silne zanieczyszczenie (5000 mg oraz 10 000 mg Zn2+ k g–1). Tak przygotowane próbki gleby uwilgotniono do poziomu 50% maksymalnej pojemności wodnej i inkubowano w temp. 25°C przez 120 dni. W 30., 60. oraz 120. dniu określono aktywność dehydrogenaz, β-glukozydazy, ureazy, fosfatazy kwaśnej oraz arylosulfatazy. Na ich podstawie obliczono wskaźniki ED50, oporności (RS) i powrotu do równowagi (RL). W wyniku badań stwierdzono, że wraz ze zwiększeniem stopnia zanieczyszczenia gleby cynkiem aktywność wszystkich badanych enzymów ulegała istotnemu zmniejszeniu. Negatywny wpływ zanieczyszczenia cynkiem na aktywność enzymatyczną gleby, niezależnie od jej pH, utrzymywał się przez cały okres trwania badań. Enzymy pod wpływem wrażliwości na zanieczyszczenie gleby cynkiem można uszeregować następująco: arylosulfataza > dehydrogenazy > fosfataza kwaoena > ureaza > β-glukozydaza. Zanieczyszczenie cynkiem powodowało długotrwałe zmiany w środowisku glebowym, ale najszybciej do stanu równowagi powracały dehydrogenazy (RL = 0,276), nieco wolniej arylosulfataza (RL = 0,173), i najwolniej fosfataza kwaoena (RL = 0,064). Natomiast aktywność ureazy nie tyko nie regenerowała się, ale stan zaburzenia ulegał pogłębieniu (RL = -0,350). Zakwaszenie gleby w największym stopniu wzmagało negatywne działanie cynku na aktywność β-glukozydazy i arylosulfatazy. ED50 dla aktywności poszczególnych enzymów było zróżnicowane. W glebie o pH 7,0 wahało się od 3324 mg Zn2+ k g–1 dla β-glukozydazy do 412 mg Zn2+ k g–1 dla dehydrogenaz, a w glebie o pH 5,5 od 1008 mg Zn2+ k g–1 dla β-glukozydazy do 280 mg Zn2+ k g–1 dla arylosulfatazy.
    Źródło:
    Journal of Elementology; 2011, 16, 4
    1644-2296
    Pojawia się w:
    Journal of Elementology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Macroelement Content in Yield of Oats (Avena sativa L.) Cultivated on Soils Contaminated with Copper, Zinc, Tin, Cobalt and Manganese
    Zawartość makropierwiastków w plonie owsa (Avena sativa L.) uprawianego na glebach zanieczyszczonych miedzią, cynkiem, cyną, kobaltem i manganem
    Autorzy:
    Wyszkowski, M.
    Wyszkowska, J.
    Radziemska, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/388051.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    zanieczyszczenie
    miedź
    cynk
    cyna
    kobalt
    mangan
    plon owsa
    zawartość makroelementów
    contamination
    copper
    zinc
    tin
    cobalt
    manganese
    oats yield
    macroelements content
    Opis:
    The aim of study was to compare the effect of contamination of soil with copper, zinc, tin, cobalt and manganese applied in the following doses: O (control), 20, 40, 80, 120, 240 and 480 mg o kg-1 of soil on macroelement content in the aboveground parts of oats (Avena sativa L.). The effect of heavy metals on macroelement content in oats depended both on the element and on its dose. The greatest changes were observed in calcium content. Copper increased the content of magnesium, nitrogen and, more than others, calcium, in the aboveground parts of oats. A similar relationship was observed for phosphorus, potassium and sodium, but only after relatively Iow doses of copper were applied; the effect of high doses was distinctly negative. Contamination of soil with high doses of zinc increased the content of phosphorus, but not nitrogen, sodium, magnesium, potassium or calcium, in oats. Tin favoured the accumulation of sodium and, when applied in low doses, also phosphorus, nitrogen and calcium, in plants; in addition, it reduced the content of magnesium and potassium in oats. Cobalt had a significantly negative effect on potassium content in the aboveground parts of oats and on the other hand positively affected the content of phosphorus, sodium, magnesium and, especially, calcium. Manganese generally increased the accumulation of the macroelements under study in plants, but its higher doses reduced the content of sodium and, partly, potassium and magnesium. A strong effect of soil contamination with heavy metals on content of some macroelements in oats was connected with toxic impact of copper, cobalt and, in a smaller degree, manganese on the growth and development of plants.
    Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu zanieczyszczenia gleby miedzią, cynkiem, cyną, kobaltem i manganem w dawkach O (kontrola), 20, 40, 80, 120, 240 i 480 mg o kg-1 gleby na zawartość makroelementów w częściach nadziemnych owsa (Avena sativa L.). Na zawartość makroelementów w roślinach, oprócz poziomu zanieczyszczenia, duży wpływ miał rodzaj metalu. Oddziaływanie metali ciężkich na zawartość makroelementów w owsie było związane z poszczególnymi pierwiastkami i ich dawkami. Największe zmiany zaobserwowano w zawartości wapnia. Miedź wywołała zwiększenie zawartości magnezu, azotu i w największym stopniu wapnia w częściach nadziemnych owsa. Podobną zależność wykazano w przypadku fosforu, potasu i sodu, ale tylko po zastosowaniu niewielkich dawek miedzi, podczas gdy duże dawki działały zdecydowanie ujemnie. Zanieczyszczenie gleby dużymi dawkami cynku spowodowało wzrost zawartości fosforu w owsie, w odróżnieniu od azotu, sodu, magnezu, potasu i wapnia. Cyna sprzyjała nagromadzaniu sodu, a w niewielkich dawkach także fosforu, azotu i wapnia w roślinach, jednocześnie ograniczała zawartość magnezu i potasu w owsie. Kobalt działał wyraźnie ujemnie na zawartość potasu w częściach nadziemnych owsa, a dodatnio na zawartość fosforu, sodu, magnezu i szczególnie wapnia. Mangan na ogół powodował zwiększenie nagromadzania w roślinach badanych makropierwiastków, jednakże większe jego dawki ograniczały zawartość sodu oraz częściowo potasu i magnezu. Silny wpływ zanieczyszczenia gleby metalami ciężkimi na zawartość niektórych makroelementów w owsie był skorelowany z toksycznym oddziaływaniem miedzi, kobaltu i, w mniejszym stopniu, manganu na wzrost i rozwój roślin.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 10; 1387-1394
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nitrification Process as an Indicator of Soil Contamination with Heavy Metals
    Proces nitryfikacji wskaźnikiem zanieczyszczenia gleb metalami ciężkimi
    Autorzy:
    Kucharski, J.
    Wyrwał, A.
    Boros, E.
    Wyszkowska, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/389644.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    metale ciężkie
    gleba
    nitryfikacja
    nikiel
    miedź
    cynk
    heavy metals
    soil
    nitrification
    nickel
    coppeer
    zinc
    Opis:
    The effect of soil contamination with heavy metals on the nitrification process was determined in a laboratory experiment. The study involved samples of typical brown soil with a granulometric composition of loamy sand, collected from the arable and humus horizon. The experiment was performed in three replications. Soil samples were contaminated with the following amounts of nickel chloride, copper chloride and zinc chloride: O, 100, 300, 600 mg Me kg-1 soil. Nitrogen was supplied in the form of ammonium sulfate at a dose of O, 250 mg N kg-1 soil. The pollutants were thoroughly mixed with the samples, and soil moisture content was brought to 50 % capillary water capacity. Samples were incubated in a thermostat at a temperature of 25 °C for 42 days. N-NH4+ and N-NO3- levels in the soil were determined on experimental days l, 14, 28 and 42. Soil contamination with heavy metals (Ni2+, Cu2*, Zn2+) significantly reduced the rate of nitrification. On the 42 day of the experiment, the tested metals inhibited nitrification by l % to 15 % when the administered dose was 100 mg kg-1 soil, and by 14 % to 40 % when the pollutant dose reached 300 mg kg-1 soil. The highest level of contamination at 600 mg kg-1 inhibited nitrification by 70 % to 72 %. The process was most adversely affected by nickel, it was less influenced by copper, while zinc had the least effect on nitrification. A close correlation between the nitrification process and the degree and type of soil pollution with heavy metals renders nitrification rate a highly objective parameter in the evaluation of soil contamination.
    W doświadczeniu laboratoryjnym określono wpływ zanieczyszczenia gleby metalami ciężkimi na przebieg procesu nitryfikacji. W badaniach wykorzystano próbki gleby pobrane z poziomu ornopróchnicznego. W stanie naturalnym była to gleba brunatna właściwa o składzie granulometrycznym piasku gliniastego. Doświadczenie wykonano w trzech powtórzeniach. Próbki glebowe zanieczyszczono chlorkiem niklu, chlorkiem miedzi i chlorkiem cynku w następujących dawkach: 0, 100, 300, 600 mg Me kg-1 gleby. Azot wprowadzono w ilości: 0, 250 mg N kg-1 gleby w postaci siarczanu amonu. Następnie po dokładnym wymieszaniu, doprowadzono wilgotność gleby do 50 % kapilarnej pojemności wodnej. Tak przygotowaną glebę inkubowano w cieplarce w temperaturze 25°C przez 42 dni. W dniu założenia doświadczenia oraz w 14, 28 i 42 dniu w glebie oznaczono zawartość N-NH4+ i N-NO3-. Stwierdzono, że zanieczyszczenie gleby metalami ciężkimi (Ni2+, Cu2+, Zn2+) przyczyniło się do znacznego zmniejszenia intensywności nitryfikacji. Testowane metale w 42 dniu trwania doświadczenia hamowały nitryfikację w zakresie od l do 15 %, gdy były stosowane w dawce 100 mg kg-1 gleby i od 14 % do 40 %, gdy dodano je do gleby w ilości 300 mg kg-1 gleby. Zanieczyszczenie największe - 600 mg Me kg-1 gleby hamowało nitryfikację w zakresie od 70 do 72 %. Najbardziej niekorzystnie na proces nitryfikacji wpływał nikiel, nieco słabiej - miedź i najsłabiej - cynk. Ścisła zależność intensywności nitryfikacji od stopnia i rodzaju zanieczyszczenia gleby metalami ciężkimi czyni pomiar intensywności nitryfikacji obiektywnym parametrem oceny stanu zanieczyszczenia gleb metalami ciężkimi.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 8; 953-961
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Response of bacteria to soil contamination with heavy metals
    Reakcja bakterii na zanieczyszczenie gleby metalami ciezkimi
    Autorzy:
    Wyszkowska, J
    Kucharski, J.
    Borowik, A.
    Boros, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/13797.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
    Tematy:
    Arthrobacter
    bacteria
    Pseudomonas
    cadmium
    zinc
    lead
    nitrogen immobilizing bacteria
    copiotrophic bacteria
    ammonifying bacteria
    copper
    soil
    contamination
    cellulolytic bacteria
    heavy metal
    Opis:
    The effect of contamination of loamy sand with single heavy metals (Cd2+, Cu2+, Zn2+, Pb2+) and with their mixtures on the number of copiotrophic, ammonifying, nitrogen immobilising, cellulolytic bacteria and bacteria of the Arthrobacter and Pseudomonas genera was examined in a pot experiment. The research was performed in two series: with soil sown with oat and unsown soil. It was found that the sensitivity of bacteria to Cd2+, Cu2+, Zn2+ and Pb2+ is a specific characteristic related to the content of these metals in soil and to the method of soil use. The development of the bacteria of Arthrobacter and Pseudomonas was most strongly inhibited in the soil sown with oat, while ammonifying, nitrogen immobilising, and cellulolytic bacteria were most inhibited in the unsown soil. Copiotrophic, cellulolytic, nitrogen immobilising and ammonifying bacteria proved to be more resistant to this contamination than bacteria of Arthrobacter and Pseudomonas genera. Increasing the number of heavy metals simultaneously contaminating the soil to two (Cd2+ and Cu2+; Cd2+ and Zn2+; Cd2+ and Pb2+) and to three (Cd2+, Cu2+ and Zn2+; Cd2+, Cu2+, and Pb2+; Cd2+, Pb2+ and Zn2+) generally did not increase the intensity of their effect on the examined bacteria. Changes brought about by these mixtures were usually similar to changes caused by individual heavy metals.
    W doświadczeniu wazonowym badano wpływ zanieczyszczenia piasku gliniastego pojedynczymi metalami ciężkimi (Cd2+, Cu2+, Zn2+, Pb2+) i ich mieszaninami na liczebność bakterii kopiotroficznych, amonifikacyjnych, immobilizujących azot, celulolitycznych oraz bakterii z rodzaju Arthrobacter i Pseudomonas. Badania wykonano w dwóch seriach: z glebą obsianą owsem i nieobsianą. Stwierdzono, że wrażliwość bakterii na Cd2+, Cu2+, Zn2+ i Pb2+ jest cechą specyficzną związaną z zawartością tych metali w glebie oraz sposobem jej użytkowania. Rozwój bakterii z rodzaju Arthrobacter oraz Pseudomonas był intensywniej hamowany w glebie obsianej owsem, natomiast bakterii amonifikacyjnych, immobilizujących azot oraz celulolitycznych – w glebie nieobsianej. Bardziej odporne na te zanieczyszczenia okazały się bakterie kopiotroficzne, celulolityczne, immobilizujace azot i amonifikacyjne niż bakterie z rodzaju Arthrobacter i Pseudomonas. Zwiększenie liczby metali ciężkich jednocześnie zanieczyszczających glebę do dwóch (Cd2+ i Cu2+; Cd2+ i Zn2+; Cd2+ i Pb2+) i trzech (Cd2+, Cu2+ i Zn2+; Cd2+, Cu2+ i Pb2+, Cd2+, Pb2+ i Zn2+) z reguły nie zwiększało intensywności ich oddziaływania na badane bakterie. Zmiany wywołane przez te mieszaniny były zazwyczaj zbliżone do zmian powodowanych przez pojedyncze metale ciężkie.
    Źródło:
    Journal of Elementology; 2008, 13, 3
    1644-2296
    Pojawia się w:
    Journal of Elementology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Changes in the microbiological and biochemical properties of soil contaminated with zinc
    Autorzy:
    Wyszkowska, J.
    Boros-Lajszner, E.
    Borowik, A.
    Kucharski, J.
    Baćmaga, M.
    Tomkiel, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1190211.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
    Tematy:
    zinc
    soil enzymes
    microbes resistance
    plants resistance
    Opis:
    Zinc is an essential element for all living organisms, but overexposure to this element can have strongly toxic effects. A pot experiment was carried out to evaluate the influence of different zinc concentrations (0, 100, 300, 600, 1200, 2400, 4800 mg Zn2+ kg-1 of soil) on the soil biological activity by analyzing changes in soil stability over time and by determining the resistance (RS) of microorganisms and soil enzyme activity. The influence of Zn2+ on the growth and development of oat and white mustard was evaluated. Overexposure to zinc inhibited the growth of soil microorganisms, the activity of soil enzymes, and the growth and development of plants. Excessive zinc doses cause lower microbial biodiversity and enzyme activity. Bacteria of the genus Azotobacter were most sensitive and spore-forming oligotrophic bacteria were least sensitive to excessive zinc doses. β-glucosidase was most resistant and arylsulfatase was least resistant to the analyzed element. The resistance of the tested microorganisms and enzymes decreased with an increase in zinc accumulation in the soil environment. White mustard was more sensitive to zinc contamination than oat and zinc doses of 2400 and 4800 mg Zn2+ kg-1 led to the death of white mustard plants. The results of this study indicate that soil contamination with zinc poses a threat for living organisms. In areas with a higher risk of zinc deposition, the content of this element in soils should be monitored more frequently than prescribed by environmental protection regulations.
    Źródło:
    Journal of Elementology; 2017, 22, 2; 437-451
    1644-2296
    Pojawia się w:
    Journal of Elementology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sensitivity of soil enzymes to excessive zinc concentrations
    Oporność enzymów glebowych na nadmierne ilości cynku
    Autorzy:
    Borowik, A.
    Wyszkowska, J.
    Kucharski, J.
    Bacmaga, M.
    Boros-Lajszner, E.
    Tomkiel, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/14850.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
    Tematy:
    sensitivity
    soil enzyme
    zinc
    zinc concentration
    soil resistance
    soil contamination
    Opis:
    The sensitivity of soil enzymes to soil contamination with zinc was analyzed. A laboratory experiment was performed on sandy loam at pH 7.0, sampled from arable land at a depth of 0 to 20 cm. Soil samples were passed through a sieve with 2 mm mesh size and contaminated with the following zinc doses: 0, 300, 600, 1200 and 2400 mg Zn2+ kg-1 soil. Zinc was applied in the form of aqueous solution of ZnCl2. Soil was mixed thoroughly with zinc, and its moisture content was brought to 50% capillary water capacity. The samples were incubated at 25°C. Beakers with soil samples were weighed once a week to replenish evaporated water. The activity of soil enzymes: dehydrogenases, urease, acid phosphatase, alkaline phosphatase, catalase, arylsulfatase and b-glucosidase, was determined after 15, 30, 60 and 120 days of the experiment. The results were used to calculate soil resistance (RS), ED20 and ED50 values. The results of the study indicate that soil enzymes are characterized by varied sensitivity to excessive zinc concentrations, and that the RS index is a reliable measure of enzymatic responses to zinc pollution. The analyzed enzymes were classified in the following decreasing order in terms of their resistance to zinc: b-glucosidase> acid phosphatase > urease >arylsulfatase = alkaline phosphatase> catalase > dehydrogenases. Zinc continued to exert a negative effect on soil enzymes throughout the experiment (120 days). ED20 values for the analyzed enzymes in mg Zn2+ kg-1 DM soil were determined at: 103 for dehydrogenases, 184 for alkaline phosphatase, 233 for urease, 247 for arylsulfatase, 416 for acid phosphatase, 419 for catalase and 1373 for b-glucosidase.
    Celem badań było określenie wrażliwości enzymów na zanieczyszczenie gleby cynkiem. Doświadczenie przeprowadzono w warunkach laboratoryjnych na glinie piaszczystej o pH 7,0, pobranej z użytku rolnego z warstwy od 0 do 20 cm. Przed rozpoczęciem badań glebę przesiano przez sito o oczkach 2 mm i zanieczyszczono następującymi dawkami cynku: 0, 300, 600, 1200, 2400 mg Zn2+ kg-1 gleby. Cynk stosowano w postaci wodnego roztworu ZnCl2. Następnie po dokładnym wymieszaniu gleby jej wilgotność doprowadzono do 50% kapilarnej pojemności wodnej i poddano inkubacji w cieplarce w temp. 25°C. Jeden raz w tygodniu zlewki przeważano w celu uzupełnienia ewentualnych ubytków wody. Po 15, 30, 60 i 120 dniach inkubacji część zlewek likwidowano i oznaczono aktywność enzymów glebowych: dehydrogenaz, ureazy, fosfatazy kwaśnej, fosfatazy alkalicznej, katalazy, arylosulfatazy i b-glukozydazy. Na podstawie wyników obliczono indeks oporności enzymów (RS) oraz wskaźniki ED20 i ED50. Stwierdzono, że enzymy glebowe mają zróżnicowaną oporność na nadmiar cynku w glebie, a wskaźnik oporności RS jest dobrą miarą ich reakcji na zanieczyszczenie tym metalem. Pod względem zmniejszającej się oporności można je uszeregować następująco: b-glukozydaza> fosfataza kwaśna > ureaza >arylosulfataza = fosfataza kwaśna > katalaza > dehydrogenazy. Negatywne działanie cynku na enzymy glebowe utrzymywało się przez cały okres badań (120 dni).Wartość ED20 dla poszczególnych enzymów w mg Zn2+ kg-1s.m. gleby wynosiła: dehydrogenazy – 103, fosfataza alkaliczna – 184, ureaza – 233, arylosulfataza – 247, fosfataza kwaśna – 416, katalaza – 419, b-glukozydaza – 1373.
    Źródło:
    Journal of Elementology; 2014, 19, 3
    1644-2296
    Pojawia się w:
    Journal of Elementology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies