Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "komunikacja werbalna" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Komunikacja z rodziną pacjenta chorego onkologicznie
Communication with the cancer patient’s family
Autorzy:
Winch, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031589.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
funkcje komunikacji
komunikacja werbalna i niewerbalna
informacja zwrotna
przekazywanie
trudnych informacji
communicative functions
verbal and nonverbal communication
feedback information
sharing difficult information
Opis:
Most physicians’ working time is filled communicating with their patients – talking, listening, responding to their needs. The communication is aimed at identifying the patient’s medical, social and psychological circumstances. Understanding all these aspects allows to perceive the patient as a person. Communication is the exchange of information, but also everything that occurs between people communicating at a given moment, including the mutual impressions, the mutual sense of being heard and understood, being on a “similar wavelength,” or emotional distance. We communicate to explain things to one another, to share information, to make a shared decision or arrangement, or to negotiate things. When we think about the messages we convey and the way we convey them, we think about the information the message includes, its sense, the emotions it may evoke, its resonance in the patient’s individual circumstances. On the side of the “sender” i.e. the doctor, the quality of the communication depends on their knowledge of both oncology and psychology facts, the skill of forming a message, the ability to keep the right balance between distance and involvement, and adjusting feedback information. On the side of the “receiver,” i.e. the patient and their family, the communication is affected by the common myths and presumptions surrounding the disease, the knowledge of medical facts, communication skills, message decoding process – the interpretation, evaluation, response and the attitude of the patient towards the disease and its treatment, the emotional inclination of the patient and their family. From the very beginning of the diagnostic process, the patients and their relatives seek information on the disease and available treatment, support resources for the patient, emotional help and support for the family.
Czas pracy większości lekarz wypełnia komunikacja z pacjentem – mówienie, słuchanie, reagowanie na jego potrzeby. Celem komunikacji jest zidentyfikowanie medycznego, społecznego i psychologicznego otoczenia pacjenta. Zrozumienie tych wszystkich aspektów pozwala na postrzeganie pacjenta jako osoby. Komunikacja to przekazywanie informacji, ale także wszystko to, co dzieje się między osobami porozumiewającymi się w danym momencie, a zatem również ich wrażenia na swój temat, poczucie wzajemnego słyszenia się i rozumienia, współgranie lub dystans emocjonalny. Komunikujemy się, by sobie coś wyjaśnić, by się o czymś poinformować, by coś ustalić lub wynegocjować. Gdy zastanawiamy się nad tym, co i jak przekazujemy, to zastanawiamy się nad: informacją, jaką zawiera przekaz, jej znaczeniem, emocjami, jakie może wywołać, jej umieszczeniem w kontekście życiowym pacjenta. Od strony „nadawcy” – lekarza – jakość komunikacji zależy od: znajomości zagadnień onkologicznych i psychologicznych, umiejętności tworzenia przekazu, umiejętności utrzymania granicy pomiędzy dystansem a zaangażowaniem, adaptacji informacji zwrotnej. Od strony „odbiorcy” – pacjenta i jego rodziny – na komunikację wpływają: mity i wyobrażenia związane z chorobą i leczeniem, znajomość zagadnień medycznych, sprawność komunikacyjna, dekodowanie komunikatu – interpretacja, ocena, reakcja, postawy pacjenta wobec chorowania i leczenia, nastawienie emocjonalne pacjenta i rodziny. Od początku procesu diagnozowania pacjenci i rodziny poszukują: informacji o chorobie i leczeniu, umiejętności wspierania chorego, wsparcia emocjonalnego dla siebie.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2014, 12, 2; 155-171
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspieranie rozwoju komunikacji językowej dziecka z głębokimi zaburzeniami w rozwoju. Wybrane metody pracy z małym dzieckiem z autyzmem w terapii neurologopedycznej –analiza indywidualnego przypadku
Supporting language development in a child with seriousdevelopmental disorders. Selected methods of work withautistic children in neurologopedic therapy – a case study
Autorzy:
Wilk, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/646355.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Libron
Tematy:
verbal and nonverbal communication
rgumentative and alternative methods of communication (AAC)
neurologopedic therapy
komunikacja werbalna i niewerbalna
spomagające i alternatywne metody
Opis:
The article presents the case of a severely handicapped seven-year-old male child with autism. Despite several sensorimotor dysfunctions which presup-pose unfavourable prognosis in his development, the boy systematically shows progress in the areas of cognitive, emotional and social functioning. The author stresses that designing neurologopedic therapy for a child with multiple disability is a very difficult and responsible task. It is always necessary to precisely assess the level of psychomotor functioning of the child, to reasonably estimate its potential and, most importantly, to show therapeutic creativity in the process of attaining the objectives set in the program.
W artykule przedstawiono historię siedmioletniego dziecka au-tystycznego, które los obarczył głęboką niepełnosprawnością. Mimo licznych dysfunkcji sensomotorycznych implikujących niekorzystne rokowania rozwoju, chłopiec systematycznie wykazuje progres w obszarze funkcjonowania poznaw-czego, emocjonalnego i społecznego. Autorka podkreśla, że opracowanie pro-gramu terapii logopedycznej adresowanego do dziecka ze sprzężoną niepełno-sprawnością jest zadaniem bardzo trudnym i odpowiedzialnym. Zawsze należy dokładnie określić poziom funkcjonowania psychomotorycznego małego dziec-ka, realnie ocenić jego możliwości, a przede wszystkim wykazać kreatywność terapeutyczną w realizowaniu wytyczonych w programie celów.
Źródło:
Konteksty Pedagogiczne; 2013, 1, 1
2300-6471
Pojawia się w:
Konteksty Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przypadek zespołu Aspergera rozpoznany w wieku dorosłym
A case of Asperger syndrome diagnosed in adult age
Autorzy:
Grzechowiak, Marta
Macniak, Janusz
Rybakowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945568.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Asperger syndrome
autism
autyzm
całościowe zaburzenia rozwojowe
diagnostic difficulties
komunikacja werbalna i niewerbalna
pervasive developmental disorder
trudności diagnostyczne
verbal and nonverbal communication
zespół Aspergera
Opis:
Patient aged 34 was referred to the Department of Adult Psychiatry, Poznañ University of Medical Sciences, for observation of his psychiatric condition. At the age of 6 he was hospitalized with diagnosis of reactive depression. For many years he has been treated as outpatient with different diagnoses – initially infant schizophrenia was suspected, later the neurotic disorders, connected with microorganic changes, as well as neurotical personality development and difficulties in adaptation to peer group and to school requirements as well as disharmonic intellectual development. When the patient was hospitalized in the ward it was observed: inappropriate development of social interactions, difficulties in understanding and using interaction, rules with other people as well as inappropriate verbal and nonverbal aspects of communication, with expression, irrelevant to the social situation. Ritual actions, backward movements and limited interests were also noticed. The patient was diagnosed with Asperger syndrome. Thanks to that he obtained status of the disabled person and was able to get an appropriate job.
Pacjent, lat 34, został skierowany do Kliniki Psychiatrii Dorosłych Akademii Medycznej w Poznaniu w celu obserwacji stanu psychicznego. W wieku 6 lat był hospitalizowany z rozpoznaniem depresji reaktywnej. Przez wiele lat był leczony w Poradni Zdrowia Psychicznego, gdzie wysuwano podejrzenie schizofrenii dziecięcej, potem rozpoznano zaburzenia nerwicowe na podłożu zmian mikroorganicznych, następnie neurotyczny rozwój osobowości i związane z tym trudności adaptacyjne zarówno do grupy rówieśniczej, jak i do wymogów szkolnych oraz dysharmonijny rozwój intelektu. Podczas obserwacji na oddziale stwierdzono upośledzenie socjalizacji – nieprawidłowy rozwój interakcji społecznych, trudności w zrozumieniu i stosowaniu reguł interakcji z innymi ludźmi, a także nieprawidłowości w zakresie komunikacji werbalnej i niewerbalnej, wypowiedzi niedostosowane do sytuacji społecznej. Zaobserwowano także wykonywanie czynności rytualnych, jak również upośledzenie sprawności ruchowej i zawężenie zainteresowań. Rozpoznano zespół Aspergera, dzięki czemu pacjent mógł otrzymać status osoby niepełnosprawnej i podjąć odpowiednią pracę.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 2; 117-122
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies