Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "exile" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Irish Speakers and their Experience of Emigration to North America
Autorzy:
Doyle, Aidan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1753689.pdf
Data publikacji:
2021-07-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
emigracja
Whorf
Miller
modalność
wygnanie
emigration
modality
exile
Opis:
In historical work on emigration from Ireland to the New World, it has become widely accepted that Irish speakers were more passive and fatalistic than English speakers, and that they felt that emigration was a form of exile. This article challenges this assumption. In the first part, it is shown that the linguistic argument for this claim lacks both theoretical and empirical foundations. The evidence for Irish, it is shown, does not indicate any passivity on the part of its speakers. In the second part of the article, accounts of life in America by Irish speakers are drawn upon. On the whole, these suggest that Irish speakers, like English speakers, had a wide range of experiences in their new environment. However, they fail to show that language played a significant role in any feelings of alienation among emigrants.
Doświadczenie emigracji do Ameryki Północnej przez użytkowników języka irlandzkiego Artykuł kwestionuje pogląd powszechny w historycznych opracowaniach emigracji z Irlandii do Nowego Świata jakoby osoby posługujące się językiem irlandzkim przyjmowały postawę bardziej bierną i fatalistyczną w porównaniu do osób anglojęzycznych oraz postrzegały emigrację jako formę wygnania. W części pierwszej, wykazano brak podstaw empirycznych i teoretycznych dla tego poglądu w oparciu o argumentację językową. Nie ma nic w języku irlandzkim co wskazywałoby na pasywność jego użytkowników. W drugiej części artykułu wskazano na opisy życia w Ameryce, z których wynika, że zarówno osoby mówiące w języku irlandzkim jak i angielskim miały szereg różnych doświadczeń w nowym środowisku.  Nie dostarczają one żadnych dowodów na istotny wpływ języka na zwiększenie poczucia alienacji wśród emigrantów.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 11 Zeszyt specjalny; 63-88
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O pewnej nienapisanej książce
Autorzy:
Święch, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030886.pdf
Data publikacji:
2017-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Jerzy Stempowski
Publius Ovidius Naso
emigration
exile
essay
emigracja
wygnanie
esej
Opis:
This article presents the story of an unfinished book by Jerzy Stempowski about the Roman poet Ovid. The author analyzes the reasons for giving up this project by Stempowski so that in this way Stempowski’s attitude towards emigration and exile was reconstructed. In Stempowski’s eyes Ovid’s attitude towards exile was too unambiguous so that it could become the model for 20th century emigration writers.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2017, 12, 7; 283-299
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu (wygnańczej) tożsamości ocalałej. O bohaterce opowiadań Jadwigi Maurer
In Search of (the Exiled) Identity of the Survivor: About the Protagonist of Jadwiga Maurer’s Stories
Autorzy:
Panas, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14731108.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Jadwiga Maurer
tożsamość
wygnanie
ocalała z Zagłady
identity
exile
Holocaust survivor
Opis:
Artykuł poświęcony został problematyce tożsamości bohaterki opowiadań Jadwigi Maurer (1932-2012). Jest nią żydowska dziewczyna ocalała z zagłady, która po wojnie emigruje do Niemiec, do Monachium. Szczegółowa analiza kolejnych tekstów układających się w swoiste cykle ujawnia, że na płaszczyźnie tożsamościowej warunkiem i jednocześnie skutkiem ocalenia od śmierci było źródłowe doświadczenie wygnania. Doświadczenie to po wojnie stało się dla bohaterki prozy Maurer swoistą matrycą poznawczą porządkującą jej ogląd rzeczywistości, a także wyznaczającą aksjologiczne ramy egzystencjalnych wyborów.   
The article is devoted to the problem of the identity of the main character of Jadwiga Maurer’s stories. She is a Jewish girl survivor of the Holocaust who emigrates to Munich, Germany, after the war. Detailed analyses of Maurer’s short stories, arranged in a kind of cycles, reveal that at the identity level, Holocaust rescue was linked to the source experience of exile. The experience of exile after the war became for the main character of Maurer’s prose a kind of cognitive matrix organizing her experience of reality, as well as setting the axiological framework of existential choices.
Źródło:
Porównania; 2022, 32, 2; 101-116
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Schodzenie do Hadesu jako dramat wygnania. Na marginesie siedmiu sonetów do Persefony Jerzego Stanisława Sity
Descending to Hades as a Drama of Exile. In the Margin of Seven Sonnets to Persephone by Jerzy Stanisław Sito
Autorzy:
Guty, Zuzanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887260.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
sonet
wygnanie
mit o Persefonie
demitologizacja
sonnet
exile
myth of Persephone
demythologization
Opis:
Autorka interpretuje cykl sonetów Stanisława Jerzego Sity jako dzieło podejmujące problem wygnania. Wskazuje na obecność warstwy mitu o Persefonie oraz na kreacje podmiotu lirycznego przeżywającego tę opowieść. Zdaniem badaczki Sito stosuje strategie demitologizacyjne mające na celu reinterpretację mitycznej opowieści. Autorka zauważa obecność odwołań biblijnych: wygnanie z raju, psalamiczne lamentacje, księga Ezechiela oraz słowa świętego Pawła oraz dialog z Sonetami krymskimi Adama Mickiewicza. Ponadto, wskazuje na paralele pomiędzy sytuacją podmiotu a sytuacją Persefony – życie jako wygnanie.
The author interprets the series of sonnets by Stanisław Jerzy Sito as a work that tackles the problem of exile. She points to the presence of the layer of the myth of Persephone and to the creations of the lyrical ego experiencing the tale. In the author’s opinion Sito uses demythologizing strategies aiming at reinterpretation of the mythical story. The author notices the presence of Biblical references: expulsion from Eden, Psalmic lamentations, the Book of Ezekiel and St Paul’s words as well as a dialogue with Adam Mickiewicz’s The Crimean Sonnets. Moreover, she point to parallels between the situation of the subject and that of Persephone – life as exile.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 1; 147-155
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„[…] We have lost our hearts to you”. Some initial remarks on the correspondence between Zygmunt Haupt and Maria and Józef Czapski
„[…] Pana naprawdę pokochaliśmy”. Wstępne uwagi o korespondencji Zygmunta Haupta z Marią i Józefem Czapskimi
Autorzy:
Panas, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27312323.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Zygmunt Haupt
Józef Czapski
Maria Czapska
correspondence
emigration
exile
korespondencja
emigracja
wygnanie
Opis:
Artykuł omawia wyniki wstępnych badań nad korespondencją Zygmunta Haupta z Marią i Józefem Czapskimi. Przechowywane w archiwach listy z lat 1950–1975 przynoszą niezwykle interesujący obraz wieloletniej przyjaźni pomiędzy korespondentami. Są także doskonałym źródłem informacji na temat życia polskiej emigracji po 1945 roku. Ich lektura pozwala jednocześnie lepiej zrozumieć osobowość twórczą autora Pierścienia z papieru, wygnańca i outsidera. 
The paper discusses the results of a primary analysis of the correspondence between Zygmunt Haupt and Maria and Józef Czapski. The letters are dated 1950-1975, offering an interesting picture of a friendship spanning over decades. They provide an insight into Haupt’s creative persona, an outcast and outsider, and they are also an excellent source of information on the life of Polish emigration post 1945.
Źródło:
Forum Poetyki; 2023, 32; 112-123 (eng); 106-117 (pol)
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Unprocessed” Holocaust
Nieprzepracowany Holocaust
Autorzy:
Frajlich, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030941.pdf
Data publikacji:
2018-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Holocaust
unprocessed
trauma
exile
survivors
sense of loss
przepracowanie
wygnanie
ocaleńcy
poczucie utraty
Opis:
Artykuł jest ustosunkowaniem się do stanowiska niektórych specjalistów od tematyki żydowskiej, że każdy pisarz pochodzenia żydowskiego ma obowiązek pisać o Zagładzie niezależnie, czy doświadczył tej potwornej rzeczywistości, czy też – jak w moim przypadku – los go od niej uchronił. Chociaż wiedziałam, że znaczna część mojej rodziny, której nie dane było mi poznać, zginęła podczas Zagłady, pisanie o czymś, czego nie doświadczyłam, uważałabym za pozerstwo/pozę. Szczególnie wobec literatury tworzonej przez autentycznych ocaleńców. Pamiętam ostrzeżenie Zofii Nałkowskiej, która nie uznawała fikcji na temat Holokaustu. I przecież znane są wypadki takiej właśnie nieautentycznej literatury z przeszłości. Można zapewne zrozumieć, że ci, którzy doświadczyli Zagłady, mogą posłużyć się doświadczeniami w prozie fikcyjnej. Nie tak dawno natknęłam się na dwa teksty, w których zostałam oskarżona o „nieprzepracowanie” Holokaustu w moich wierszach. Takie podejście jest dla mnie niczym innym niż odwrotną stronę rasizmu. Niektórzy specjaliści od tematów żydowskich żywią przekonanie, że Żydzi powinni pisać tylko o Żydach, Zagładzie i znowu… o Żydach. Dla mnie osobiście jedną z ważniejszych lekcji o Holokauście była twórczość Henryka Grynberga, który przeżył tę traumę. Lektura ta stała się dla mnie lekcją empatii, wiele jego utworów analizowałam, recenzowałam, ale nigdy nie pretendowałabym, że coś podobnego przeżyłam. A skoro nie przeżyłam, nie mogłabym tego „przepracowywać”. Moją autentyczną traumą było wygnanie. I dopiero ta faza mojego życia spowodowała „przepracowanie” w pewnym sensie „nieprzepracowanej” rzeczywistości. Dopiero wtedy zrozumiałam, że całe powojenne życie moich rodziców było swoistym wygnaniem, zrozumiałam ich poczucie utraty i tęsknotę za Lwowem. W 1991 roku, zwiedzając Salę Dziecięcą w Muzeum Holokaustu w Jerozolimie i słysząc powtarzane imiona milionów dzieci zamordowanych podczas wojny, byłam w stanie przeżyć autentyczną żałobę po moich nieznanych mi kuzynach. I to zdołałam przepracować.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2018, 13, 8; 43-48
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„… gdzieś poza krzywizną ziemi”. Dyskurs wygnańczy w korespondencji Zygmunta Haupta – rekonesans
„…Somewhere behind ihe Curvature of the Earth”. An Exile Discourse in Zygmunt Haupt’s Correspondence – a Reconnaissance
Autorzy:
Panas, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887296.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Haupt
wygnanie
korespondencja
uniwersalizm
doświadczenie utraty
exile
correspondence
universalism
experience of a loss
Opis:
Artykuł jest próbą wstępnego rozpoznania głównych elementów składających się na wielokrotnie powracającą w twórczości Zygmunta Haupta problematykę wygnania. Zaprezentowana analiza koncentruje się przede wszystkim na ukazaniu źródeł powstającego dyskursu. W tym celu bliższemu oglądowi poddane zostały listy pisarza do Józefa Wittlina oraz Mieczysława Grydzewskiego, ponieważ stanowią one niezwykle cenne źródło skupiające w sobie zarówno doświadczenie egzystencjalne autora, jak i podejmowane próby jego narracyjnego oswojenia. Korespondencja z autorem Orfeusza w piekle XX wieku nie została dotąd opublikowana, artykuł przynosi więc także interesujące odkrycia materiałowe.
The article is an attempt at a preliminary reconnaissance of the main elements constituting the issue of exile repeatedly occurring in Zygmunt Haupt’s work. The presented analysis is first of all focused on showing the sources of the originating discourse. To do this the writer’s letters to Józef Witlin and Mieczysław Grydzewski have been analyzed, as they are an extremely precious source concentrating both the author’s existential experience and the attempts he made to put it into the form of a narrative. The writer’s correspondence with the author of Orfeusz w piekle XX wieku (Orpheus in the Hell of the 20th Century) has not been published as yet, so the article also brings interesting discoveries connected with substance of the issue.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 1; 23-32
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Il confine e il mare. Dispositivi di creazione letteraria nella macchina poietica di Enrico Morovich
Autorzy:
Di Nunzio, Novella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2084315.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
exile
border
Mediterranean sea
humor
symmetrical logic
wygnanie
granica
Morze Śródziemne
logika symetryczna
Opis:
The reflection proposed in this article starts from the realities of the border and the sea, and from the problematic meaning they assumed in the frame of the city of Fiume (Rijeka) in the early twentieth century. The main goal is to explore how in the work of Enrico Morovich, an Italian writer coming from Fiume who had to personally and tragically experience war and exile, the border and the sea act as devices of literary creation, providing models of humorous reversal (the border) and symmetrical thinking (the sea). The analysis will focus in particular on the following works by Morovich: Cronache vicine e lontane (1981), La nostalgia del mare (1981), Un italiano di Fiume (1994).
Analiza zaproponowana w tym artykule wychodzi od realiów granicy i morza oraz od problematycznego znaczenia jakie przyjęły dla miasta Fiume (Rijeka) na początku XX wieku. Głównym celem jest zbadanie, jak w twórczości Enrico Morovicha, włoskiego pisarza pochodzącego z Fiume, który musiał osobiście i tragicznie doświadczyć wojny i wygnania, granica i morze działają jak narzędzia twórczości literackiej, dostarczając modeli humorystycznego odwrócenia (granica) i myślenia symetrycznego (morze). Analiza skupi się w szczególności na następujących pracach Morovicha: Cronache vicine e lontane (1981), La nostalgia del mare (1981), Un italiano di Fiume (1994).
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2021, 1; 15-27
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Precyzja mistyki”. Uwięzienie – kilka uwag o motywie (Janusz St. Pasierb)
„Precision of Mysticism”. Imprisonment – a Few Remarks on the Motif (Janusz St. Pasierb)
Autorzy:
Łukaszuk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887278.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Janusz Pasierb
wygnanie
uwięzienie
wolność
kultura
poezja
obraz
exile
confinement
freedom
culture
poetry
picture
Opis:
Artykuł jest próbą odkrycia w twórczości Pasierba głównych wyznaczników kondycji poety, jego doświadczeń, poczucia społecznego i kulturowego statusu. Autorka rozprawy poprzez analizy konkretnych tekstów i ich relacji z obrazami sztuki wizualnej pokazuje modelującą wtym zakresie semantycznym funkcję takich pojęć jak wygnanie, uwięzienie czy zniewolenie. Odwołanie do hermeneutyki spod znaku Paula Ricoeura umożliwiło dodatkowo postawienie ważnych tez, odnoszących się do całości dzieła poety, a wskazujących na istotną dla niego problematykę odpowiedzialności i istnienia prawdziwego (tożsamości). Artykuł dowodzi, że poezja Pasierba jest korektą kulturowego stereotypu.
The article is an attempt at discovering the main determinants of Pasierb’s condition, his experiences, his social sense and cultural status in the poet’s works. By analyzing actual texts and their relations with pictures of visual art the author of the paper shows the function of such concepts as exile, confinement or constraint that is a modeling one in the semantic range. Referring to hermeneutics of the Ricoeur type has additionally made it possible to put forward important theses concerning the whole of the poet’s work, and pointing to the issue of responsibility and true existence (identity) that is important to him. The article proves that Pasierb’s poetry is a correction of the cultural stereotype.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 1; 129-146
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CHRONOTOPE OF RETURN: THE ATTEMPT TO REGAIN TIME THROUGH SPACE
CHRONOTOP POWROTU: PRÓBA ODZYSKANIA CZASU PRZEZ PRZESTRZEŃ
Autorzy:
Vaso, Jora
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/955721.pdf
Data publikacji:
2019-02-03
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
exile
chronotope
irreversible return
nostalgia
time
space
powrót
wygnanie
chronotop
nieodwracalny powrót
czas
przestrzeń
Opis:
A person does not have to be an exile in order to be in search of lost time as Marcel Proust has famously confirmed. However, for the exile, lost time is more salient because it is demarcated by the particular moment of departure from a specific place: home. While nostalgia of home seeks to conserve a place in time, the return attempts to recap-ture time through regaining space. The exile returns home in order to, once and for all, anchor a wandering identity to a particular place and time or, in other words, to recapture the former self attached to the exile’s chronotope of home. The traces that the native space has left on the exile are imprinted as memory, gradually amplified to what Walter Benjamin refers to as aura: “In the trace, we gain possession of the thing; in the aura, it takes possession of us”. However, with the loss of distance, imaginary or physical, the aura of home may be lost. It is precisely this aura that is tested upon the exile’s return. The return may reveal a different reflection than anticipated: neither the person nor the space recognize one another. Though infinitely connected, time and space cannot be regained interchangeably.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2018, 16; 129-138
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tsjechische ballingschrijvers in Nederland: de positie van Jana Beranová en Jan Stavinoha in het literaire veld
Czech Exile Writers in the Netherlands: The Position of Jana Beranová and Jan Stavinoha in the Literary Field
Autorzy:
Sedláčková, Lucie
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791173.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wygnanie
literatura wielokulturowa
Jana Beranová
Jan Stavinoha
Kader Abdolah
postawa
exile
multicultural literature
posture
Opis:
Czescy pisarze-wygnańcy w Holandii: Jana Beranová i Jan Stavinoha w holenderskim polu literackim Literatura holenderska lat dziewięćdziesiątych charakteryzuje się znacznym wzrostem liczby tak zwanych pisarzy wielokulturowych lub międzykulturowych (uchodźców politycznych i migrantów drugiej generacji). Jana Beranová i Jan Stavinoha, dwoje autorów czeskiego pochodzenia, którzy zadebiutowali w poezji i prozy na początku lat osiemdziesiątych, nie w pełni uczestniczyli w tymże nurcie. Niniejszy artykuł dotyczy odbioru twórczości ich twórczości w Holandii oraz możliwości wejścia ich twórczości. Jednym z aspektów, który został zbadany bardziej szczegółowo, jest autoprezentacja autorów, a mianowicie to, czy i w jakim stopniu podkreślali swoje wygnanie.   De Nederlandse literatuur van de jaren negentig wordt gekenmerkt door een aanzienlijke toename van het aantal zogenaamde multiculturele (of interculturele) auteurs (politieke vluchtelingen en tweede-generatie migranten). Jana Beranová en Jan Stavinoha, twee auteurs van Tsjechische afkomst die in de vroege jaren tachtig debuteerden in poëzie en fictie, namen niet volledig deel aan deze trend. Dit artikel gaat over de ontvangst van het werk van deze twee ballingen in Nederland en de mogelijkheid van hun intrede in de literaire canon. Een van de aspecten die meer in detail zijn onderzocht, is hun zelfpresentatie, namelijk of en in welke mate zij hun ballingschap benadrukten. 
De Nederlandse literatuur van de jaren negentig wordt gekenmerkt door een aanzienlijke toename van het aantal zogenaamde multiculturele (of interculturele) auteurs (politieke vluchtelingen en tweede-generatie migranten). Jana Beranová en Jan Stavinoha, twee auteurs van Tsjechische afkomst die in de vroege jaren tachtig debuteerden in poëzie en fictie, namen niet volledig deel aan deze trend. Dit artikel gaat over de ontvangst van het werk van deze twee ballingen in Nederland en de mogelijkheid van hun intrede in de literaire canon. Een van de aspecten die meer in detail zijn onderzocht, is hun zelfpresentatie, namelijk of en in welke mate zij hun ballingschap benadrukten. 
Dutch literature of the 1990s can be characterised by a significant boom in the so-called multicultural (or intercultural) authors (political refugees and second-generation migrants). Jana Beranová and Jan Stavinoha, two authors of Czech origin debuting in poetry and fiction in the early 1980s, did not fully participate in this trend. This article deals with the reception of these two exiles in the Netherlands, and the possibility of their entrance into the literary canon. One of the aspects investigated in more detail is their self-presentation, namely, whether, and to what extent, they assumed an exilic posture.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 5 Zeszyt Specjalny / Speciale Uitgave; 37-51
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Płeć i wygnanie
Gender and exile
Autorzy:
Czerska, Tatiana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375070.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
women’s writing
exile
migration
feminism
postcolonial studies
pisarstwo kobiece
wygnanie
migracja
feminizm
studia postkolonialne
Opis:
Przedmiotem artykułu jest praca Bożeny Karwowskiej Druga płeć na wygnaniu. Doświadczenie migracyjne w opowieści powojennych pisarek polskich, która powstała jako rezultat dłuższych studiów nad różnymi odmianami i dziełami kobiecego pisarstwa emigracyjnego i stanowi udaną próbę usystematyzowania problematyki wygnania w twórczości kobiet. Wskazano, że punktem wyjścia dla omówienia przez badaczkę doświadczenia migracyjnego w twórczości powojennych pisarek polskich jest teza o wyraźnych różnicach między wygnańczymi opowieściami kobiet i mężczyzn. Zauważono ponadto, że książka Bożeny Karwowskiej jest naznaczona silnym rysem indywidualnym, została bowiem napisana z perspektywy emigrantki. Wypełnia ważną lukę w badaniach nad literaturą emigracyjną, wskazuje na nowe perspektywy jej odczytań, korzysta z najnowszych osiągnięć badawczych feminizmu i studiów postkolonialnych.
The subject of the article is work by Bożena Karwowska The Second Sex in Exile. Experience the Story of Migration in the Postwar Polish Writers, established as a result of long study of the different variations and works of women’s writing in exile and is a successful attempt to systematize the problems of exile in the work of women. The article indicated that the starting point for discussion by the researcher of the migration experience in the work of postwar Polish writers is the thesis with clear differences between exile stories of men and women. The article noted that the book by Bożena Karwowska is marked by a strong feature of the individual, for it is written from the perspective of an immigrant. The work fills an important gap in the research literature of exile, points to new perspectives of its reading, using the latest research achievements of feminism and postcolonial studies.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2013, 1, 1; 161-170
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Homo inrogatus – Emil Korytko w świetle listów do rodziny
Homo inrogatus – Emil Korytko in the Light of His Letters to His Family
Autorzy:
Wiśniewska-Krupa, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887304.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Emil Korytko
romantyzm
korespondencja romantyczna
kultura słoweńska
zniewolenie
wygnanie
Romanticism
Romantic correspondence
Slovenian culture
enslavement
exile
Opis:
Emil Korytko w Polsce pozostaje postacią prawie nieznaną, chociaż Bożena Ostromęcka-Frączak starała się w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku przybliżyć rodakom jego dorobek etnograficzno-literacki. W niniejszym artykule autorka podejmuje próbę spojrzenia na korespondencję młodego człowieka jako na literackie świadectwo, dokumentujące losy jednego z polskich więźniów politycznych, żyjących w pierwszej połowie XIX stulecia. Listy te pokazują, iż wyrok władz, zmuszający skazańca do opuszczenia rodzinnej ziemi, staje się bezpośrednim powodem jego klęski: 1. pozostaje on na utrzymaniu rodziny, co komplikuje relacje na linii syn–rodzice; 2. Emil z trudem realizuje swe plany naukowo-literackie, pod koniec życia nie wie nawet, czy jego praca zostanie opublikowana; 3. nędzne warunki, w jakich żył Korytko, doprowadzają go do choroby, a potem śmierci. Ponadto w listach obecne są elementy świadomego stylizowania się Emila na kontynuatora szkoły Zoriana Dołęgi-Chodakowskiego oraz romantyka-byronistę, człowieka samotnego, wyobcowanego ze świata, w którym żyje. Mało znana badaczom literatury romantyczniej korespondencja Korytki pozwala lepiej zrozumieć tragizm ludzi, których życie w znacznej mierze naznaczone zostało przez historię ruchów narodowowyzwoleńczych.
Emil Korytko remains an unknown person in Poland, although in the 1980s Bożena Ostromęcka-Frączak tried to make Poles familiar with his ethnographic-literary work. The author makes an attempt to look at the young man’s correspondence as a literary testimony documenting the vicissitudes of one of Polish political prisoners living in the first half of the 19th century. Those letters show that the authorities’ verdict making the convict leave his homeland becomes the direct reason of his defeat: 1. He is still supported by his family, which makes the relations between the son and his parents more complicated; 2. Emil finds carrying out his scientific-literary plans hard, and at the end of his life he does not even know if his work will be published; 3. The deplorable conditions Korytko lived under make him fall ill, and ultimately die. Moreover, his letters show that he consciously posed as a continuator of Zorian Dołęga-Mostowicz’s school, and a Romantic – Byronist, a lonely man, alienated from the world he lives in. Korytko’s correspondence that is not very well known to those who study Romantic literature, allows a better understanding the tragic vicissitudes of people whose life was to alarge degree affected by history of national independence movements.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 1; 11-21
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozof na wygnaniu. Uwagi wokół emigracyjnej twórczości Györgya Márkusa
Autorzy:
Bulira, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/462612.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
Tematy:
György Márkus
szkoła budepszteńska
kultura współczesna
postmodernizm
intelektualiści
wygnanie
Budapest School
conteporary culture
postmodernism
intellectuals
exile
Opis:
Autor artykułu proponuje przyjrzeć się filozofii krytycznej Györgya Márkusa z perspektywy socjologii wiedzy, i potraktować ją jako przykład tego rodzaju myśli, która wpisuje się w nurt tzw. hermeneutyki dystansu. Innymi słowy, chciałby zastanowić się nad tym, na ile krytyczny stosunek Márkusa względem wielu aspektów kultury współczesnej bierze się z zajmowanej przez niego uprzywilejowanej pozycji epistemologicznej wygnańca, który właśnie dzięki temu, że jest wygnańcem potrafi spoglądać na otaczającą go rzeczywistość z innej perspektywy i stawiać jej trudne pytania. Artykuł składa się z trzech części. Pierwsza ma charakter metodologiczny, autor precyzuje w niej swe stanowisko teoretyczne oraz definiuje pojęcia, przy pomocy których – w części drugiej i trzeciej – analizuje wybrane problemy emigracyjnej twórczości Márkusa.
The author of this paper proposes to treat the critical philosophy of György Márkus as an example of the theoretical position which could be named “a hermeneutics of distance”. In other words he tries to look at his work from the perspective of sociology of knowledge and consider to what extent Márkus' critical approach to the many aspects of the contemporary (western) culture may be rooted in his experience of being an exile who – as an outsider – is able to glance at the social and cultural reality and pose it difficult questions. The paper is divided into three parts. In the first one the author defines his theoretical position, in the second and the third parts he tries to analyze the several problems of Márkus' emigrant writings in the light of mentioned theoretical assumptions.
Źródło:
Language. Culture. Politics. International Journal; 2017, 1; 203-217
2450-3576
2719-3217
Pojawia się w:
Language. Culture. Politics. International Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Epifanie wygnańców
Epiphanies of Exiles
Autorzy:
Garbol, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887288.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
literatura jako epifania
wygnanie
literatura modernizmu
James Joyce
Czesław Miłosz
Zbigniew Herbert
literature as epiphany
exile
literature of Modernism
Opis:
Artykuł dotyczy modelującej dla literackich epifanii funkcji doświadczenia wygnania. Punktem wyjścia jest ukazanie znaczenia tego doświadczenia w formacyjnym dla literatury modernistycznej ujęciu epifanii przez Jamesa Joyce’a. Przykłady z twórczości Czesława Miłosza iZbigniewa Herberta są wglądami w dwie ważne reinterpretacje epifanii ugruntowane w doświadczeniu wygnania.
The article is concerned with the function of the experience of exile that is a modeling one for literary epiphanies. The starting point is showing the significance of this experience in James Joyce’s presentation of epiphany that is a formative one for Moderrn literature. Examples from Czesław Miłosz’s and Zbigniew Herbert’s works are material for interpreting two important reinterpretations of epiphany grounded in the experience of exile.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 1; 99-112
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies