Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Własność prawo" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Umowa z podmiotem prywatnym na realizację inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej a możliwość wydania decyzji w sprawie wymiaru opłaty adiacenckiej
    Autorzy:
    Krupa, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1826416.pdf
    Data publikacji:
    2019-08-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    infrastruktura techniczna
    własność
    prawo administracyjne
    partnerstwo publiczno--prywatne
    Opis:
    Budowa infrastruktury technicznej jest kosztowna, dlatego gminy powinny być zainteresowanepartycypowaniem przez inwestorów prywatnych w kosztach takich przedsięwzięć zarównow formie umowy, jak i poprzez wydanie decyzji o nałożeniu opłaty adiacenckiej. W sytuacji gdy gminanie ma środków finansowych na wybudowanie urządzeń infrastruktury technicznej, powinna onadążyć do zawarcia porozumienia z osobami zainteresowanymi wybudowaniem takich urządzeń.Porozumienie może obejmować wszystkie kwestie związane z inwestycją. Zawieranie takich porozumieńw formie umów jest możliwe na zasadach swobody umów i są one dostępne dla każdego typuinwestora, w tym także jednostek samorządu terytorialnego, gdyż ustawodawca nie zwolnił ichz obowiązku wnoszenia opłat adiacenckich.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach; 2016, 36, 109; 199-210
    2082-5501
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawne aspekty związane z ochroną seniorów w społeczeństwie polskim
    Autorzy:
    Lorek, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/609409.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    discrimination
    care
    right
    family
    seniors
    property
    dyskryminacja
    opieka
    prawo
    rodzina
    seniorzy
    własność
    Opis:
    This article is devoted to the analysis of Polish legal regulations on the protection of the rights and dignity of older people who are a social group requiring special support. This need is due to natural changes in the body (e.g. psychical weakness, health, often also reduced mental capacity). Considerations begin with the content of the Constitution of the Republic of Poland in which the lack of norms in the protection of seniors can be discerned. First and foremost, there is no legal obligation for seniors to provide moral care. There is a completely different situation regarding minors, which may indicate discrimination against seniors. Then the regulations on the legal aspects of disposing of seniors with their property together with the case law in this area are indicated. There are doubts as to whether these regulations effectively and adequately guarantee the protection of the rights of seniors in the family. It has been described that although case law recognizes the special position of seniors in donation or life imprisonment relations, a deeper analysis shows that this is not always the case in the context of senior citizens’ exercise of their rights. Finally, the need for legislative changes was emphasized in order to ensure better protection of the dignity and rights of seniors.
    Artykuł jest poświęcony analizie polskich regulacji prawnych w zakresie ochrony praw i godności osób starszych, będących grupą społeczną wymagającą szczególnego wsparcia. Potrzeba ta wynika z naturalnych zmian organizmu (osłabienie sił fizycznych, zdrowia, obniżone zdolności umysłowe). Rozważania zaczynają się od treści Konstytucji RP, w której można dostrzec brak unormowań w zakresie ochrony seniorów. Przede wszystkim nie zapewnia się tu prawnego obowiązku rodzin seniorów do świadczenia należnej im moralnie opieki. Zupełnie inna sytuacja ma miejsce odnośnie do małoletnich, co może świadczyć o dyskryminacji seniorów. Następnie wskazano unormowania dotyczące prawnomajątkowych aspektów rozporządzania przez seniorów swoim majątkiem wraz z orzecznictwem z tego zakresu. Przedstawiono tutaj wątpliwości co do tego, czy te regulacje skutecznie i należycie gwarantują ochronę praw seniorów w rodzinie. Wskazano, że mimo iż orzecznictwo dostrzega szczególną pozycję seniorów w stosunkach umowy darowizny czy dożywocia, to jednak głębsza analiza wykazuje, że nie zawsze ta okoliczność jest przestrzegana w kontekście realizacji przez seniorów swoich praw. Na koniec zaznaczono potrzebę zmian legislacyjnych w celu zapewnienia lepszej ochrony godności i praw seniorów.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2018, 65, 2
    0458-4317
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozważania o istocie własności i właścicielach spółdzielni w procesie transformacji polskiej spółdzielczości
    Considerations on the essence of cooperative property and owners during the transformation of the Polish cooperatives
    Autorzy:
    Chyra-Rolicz, Zofia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/548413.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    prawo spółdzielcze
    własność
    członkostwo
    transformacja spółdzielczości
    Polska
    cooperative law
    property
    membership
    cooperative transition
    Polska
    Opis:
    Doświadczenia transformacji polskiej spółdzielczości koncentrowały się wokół odbudowy organizacyjnej, powrotu do zasad i wartości spółdzielczych, przygotowaniu nowego prawa spółdzielczego, waloryzacji udziałów członkowskich, przywracających podmiotowość spółdzielcom. Inspiracji poszukiwano w demokratycznych rozwiązaniach prawnych II Rzeczypospolitej. Istotną rolę w tych przeobrażeniach odegrało uznanie własności spółdzielczej za własność prywatną członków spółdzielni, co ograniczyło prywatyzację majątku spółdzielczego, lecz nie doprowadziło do odtworzenia strat spółdzielczości poniesionych w wyniku doktrynalnej prywatyzacji. Akcesja do UE umożliwiła korzystanie z pomocowych programów i adaptacji nowych wzorów spółdzielczej współpracy.
    Experiences of the past in the transformation of Polish cooperatives have concerned mainly the area of ideas and law-organisational concepts. The most important was democratic and voluntary spirit and the real value of members’ shares, which had consolidated the position of members as owners of co-ops. The inspiration was a search in the inter war period democratic tradition of the II Republic and its cooperative law passed in 1920. This tendency was strong in particular at the beginning of the transformation and later on, after solving the most urgent problems and legal issues, the consideration of cooperators turned in the middle of the 1990ties into the adaptation of UE solutions in every area of public life. A perspective on the past was replaced by observation of current state of cooperatives in UE and high developed countries as well as of tendencies toward further perspectives in global economy.
    Źródło:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy; 2019, 59; 108-118
    1898-5084
    2658-0780
    Pojawia się w:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Własność i dziedziczenie w polskiej konstytucji z 1997 r. (na tle uregulowań konstytucji wybranych państw)
    Ownership and Inheritance in the Polish Constitution of 1997 (Against the Background of the Constitution of Selected European Countries)
    Autorzy:
    Zięba-Załucka, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/476403.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    constitution
    ownership
    inheritance
    subjective right
    system principle
    konstytucja
    własność
    dziedziczenie
    prawo podmiotowe
    zasada ustrojowa
    Opis:
    Private property and inheritance are legal institutions linked by an inseparable genetic and functional link. This is reflected not only in the content of the legal provisions governing these institutions, but also in the constitutional provisions that govern jointly ownership and succession. The right of inheritance does not exist in any of the provisions of the Constitution of the Republic of Poland of 1997 on its own, but always along with the ownership, which indicates a close relationship and mutual dependence. The Polish Constitution refers to the protection of property and the right to inheritance in two articles, i.e. Articles 21 and 64. According to Article 21, the Republic of Poland “shall protect property and the right to inheritance”, and thus points to the system principle, while Article 64 is included in Chapter II, which is entitled “Freedoms, Rights, and Obligations of Man and Citizen” and thus refers to the status of an individual in the state. The author shows Polish solutions and reviews the regulations in this area in contemporary constitutions in order to present several models of constitutional solutions, however, two of them should be given special attention. In the former the constitution specifies the right of ownership and inheritance, the latter, points out that the right of inheritance must be derived from the right of ownership. A similar situation exists in international law, where some international agreements relate directly to inheritance, while others guarantee only the right to property, while the right to inheritance is derived from it by doctrine and jurisprudence. There is a similar situation in international law, where some international agreements relate directly to inheritance, while others guarantee only the right to property, and the right to inheritance is derived from it by doctrine and jurisprudence. An important issue which, according to the author, is worth considering is the fact that some constitutions treat ownership and inheritance law as a system principle, while others include it in the chapters on the status of an individual in terms of subjective law. Contemporary constitutions consolidate and develop the principles of property protection diff erently from the old constitutions, namely they emphasise the new approach to property relations, which presupposes an obligatory consideration of state interests, on the condition that the rights of individual persons are not opposed to the rights and public interests.
    Własność prywatna i dziedziczenie to instytucje prawne połączone nierozerwalnym związkiem genetycznym i funkcjonalnym. Znajduje on wyraz nie tylko w treści regulujących te instytucje przepisach ustawowych, lecz także w przepisach konstytucji, które normują łącznie własność i dziedziczenie. Prawo dziedziczenia nie występuje w żadnym z przepisów Konstytucji RP z 1997 r. samodzielnie, lecz zawsze w zestawieniu z własnością, co wskazuje na ścisły związek, a także wzajemną zależność. Nasza Konstytucja odnosi się do kwestii ochrony własności i prawa dziedziczenia w dwóch artykułach tj. w art. 21 i 64. Zgodnie z art. 21 Rzeczpospolita Polska „chroni własność i prawo dziedziczenia” a więc wskazuje na zasadę ustrojową, zaś art. 64 znajduje się w rozdziale II zatytułowanym „Wolności, prawa obowiązki człowieka i obywatela” a więc odnosi się do statusu jednostki w państwie. Autorka pokazuje polskie rozwiązania i dokonuje przeglądu regulacji w tym zakresie we współczesnych konstytucjach aby zauważyć, że istnieje kilka modeli rozwiązań konstytucyjnych ale na dwa należy zwrócić szczególną uwagę – w jednym z nich ustawy zasadnicze wyszczególniają prawo własności i dziedziczenia, zaś w pozostałych – prawo dziedziczenia musi być wywodzone z prawa własności. Z podobną sytuacją mamy do czynienia w prawie międzynarodowym, gdzie część umów międzynarodowych odnosi się do dziedziczenia bezpośrednio, natomiast inne gwarantują tylko prawo własności, zaś prawo dziedziczenia wywodzone jest z niego przez doktrynę i orzecznictwo. Ważnym wątkiem którym warto zdaniem autorki się zainteresować, jest ten, że niektóre konstytucje traktują własność i prawo dziedziczenia jako zasadę ustrojową, inne zaś ujmują ją w rozdziałach dotyczących statusu jednostki w kategoriach prawa podmiotowego. Współczesne konstytucje utrwalają i rozwijają zasady ochrony własności inaczej niż stare konstytucje, mianowicie podkreślają nowe podejście do stosunków własnościowych, które zakłada obowiązkowe uwzględnienie państwowych interesów, z zachowaniem warunku, aby prawa poszczególnych osób nie były przeciwstawiane prawom i interesom publicznym.
    Źródło:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2019, 1(24); 5-20
    1689-8052
    2451-0807
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawo do fotografowania zabytków jako forma korzystania z prawa do dziedzictwa kulturowego. Zakres swobody i ograniczenia
    Right to photograph monuments as a form of exercising the right to cultural heritage: scope of freedom and constraints
    Autorzy:
    Kowalski, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171905.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    prawo do dziedzictwa
    prawo do fotografowania
    zabytek
    własność
    autorskie prawa majątkowe
    right to heritage
    right to photograph
    monument
    property
    copyright
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest analiza prawa do fotografowania zabytków, a szczególna uwaga poświęcona jest zakresowi swobody korzystania z niego i jego niezbędnym ograniczeniom. Zdaniem autora jest to forma korzystania z prawa do dziedzictwa kulturowego, które nie ma jednak charakteru absolutnego. W takim stanie prawnym powstaje zatem pytanie, na czym te ograniczenia polegają i jaka jest ich formalna podstawa. Odpowiadając na nie, autor wywodzi, że z jednej strony ich źródłem jest prawo własności zabytku, obejmujące także wyłączność komercyjnego korzystania z jego wyglądu, z drugiej zaś pozostające w mocy autorskie prawa majątkowe, przysługujące np. twórcom dzieł architektury współczesnej, stanowiącej już chronione dziedzictwo kulturowe. Szczegółową analizę treści tych uprawnień podsumowuje wniosek, w myśl którego stanowią one usprawiedliwioną podstawę uzasadniającą wynikające z nich ograniczenia prawa do fotografowania zabytków jako jednej z form prawa do korzystania z dziedzictwa.
    The subject of this paper is an analysis of the right to photograph monuments, and particular attention is paid to the extent of the freedom to exercise it and its necessary restrictions. In the author’s view, this is a form of exercise of the right to cultural heritage, which is nevertheless not absolute. In such a legal situation, the question therefore arises as to what these limitations consist of and what is their formal basis. Answering this question, the author deduces that their source is, on the one hand, the ownership right to the monument, including the exclusivity of the commercial use of its appearance, and on the other hand, the residual author’s economic rights to which e.g., authors of works of contemporary architecture, which already constitute protected cultural heritage, are entitled. A detailed analysis of the content of these rights is summarized by the conclusion that they constitute a justifiable basis justifying the resulting restrictions on the right to photograph monuments as one of the forms of the right to enjoy heritage.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2022, 71; 182--192
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Służebność w Hetmanacie a prawo rzymskie
    Servitudes in Cossack Hetmanate
    Autorzy:
    Kovalyk, Galyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953871.pdf
    Data publikacji:
    2016-03-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    własność
    służebność
    użytkowanie
    Hetmanat
    statuty litewskie
    prawo magdeburskie
    property
    servitudes
    usufruct
    Cossack Hetmanate
    Lithuanian Statutes
    Magdeburg Law
    Opis:
    Jednym z okresów historii narodu ukraińskiego jest okres Hetmańszczyzny, kiedy to naród ukraiński próbował wywalczyć niepodległość i oddzielić się od Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Obowiązywały wówczas różne źródła prawa: Statut Litewski z 1588 roku, zbiory prawa magdeburskiego, akty prawne Hetmana, prawo ukraińskie zwyczajowe i prawodawstwo rosyjskie. Ze względu na brak jednolitości w uregulowaniu podobnych stosunków prawnych, nastąpiła potrzeba kodyfikacji prawa. Wynikiem pracy komisji był akt zatytułowany Prawa, według których sądzi się naród małorosyjski. Wśród służebności Prawa wskazują kilka służebności gruntowych i jedną osobistą - prawo użytkowania. Normy o prawie przejścia po cudzym gruncie były bezpośrednio zapożyczone ze Statutu Litewskiego z 1588 roku. Prawa po raz pierwszy w historii ukraińskiego prawa regulują zagadnienie służebności gruntów miejskich. W Hetmanacie istniały następujące służebności: prawo przejścia po cudzym gruncie, prawo zakazujące wznoszenia budynku ponad określoną wysokość, prawo żądania, aby sąsiad w jakikolwiek sposób nie przeszkadzał dostępowi do światła, prawo do odprowadzania deszczówki na grunt służebny za zgodą sąsiada, prawo wpuszczania poszczególnych belek w ścianę sąsiada, użytkowanie.
    Ukrainian people have struggled for their independence throughout the history. One of such  periods of Ukrainian history is the period of Ukrainian Cossack state when Ukrainians tried to separate from the Polish–Lithuanian Commonwealth. At that time, the following sources of law were obliged: the Statute of Lithuania 1588, law books of Magdeburg Rights, Hetman statutes, Ukrainian customary law, and Russian legislation. As there was no uniformity in legal regulation, the necessity of codification arose. The result of the codification commission work was the act entitled “Rights, under which the Little Russian judges”. Among servitudes, “Rights” presented a few praedial and one personal servitude. The right to cross another’s land was taken from the Statute of Lithuania 1588. “Right” was the first act in Ukrainian legal history that regulated issues of praedial urban servitudes. The following servitudes were present in Cossack Hetmanate: the right to cross another’s land, the right to forbid building of the house above the determined altitude, the right of light (the right to demand unobstructed light access from the neighbor); the right to transfer rainwater from the roof to the neighbor’s land; the right to build the particular beam into the neighbor’s wall; the usufruct.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2016, 1; 161-172
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Własność i zarząd urządzeniami wodnymi w orzecznictwie sądów administracyjnych
    Autorzy:
    Rotko, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1788202.pdf
    Data publikacji:
    2014-09-03
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    prawo wodne
    sądy administracyjne
    urządzenia wodne
    status prawny
    własność
    zarządzanie
    water law
    administrative courts
    water structures
    legal status
    property
    management
    Opis:
    The analysis undertaken in this article covers two issues: the legal status of water facilities and the methods of management of those devices that are owned by the State Treasury. The first one has not been the subject of interest of legal sciences for a long time. The doubts related to it were present in legal debate only through the case law of the administrative courts. The ground-breaking importance is held mainly by the judgment of the Supreme Administrative Court of 16 January 2009. It is the first judgment that settled on the legal status of the water facilities. The Administrative Court in Warsaw opined that the weir on the river was a part of the soil surface covered with fl owing water (river), however the Supreme Administrative Court questioned this view by affirming that such devices were subject to separate ownership and thus formed an exception to the principle of superficies solo cedit. Equally controversial is the governance of the water facilities owned by the State Treasury. The provisions of the Act on Water Law are inconsistent and incoherent. The problems arising in this context remain largely unnoticed in the case law of the administrative courts. The article is summed up by complex de lege ferenda conclusions, designed to remove incoherent and inconsistent provisions of the Water Law.
    Źródło:
    Studia Prawnicze; 2014, 3 (199); 85-117
    0039-3312
    2719-4302
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problematic Case Law of the Constitutional Court of the Czech Republic on the Legal Nature of the Pavement – Is It a Separate Immovable Thing or Part of the Land? Commentary on the Decision of the Constitutional Court of 25 June 2019 (no. III. ÚS 2280/18)
    Problematyczne orzecznictwo Sądu Konstytucyjnego Republiki Czeskiej w sprawie charakteru prawnego chodnika – odrębna nieruchomość czy część składowa gruntu? Glosa do wyroku Sądu Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2019 r. (III. ÚS 2280/18)
    Autorzy:
    Široký, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31344040.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    pavement
    construction law
    immovable property
    part of the land
    building
    ownership
    chodnik
    prawo budowlane
    nieruchomość
    część składowa gruntu
    budynek
    własność
    Opis:
    The legal nature of construction is a popular topic in Czech case law practice and legal literature. The basic problem of the whole concept of determining what is and is not a building is the prevalence of private law thinking and the disregard of building as a public concept, especially in the light of construction law. The legal nature of pavements has been highly debated. The legal nature of the pavement has already been the subject of some debate in the past, and it is not possible to decide whether it can be regarded as an immovable property under Czech law without knowing specific facts. According to the judgment of the Supreme Administrative Court of the Czech Republic of 24 January 2018 (no. 6 As 333/2017), the character of a pavement is determined by the factual situation on the ground. The Constitutional Court of the Czech Republic also raised the question of the legal nature of the pavement in the context of the dispute over ownership. The commentary rejects the legal opinion adopted in the commented judgment, according to which the pavement constitutes a separate thing, not a part of another thing, in this case, the land.
    Charakter prawny obiektu budowlanego jest częstym tematem w czeskiej praktyce orzeczniczej i piśmiennictwie. Podstawowym problemem całego zagadnienia dotyczącego ustalenia, co jest, a co nie jest budynkiem, jest przewaga myślenia prywatnoprawnego i brak podejścia do budynku jako pojęcia publicznoprawnego, zwłaszcza w świetle prawa budowlanego. Charakter prawny chodników jest przedmiotem żywej dyskusji. Charakter prawny chodnika był tematem dyskusji w przeszłości i nie sposób ocenić, czy może być traktowany jako nieruchomość w świetle prawa czeskiego bez poznania konkretnych faktów. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego Republiki Czeskiej z dnia 24 stycznia 2018 r. (nr 6 As 333/2017) o charakterze chodnika decyduje stan faktyczny występujący na danym gruncie. Sąd Konstytucyjny Republiki Czeskiej podniósł również kwestię charakteru prawnego chodnika w kontekście sporu o własność. W glosie odrzucono pogląd przyjęty w komentowanym orzeczeniu, zgodnie z którym chodnik stanowi odrębną rzecz, a nie część składową innej rzeczy, w tym przypadku gruntu.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2024, 33, 1; 361-379
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ownership Right – Private vs. Public Aspect
    Własność jako prawo – aspekt prywatny w zestawieniu z publicznym
    Autorzy:
    Grzybowski, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/940793.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    ownership substace
    constitutional freedoms and rights public law
    private law
    ownership (property)
    community coexistence exclusiveness of exploration expropiation
    istota własności
    konstytucyjne wolności i prawa prawo publiczne
    prawo prywatne
    własność
    współżycie społeczne
    wyłączność korzystania wywłaszczenie
    Opis:
    Ownership is considered, predominantly, to be a legal notion. But it has also some connotations in the frame of economics, philosophy and sociology. In the doctrine of law there were framed numerous and slightly different definitions of ownership. Most of them, however, emphasise the dominant role of the owner’s unlimited and exclusive power over a thing (or value) as well as his (her) dominat role to explore possibilities of legal and factual disposal. The Constitution of Poland of 1997 deals with the ownership (property) rights twice: in article 21 (within the basic constitutional regulations) and, even more detaily, in article 64 (1–3), in Chapter II of the Constitution, dealing with the civil fredoms and rights of entity. The central issue under the author’s consideration should be framed in a question: to which extend the limitations pointed in article 31(3) of the Constitution may define exploration of the owner’s rights and powers protected by the Constitution, in particular; by its provisions framed in its articles 21 and 64?
    Własność funkcjonuje jako pojęcie prawne. Posiada nadto określone konotacje w sferze ekonomii, w filozofii i socjologii. W doktrynie prawnej podjęto szereg prób definiowania własności. Wszystkie be mała ujęcia akcentują, obok zróżnicowań, wyłączność właściciela w korzystaniu z rzeczy lub wartości stanowiących przedmiot własności oraz dysponowania nimi. Konstytucja RP z 1997 r. odnosi się do własności w art. 21 (w grupie unormowań wyznaczających zasady ustroju państwa) oraz w art. 64 ust. 1–3 (w rozdziale II, odnoszącym się do wolności, praw i obowiązków człowieka i obywatela). Autor rozważa w pracy kwestię: czy i w jakim zakresie na możliwość korzystania r rzeczy (wartości niematerialnej) przez właściciela rzutują ograniczenia w korzystaniu z wolności i praw konstytucyjnych, przewidziane w art. 31 ust. 3 Konstytucji RP?
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2016, 6 (34); 223-233
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sprzedaż dóbr białostockich przez spadkobierców Jana Klemensa Branickiego
    Sale of Bialystok Estates by Jan Klemens Branicki’s Heirs
    Продажа белостокского имущества наследниками Яна Клеменса Браницкого
    Autorzy:
    Łopatecki, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/953255.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    наследственные права
    наследство
    пожизненное пользование
    Белосток
    Изабелла Браницка
    аренда
    собственность
    покупка и продажа
    prawo dziedziczenia
    testamenty
    prawo dożywocia
    białystok
    izabela
    branicka
    dzierżawa
    własność
    kupno i sprzedaż
    succession
    last wills
    annuity
    bialystok
    izabela branicka
    leasehold
    ownership
    purchase and sale
    Opis:
    The article presents the process of taking over real estate inherited from Jan Klemens Branicki by his heirs. After the Great Crown Hetman’s death, any inheritable lands and some parts of counties (starostwa) were handed over “for life” to Izabela Branicka. The widow was entitled to administer the properties and receive income on them until her death. Under the law, after her death the real estate was to be transferred to Jan Klemens Branicki’s sisters, their children, grandchildren and great grandchildren. The rules of annuity were confirmed by a special commission appointed by Delegated Sejm which was held in Warsaw in 1774. Numerous court proceedings lasted as long as until 1800 when Izabela Branicka reached an agreement with the grandsons (brothers Jan Alojzy and Feliks Potocki) and the granddaughter of Krystyna Sapieha of Branicki (Joanna Potocka of Potocki). According to the decisions thereof, any property claims of Hetman’s wife were to be secured on Prussian lands (Bialystok, Tykocin and Choroszcz lands). Soon afterwards, on 22nd September, 1802, Kriegs- und Domänenkammer (Office of War and Crown Lands) purchased Bialystok real estate (their territory is shown on the map attached to the article) whereas Izabela Branicka leased the city of Bialystok since 1st June, 1803. The transaction of Bialystok real estate’s sale was to be terminated a year after their annuity owner’s death. Actually, in an already new political reality, Russian authorities acquired the real estate on 4th March, 1809. The sellers, however, did not receive the money entered in the sale contract (217.970 thalers / 1.307.820 zlotys) because Izabela Branicka heirs’ liabilities had to be repaid (over 619.000 zlotys) as well as Jan Klemens Branicki’s old debts and liabilities. There was a little more than 124.000 zlotys left in cash but thanks to this transaction Choroszcz and Tykocin estates’ debts were repaid. Smaller financial liabilities also burdened estates located in Austrian Partition.
    Статья представляет процесс перехода недвижимости к наследникам Яна Клеменса Браницкого. После смерти гетмана Великой Короны все земельное имущество было унаследовано и часть староства перешла в пожизненное пользование Изабеллы Браницкой. Вдова имела право до конца жизни управлять имуществом и получать с него доход. По праву после ее смерти вся земельная собственность должна была перейти сестрам Яна Клеменса Браницкого, их детям, внукам и правнукам. Правила пожизненного наследия подтвердила специальная комиссия, назначенная делегированным сеймом, которая заседала в Варшаве в 1774 г. Множественные судебные заседания продолжались до 1880 г., пока Изабелла Браницка не заключила соглашение с правнуками (братьями Яном Алоизом и Феликсом Потоцким) и внучкой Кристиной Сапегой из рода Браницких (Иоанной Потоцкой из рода Потоцких). Она желала, чтобы все ее имущественые права как жены гетмана, были сохранены в виде прусской собственности (белосктокской, тыкотинской и хорошчанской). После әтого, 22 сентрября 1802 г. Камера Войны и Домен (военно-әкономический орган публичной администрации) купила белостокское имущество (их территорию представляет прилагаемая карта), а Изабелла Браницка с 1 июня 1803 г. арендовала город Белосток. Процедура продажи белостокского имущества, находящегося в пожизненном пользовании, должна была закончиться через год после смерти Изабеллы Браницкой. Очевидно, что в новой реальной политической ситуации русские приобрели имущество в собственность 4 марта 1809 г. Продавцы однако не получили денежной суммы, прописанной в контракте (217 970 талеров/1 307 820 злотых), а также нужно было оплатить обязательства наследникам после смерти Изабеллы Браницкой (более 619 000 злотых), кроме әтого, небольшие долги и задолженности Яна Клеменса Браницкого. Наличными оставалось немного более 124 000 злотых, однако, благодаря әтой операции была погашена задолжненность хорошчанского и тыкотинского имущества, более мелкие финансовые обязательства являлись частью собственности, находяшейся на территории Польши, аннексированной Австрией.
    Źródło:
    Studia Podlaskie; 2015, 23
    0867-1370
    Pojawia się w:
    Studia Podlaskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ograniczenia prawa własności w polskim prawie konstytucyjnym
    Limitations of the Property Right in Polish Constitutional Law
    Autorzy:
    Sawicka, Diana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1912188.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    prawo własności
    własność
    ograniczenia prawa własności
    ograniczenia praw i wolności
    Konstytucja
    wywłaszczenie
    przepadek rzeczy
    right to property
    ownership
    limitations of the property right
    the Constitution
    expropriation and forfeiture of things.
    Opis:
    Własność jako prawo podmiotowe o bezwzględnym charakterze nie jest prawem absolutnym i nieograniczonym. Konstytucyjnie zagwarantowane prawo własności może w określonych przypadkach oraz przy zachowaniu odpowiednich przesłanek podlegać ograniczeniom. Zgodnie z brzmieniem art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej konieczność wprowadzenia ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw, w tym prawa własności, jest możliwe tylko przy uwzględnieniu kryterium państwa demokratycznego. Możliwość nienaruszającej istoty prawa ingerencji w prawo własności znalazło również wyraz w art. 64 Konstytucji, zgodnie z którym każdemu przysługuje prawo do własności. Ocena dopuszczalności ingerencji w prawo własności odbywa się świetle niezdefiniowanych w zupełny sposób zasady proporcjonalności oraz zasady istoty prawa własności, co wpływa na sposób rozstrzygania w przedmiocie konstytucyjności danego ograniczenia tego prawa.
    The right to property as an implicit subjective right is not an absolute and unlimited. The constitutionally guaranteed right to property may, in certain cases and under appropriate conditions, be restricted. According to the Article 31(3) of the Constitution of the Republic of Poland, the necessity to introduce limitations in the exercise of constitutional freedoms and rights, including the right to property, is only possible if the criterion of a democratic state is taken into account. The possibility of statutory and non-violent interference in the right to property was also expressed in Article 64 of the Constitution, according to which everyone is entitled to the right to property. The assessment of the admissibility of interference in the right to property takes place in the light of undefined in a complete manner the principle of proportionality and the principle of the essence of the property right, which affects the manner of resolving the issue of the constitutionality of a given limitation of this right.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2020, 4 (56); 309-323
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z problematyki wykonywania prawa pierwokupu nieruchomości rolnej przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa
    Some issues related to the exercise of the pre-emptive right to purchase agricultural real estate by the National Support Centre for Agriculture
    L’esercizio del diritto di prelazione da parte del Centro Nazionale per il Sostegno all’Agricoltura
    Autorzy:
    Litwiniuk, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1490395.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-23
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    terreno agricolo
    diritto di prelazione
    Tesoro di Stato
    Centro Nazionale per il Sostegno all’Agricoltura
    fiduciarietà
    proprietà
    real estate
    pre-emptive right
    State Treasury
    National Support Centre for Agriculture
    trusteeship
    ownership
    nieruchomość
    prawo pierwokupu
    Skarb Państwa
    Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa
    powiernictwo
    własność
    Opis:
    Praktyka zastrzegania w drodze ustawy prawa pierwokupu na rzecz Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz innych podmiotów, które należy uważać za emanację państwa, podlegała w ostatnich latach w Polsce intensywnemu rozwojowi. Do kategorii o szczególnym znaczeniu prawnym i praktycznym należy zaliczyć ustawowe prawo pierwokupu nieruchomości rolnych, zastrzeżone na rzecz Skarbu Państwa w przepisach ustawy z 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego. Przedmiotem artykułu jest charakterystyka prawna tego uprawnienia Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, w tym rozważenie, czy korzystanie z niego w imieniu własnym na rzecz Skarbu Państwa ma charakter dowolny (uznaniowy), czy powinno następować po zaistnieniu konstytucyjnych i ustawowych przesłanek państwowej ingerencji w prawo własności. Autor wyraża pogląd, że prawo pierwokupu nieruchomości rolnych w jego aktualnej ustawowej postaci oraz praktyka jego wykonywania przez Krajowy Ośrodka Wsparcia Rolnictwa budzą poważne wątpliwości natury konstytucyjnej. Wynikają one z braku wyraźnego ustawowego wyodrębnienia przesłanek stosowania tego uprawnienia Skarbu Państwa w stosunku do prywatnych nieruchomości rolnych, które pozostawałyby w merytorycznym związku z konstytucyjnymi wartościami, uzasadniającymi ograniczenie prawa własności. Postuluje również określenie ustawowego katalogu takich przesłanek oraz ustanowienie rzetelnej procedury administracyjnej w zakresie weryfikacji konieczności ingerencji państwa w stosunki prywatnoprawne, tak by rozstrzygnięcia dokonywane przez administrację publiczną nie były arbitralne.
    La prassi di riservare, per mezzo della legge, il diritto di prelazione a beneficio del Tesoro di Stato, degli enti locali ma anche di altri soggetti, percepiti come emanazione dello Stato, ha subito un intenso sviluppo negli ultimi anni in Polonia. Di particolare rilevanza giuridica e pratica risulta il diritto di prelazione circa i terreni agricoli, che, ai sensi delle disposizioni della legge dell’11 aprile 2003 sul regime agrario, spetta al Tesoro di Stato. L’articolo si propone di fornire una descrizione giuridica del diritto, di cui gode il Centro, nonché di valutare se beneficiarne per proprio conto a favore del Tesoro di Stato abbia un carattere arbitrario (discrezionale) oppure dovrebbe dipendere dai requisiti costituzionali e da quelli previsti dalla legge in materia di ingerenza dello Stato nel diritto di proprietà. L’autore è dell’opinione che, nell’attuale aspetto normativo, il diritto in oggetto nonché il suo esercizio da parte del Centro sollevano seri dubbi di natura costituzionale. Essi scaturiscono dal fatto che manchino chiari requisiti normativi riguardanti il suo esercizio nei confronti dei terreni agricoli privati da parte del Tesoro di Stato. Inoltre, si postula di definire i requisiti sopramenzionati, come anche di determinare una procedura amministrativa attendibile, che permetta di verificare se l’ingerenza da parte dello Stato nel diritto privato sia necessaria, affinché le decisioni prese dalla pubblica amministrazione non risultino arbitrarie.
    The practice of reserving the right of pre-emption for the State Treasury, local government units and other entities by way of a statute should be regarded as an emanation of the State. The frequency with which this practice is exercised is Poland has been increasing at a very high rate in recent years. The statutory right of pre-emption concerning agricultural real estate, reserved for the State Treasury in the provisions of the Act of 11 April 2003 on shaping the agricultural system is of particular legal and practical significance. The subject of this article is the legal characteristics of this entitlement granted to the National Support Centre for Agriculture, and examination whether exercising this right in the State Treasury's name is arbitrary (discretionary) or whether it ought to be exercised with a view of fulfilling constitutional and statutory prerequisites of State’s interference in the ownership right. The author presents an opinion that the current statutory form and the practice of the execution of the pre-emptive right to purchase agricultural real estate by the National Support Centre for Agriculture raise serious doubts of constitutional nature. These doubts result from the lack of a clear statutory separation of the prerequisites for the application of this right granted to the State Treasury in relation to private agricultural real estate. He also proposes to determine a statutory catalogue of such premises and to establish a reliable administrative procedure where necessary, regarding State’s interference in private-legal relationships, so that decisions made by public administration are not arbitrary.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Rolnego; 2021, 1(28); 69-88
    1897-7626
    2719-7026
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Rolnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies