Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "criminal attempt" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2017 r. (IV KK 438/16)
    Autorzy:
    Kulik, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/609299.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    criminal attempt
    directness
    danger
    usiłowanie
    bezpośredniość
    niebezpieczeństwo
    Opis:
    The commentary concerns the assessment of the directness of going to the commission as the sign of the criminal attempt. The author criticizes the view of the Supreme Court, according to which the endeavor of the criminal attempt is to pose a direct danger to the interest protected by the law.
    Glosa dotyczy oceny bezpośredniości zmierzania do dokonania przy usiłowaniu. Autor krytykuje pogląd Sądu Najwyższego, zgodnie z którym cechą usiłowania jest spowodowanie bezpośredniego zagrożenia dla dobra prawnego.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2017, 64, 1
    0458-4317
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Impossible attempt versus voluntary withdrawal or prevention of perpetration: comments on the Supreme Court resolution of 19 January 2017 (I KZP 16/16)
    NIEUDOLNOŚĆ USIŁOWANIA A DOBROWOLNE ODSTĄPIENIE LUB ZAPOBIEŻENIE DOKONANIU. UWAGI NA MARGINESIE UCHWAŁY SĄDU NAJWYŻSZEGO Z DNIA 19 STYCZNIA 2017 R. (I KZP 16/16)
    Autorzy:
    Gruszecka, Dagmara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1389853.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    inchoate offences
    criminal attempt
    impossible attempt
    failed attempt
    voluntary
    withdrawal
    “active regret”
    criminal liability for attempt
    formy stadialne popełnienia przestępstwa
    usiłowanie
    usiłowanie nieudolne
    usiłowanie chybione
    dobrowolne odstąpienie od dokonania
    czynny żal
    odpowiedzialność
    karna za usiłowanie
    Opis:
    Usiłowanie nieudolne, jako szczególna forma stadialna popełnienia przestępstwa, przy której sprawca nie zdaje sobie sprawy, że dokonanie jest ex ante niemożliwe z uwagi na brak przedmiotu lub brak środka nadającego się do popełnienia przestępstwa, stanowi źródło wielu – jak dotąd nierozwiązanych – dogmatycznych dylematów, z uzasadnieniem jego karalności na czele. Jednym z takich właśnie zagadnień jest dopuszczalność stosowania instytucji czynnego żalu wobec zachowania, które nawet gdyby sprawca go nie zaniechał, i tak nigdy nie sprowadziłoby niebezpieczeństwa dla dobra prawnego. Kwestia ta po raz kolejny pojawiła się w związku z ostatnią uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 19.01.2017 r., w której Sąd analizował kryteria udolności usiłowania oraz dobrowolności odstąpienia. Autorka stara się wykazać, że po pierwsze nie ma żadnych przeszkód, by sprawca, który w swoim wyobrażeniu dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego, mógł korzystać z takich samych przywilejów w zakresie odpowiedzialności karnej, co sprawca usiłowania udolnego (zwykłego), choć stosowanie przepisu art. 15 k.k. możliwie jest jedynie na zasadzie analogii. Po drugie, celem artykułu jest przybliżenie konstrukcji usiłowania chybionego, która pozwala na efektywniejsze i teoretycznie poprawniejsze rozwiązanie zarysowanych problemów.
    Impossible attempt, as a special form of inchoate offences, where the offender fails to realise that the attempt could under no circumstances lead to the completion of the offence due to the nature of its object or the means by which it was to be committed, is a source of many unsolved dogmatic dilemmas, with the justification of its criminalization in the first place. One of such issue is the admissibility of applying the institution of “active regret” to behavior which, even if the perpetrator did not prevent its completion would never cause any danger to the legal good. This issue has once again appeared in connection with the last Supreme Court’s resolution of 19 January 2017, in which the Court analysed the criteria of the impossible attempt and the voluntariness of withdrawal. The author attempts to prove that, firstly, there are no reasons preventing one from treating an offender, who in his or her vision voluntarily gives up further execution of an offence or prevents its completion as the offender of effective (ordinary) attempt, although the application of Article 15 of the Criminal Code is possible only by analogy. Secondly, the objective of the paper is to explain in more detail the institution of failed attempt, which allows the outlined problems to be solved more effectively and in a more theoretically correct way.
    Źródło:
    Ius Novum; 2018, 12, 1; 185-204
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glosa do wyroku SA w Lublinie z dnia 30 listopada 2016 r., II AKa 242/16, LEX nr 2188879
    Autorzy:
    Budyn-Kulik, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/609260.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    criminal law
    commentary
    verdict
    subjective side of a crime
    attempt
    prawo karne
    wyrok
    glosa
    strona podmiotowa
    zamiar bezpośredni
    zamiar ewentualny
    usiłowanie
    czynny żal
    Opis:
    The verdict deals with a kind of subjective side of a crime. The author criticizes the thesis that a court can settle it only because of a level of wrongdoers’ consciousness. It also demands a certain knowledge of volitional sphere. The verdict also deals with a possibility of using the institution of the so-called active remorse; the Court mistakenly associates it with the degree of an attempt development (unfinished attempt – finished attempt).
    Wyrok sądu dotyczy ustalenia postaci strony podmiotowej. Autorka glosy krytycznie odnosi się do tezy, że wystarczy tu samo ustalenie stanu świadomości oskarżonego. Przypisanie sprawcy zamiaru wymaga również poczynienia odpowiednich stwierdzeń co do sfery wolicjonalnej. Wyrok odnosi się także do możliwości skorzystania z tzw. instytucji czynnego żalu, błędnie uzależniając ją od stopnia zaawansowania usiłowania (usiłowanie ukończone – usiłowanie nieukończone).
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2017, 64, 1
    0458-4317
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Gloss to the Judgement of the Constitutional Court from 17th July 2013 (SK 35/12), OTK-A 2014, No. 7, Issue 74
    Autorzy:
    Kulik, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618903.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    criminal law
    incitement
    abetment
    attempt
    the rule of law
    individual freedom rule
    prawo karne
    podżeganie
    pomocnictwo
    usiłowanie
    zasada państwa prawnego
    zasada wolności jednostki
    Opis:
    The commentary addresses the problem of amenability to punishment so called chain of incitement and abettment (incitement or abettment to incitement and abettment). The author shares the view of the Constitutional Court that prosecution of these forms of complicity is permissible and is not opposed to the principle of the rule of law. The author expands and complements the argument CT. In addition, the author moves close to the analyzed issue of the offenses performed in the various forms of complicity by a minor criminally responsible according  to art. 10 § 2 K.K.
    Glosa dotyczy problemu dopuszczalności karalności usiłowania tzw. łańcuszkowego podżegania i pomocnictwa (podżegania i pomocnictwa do podżegania i pomocnictwa). Autor podziela pogląd Trybunału Konstytucyjnego, że karalność tych form zjawiskowych popełnienia czynu zabronionego jest dopuszczalna i nie sprzeciwia się zasadzie państwa prawnego. Rozbudowuje i uzupełnia też argumentację TK. Ponadto porusza zbliżone do analizowanego zagadnienie karalności czynów pełnionych w różnych formach współdziałania przestępnego przez nieletniego odpowiadającego karnie na podstawie art. 10 § 2 k.k.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2015, 24, 4
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies