Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wyjaśnienia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    O potrzebie wyjaśnień Prezesa UOKiK w sprawie zgody warunkowej na dokonanie koncentracji przez przedsiębiorców
    Autorzy:
    Łukawski, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2231097.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    zgoda warunkowa
    warunki
    wyjaśnienia
    wytyczne
    kontrola koncentracji
    Opis:
    Artykuł zawiera analizę zagadnienia czy obowiązujące przepisy prawa dotyczące zgód warunkowych w sprawach kontroli koncentracji, jak również praktyka ich stosowania przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów uzasadniają potrzebę opublikowania przez polski organ antymonopolowy szczegółowych wytycznych dotyczących zgód warunkowych. Analiza została przeprowadzona na podstawie orzecznictwa oraz głosów doktryny co do potrzeby publikowania przez organ antymonopolowy wytycznych do obowiązujących przepisów prawa konkurencji, jak i praktycznych problemów, jakie powstają na gruncie wydanych dotychczas przez organ antymonopolowy zgód warunkowych.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2020, 9, 5; 22-32
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przyznanie się oskarżonego do winy w rzymskim procesie karnym
    Defendant’s Confession in the Roman Criminal Procedure
    Autorzy:
    Chmiel, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046492.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    rzymski proces karny
    oskarżony
    wyjaśnienia
    przyznanie się do winy
    tortury
    Roman criminal procedure
    defendant, testimony
    confession
    tortures
    Opis:
    Przyznanie się oskarżonego do winy przez cały okres republiki aż do II wieku n.e. było traktowane jako wystraczająca podstawa do wydania skazującego wyroku w rzymskim procesie karnym. Takie postępowanie było przede wszystkim wynikiem tego, iż czyn sprawcy postrzegano tylko z punktu widzenia jego skutków, a nie motywacji oskarżonego. Dopiero w okresie cesarstwa confessio zostało poddane kontroli początkowo samego cesarza, a następnie jego urzędników. W czasach pryncypatu sędzia, w którego rolę wcielał się cesarski urzędnik, został wyposażony w stosowne narzędzie, które miało umożliwić mu dotarcie do prawdy. Tym ostatnim stały się tormenta. Wydaje się, iż to właśnie pojawienie się tortur wymusiło zwłaszcza na rzymskiej jurysprudencji zainteresowanie, zarówno problematyką zawinienia sprawcy czynu, ale także, psychologiczną oceną wiarygodności jego wyjaśnień. W efekcie, to tormenta doprowadziły do tego, iż przyznanie się do winy przestało być traktowane w rzymskim procesie karnym jako regina probationum.
    During the whole period of the Roman Republic until the second century AD, defendant’s confession was regarded as a sufficient basis for conviction in the Roman criminal procedure. This approach resulted mostly from the fact that the perpetrator’s act was viewed only from the perspective of its effects and not the defendant’s motives. Only during the Roman Empire period confessio came under the supervision of first the Caesar himself and then his officials. During the Principate period, a judge, whose role was fulfilled by a Caesar’s official, was granted certain tools which were supposed to help him find out the truth. These tools were tormenta. It seems that the introduction of torture forced especially the Roman jurisprudence to become interested in the problem of the perpetrator’s guilt and also in psychological evaluation of credibility of the culprit’s testimony. Consequently, it was due to tormenta that confession ceased to be regarded as regina probationum in the Roman criminal procedure.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe KUL; 2017, 60, 3; 465-483
    0044-4405
    2543-9715
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ wyjaśnień osoby oskarżonej, w tym przyznanie się do winy i jego odwołanie, na proces poszlakowy w sprawie o zabójstwo
    The impact of an accused person’s explanations, including a confession and its appeal, on a circumstantial trial in a murder case
    Autorzy:
    Brzezińska, Diana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26917585.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    proces poszlakowy
    postępowanie przygotowawcze
    łańcuch poszlak
    analiza case study
    wyjaśnienia
    preparatory proceedings
    circumstantial chain
    case study analysis
    explanations
    Opis:
    Celem artykułu jest analiza zachowania podejrzanych na etapie postępowania przygotowawczego oraz oskarżonych na etapie postępowania sądowego w zakresie takich działań, jak: przyznanie się do winy, odwołania przyznania się do winy, złożenie wyjaśnień, zmianę złożonych wyjaśnień, odmowę przyznania się do winy oraz wpływu ich zachowania na przebieg i wynik procesu poszlakowego w sprawie o zabójstwo.Przeprowadzona analiza wykazała, że podejrzani/oskarżeni podejmują różne działania w celu odsunięcia od siebie podejrzeń organów śledczych, zwłaszcza w przypadku, gdy nie udało się odnaleźć ciała ofiary. W dużej mierze kierują się przeświadczeniem, że jeśli nie ma ciała, to nie ma zbrodni. Sprawcy w przeanalizowanych sprawach podejmowali się następujących działań: odmowy złożenia wyjaśnień, odmowy odpowiedzi na pytania, przyznania się do winy, odwołania przyznania się do winy, złożenia wyjaśnień, zmiany złożonych wyjaśnień, a także pomówienia innej osoby, że popełniła lub uczestniczyła w popełnieniu przestępstwa. W większości przeanalizowanych spraw przyjęta przez oskarżonych linia obrony nie miała wpływu na wynik procesu sądowego, który doprowadził do skazania sprawców. Ewentualny wpływ można dostrzec jedynie w wymiarze kary ostatecznie wymierzonej sprawcom. Wyjaśnienia złożone przez niektórych podejrzanych na etapie postępowania przygotowawczego pozwoliły ukierunkować śledztwo i odtworzyć przebieg inkryminowanego zdarzenia. Natomiast późniejsze odwołanie przyznania się do winy oraz wielokrotna zmiana wyjaśnień nie wpłynęła na tak poczynione ustalenia. Powstanie artykułu oparto na analizie akt sądowych ośmiu spraw zabójstw o charakterze poszlakowym, w których doprowadzono do skazania sprawców, pomimo braku corpus delicti.
    The aim of the article is to analyse the behaviour of suspects during preparatory proceedings and defendants during court proceedings in terms of confessions, appeals of confession, providing explanations, changing these explanations and refusing to admit guilt, as well as the impact of their behaviour on the course and outcome of circumstantial trials in murder cases.The analysis shows that the suspects/accused undertake various actions to shift the suspicions of the investigating authorities, especially when the victim’s body cannot be found. To a large extent, they follow a belief that if there is no body, then there is no crime. The perpetrators in the analysed cases refused to provide explanations, refused to answer questions, confessed, appealed their confessions, provided explanations, changed their explanations and slandered other persons, claiming that the others had committed or participated in the crime. In most of the cases in question, the line of defence adopted by the defendants had no impact on the outcome of the trial, in which the perpetrators were convicted. Any possible impact can only be seen in the punishment to which they were ultimately sentenced. The explanations provided by some of the suspects during the preparatory proceedings made it possible to direct the investigation and reconstruct the course of the incident, whereas subsequent appeals of confession and multiple changes to the explanations did not affect such findings. The article is based on an analysis of court files concerning eight circumstantial homicide cases, in which the perpetrators were convicted despite a lack of corpus delicti.
    Źródło:
    Biuletyn Kryminologiczny; 2022, 29; 165-187
    2084-5375
    Pojawia się w:
    Biuletyn Kryminologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Immediacy principle in the Roman criminal procedure
    Zasada bezpośredniości w rzymskim procesie karnym
    Autorzy:
    Chmiel, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2006914.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
    Tematy:
    Roman criminal procedure
    immediacy principle
    evidentiary proceedings
    witness
    defendant
    testimony
    explanations
    interrogation report
    rzymski proces karny
    zasada bezpośredniości
    postępowanie dowodowe
    świadek
    oskarżony
    zeznania
    wyjaśnienia
    protokół przesłuchania
    Opis:
    In analysing the historical development of the Roman criminal procedure it should be observed that it followed the immediacy principle from the earliest times until the Justinian period. Adherence to this rule is best confirmed by the manner in which particular evidence was taken in the Roman criminal procedure, as well as by its judicial evaluation. The significance attached by Romans to the principle in question is corroborated primarily by an example of evidence obtained from a witness’s testimony. Already in the Republic period, testimony given personally by a witness before the court was preferred to testimony in the form of a document. Adherence to the immediacy principle in the Roman criminal procedure was manifested by the fact of preparing reports, initially comprising only certain decisions, e.g. judgements, and later all procedural actions. In the Empire period, the Roman criminal procedure was also ominated by the immediacy principle. The fact that the principle was adhered to is explicitly confirmed by the rescripts issued by Emperor Hadrian, expressing the demand that direct evidence be taken before the court, the reform of the irenarchae’s office implemented by Antoninus Pius, as well as a ban on legal assistance in criminal cases, confirmed by Justinian. Certain exceptions to the immediacy principle were allowed, such as submitting at a trial written laudationes prepared out of court and reports on interrogation of witnesses compiled during the proceedings, as well as admissibility of circumstantial evidence.
    Analizując historyczny rozwój rzymskiego procesu karnego, należy stwierdzić, iż zasada bezpośredniości towarzyszyła mu niemalże od najdawniejszych czasów, aż do Justyniana. Fakt przestrzegania tej zasady najlepiej potwierdza zarówno sposób przeprowadzania określonych dowodów w rzymskim procesie karnym, jak również ich sądowa ocena. O tym, jak dużą wagę przywiązywali Rzymianie do omawianej zasady, może świadczyć przede wszystkim przykład dowodu z zeznań świadka. Zeznania składane osobiście przez świadka przed sądem były już w czasach republiki przedkładane ponad zeznanie złożone w postaci dokumentu. Wyrazem przestrzegania zasady bezpośredniości w rzymskim procesie karnym był fakt sporządzania protokołów, początkowo jedynie z określonych rozstrzygnięć np. wyroków, a w późniejszym okresie już z wszystkich czynności procesowych. Także w okresie cesarstwa rzymski proces karny był zdominowany przez zasadę bezpośredniości. Fakt przestrzegania tejże zasady w wyraźny sposób potwierdzają zarówno reskrypty wydane przez cesarza Hadriana, wyrażające postulat bezpośredniego przeprowadzania dowodów przed sądem, reforma urzędu irenarchae dokonana przez Antoninusa Piusa, jak również potwierdzony przez Justyniana zakaz pomocy sądowej w sprawach karnych. Dopuszczalne były pewne wyjątki od zasady bezpośredniości, zwłaszcza przedstawianie podczas rozprawy przygotowanych poza procesem pisemnych laudationes oraz sporządzonych w trakcie postępowania protokołów przesłuchań świadków, jak również możliwość wykorzystywania dowodów poszlakowych.
    Źródło:
    Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2016, 8, 2; 2-16
    2080-1084
    2450-7938
    Pojawia się w:
    Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies