Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "vinasse" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Mathematical models for prediction of rheological parameters in vinasses derived from sugar cane
Autorzy:
Chacua, L.M.
Ayala, G.
Rojas, H.
Agudelo, A.C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25873.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Agrofizyki PAN
Tematy:
mathematical model
prediction
rheological parameter
vinasse
sugar-cane
ethanol production
rheological model
Źródło:
International Agrophysics; 2016, 30, 2
0236-8722
Pojawia się w:
International Agrophysics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Use of Natural Mineral Sorbents (Zeolite, Bentonite, Halloysite) for Decolorization of Corn-sugar Beet Molasses Vinasse
Zastosowanie naturalnych sorbentów mineralnych (zeolit, bentonit, haloizyt) do usuwania związków barwnych z wywaru kukurydziano-melasowego
Autorzy:
Borowiak, Daniel
Krzywonos, Małgorzata
Dąbrowska, Klaudia
Seruga, Przemysław
Wilk, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811745.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
decolorization
vinasse
mineral sorbents
zeolite
bentonite
halloysite
dekoloryzacja
wywar
sorbenty mineralne
zeolit
bentonit
haloizyt
Opis:
The molasse’s vinasse, because it contains three groups of color processes in it, i.e., melanoidins, hexose alkaline degradation products, and sucrose caramelization products, is one of the most difficult to treat wastewater. Vinasse is toxic to various microorganisms, harmful to soil, groundwater, and vegetation. The aim of the study was using five natural sorbents: halloysite (PJC and KR), two types of zeolites differing in grain thickness and bentonite. The highest decolorization (74% and 62%) was obtained in the process with bentonite and halloysite PJC. Melanoidins and hexose alkaline degradation products were removed when KR and PJC were dosed. After decolorization, in almost all experiments COD and phosphate phosphorus contents were reduced. When bentonite was tested, the organic acids were removed.
Wywar melasowy, ze względu na zawarte w nim trzy grupy związków barwnych tj. melanoidyn, produktów alkalicznego rozkładu inwertu oraz produktów karmelizacji sacharozy, jest jednym z najtrudniejszych do unieszkodliwienia ścieków. Wywar jest toksyczny dla wielu mikroorganizmów, szkodliwy dla gleby, wód podziemnych i roślinności, dlatego przed odprowadzeniem wywaru do środowiska naturalnego substancje barwne muszą zostać z niego usunięte. W pracy sprawdzono jak do usuwania związków barwnych z kukurydziano-melasowego wywaru gorzelniczego nadaje się pięć naturalnych sorbentów mineralnych: haloizyty PJC i KR, dwa zeolity różniące się grubością ziarna oraz bentonit. Najbardziej efektywne odbarwienie (na poziomie 74% i 62%) uzyskano w procesie z zastosowaniem bentonitu oraz haloizytu PJC. Melanoidyny i produkty alkalicznego rozkładu inwertu najskuteczniej zostały usunięte przy udziale bentonitu, natomiast karmele w obecności haloizytów KR oraz PJC. Po procesie dekoloryzacji prawie we wszystkich próbach zmalała zawartość ChZT oraz zawartość fosforu fosforanowego, natomiast wzrosła zawartość ogólnego węgla organicznego. Po procesie dekoloryzacji wywaru z wykorzystaniem bentonitu zmalała również zawartość poszczególnych kwasów.
Źródło:
Rocznik Ochrona Środowiska; 2019, Tom 21, cz. 1; 493--505
1506-218X
Pojawia się w:
Rocznik Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efficiency of aerobic biodegradation of beet molasses vinasse under non-controlled pH : conditions for betaine removal
Efektywność tlenowej biodegradacji buraczanego wywaru melasowego przy nieregulowanym pH podłoża : określenie warunków usunięcia betainy
Autorzy:
Ryznar-Luty, A.
Cibis, E.
Krzywonos, M.
Miśkiewicz, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/204716.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
aerobic biodegradation
thermophilic
mesophilic
vinasse
betaine
Bacillus
biodegradacja beztlenowa
bakteria termofilna
bakteria mezofilna
buraczany wywar melasowy
betaina
Opis:
The aim of the study was to establish such conditions that would provide high-efficiency aerobic biodegradation of beet molasses vinasse with a mixed culture of thermo- and mesophilic bacteria of the genus Bacillus in batch processes without controlling the pH of the medium. Particular consideration was given to the betaine removal (the main pollutant of vinasse), which accounted for as much as 37.6% of total organic carbon. Biodegradation was performed in a stirred tank reactor at 27–63°C with initial pH (pH0) of 6.5 and 8.0. Efficiency of biodegradation was expressed in terms of reduction in SCODsum, which is a sum of SCOD (soluble chemical oxygen demand, i.e. COD determined after suspended solids separation) and theoretical COD of betaine. The values achieved at 27 and 36°C with pH0 = 8.0 exceeded 77.7%, whereas those obtained at 36 and 45°C with pH0 = 6.5 were higher than 83.6%. The high biodegradation effi ciency obtained in the four processes is attributable to the betaine removal by the bacterial strains used in the study. Maximal extent of reduction in SCODsum (85.41%), BOD5 (97.91%) and TOC (86.32%), and also the fastest rate of biodegradation (1.17 g O2/l∙h) was achieved at 36°C and pH0 = 8.0.
Celem pracy było określenie warunków zapewniających wysoką efektywność tlenowej biodegradacji buraczanego wywaru melasowego za pomocą mieszanej kultury termo- i mezofi lnych bakterii z rodzaju Bacillus w procesach okresowych prowadzonych bez regulacji pH podłoża. Główną uwagę poświęcono usunięciu betainy (głównego zanieczyszczenia buraczanego wywaru melasowego). Stanowiła ona aż 37,6% zawartości ogólnego węgla organicznego w biodegradowanym wywarze. Procesy biodegradacji prowadzono w 5-litrowym bioreaktorze z układem mieszania w temperaturze 27–63°C, co 9°C, dla pH początkowego (pH0) równego 6,5 i 8,0. Wysoką efektywność biodegradacji wyrażoną poprzez redukcję SChZTcałk (suma SChZT (ChZT oznaczane po oddzieleniu części stałych) i teoretycznego ChZT betainy) uzyskano w procesach prowadzonych w temperaturze 27 i 36°C dla pH0 = 8,0 (redukcja ponad 77,7%) oraz 36 i 45°C dla pH0 = 6,5 (redukcja ponad 83,6%). Przyczyną wysokiej efektywności biodegradacji w wymienionych czterech procesach było usunięcie przez bakterie betainy. Maksymalny stopień redukcji SChZTcałk (85,41%), BZT5 (97,91%) i OWO (86,32%), jak również największą szybkość biodegradacji (1,17 g O2/l.h) uzyskano w eksperymencie prowadzonym w temperaturze 36°C dla pH0 = 8,0.
Źródło:
Archives of Environmental Protection; 2015, 41, 1; 3-14
2083-4772
2083-4810
Pojawia się w:
Archives of Environmental Protection
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies