Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "bezpodstawne wzbogacenie" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Pojęcie i cechy charakterystyczne zobowiązania z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia
The Definition and Characteristics of Obligations under Unjust Enrichment
Autorzy:
Borysiak, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1976399.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
bezpodstawne wzbogacenie
zobowiązanie
korzyść majątkowa
zubożenie
unjust enrichment
obligation
financial gain
impoverishment
Opis:
Celem artykułu jest omówienie instytucji bezpodstawnego wzbogacenia jako źródła zobowiązania, znanego już w prawie rzymskim, któremu nieobce były najistotniejsze związane z nim problemy, a także sposoby rozwiązywania tych problemów. Autorka, mając świadomość złożoności zagadnień związanych z bezpodstawnym wzbogaceniem oraz problemów, których może nastręczać stosowanie tej instytucji, skupia się na przedstawieniu pojęcia oraz cech charakterystycznych instytucji bezpodstawnego wzbogacenia jako zobowiązania. Zostały one wymienione w jednym tylko przepisie – art. 405 Kodeksu cywilnego, jednak na pozór oczywista regulacja zawiera w sobie kilka niewypowiedzianych wprost elementów, które trzeba uwzględnić przy ocenie, czy doszło do bezpodstawnego wzbogacenia. Autorka zwraca uwagę na to, że o szczególnym charakterze bezpodstawnego wzbogacenia świadczą przede wszystkim pozytywne przesłanki jego powstania. Przesłankami tymi są: uzyskanie korzyści przez jedną osobę, uzyskanie tej korzyści kosztem innej osoby, związek między wzbogaceniem a zubożeniem oraz brak podstawy prawnej wzbogacenia, przy czym należy nadmienić, że Kodeks cywilny nie stanowi nic na temat przesłanki związku. Przesłankami nie będą natomiast wiedza ani wola osoby wzbogaconej. Odpowiedzialność wzbogaconego z tego tytułu będzie w takim razie obciążała go bez względu na to, co było przyczyną uzyskania przez niego korzyści majątkowej.
The purpose of the article is to discuss unjust enrichment as a source of obligations, already known in Roman law, which dealt with the most important problems related to the matter in question and ways to solve those problems in practice. The author, aware of the complexity of the issues related to unjust enrichment and the problems that may arise from the application of this institution, will focus on the presentation of the definition and the characteristics of unjust enrichment as a source of obligations. These characteristics are covered only in Article 405 of the Civil Code, but the apparently obvious regulation includes some unnamed elements that need to be taken into account when deciding whether unjust enrichment has actually taken place. The author intends to show that the special nature of unjust enrichment is deter mined first and foremost by the fulfilment of the conditions for its occurrence. These conditions include: an individual’s gain, benefiting at the expense of another person, the relationship between enrichment and impoverishment and the lack of legal grounds for enrichment; it should be added, however, that the Civil Code does not speak of the last of the listed conditions. The knowledge or the will of the enriched person will not be considered such conditions, though. The liability of the enriched person in such circumstances will occur regardless of the cause of the person’s gain.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2018, 10, 4; 48-69
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezpodstawne wzbogacenie pracownika
Unjust enrichment of an employee
Autorzy:
Gawron, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693073.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
unjust enrichment
employee
civil code
labour code
bezpodstawne wzbogacenie
pracownik
kodeks cywilny
kodeks pracy
Opis:
In the article the author’s opinion on the employee’s liability regulated by the Labour Code provisions regarding unjust enrichment regulated in Articles 405–414 of the Civil Code is presented. First both forms of liability are identified and the earlier views of the case law and scholars on the employee’s liability for unjust enrichment are analysed. The author ultimately aims at entering into polemics with the current views of the representatives of science and the judiciary, to end with the thesis pointing to the need for the regulation of the Civil Code in matters relating to employee’s unjust enrichment.
W artykule przedstawiono opinię na temat styku odpowiedzialności pracowniczej uregulowanej przepisami Kodeksu pracy oraz odpowiedzialności z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia z art. 405–414 Kodeksu cywilnego. Przedstawiono obie omawiane instytucje oraz dotychczasowe poglądy orzecznictwa oraz doktryny na temat odpowiedzialności pracowniczej z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia, a nadto polemikę z aktualnymi poglądami przedstawicieli nauki i judykatury. Artykuł zamyka autorska teza o konieczności stosowania przepisów Kodeksu cywilnego do stosunku pracy w zakresie kondykcji.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 3; 109-119
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Droit de suite a wyczerpanie prawa
Droit de suite vs. exhaustion of law
Autorzy:
Jakimczuk, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046384.pdf
Data publikacji:
2020-10-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
droit de suite
galerie sztuki
wyczerpanie prawa
bezpodstawne wzbogacenie
art gallery
exhaustion of law
unjust enrichment
Opis:
Celem niniejszego opracowania jest przybliżenie zawartej w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych instytucji droit de suite – będącej wyrazem szczytnej idei zachowania sprawiedliwego podziału zysków z ewentualnego wzrostu wartości dzieł artystycznych. Droit de suite (prawo ciągłości) zostało implementowane i uregulowane w art. 19-195 pr. aut. Zgodnie z ustawą jest to niezbywalne uprawnienie przysługujące twórcy i jego spadkobiercom do dodatkowego, procentowo naliczanego wynagrodzenia, w przypadku dokonanych zawodowo odsprzedaży oryginalnych egzemplarzy utworu plastycznego lub fotograficznego. W artykule omówione zostały przepisy oraz zasady funkcjonowania prawa droit de suite, a także związane z tym kwestie, dotyczące: charakteru prawnego instytucji droit de suite, odpowiedzialności sprzedawców za nieprzestrzeganie przepisów, zasadności ich stosowania w związku z brakiem możliwości egzekwowania tych praw, korzyści oraz wad związanych z korzystaniem z pośrednictwa OZZ przy sprzedaży dzieł sztuki.
The aim of the present study is to clarify the term droit de suite, as defined in the Act on Copyright and Related Rights. The aforementioned set of regulations is intended to serve a noble purpose: to ensure the just distribution of profit in the event of a rise in the value of a work of art. Droit de suite (resale right) is in force through article 19-195 of the Act on Copyright and Related Rights. It is an inalienable right which entitles the creator and his heirs to an additional remuneration (in the form of a percentage of the profit) in the case of professional resale of original copies of an artwork or photograph. The present paper discusses the rules and regulations applicable to droit de suite, as well as related issues, such as: the legal nature of droit de suite, the liability of sellers in the case of non-compliance, the justifiability of the regulations’ existence in view of the authorities’ inability to enforce them, the advantages and disadvantages stemming from the intermediation of copyright collectives in the sale of works of art.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 2; 307-319
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Egzekucja wierzytelności stwierdzonej bankowym tytułem egzekucyjnym prowadzona przez bank, który uprzednio zbył wierzytelność w drodze cesji na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego, jako przykład bezprawnego działania skutkującego bezpodstawnym wzbogaceniem po stronie banku. Glosa aprobująca do wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 23 lipca 2020 r., sygn. akt XVI Ca 748/19
Enforcement of the debt confirmed by the bank enforcement order by a bank that previously sold the debt by way of transfer to a securitization fund, as an example of unlawful activity resulting in unjustified enrichment on the part of the bank. An approving commentary to the judgment of the District Court in Gdańsk of 23/07/2020, XVI Ca 748/19
Autorzy:
Kwaśniak, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1991344.pdf
Data publikacji:
2021-11-18
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
przelew wierzytelności
bankowy tytuł egzekucyjny
fundusz sekurytyzacyjny
egzekucja sądowa
bezpodstawne wzbogacenie
transfer of debt
bank enforcement order
securitization found
court enforcement
unjust enrichment
Opis:
Przedmiotem glosy autor uczynił wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku, mocą którego oddalono apelację wniesioną przez bank od wyroku Sądu I instancji. Wyrokiem tym zasądzono od banku na rzecz konsumenta kwotę pieniężną z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia wraz z odsetkami i kosztami procesu. Jak słusznie stwierdziły sądy obu instancji,z chwilą przelewu wierzytelności stwierdzonej bankowym tytułem egzekucyjnym dokonanego przez bank na rzecz podmiotu niebędącego bankiem, zbywca wierzytelności powinien powiadomić o tym fakcie komornika prowadzącego egzekucję i zwrócić się z wnioskiem o jej umorzenie. Kontynuacja egzekucji stanowi bezprawne działanie banku, skutkujące bezpodstawnym wzbogaceniem kosztem byłego dłużnika. Takiej oceny nie zmienia fakt przekazania przez bank wyegzekwowanych środków nabywcy wierzytelności, gdyż ten nie może korzystać z dobrodziejstwa b.t.e., lecz powinien wystąpić przeciwko dłużnikowi z powództwem o zapłatę na zasadach ogólnych. Wyrok zasługuje na aprobatę, a z uwagi na jego praktyczny wymiar także na pogłębiony komentarz i upowszechnienie.
The subject of the commentary is the judgment of the District Court in Gdańsk, which dismissed the appeal brought by the bank against the judgment of the Court of firstinstance. This judgment ordered the bank to pay the consumer a sum of money for unjustenrichment, together with interest and litigation costs. As rightly stated by the courts of both instances, upon the transfer of the debt confirmed by the bank enforcement order by the bank to the entity other than the bank, the vendor of the claim should notify the enforcement bailiff of this fact with a request for its remission. The continuation of the enforcement constitutes an unlawful act of the bank, resulting in unjustified enrichmentat the expense of the former debtor. Such an assessment is not changed by the fact that the bank transfers the enforced funds to the buyer of the debt, as the latter cannot benefitfrom the former, but should bring an action against the debtor for payment on generalrules. The judgment deserves approval, and due to its practical dimension, also an in-depth commentary and dissemination.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2021, 19, 3; 121-137
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zwrot kosztów z tytułu bezumownego korzystania z kapitału pieniężnego w przypadku stwierdzenia nieważności (ex tunc) umowy kredytu (cz. 2)
Reimbursement in case of non-contractual use of the monetary capital in the event of annulment (ex tunc) of the credit agreement (part 2)
Autorzy:
Wajda, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1844323.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
Tematy:
bezumowne korzystanie z kapitału pieniężnego
bezpodstawne wzbogacenie
nieważność umowy kredytu
roszczenie kondykcyjne
non-contractual use of capital
unjust enrichment
invalidity of credit agreement
condiction claim
Opis:
Przedmiotem niniejszej, drugiej części artykułu jest zagadnienie istnienia roszczenia kondykcyjnego banków o zwrot kosztów z tytułu bezumownego korzystania przez kredytobiorców z kapitału pieniężnego udostępnionego przez banki w przypadku stwierdzenia nieważności (ex tunc) umowy kredytu. Kwestia ta powstała na gruncie orzecznictwa dotyczącego umów kredytów hipotecznych denominowanych albo indeksowanych do waluty obcej. W tej części artykułu omówiono powstałe wątpliwości, bazując na — co wymaga wyraźnego zastrzeżenia — dorobku orzecznictwa, a także proponując konkretne rozwiązania. Takie ujęcie zagadnienia wynika stąd, że będący przedmiotem niniejszego opracowania problem powstał na gruncie orzecznictwa sądowego (został niejako zainicjowany wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 20.02.2020 r., sygnatura: I ACa 635/19) i ma charakter stricte praktyczny; tym samym jego rozwiązanie powinno być niejako zaczerpnięte z dotychczasowego dorobku judykatury. W rezultacie rozważania doktrynalne, jak i analiza dorobku doktryny zostaną tutaj ograniczone do niezbędnego minimum.
This second part of the article is about banks` condiction claim regarding the reimbursement for noncontractual use of capital provided by banks in the situation of acknowledgement of invalidity (ex tunc) of credit agreement. The issue arises on the basis of judicial practice on mortgage credit agreements denominated in or indexed to foreign currencies. This issue arose on the basis of the jurisprudence concerning mortgage loan agreements denominated or indexed to a foreign currency. This part of article discusses the doubts that have arisen, based on — which requires an explicit reservation — the body of case-law, as well as proposing specific solutions. Such a solution is the result of the fact that the problem which is the subject of this paper has been created on the basis of court case law (where it was "initiated" in a way by the judgment of the Court of Appeals in Białystok on 20 February 2020; reference: I ACa 635/19) and is a strictly practical problem; thus, its solution should be drawn from the hitherto judicial output. As a result of the above, both the doctrinal considerations and the analysis of the doctrine acquis will be reduced here to the necessary minimum.
Źródło:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2021, 3; 40-47
0137-5490
Pojawia się w:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zwrot kosztów z tytułu bezumownego korzystania z kapitału pieniężnego w przypadku stwierdzenia nieważności (ex tunc) umowy kredytu (cz. 1)
Autorzy:
Wajda, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596175.pdf
Data publikacji:
2021-02-28
Wydawca:
Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
Tematy:
bezumowne korzystanie z kapitału pieniężnego
bezpodstawne wzbogacenie
nieważność umowy kredytu
roszczenie kondykcyjne
non-contractual use of capital
unjust enrichment
invalidity of credit agreement
condiction claim
Opis:
Przedmiotem pierwszej części niniejszego artykułu jest problematyka dotycząca roszczenia kondykcyjnego banków o zwrot kosztów z tytułu bezumownego korzystania przez kredytobiorców z kapitału pieniężnego udostępnionego przez banki w przypadku stwierdzenia nieważności (ex tunc) umowy kredytu. Celem artykułu jest wykazanie — na podstawie analizy dotychczasowego dorobku judykatury — że w przypadku stwierdzenia nieważności ex tunc umowy kredytu bankowi w ramach jego kondykcji należny jest zwrot kosztów z tytułu bezumownego korzystania przez kredytobiorcę z kapitału. Takie ujęcie tematu jest wynikiem tego, że będący przedmiotem niniejszego opracowania problem powstał na gruncie orzecznictwa sądowego (został on niejako „zainicjowany” wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 20.02.2020 r.; sygnatura: I ACa 635/19) i jest problemem stricte praktycznym. W niniejszym artykule omówiono powstałe wątpliwości, a także zaproponowano konkretne rozwiązania.
The first part of this article is about banks` condiction claim regarding the reimbursement for non-contractual use of capital provided by banks in the situation of acknowledgement of invalidity (ex tunc) of credit agreement. The aim of the article is to show — based on the analysis of the existing judicature — that if a credit agreement is declared invalid ex tunc, the bank, as part of its condition, is entitled to reimbursement for noncontractual use of the capital by the borrower. This issue arose on the basis of the jurisprudence concerning mortgage loan agreements denominated or indexed to a foreign currency. This approach to the subject is the result of the fact that the problem which is the subject of this paper has been created on the basis of court case law (where it was "initiated" in a way by the judgment of the Court of Appeals in Białystok on 20 February 2020; reference: I ACa 635/19) and is a strictly practical problem; thus, its solution should be drawn from the hitherto judicial output. This article discusses the doubts that have arisen as well as proposes specific solutions.
Źródło:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2021, 2; 25-34
0137-5490
Pojawia się w:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obligatio naturalis w prawie daninowym? Uwagi o regulacji odpowiedzialności podatnika wobec zaniżenia (nieujawnienia) podstawy opodatkowania przez płatnika
Obligatio naturalis in tax law? A few remarks on the regulation of the taxpayer’s liability in face of understating (not reporting) the tax base by the paying agent
Autorzy:
Olesiak, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1070776.pdf
Data publikacji:
2021-05-13
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
taxpayer’s liability
limitation of the tax liability
paying agent’s liability
third person’s liability
unjust enrichment
odpowiedzialność podatnika
ograniczenie odpowiedzialności
odpowiedzialność płatnika
odpowiedzialność osób trzecich
bezpodstawne wzbogacenie
Opis:
Przedmiot badań: Artykuł jest poświęcony konsekwencjom wprowadzenia do ogólnego prawa podatkowego ograniczenia odpowiedzialności podatnika w przypadkach zaniżenia lub nieujawnienia podstawy opodatkowania przez płatnika. Cel badawczy: Celem artykułu jest określenie struktury zobowiązania podatkowego podatnika w związku z ograniczeniem jego odpowiedzialności do wysokości zaliczek niepobranych przez płatnika, a także określenie charakteru prawnego tego ograniczenia. Autor ocenia również wpływ ograniczenia odpowiedzialności podatnika na odpowiedzialność podmiotów mogących odpowiadać za jego zaległości podatkowe jako osoby trzecie, a ponadto poddaje analizie dopuszczalność dochodzenia przez płatnika od podatnika, na podstawie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu, zwrotu świadczenia uiszczonego na poczet zobowiązania podatkowego objętego ograniczeniem odpowiedzialności.1 Metoda badawcza: Rozważania w pracy zostały przeprowadzone w oparciu o metodę dogmatyczno-prawną i teoretyczno-prawną. Wyniki: Ograniczenie odpowiedzialności podatnika wobec zaniżenia lub nieujawnienia podstawy opodatkowania przez płatnika nie prowadzi do ukształtowania zobowiązania podatkowego jako zobowiązania naturalnego. W strukturze zobowiązania podatnika ograniczeniu ulega jedynie element w postaci odpowiedzialności, co oznacza, że wobec niewygaśnięcia samego zobowiązania zapłata podatku jest należna i nie prowadzi do powstania nadpłaty podatkowej. Taki stan rzeczy oddziałuje również na możliwość orzekania przez organ podatkowy o odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe podatnika. Wobec akcesoryjności i subsydiarności tej odpowiedzialności nie jest dopuszczalne wydanie decyzji wobec osoby trzeciej w granicach szerszych aniżeli wyznaczone kwotowym limitem odpowiedzialności podatnika. Decyzja wydana w szerszym zakresie byłaby z przyczyn prawnych niewykonalna. Z uwagi na cel ograniczenia odpowiedzialności podatnika, uiszczenie przez płatnika świadczenia związanego z jego wyłączną odpowiedzialnością nie rodzi jego roszczenia o zwrot kwoty odpowiadającej wysokości tego świadczenia.
Background: The article refers to the consequences of introducing limitation of the taxpayer’s liability to general tax law in cases of understating or not reporting the tax base by the paying agent. Research purpose: The aim of the article is to define the structure of the taxpayer’s liability in connection with limiting their liability to the amount of advances not collected by the paying agent, as well as to define the legal nature of this limitation. The author also assesses the impact of limiting the taxpayer’s liability on the liability of the entity that maybe held liable for tax arrears as a third person, and also analyzes the relations between taxpayers and paying agents in the light of the provisions on unjust enrichment. Methods: The research in the article was carried out on the basis of dogmatic and theoretical methods. Conclusions: The limit on the taxpayer’s liability in the case of understating (not reporting) of the tax base by the paying agent does not lead to the formation of the tax liability as a natural obligation. In the structure of the taxpayer’s liability the debt stays unlimited, which means that the tax payment is fully due and effective, and does not result in a tax overpayment. It also means that the tax authority cannot issue a decision about the third person’s liability within limits wider than the limit of the taxpayer’s liability. The decision issued in a broader scope would be unenforceable. The paying agent who covers a part of tax that the taxpayer is indebted for does not acquire a claim under the provisions on unjust enrichment.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2021, 118; 59-74
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena uszczerbku doznanego wskutek przekroczenia granic umownego zezwolenia na reklamowe wykorzystanie wizerunku
Assessment of the damage suffered as a result of an infringement of the agreed scope of the use of an image in advertising purposes
Autorzy:
Grzeszak, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693614.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Judgment of the Warsaw Court of Appeal of 27 July 2014
VI ACa1657/13
image
right to an image
right to an economic use of an image
use of an image for advertising purposes
unjust enrichment
damage
compensation
infringement of a right to an image
wyrok SA w Warszawie z 27.07.2014
sprawa Gortata
wizerunek
prawo do wizerunku
prawo do gospodarczego wykorzystania wizerunku
reklamowe wykorzystanie wizerunku
bezpodstawne wzbogacenie
wydanie uzyskanych korzyści
zubożenie uprawnionego
Opis:
This article presents the evolution of the Polish case law concerning protection of an image in the event of a breach of contract regarding the time and place of the use of an image. So far, courts in Poland have only awarded compensation for the personal injury. Recently, the Warsaw Court of Appeal (29.07.2014, VI ACa 1657/13) awarded damages in the amount corresponding to remuneration owed for an unconsented use (lucrum cessans) of an image. The most important statement of the Court concerns the qualification of this payable sum being due for an enrichment at the expense of the depleted. This means that the Court recognised a possibility of unjust enrichment at the expense of a person entitled to the right of an image being a subject of a personal right. The article deals with consequences of this recent judgment for the perception ofthis right as a personal right with economic value, but not as a property right. It is suggested that the right to use an image in advertising should be treated as a publicity right (property right).
Artykuł omawia skutki reklamowego wykorzystania wizerunku poza granicami umownego zezwolenia. Na tle wcześniejszego orzecznictwa przedstawiony został przełomowy wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 29 lipca 2014 r. (VI ACa 1657/13) i jego skutki dla ochrony dóbr osobistych w Polsce. Po raz pierwszy w Polsce sąd zasądził wynagrodzenie za bezprawne wykorzystanie zamiast zwykle zasądzanego zadośćuczynienia. Sąd Apelacyjny nazwał to wynagrodzenie korzyściami (zaoszczędzonym wynagrodzeniem) uzyskanymi kosztem zubożonego. Autorka zwraca uwagę, że hipotetyczne wynagrodzenie, obliczone jako lucrum cessans, różnić się może od wysokości wynagrodzenia odpowiadającego rynkowej wartości korzystania z danego wizerunku. Przyznawanie takiego wynagrodzenia jako wydania uzyskanych korzyści będzie możliwe tylko w odniesieniu do naruszeń niektórych dóbr osobistych. Autorka omawia ponadto skutki wykorzystania w reklamie innych niż umówiono wizerunków kontrahenta, w powiązaniu z dwoma rozumieniami wizerunku (w art. 23 k.c. i art. 81 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2015, 77, 2; 47-60
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies