Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "nieświadomość" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Pogańscy bogowie nieświadomości. Przed-filozoficzna myśl grecka a koncepcja polimorficznego umysłu w psychologii głębi
The Pagan Gods of the Unconscious. Pre-philosophical Greek Thought and the Concept of the Polymorphous Mind in Depth Psychology
Autorzy:
Sawicki, Michał
Kowalski, Arian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22711683.pdf
Data publikacji:
2022-07-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
wewnętrzni bogowie
archetypy
nieświadomość
Carl Gustav Jung
Jean Shinoda Bolen
gods
archetypes
unconscious
Opis:
Niniejszy tekst podejmuje kwestię bogów i bohaterów mitów greckich, odnosząc ją do obecnej w psychologii głębi koncepcji archetypów i nieświadomości zbiorowej. Główny cel badań sprowadza się tym samym do bacznego przyjrzenia się potencjalnej korelacji pomiędzy zewnętrznymi (względem „ja”) w rozumieniu starożytnego Greka postaciami bogów i bogiń (wpływających na niego podobnie jak na bohaterów homeryckich), a wewnętrznymi przejawami nieświadomości zbiorowej, które mogą stanowić – według Carla Gustava Junga – istotę antycznych bóstw. Ponadto został poddany namysłowi problem wpływu „wewnętrznych bogów” na sposób myślenia, odczuwania i działania jednostki, wpływu zarówno pozytywnego, jak i negatywnego. Wynikająca z przeprowadzonych badań konkluzja zwraca uwagę na wartość sfery irracjonalnej – źródła pochodzenia zapomnianych, politeistycznych bogów, zamieszkujących psychikę współczesnego człowieka.
This article investigates the gods and heroes of Greek myths by means of depth psychology’s notions of archetypes and collective unconscious. Its main goal is to take a closer look at the potential correlation between the external (in relation to the ego) figures of gods and goddesses as understood by the ancient Greeks (influencing them in a way similar to the Homeric heroes) and the internal manifestations of the collective unconscious, which may constitute – according to Jung – the essence of the ancient deities. The article also examines the influence (both positive and negative) of the “inner gods” on the individual way of thinking, feeling and acting. Lastly, the conclusion draws attention to the value of the irrational sphere – the source of the origin of the forgotten, polytheistic gods that inhabit the psyche of modern man.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2022, 58, 1; 141-157
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbiorowa nieświadomość. Czesław Miłosz
Collective Unconscious. Czesław Miłosz
Autorzy:
Żukowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699396.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Zagłada w Polsce
świadkowie Zagłady
pamięć zbiorowa
nieświadomość
polska poezja wojenna
Holocaust in Poland
bystanders
collective memory
unconscious
Polish war poetry
Opis:
“A Poor Christian Looks at the Ghetto” and “Campo di Fiori” are the most acclaimed Polish poetic works on the Holocaust. They have been read as texts on the collective anxieties; the article assumes this interpretative position as well. It begins with a reference to the concreteness of war, that is, an attempt to understand the array of scenes and phenomena that underlie the poetic images. In fact, literary accounts and testimonies of Polish Jews suggest that the general context includes the problems of the Polish violence towards them and collective responsibility incorporated into the plan of extermination inaugurated by the Nazi Germany. In Miłosz’s poem, the unwanted awareness of cooperation and contribution to the Holocaust resurfaces as anxieties (represented by the “mole-guard”), whose invasion is followed by the collapse of the symbolic order and domesticating images. Present yet invisible to the society, the knowledge of Polish violence thus functions as the Lacanian Real. Polish perspective on the death of Jews is put forward in “Campo di Fiori.” Against the traditional readings of it as an account of “apathy,” this text juxtaposes the event of burning the heretic on stake by Christian inquisition with the gaze of a “poor Christian” focused on the burning ghetto. Both figures share the exclusion of dying people who establish the limits of Christian and Polish community; simultaneously, the dying occupy a “dangerous place,” one that is destined to be annihilated in the realm of foundational myths of identity. In the  times of the Holocaust, constructing such a limit happens to be a sentence legitimising the actions undertaken by the Nazis.
Wiersze Biedny chrześcijanin patrzy na getto oraz Campo di Fiori należą do najsłynniejszych polskich utworów poetyckich o Zagładzie. Czytano je jako zapis zbiorowych lęków. Tekst jest próbą pójścia tym tropem interpretacyjnym. Krokiem wstępnym jest odniesienie do wojennego konkretu, a więc próba zrozumienia, do jakiego rodzaju scen i zjawisk odnoszą się poetyckie obrazy. Zestawienie ze świadectwami oraz literackimi zapisami polskich Żydów wskazuje, że kontekstem są polska przemoc i kolektywne sprawstwo wpisujące się w realizowaną przez nazistów eksterminację. Niechciana wiedza o sprawstwie i współudziale przybiera u Miłosza postać lęków uosabianych przez „strażnika-kreta”. Ich inwazji towarzyszy rozpad symbolicznego porządku i obrazów zadomowienia, co wskazuje, że obecna, a jednocześnie niewidoczna dla społeczności wiedza o polskiej przemocy funkcjonuje jak Lacanowskie Realne. Zapisem polskiego patrzenia na śmierć Żydów jest wiersz Campo di Fiori. Polemicznie do tradycji interpretowania go jako świadectwa „obojętności” wydobyte zostają paralele między spaleniem heretyka przez chrześcijańską inkwizycję i spojrzeniem „biednego chrześcijanina” na płonące getto. Ich wspólną cechą jest wykluczenie ginących jako tych, którzy wyznaczają granicę chrześcijańskiej i polskiej społeczności, a jednocześnie zajmują „miejsce niebezpieczne”, a więc w porządku fundujących tożsamość mitów przeznaczone do unicestwienia. Ustanowienie tej granicy okazuje się w realiach Zagłady wyrokiem i legitymizuje działania nazistów.
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 44-65
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbiorowa nieświadomość. Czesław Miłosz
Collective Unconscious. Czesław Miłosz
Autorzy:
Żukowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699402.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Zagłada w Polsce
świadkowie Zagłady
pamięć zbiorowa
nieświadomość
polska poezja wojenna
Holocaust in Poland
bystanders
collective memory
unconscious
Polish war poetry
Opis:
“A Poor Christian Looks at the Ghetto” and “Campo di Fiori” are the most acclaimed Polish poetic works on the Holocaust. They have been read as texts on the collective anxieties; the article assumes this interpretative position as well. It begins with a reference to the concreteness of war, that is, an attempt to understand the array of scenes and phenomena that underlie the poetic images. In fact, literary accounts and testimonies of Polish Jews suggest that the general context includes the problems of the Polish violence towards them and collective responsibility incorporated into the plan of extermination inaugurated by the Nazi Germany. In Miłosz’s poem, the unwanted awareness of cooperation and contribution to the Holocaust resurfaces as anxieties (represented by the “mole-guard”), whose invasion is followed by the collapse of the symbolic order and domesticating images. Present yet invisible to the society, the knowledge of Polish violence thus functions as the Lacanian Real. Polish perspective on the death of Jews is put forward in “Campo di Fiori.” Against the traditional readings of it as an account of “apathy,” this text juxtaposes the event of burning the heretic on stake by Christian inquisition with the gaze of a “poor Christian” focused on the burning ghetto. Both figures share the exclusion of dying people who establish the limits of Christian and Polish community; simultaneously, the dying occupy a “dangerous place,” one that is destined to be annihilated in the realm of foundational myths of identity. In the  times of the Holocaust, constructing such a limit happens to be a sentence legitimising the actions undertaken by the Nazis.
Wiersze Biedny chrześcijanin patrzy na getto oraz Campo di Fiori należą do najsłynniejszych polskich utworów poetyckich o Zagładzie. Czytano je jako zapis zbiorowych lęków. Tekst jest próbą pójścia tym tropem interpretacyjnym. Krokiem wstępnym jest odniesienie do wojennego konkretu, a więc próba zrozumienia, do jakiego rodzaju scen i zjawisk odnoszą się poetyckie obrazy. Zestawienie ze świadectwami oraz literackimi zapisami polskich Żydów wskazuje, że kontekstem są polska przemoc i kolektywne sprawstwo wpisujące się w realizowaną przez nazistów eksterminację. Niechciana wiedza o sprawstwie i współudziale przybiera u Miłosza postać lęków uosabianych przez „strażnika-kreta”. Ich inwazji towarzyszy rozpad symbolicznego porządku i obrazów zadomowienia, co wskazuje, że obecna, a jednocześnie niewidoczna dla społeczności wiedza o polskiej przemocy funkcjonuje jak Lacanowskie Realne. Zapisem polskiego patrzenia na śmierć Żydów jest wiersz Campo di Fiori. Polemicznie do tradycji interpretowania go jako świadectwa „obojętności” wydobyte zostają paralele między spaleniem heretyka przez chrześcijańską inkwizycję i spojrzeniem „biednego chrześcijanina” na płonące getto. Ich wspólną cechą jest wykluczenie ginących jako tych, którzy wyznaczają granicę chrześcijańskiej i polskiej społeczności, a jednocześnie zajmują „miejsce niebezpieczne”, a więc w porządku fundujących tożsamość mitów przeznaczone do unicestwienia. Ustanowienie tej granicy okazuje się w realiach Zagłady wyrokiem i legitymizuje działania nazistów.
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 44-65
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Рэканструкцыя архетыпа як сродак спасцiжэння аўтарскага несвядомага (на прыкладзе твораў Максiма Гарэцкага вяцкага перыяду)
Rekonstrukcja archetypu jako środka pojmowania autorskiej nieświadomości (na przykładzie dzieł M. Goreckiego z okresu wiackiego)
Reconstruction of the archetype as a means of comprehending the author’s unconsciousness (on the example of M. Goretsky’s works of the Vyatka period)
Autorzy:
Gubskaja, Wolga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2118630.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
архетып
наратар
рэлiгiозны дыскурс
мiф
несвядомае
archetyp
narrator
dyskurs religijny
mit
nieświadomość
archetype
narator
religious discourse
myth
unconscious
Opis:
У артыкуле рэканструiруюцца архетыпы «раскаянага грэшнiка» i «трыкстэра» у выбраных творах Максiма Гарэцкага Вяцкага перыяду. Падкрэслiваецца, што ў рамках унутрылiтаратурнай прасторы аналiз вобразаў з канатацыямi архетыпаў у творах М. Гарэцкага дазваляе выявiць псiхалагiчны стан пiсьменнiка, яго затоенае ego, што з’яўляецца каштоўным матэрыяалам для разумення лiтаратурнай спадчыны як беларускага класiка, так i мастацкай лiтаратуры ў целым. Даказваецца, што пiсьменнiк не мадэлiраваў учынкi лiтаратурных персанажаў твора свядома, падстройваючыся пад стэрэатып паводзiн згодна архетыпу. Увага акцэнтуецца i на адсутнасцi архетыпiчных сюжэтаў. Актуалiзацыя архетыпаў у згаданых творах носiць несвядомы характер.
Artykuł rekonstruuje archetypy „pokutującego grzesznika” i „trickstera” w wybranych dziełach M. Goreckiego z okresu wiackiego. Autor artykułu podkreśla, że w ramach przestrzeni wewnątrzliterackiej analiza obrazów z konotacjami archetypów w twórczości M. Goreckiego ujawnia stan psychiczny pisarza, jego ukryte ego, które jest cennym materiałem do zrozumienia dziedzictwa literackiego zarówno białoruskiego klasyka, jak i fikcji w ogóle. Autor dowodzi, że pisarz nie modelował świadomie działań literackich bohaterów utworu, dostosowując się do stereotypu zachowania zgodnie z archetypem. Uwagę zwraca również brak wątków archetypowych. Aktualność archetypów w tych dziełach jest nieświadoma.
The article reconstructs the archetypes of the “penitent sinner” and “trickster” in the selected works of M. Goretsky of the Vyatka period. It is emphasized that within the framework of the intra-literary space, the analysis of images with connotations of archetypes in the works of M. Goretsky reveals the psychological state of the writer, his hidden ego, which is a valuable material for understanding the literary heritage of both the Belarusian classic and fiction in general. It is proved that the writer did not model the actions of the literary characters of the work consciously, adjusting to the stereotype of behavior according to the archetype. The attention is also focused on the absence of archetypal plots. The actualization of archetypes is unconscious.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2020; 123-135
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozofia tu i teraz. Ontologia procesu jako podstawa filozoficznego coachingu
Philosophy here and now. Process ontology as the foundation of philosophical coaching
Autorzy:
Leśniak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/431086.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
process ontology
metaphysics of experience
embodiment
logos
universal Reason
unconscious
philosophical coaching
coaching tools
ontologia procesu
metafizyka doświadczenia
ucieleśnienie
Rozum powszechny
nieświadomość
coaching filozoficzny
narzędzia coachingowe
Opis:
This article sketches a conception of philosophical coaching – a new practical discipline offered at the University of Opole since 2016. In the first part of the essay, Plato’s ontology is considered through the lenses of process philosophy. Following this interpretation, Plato’s ontology becomes a kind of metaphysics of experience. The so-called „true Being” is not the realm of abstract realities. Rather, it refers to a kind of experience that discloses to us the real meaning of particular life situations, i.e.. their meaning viewed from the perspective of the Good. Plato’s philosophy turns out to be a logotherapy or spiritual practice, which consists in liberating the mind by diverting it from pathological pseudo- -meanings and directing it towards the Meaning. Finally, the last part of the article details the skills which students graduating in Philosophical Coaching should possess.
Artykuł zawiera szkic ontologicznych podstaw coachingu filozoficznego – nowej dyscypliny praktycznej, która od roku 2016 stanowi składnik oferty edukacyjnej Uniwersytetu Opolskiego. Jest rozwinięciem idei zawartych w moim tekście „Filozofia jako ćwiczenie duchowe – coachingowy model uprawiania filozofii”. W drugim paragrafie przedstawiono ontologię Platona z perspektywy filozofii procesu. Widziana z tej perspektywy ontologia Platona jest rodzajem metafizyki doświadczenia – byt nazywany przez Platona „prawdziwym” nie jest rzeczywistością abstraktów, lecz tym, czego doświadczamy w chwilach, gdy rozpoznajemy znaczenie konkretnych sytuacji życiowych w perspektywie Dobra. Filozofia Platona okazuje się rodzajem filozoficznej logoterapii – praktyki duchowej polegającej na uwalnianiu umysłu przez odwracanie go od pato-logicznych pseudoznaczeń w stronę Sensu. Przyjęcie tej perspektywy oznacza uznanie doświadczenia medytacyjnego za punkt odniesienia refleksji filozoficznej. Oznacza też skierowanie uwagi w stronę doświadczenia wewnętrznego, również w stronę odczuć płynących z ciała jako istotnego składnika tego doświadczenia. Jako konkretny przykład starożytnego coachingu filozoficznego opisano w tekście stoicką praktykę „wytyczania teraźniejszości”. Dla zilustrowania idei współczesnego coachingu filozoficznego opisano ćwiczenie „Moje tu i teraz” – jedno z narzędzi opracowanych na potrzeby indywidualnej praktyki coachingowej. Opiera się ono na założeniach zarysowanej wcześniej ontologii doświadczenia. Tekst kończy opis kompetencji uzyskiwanych przez absolwenta kierunku Coaching filozoficzny.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2018, 54, 3; 111-147
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Детермінанти вияву тенденції до психологічної смерті
Determinants of manifesting a tendency to psychological death
Uwarunkowania przejawiania się skłonności do śmierci psychologicznej
Autorzy:
Kalashnyk, Ilona
Bondarevska, Liudmyla
Stasko, Olena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38420109.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wyższa Szkoła Techniczna w Katowicach
Tematy:
psychological death
psychological impotence
unconscious
deep mechanisms of the psyche
Oedipus complex
psychological defence
śmierć psychiczna
impotencja psychiczna
nieświadomość
głębokie mechanizmy psychiki
kompleks Edypa
psychologiczne mechanizmy obronne
Opis:
The article reveals that the deep-psychological origins of the tendency to psychological death relate to the Oedipal period of the subject’s development. Emphasis is placed on the need to carry out in-depth psychocorrection to balance out the destructive tendencies of the psyche. The essence of the phenomenon of psychological death and its deep determinants are revealed in the article. The formation of an inclination to psychological death is associated with a traumatic childhood experience. It has been proven that this tendency is related to a psychological defence mechanism and can be considered a form of personal protection from a traumatic experience. A correlation between the tendency to psychological death and the attitude object, which manifests itself as negativism towards the world, has been revealed. The study concludes that it is advisable for future practicing psychologists to undergo psychocorrection of active social-psychological cognition to eliminate the tendency to psychological death.
Artykuł ujawnia, że głębokie psychologiczne źródła skłonności do śmierci psychicznej wiążą się z okresem edypalnym rozwoju podmiotu. Nacisk kładziony jest na konieczność przeprowadzenia pogłębionej psychokorekcji, w celu wyrównania destrukcyjnych tendencji psychiki. Ujawniono istotę zjawiska śmierci psychicznej, a także ujawniono jego głębokie uwarunkowania, kształtowanie się skłonności do śmierci psychicznej, związanej z traumatycznym doświadczeniem z dzieciństwa. Udowodniono, że skłonność ta jest związana z psychologicznym mechanizmem obronnym i może być traktowana jako forma osobistej ochrony przed traumatycznym przeżyciem. Ujawniono korelację między skłonnością do śmierci psychicznej, a postawą obiektową, która przejawia się jako negatywizm wobec świata. W opracowaniu stwierdzono, że dla przyszłych praktykujących psychologów, wskazane jest poddanie się psychokorekcji czynnego poznania społeczno-psychologicznego, w celu usunięcia tendencji do psychologicznej śmierci.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Technicznej w Katowicach; 2023, 16; 83-94
2082-7016
2450-5552
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Technicznej w Katowicach
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies