Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "oxidation processes" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Assessing some advanced oxidation processes in the abatement of phenol aqueous solutions
Autorzy:
Jaramillo-Sierra, Bethsabet
Mercado-Cabrera, Antonio
Peña-Eguiluz, Rosendo
Hernández-Arias, Alma Neli
López-Callejas, Régulo
Rodríguez-Méndez, Benjamín Gonzalo
Valencia-Alvarado, Raúl
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/207453.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
AOP
oxidation of phenol
Advanced Oxidation Processes
utlenianie fenolu
zaawansowane metody utleniania
Opis:
In this work, phenol oxidation in aqueous solution promoted by the effect of the oxidizing agents H2O2, O3 and UV radiation and their synergy in four different advanced oxidation processes (O3, O3/UV, H2O2/O3 and O3/H2O2/UV) were assayed. Studies were performed with a closed-loop hydraulic circuit set up with a relatively high volume of solution (500 cm3) during 90 min of treatment time. Parameters such as concentration for oxidizing species, pH, presence of UV irradiation were evaluated. The resulting degradation efficiencies were evaluated using GC-MS. The agents here used were selected considering their ease of handling and low toxicity, generation of deposited matter or sludge, so a filtration treatment for the analysis of the samples was not required. In all cases, it was observed that with increasing treatment time better degradation efficiencies were obtained. The best results were obtained with the combination of O3/H2O2/UV where up to 95% degradation was attained at pH 9, which is due to active species generated in the process, e.g., O3 and OH˙, on the contaminant. SPE was performed for determining the presence of several by-products, mainly: catechol, resorcinol and hydroquinone, which were identified.
Źródło:
Environment Protection Engineering; 2019, 45, 3; 23-38
0324-8828
Pojawia się w:
Environment Protection Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Endocrine disrupting compounds (EDCs) - environmental hazards and their photochemical degradation
Ksenoestrogeny - środowiskowe zagrożenia i ich fotochemiczna degradacja
Autorzy:
Gmurek, M.
Olak, M.
Miller, J. S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/126263.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
endocrine disrupting chemicals - EDCs
advanced oxidation processes
photosensitized oxidation
ksenoestrogeny
zaawansowane metody utleniania
fotosensybilizowane utlenianie
Opis:
Some of xenoestrogens presented in aqueous environment can mimic or/and block natural hormones (Endocrine disrupting compounds - EDCs). Those hazardous contaminants consist of many natural and synthetic organic compounds, but are mostly man-made substances such as pharmaceuticals and additives for personal care products. The presence of EDCs in the aquatic environment at low concentrations, coupled with their toxicity to microbe cause that the classical method of water purification, including biodegradation are ineffective. Removal of EDCs from the aquatic environment can be effectively carried out by oxidation using advanced oxidation processes and photosensitized oxidation. Applications of photochemical processes permit to obtain a high degree of reduction of EDCs in relatively short time. Photosensitized oxidation, that has shown satisfactory results, has an unquestionable advantage in being able to use oxygen from the air and the energy of sunlight. The paper presents the application of several photochemical methods for degradation of phenolic compounds belonging to the EDCs parabens, chlorophenols, phenylphenol.
Niektóre ksenoestrogeny występujące w środowisku wodnym mogą naśladować lub/i blokować naturalne hormony (EDCs). Do grupy tych groźnych substancji zaliczyć można wiele naturalnych i syntetycznych organicznych związków, ale głównie są to substancje stworzone przez człowieka, takie jak farmaceutyki czy środki higieny osobistej. Obecność EDCs w środowisku wodnym w niewielkich stężeniach i często toksycznych wobec mikroorganizmów powoduje, że klasyczne metody oczyszczania wód łącznie z biodegradacją są nieefektywne. Usuwanie EDCs ze środowiska wodnego może być skutecznie realizowane na drodze utleniania poprzez zastosowanie zaawansowanych technik utleniania (AOP) oraz fotosensybilizowanego utleniania. Zastosowanie procesów fotochemicznych pozwala na uzyskanie wysokiego stopnia redukcji EDCs w relatywnie krótkim czasie. Metoda fotosensybilizowanego utleniania posiada niekwestionowaną zaletę, jaką jest możliwość wykorzystania tlenu z powietrza i energii światła słonecznego. W pracy przedstawiono zastosowanie szeregu fotochemicznych metod do degradacji związków fenolowych zaliczanych do EDCs - parabenów, chlorofenoli, fenylofenoli.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2012, 6, 1; 85-90
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The use of Advanced Oxidation Processes (AOP) for the treatment of landfill leachate
Wykorzystanie zaawansowanych metod utleniania (AOP) do oczyszczania odcieków składowiskowych
Autorzy:
Jelonek, P.
Neczaj, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/297705.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
Tematy:
odcieki składowiskowe
zaawansowane metody utleniania
AOP
zwiększenie biodegradowalności
landfill leachate
advanced oxidation processes
biodegradability enhancement
Opis:
Formation of leachate poses a problem closely related to the use of landfill sites. Landfill leachate is a wastewater, which as a result of permeation elutes mineral and organic compounds from a bed. Due to its diverse composition, both physical and chemical, it is necessary to purify the leachate before its discharge into drains or a natural receiver. The following article shows that there is a variety of pollutants in municipal landfill leachate. It also presents the dependency existing between the age of a landfill site, and the concentration of pollutants in leachate, as well as how it affects biodegradation of contaminants. There were discussed various methods to purify leachate and the physical, chemical, physico- -chemical and biochemical processes were compared. Comparing these processes, many factors were taken into account: the efficiency and effectiveness of the processes, their side effects, the costs, the amount of energy that is required for a process to take place, reaction dynamics, and more. A successful purification of leachate with use of a single process unit is not possible. Therefore, there are used hybrid systems that combine biological methods of physico-chemical processes, especially the advanced oxidation processes. The most important among the chemical processes used for treatment of leachate are Advanced Oxidation Processes - AOP. Advanced oxidation processes are divided into chemical and photochemical oxidation. The most commonly used methods include oxidation with ozone and hydrogen peroxide and Fenton's reagent oxidation. Processes using ozone are usually employed as the third stage of landfill leachate treatment. This process allows discharge of the leachate into a receiver. The largest decreases in the number of pollutants are obtained using combined processes. Some of the best effects were observed after employment of oxidation both with ozone and hydrogen peroxide, helping to additionally enhance this process photocatalytically. AOP proved to be the most effective method of treatment of waste water that contains organic products (waste water from chemical and agrochemical industries, textiles, paints, dyes). More conventional techniques cannot be used to treat such compounds because of their high chemical stability and low biodegradability. There was also performed a literature review in the field of biological, physical and chemical purification methods of landfill leachate.
Problemem ściśle związanym z użytkowaniem składowiska odpadów komunalnych jest powstawanie odcieków oraz konieczność ich oczyszczania. Odcieki składowiskowe są wodami odpadowymi, które w wyniku przenikania przez złoże wymywają z niego związki mineralne i organiczne. Ze względu na różnorodny skład zarówno fizyczny, jak i chemiczny istnieje konieczność ich oczyszczenia przed odprowadzeniem do odbiornika naturalnego bądź kanalizacji. Liczba i różnorodność związków chemicznych, jakie występują w odciekach, jest ogromna, a ich pełna identyfikacja praktycznie niemożliwa. W artykule omówiono zależność, jaka występuje między wiekiem składowiska a stężeniem zanieczyszczeń w odciekach, a także, jak powyższa zależność wpływa na biodegradację zanieczyszczeń. Do oczyszczania odcieków z młodych składowisk można stosować metody biologiczne z uwagi na znaczne stężenie zanieczyszczeń podatnych na biodegradację. Do usuwania zanieczyszczeń trudno rozkładalnych, znajdujących się w odciekach ze składowisk ustabilizowanych, zastosowanie znajdują różnorodne metody fizyczne i chemiczne. Przy doborze odpowiedniej metody oczyszczania odcieków ze składowisk odpadów komunalnych należy przeprowadzić wnikliwą analizę ich właściwości fizycznych i chemicznych. Należy ponadto rozpatrzyć technologie składowania odpadów, rodzaje składowanych odpadów, jakość i ilość odcieków, jakie powstają, oraz wielkość składowiska. Trzeba również uwzględnić przewidywany czas eksploatacji składowiska, jak również wymogi prawne, pozwalające na odprowadzenie uprzednio oczyszczonych odcieków do odbiornika. Prowadzone od wielu lat badania ukazują, iż niemożliwe jest dobre oczyszczenie odcieków, kiedy stosuje się jeden proces jednostkowy. Zwykle wykorzystuje się do tego celu układy hybrydowe, które łączą metody biologiczne z procesami fizyczno-chemicznymi: procesy zaawansowanego utleniania, metody membranowe bądź procesy sorpcji na węglu aktywnym. Coraz większą uwagę skupia się na wykorzystaniu zaawansowanych procesów utleniania - AOP (Advanced Oxidation Processes) do oczyszczania ścieków o niewielkiej podatności na biodegradację. Cechą, która wyróżnia te procesy, jest czynnik utleniający. Czynnikami utleniającymi są bardzo reaktywne rodniki hydroksylowe. Posiadają one wysoki potencjał utleniająco- redukcyjny, dzięki czemu są zdolne do utleniania związków organicznych. Procesy AOP prowadzą do mineralizacji zanieczyszczeń, polegającej na utlenieniu zanieczyszczenia do dwutlenku węgla, wody i nieorganicznych związków. Zastosowanie AOP jako obróbki wstępnej, wspomagającej oczyszczanie biologiczne, powoduje, że procesy te są efektywne i opłacalne z punktu widzenia ekonomicznego. Do najczęściej stosowanych metod chemicznych zaliczamy utlenianie ozonem, nadtlenkiem wodoru oraz utlenianie odczynnikiem Fentona. Ozonowanie stosuje się najczęściej jako trzeci stopień oczyszczania odcieków wysypiskowych. Metody zaawansowanego utleniania wydają się obiecującą alternatywą dla konwencjonalnych sposobów postępowania z odciekami ze składowisk odpadów komunalnych. Niemniej jednak wysoki koszt technologii AOP oraz nie do końca poznany mechanizm reakcji chemicznych i fizycznych wymaga wciąż prowadzenia dodatkowych badań naukowych.
Źródło:
Inżynieria i Ochrona Środowiska; 2012, 15, 2; 203-217
1505-3695
2391-7253
Pojawia się w:
Inżynieria i Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies