Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Szulist, Janusz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Skrajny indywidualizm jako źródło dysfunkcji wspólnotowych w nauczaniu papieża Franciszka
    Autorzy:
    Szulist, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806397.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    skrajny indywidualizm
    Kościół katolicki
    wspólnota
    acedia
    pesymizm
    ekologia
    Opis:
    Papież Franciszek odnosi się w swoim nauczaniu do sytuacji współczesnego człowieka, który jest przedmiotem oddziaływania przeróżnych trendów kulturowych, ekonomicznych czy spo-łecznych. Sytuacja jednostki jest współcześnie determinowana przez skrajny indywidualizm, będący przedmiotem analiz niniejszego artykułu. Koncentrowanie się tylko i wyłącznie na so-bie podważa istnienie więzi wspólnotowej, sprzyja również narzędziowemu interpretowaniu sytuacji drugiego człowieka. Skrajny indywidualizm stwarza także korzystne uwarunkowania dla utopii odrealniających rzeczywistość. Skutkami ulegania skrajnemu indywidualizmowi są acedia i pesymizm w działalności duszpasterskiej Kościoła oraz konsumpcjonizm w aspekcie stosunków społecznych. Skrajny indywidualizm skłania do materializmu, a także przyczynia się do pogarszania kwestii ekologicznej. Bazę źródłową tekstu stanowi nauczanie papieża Fran-ciszka. W artykule wykorzystano metodę analityczno-syntetyczną.
    Źródło:
    Studia Theologica Varsaviensia; 2022, 60, 2
    0585-5594
    Pojawia się w:
    Studia Theologica Varsaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wirtualne a realne kształtowanie więzi wspólnoty Kościoła w dobie pandemii koronawirusa
    Virtual and real shaping of the Church community during the Coronavirus pandemic
    Autorzy:
    Szulist, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2075121.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
    Tematy:
    koronawirus
    społeczeństwo wirtualne
    Internet
    Kościół
    wspólnota
    duszpasterstwo
    zasady społeczne
    coronavirus
    virtual society
    Church
    community
    pastoral care
    social principles
    Opis:
    Pandemia koronawirusa jako swoistego rodzaju sytuacja kryzysowa wpłynęła na koncepcję duszpasterstwa, realizowaną w łonie Kościoła katolickiego. Dotychczasowa działalność Kościoła, oparta na rzeczywistym kontakcie z wiernymi, została w pewnej mierze zredukowana do relacji wirtualnych w czasie lockdownu. Ten stan rzeczy odpowiada idei społeczeństwa wirtualnego, w ramach której przedefiniowano wartości prawdy, solidarności i dobra wspólnego. Każda ze wskazanych wartości (będących jednocześnie zasadami społecznymi) zmierza do ochrony człowieka w aspekcie godności osobowej i nienaruszalnych praw. Mając na uwadze niebezpieczeństwa, jakie kryją się w wirtualnej rzeczywistości, należy traktować łączność internetową jako szansę dla duszpasterstwa, przy jednoczesnym uwzględnieniu fundamentalnego znaczenia realnego kontaktu z wiernymi. Pandemia koronawirusa jest „znakiem czasu”, który intensyfikuje doświadczenie wspólnoty jako Kościoła stanowiącego źródło otuchy w dobie kryzysu.
    The coronavirus pandemic as a type of crisis influenced the vision of pastoral care carried out by the Catholic Church. During the lockdown, the activity of the Church, based on real contact with the faithful, has been partly reduced to virtual relations. This situation reflects the idea of a virtual society where the values of truth, solidarity, and the common good have been redefined. Each of the indicated values (which are also social principles) aims to protect human beings, their dignity, and inviolable rights. Bearing in mind the dangers that virtual reality entails, Internet connectivity should be treated as an opportunity for pastoral care while allowing for the fundamental importance of real contact with the faithful. The coronavirus pandemic appears to be a “sign of the times” that intensifies the experience of the Church as the community, acting as the source of reassurance in times of crisis.
    Źródło:
    Studia Paradyskie; 2020, 30; 111-131
    0860-8539
    Pojawia się w:
    Studia Paradyskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Komunijna struktura Kościoła w katechezie
    Autorzy:
    Szulist, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/54511629.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    katecheza
    Kościół
    rodzina
    szkoła
    liturgia
    wspólnota
    sumienie
    modlitwa
    catechesis
    Church
    family
    school
    liturgy
    community
    conscience
    prayer
    Opis:
    Artykuł prezentuje komunijny charakter Kościoła w katechezie. Punktem wyjścia dla analiz jest przywołanie soborowej koncepcji Kościoła jako wspólnoty, nawiązującej do tradycji ewangelicznej. Kościół jako wspólnota warunkuje rozwój, przy zachowaniu niezmiennych principiów personalizmu. Zasadniczą cechą relacji wspólnotowych w ujęciu teologicznym jest wzajemność. Bóg objawia się człowiekowi, natomiast osoba ludzka odpowiada w wierze na Bożą obecność. Przedmiotem katechezy jest zarówno Tradycja, jak też formowanie właściwych postaw wiernych we wspólnocie. Wzajemność relacji pomiędzy Bogiem a człowiekiem zachodzi w obszarze liturgii, modlitwy oraz sumienia. Osoba, przyjmując Bożą naukę, rozwija swoje człowieczeństwo. Komunijne struktury Kościoła są doświadczane w środowiskach grupowych, pośród których wymienia się rodzinę i szkołę. Rodzina jest miejscem socjalizacji pierwotnej, gdzie człowiek zaznajamia się z wartościami i zasadami, koniecznymi dla późniejszego utożsamienia z orędziem ewangelicznym, będącym przedmiotem katechezy. W rodzinie jest realizowana socjalizacja pierwotna. Środowisko szkolne służy realizacji integralnego rozwoju, gdzie winny współdziałać sfery religijna i świecka. Nauka Boża stanowi barierę przed redukcjonistycznymi koncepcjami społeczeństwa. Wspólnoty warunkują komplementarność doświadczeń i przemian. Teksty źródłowe artykułu obejmują nauczanie Kościoła dotyczące katechezy oraz wspólnotowości.
    Źródło:
    Studia Katechetyczne; 2023, 19; 237-250
    0138-0672
    Pojawia się w:
    Studia Katechetyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia dramatyczna jako sposób interpretacji wiary na przykładzie nauczania Benedykta XVI
    Dramatic theology as a method of interpreting faith on the example of Pope Benedict XVI’s teaching
    Autorzy:
    Szulist, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/558415.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    odkupienie
    teologia dramatyczna
    wcielenie
    wiara
    wspólnota
    community
    dramatic theology
    faith
    incarnation
    redemption
    Opis:
    Człowiek w naturalny sposób wchodzi w relacje z Bogiem, czego wyrazem jest stan i akty wiary. Odniesienie do Stwórcy stanowi źródło nadziei, iż element miłości będzie czynnikiem dominującym w relacji do Niego. Przedmiotem niniejszego artykułu jest interpretacja fenomenu wiary w nauczaniu Benedykta XVI przy zastosowaniu metody dramatycznej wypracowanej w szkole innsbruckiej. W pierwszej części artykułu zaprezentowano metodę dramatyczną jak też dramaturgię zbawczą, w której za Raymundem Schwagerem wyodrębnia się pięć aktów. W drugiej dokonano dramatycznej analizy nauczania Benedykta XVI w kwestii wiary. W nauce Papieża można wskazać na następujące zjawiska współczesne związane z wiarą: geneza kwestionowania wiary, proces powrotu do Boga oraz docelowa wizja zjednoczenia z Bogiem na fundamencie wiary. W artykule wykorzystano literaturę obejmującą publikacje teologów innsbruckich, jak też wypowiedzi papieskie. W oparciu o krytyczną analizę dostępnych tekstów sformułowano wnioski.
    Faith is both an act and a state of a human. God bestows the faith on people as a gift which, in itself, contains a commitment. The duties resulting from having this gift of faith are not only about passing it to one’s brethren but also about perseverance in it and preserving it despite various adverse circumstances. Moreover, faith is also the sort of relationship which we are able to shape. It is also very unique as it refers to God. A believer not only takes for granted the fact of God’s existence but above all he or she recognises it is possible to communicate with the Absolute that represents the supreme form of being. Despite the certitude of the act of faith there may be some inclinations lingering within a believer, or even some acts, which lead to the rejection of God’s existence and cause him or her to exclude the transcendent from one’s life. Dramatic theology allows not only to account for the reason behind Christ redemptive work but it is also helpful in describing the background of pathologies in faith. Application of the dramatic method in the analysis of the phenomenon of faith proves that the human existence has many aspects to it. However, it must be stressed that the variety of forms in which people express their inner being should be somehow related to the realm of the unchanging truths, values and imperatives. They can all be found in their perfect form in God. Therefore, such faith that includes the relationship with God provides men and women with the stability and the meaningfulness of their lives.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2013, 32; 155-172
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog wyznacznikiem relacji we wspólnocie politycznej w kontekście nauczania papieża Franciszka
    Dialogue as the Indicator of Relationships in a Political Community in the Context of Pope Francis’ Teaching
    Autorzy:
    Szulist, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559617.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    dialog
    państwo
    nauka społeczna Kościoła
    wspólnota
    polityka
    dobro wspólne
    dialogue
    state
    Catholic Social Teaching
    community
    politics
    common good
    Opis:
    Przedmiotem niniejszej publikacji jest określenie znaczenia, jakie posiada dialog w ramach wspólnot politycznych. Ewangelizowanie stanowi obowiązek uczniów Chrystusa, którzy w ten sposób wchodzą w dialog ze światem, przepełniając doczesność wartościami transcendentnymi. Dialogiczna relacja chrześcijanina ze światem jest przedmiotem analiz teologii a także nauk społecznych. Dialogiczność struktur politycznych, ukształtowanych na fundamencie uwarunkowań osobowych, realizuje się nade wszystko w miłości społecznej. Obywatele inwestują w pewnym stopniu swoje zdolności i dobra na poczet wspólnoty. Artykuł jest podzielony na dwie części. Pierwsza z nich zawiera charakterystykę wartości dialogu w realiach społecznych. Przekaz informacji, mający na celu wypracowanie wspólnych rozwiązań, jest uwarunkowany zarówno nauką Chrystusową, jak też powstałą na jej kanwie teologią sytuowaną w ramach rzeczywistości społecznej. Główny temat części drugiej stanowi zagadnienie dialogiczności wspólnot politycznych, wynikającej z dobra wspólnego i miłości społecznej realizowanej w państwie.
    This paper analyses the importance of dialogue within political communities. The effort of evangelisation is a duty of all Christ’s followers and a mean to enter into a dialogue with the world by supplementing the domain of the mundane with transcendental values. The dialogic character of the relationship between Christian individuals and the world is one of the key foci of both Theology and the Social Science. The dialogic nature of the political structures whose basis are the interpersonal relationships is manifested above all in the social charity. Individuals make a kind of investment of their personal abilities and goods for the sake of their community. The article is divided into two chapters. The first one accounts for the importance of the dialogue in the social context. Participation in the process of sharing information and knowledge in order to reach an agreement for the sake of the communal benefit is a practical consequence of Christ’s message and the social theological thought it inspires. The latter chapter deals with the dialogic character of political communities as a consequence of pursuing the common good and the social charity.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2014, 35; 111-123
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojednanie jako kategoria społeczna w nauczaniu Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
    Reconciliation as a Social Category in the Teaching of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
    Autorzy:
    Szulist, Janusz
    Babiński, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1872235.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-17
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    reconciliation
    Benedict XVI
    forgiveness
    doctrine of the Church
    person
    community
    pojednanie
    Benedykt XVI
    przebaczenie
    nauczanie Kościoła
    osoba
    wspólnota
    Opis:
    W nauczaniu Benedykta XVI można interpretować pojednanie jako kategorię społeczną, przyczyniającą się do integralnego rozwoju. Konsekwencję postawy pojednania wyraża sposób zastosowania wiedzy teologicznej w celu pełniejszego zrozumienia relacji społecznych, dla których punktem odniesienia jest dobro wspólne. Kategoria pojednania to w pismach Bawarskiego Teologa nade wszystko kategoria teologiczna. Co jednak szczególnie istotne, Joseph Ratzinger przywołuje ją nie tylko w kontekście tematu miłosierdzia, ale nadaje jej szersze znaczenie, odnosząc ją do problematyki eklezjologicznej, szczególnie dialogu Kościoła ze współczesnym światem. Benedykt XVI, opisując pojednanie w realiach społecznych, zwraca uwagę na przebaczenie jako swoistego rodzaju działanie wstępne. W procesie przebaczenia ma miejsce przezwyciężanie postaw opartych na fałszu. Skutkiem przebaczenia jest więc coraz pełniejsze partycypowanie w prawdzie. Pojednanie stanowi konsekwencję przebaczenia. Papież ma świadomość, iż dla osiągnięcia pojednania nie zawsze wystarczą działania jednostkowe. Instytucje społeczne, takie jak Organizacja Narodów Zjednoczonych, służą urzeczywistniania idei pokoju jako formy zastosowania w praktyce ponadczasowej Jedności, utożsamianej w teologii z Bogiem. Świadczenie dzieł miłosierdzia jest kryterium pojednania społecznego na kanwie naturalnych uzdolnień osobowych. Pojednanie w społeczeństwie, promowane
    In the teaching of Benedict XVI, reconciliation can be interpreted as a social category that contributes to integral development. The consequence of the attitude of reconciliation is expressed in the manner in which theological knowledge is applied for a fuller understanding of social relations where the common good is a point of reference. Furthermore, reconciliation is also a theological category in the Bavarian theologian’s writings. In that respect, it is especially important to note that he not only puts reconciliation in the context of mercy, but also gives it a broader meaning by relating it to ecclesiological issues, and in particular to the dialogue of the Church with the contemporary world. Describing reconciliation against the background of social reality, Benedict XVI also points to forgiveness as a certain prerequisite. In the process of forgiveness, attitudes rooted in insincerity are overcome. Therefore, forgiveness brings one into a fuller participation in the truth. While reconciliation follows from forgiveness, the pope is aware of the fact that individual actions are not always sufficient to achieve the former. This is why institutions such as the United Nations serve to fulfill the idea of peace as a practical application of the timeless Unity that is identified in theology with God. Doing works of mercy is a touchstone of social reconciliation founded on natural personal capabilities. Reconciliation in the society, as promoted by the Church, favors the advancement of a culture that fosters an integral concept of the person and of development.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2021, 49; 179-194
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies