Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "umorzenie postępowania" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Skutki negatywnych ustaleń organu kontroli a umorzenie postępowania karnego wobec podatnika
The effects of the control authority’s negative findings and discontinuation of criminal proceedings against the taxpayer
Autorzy:
Charkiewicz, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762054.pdf
Data publikacji:
2022-05-31
Wydawca:
Instytut Studiów Podatkowych Modzelewski i wspólnicy
Tematy:
kontrola organów
umorzenie postępowania
karuzela podatkowa
odpowiedzialność karna skarbowa
przestępstwo skarbowe
świadomość podatnika
inspection of tax authorities
discontinuation of proceedings
carousel fraud
fiscal penal liability
fiscal crime
taxpayer awareness
Opis:
Tematem opracowania jest problematyka skutków negatywnych ustaleń organu kontroli wobec podatnika, w tym możliwość umorzenia postępowania karnego. Celem artykułu jest przybliżenie znaczenia ustaleń organów poczynionych w trakcie przeprowadzanej kontroli wobec podatnika, skutkujących umorzeniem postępowania karnego z powodu braku dowodów wystarczających do przypisania podejrzanemu podatnikowi działania z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym jako niezbędnej przesłanki do przypisania odpowiedzialności z tytułu popełnienia przestępstwa z art. 56 § 1 i art. 62 § 2 ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy1.
The study deals with the problems of the effects of tax authority audit findings and the possibility of discontinuing criminal proceedings. The aim of the article is to present the meaning of the findings of the tax authorities made during the inspection against the taxpayer, resulting in the discontinuation of criminal proceedings due to lack of evidence for the suspect the taxpayer under art. 56 § 1 art. 62 § 2 of the Fiscal Penal Code.
Źródło:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych; 2022, 5(309); 39-43
1427-2008
2449-7584
Pojawia się w:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Instancyjna kontrola rozstrzygnięcia umarzającego postępowanie administracyjne z powodu bezprzedmiotowości w świetle orzecznictwa WSA i NSA: zarys problematyki
Autorzy:
Stotko, Sybilla
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1819133.pdf
Data publikacji:
2019-05-12
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
: postępowanie administracyjne
umorzenie postępowania
bezprzedmiotowość postępowania
decyzja kasacyjna
Opis:
Kodeks postępowania administracyjnego (Kpa) przewiduje wydanie decyzji umarzającej postępowanie w sytuacji, gdy organ administracji publicznej uzna, że prowadzone postępowanie administracyjne jest bezprzedmiotowe (art. 105 Kpa). W artykule przedstawiono problematykę związaną z umorzeniem postępowania administracyjnego w wyniku jego bezprzedmiotowości przez organy pierwszej instancji oraz zakres instancyjnej kontroli rozstrzygnięć umarzających postępowanie przez organy odwoławcze. W orzecznictwie sądowo-administracyjnym utrwalił się pogląd, zgodnie z którym w sytuacji, gdy organ pierwszej instancji umorzy postępowanie administracyjne z uwagi na jego bezprzedmiotowość, to organ odwoławczy nie może uchylić tej decyzji i w tym zakresie orzec co do istoty sprawy (art. 138 § 1 pkt 2 Kpa), gdyż tak wydana decyzja naruszałaby zasadę dwu-instancyjności postępowania administracyjnego (art. 15 Kpa). Organ odwoławczy w takich sytuacjach jest zobowiązany do wydania decyzji kasacyjnej (art. 138 f§ 2 Kpa). W artykule przedstawiono pogląd o braku możliwości wydania przez organ drugiej instancji decyzji merytorycznej w prowadzonym postępowaniu odwoławczym w sytuacji uprzedniego umorzenia postępowania przez organ pierwszej instancji, w oparciu o analizę stosownego orzecznictwa WSA i NSA.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach; 2018, 46, 119; 73-80
2082-5501
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KARNOPRAWNE IMPLIKACJE UZNANIA ZA ZMARŁEGO SPRAWCY PRZESTĘPSTWA
Legal implications of declaring a person dead in absentia for criminal proceedings
Autorzy:
Kil, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/444027.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
postępowanie karne
uznanie za zmarłego
osoba fizyczna
umorzenie postępowania
przesłanki procesowe
przedawnienie
criminal proceedings
declaring a person dead in absentia
natural person
discontinuation of criminal proceedings
process conditions
statutes of limitations
Opis:
Przedmiot artykułu stanowi analiza implikacji, jakie na płaszczyźnie prawnokarnej wywołuje wydanie przez sąd cywilny postanowienia o uznaniu za zamarłego zaginionego, będącego sprawcą przestępstwa. W opracowaniu scharakteryzowano instytucję uznania za zmarłego. Zbadano wpływ uznania za zmarłego sprawcy przestępstwa na prowadzone postępowanie karne – zarówno w fazie postępowania przygotowawczego, jurysdykcyjnego, jak i wykonawczego. Analizie poddano konsekwencje wynikające z faktu późniejszego odnalezienia zaginionego, w szczególności w kontekście potencjalnej możliwości wznowienia prowadzonego uprzednio postępowania karnego. W opracowaniu rozważono również kwestię wpływu wydania postanowienia o uznaniu za zmarłego na bieg terminu przedawnienia przestępstw zarzucanych zaginionemu
The subject of the article is the analysis of legal implications of declaring a person dead in absentia for criminal proceedings. The article covers the main issues of declaring a person dead in absentia, in which the court may issue a ruling equivalent in legal effects to natural death of man. The paper examines the influence of declaring a person dead in absentia for preparatory proceedings, judicial proceedings as well as executive proceedings. The author analyses also a situation, when the previous court decision of declaring a person dead in absentia would turn out to be erroneous. Besides, the author examines a legal consequences of declaring a person dead in absentia for statutes of limitations on criminal actions
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2019, 2, XIX; 79-93
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lista wierzytelności a umorzenie postępowania sądowego GLOSA do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 18 stycznia 2019 r. (sygn. akt III CZP 55/18)
LIST OF CLAIMS AND DISCONTINUATION OF COURT PROCEEDINGS COMMENTARY TO THE RESOLUTION OF THE SUPREME COURT JUDGMENT OF 18 JANUARY 2019, CASE III CZP 55/18
Autorzy:
Wrzaszcz, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1730125.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
lista wierzytelności
umorzenie postępowania
tytuł egzekucyjny
postępowanie sądowe
postępowanie upadłościowe
list of claims
discontinuance of proceedings
enforcement order
court proceedings
bankruptcy proceedings
Opis:
W postępowaniu upadłościowym wierzyciel uzyskuje tytuł egzekucyjny w postaci wyciągu  z zatwierdzonej listy wierzytelności. Może on stanowić podstawę prowadzenia egzekucji, jednak dopiero po zakończeniu postępowania upadłościowego. Wierzyciel (powód) może jednak wcześniej zainicjować postępowanie sądowe, w toku którego może dojść do ogłoszenia upadłości dłużnika (pozwanego). Prowadzenie jednocześnie postępowania upadłościowego i postępowania sądowego, którego celem jest uzyskanie tożsamego tytułu egzekucyjnego, nie znajduje uzasadnienia faktycznego. Wydaje się, że koniecznym jest znalezienie takiego rozwiązania prawnego, które hamowałoby „dublowanie” prowadzenia dwóch postępowań, których efekt jest częściowo identyczny. Autor, bazując na treści głosowanego orzeczenia Sądu Najwyższego, wskazuje na istniejący problem prawny i na brak efektywnego rozwiązania prawnego. Wyjaśnia, dlaczego teza Sądu Najwyższego nie stanowi również remedium na problemy sądów i wystarczającej wskazówki, co do dalszych czynności procesowych w taki zaistniałym stanie faktycznym.
In bankruptcy proceedings, the creditor obtains an enforcement order in the form of an excerpt from an approved list of claims. It may be the basis for conducting enforcement, but only after the bankruptcy proceedings have ended. However, the creditor (plaintiff) may initiate court proceedings earlier, which may lead to the bankruptcy of the debtor (defendant). Concurrent bankruptcy proceedings and court proceedings, the purpose of which is to obtain the same writ of execution, has no factual justification. It seems necessary to find a legal solution that would inhibit duplication of two proceedings, the effect of which is partially identical. The author, based on the content of the Supreme Court's ruling, points to an existing legal problem and the lack of an effective legal solution. It explains why the Supreme Court's thesis is neither a remedy for the problems of the courts nor a sufficient hint as to further procedural steps in such a state of affairs.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2019, 2; 328-341
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sens artykułu 306 Kodeksu postępowania karnego w świetle interpretacji pojawiającej się w praktyce sądowej
Understanding art. 306 of the code of criminal procedure in the light of the interpretation emerging in judicial practice
Autorzy:
Banaszkiewicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1590927.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
complaint against the prosecutor’s decision
discontinuance of the proceedings
refusal to initiate an investigation
criminal proceedings
art. 306 CCP
ażalenie na postanowienie prokuratury
umorzenie postępowania
odmowa wszczęcia dochodzenia
postępowanie karne
art. 306 k.p.k.
Opis:
Artykuł stanowi refleksję autora na temat sensu i sposobu rozumienia, a tym samym praktycznego stosowania niektórych zapisów zawartych w art. 306 polskiego Kodeksu postępowania karnego. Chodzi o możliwość złożenia zażalenia na postanowienie w przedmiocie wszczęcia śledztwa (i odpowiednio dochodzenia). W praktyce działania sądów pojawia się tendencja do uznawania, że uprawnionemu, który złożył takie zażalenie, w przypadku, gdy zostało ono rozpatrzone pozytywnie i prokuratura zajęła się sprawą, jednak ostatecznie uznała, że brak jest podstaw do wniesienia aktu oskarżenia do sądu, w rezultacie czego umorzyła postępowanie, nie przysługuje już prawo do zaskarżenia postanowienia o takim umorzeniu. Miałoby to stanowić efekt wcześniejszego skorzystania z prawa do wniesienia zażalenia. Autor wykazuje, że jest to rozumowanie błędne.
The article is the author’s reflection on the meaning and understanding of, and thus the practical application of certain provisions of the art. 306 Polish Code of Criminal Procedure. The point is to make a complaint against the decision to initiate the investigation. In practice, the operation of the courts there is a tendency to recognize that the holder who has submitted a complaint in the case, when it was considered favorably and the prosecutor’s office took up the case, but ultimately concluded that there are no grounds for prosecution to the court, as a result, discontinued the proceedings, no longer have the right to appeal against a decision of such redemption. This would be the effect of early exercise of the right to bring a complaint. The author shows that this reasoning is wrong.
Źródło:
Studia Administracyjne; 2016, 8; 167-174
2080-5209
2353-284X
Pojawia się w:
Studia Administracyjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Umorzenie postępowania karnego w trybie art. 62a Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jako pozytywny środek reakcji karnoprawnej stosowany wobec sprawców posiadających narkotyki miękkie w nieznacznej ilości i przeznaczone na własny użytek
Discontinuance of criminal proceedings under Art. 62a of the Prevention Drug Abuse Act of 29 July 2005 as a positive measure of the criminal and legal reaction applied against perpetrators who are in possession of soft drugs in a negligible quantity and for personal use
Autorzy:
Bartha, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/964967.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
drug abuse
discontinuance of proceedings
criminal sanction
preparatory and jurisdictional proceedings
narkomania
umorzenie postępowania
sankcja karna
postępowanie przygotowawcze i jurysdykcyjne
Opis:
Ustawą nowelizacyjną z dnia 1 kwietnia 2011 r. wprowadzono do ustawy art. 62a umożliwiający umorzenie postępowania karnego jeszcze przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia wobec sprawcy przestępstwa posiadania substancji psychotropowej lub środków odurzających, w tym także w wypadku mniejszej wagi (art. 62 ust. 1 i ust. 3 ustawy). Warunkiem koniecznym jest ustalenie, iż orzeczenie kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości, nadto podejrzewany posiadane środki odurzające lub substancje psychotropowe musi mieć w ilości nieznacznej i przeznaczone tylko na własny użytek. Artykuł omawia kwestie prawne wyżej opisanej instytucji, która wprowadziła możliwość depenalizacji zakresu odpowiedzialności karnej sprawcy – posiadacza narkotyków. Podjęto także próbę oceny skutków dodania art. 62a do ustawy poprzez analizę danych statystycznych, obrazujących zastosowanie tej instytucji przez prokuraturę i sąd karny w praktyce orzeczniczej.
By the Act amendment of 1 April 2011, Art. 62a was incorporated into the original Act, which allows discontinuance of criminal proceedings before issuing an order to initiate an investigation or inquiry against a perpetrator in possession of psychotropic substances or intoxicants, including the case of lesser importance (Art. 62 (1 and 3) of the Act). A necessary condition is to establish that a verdict of a sentence would be pointless because of an offence circumstances and a degree of its social harmfulness. Also a person that is suspected of possession of drugs or psychotropic substances must have them in an insignificant quantity and only for personal use. This paper discusses some legal issues of the above described institution, which introduced a possibility of decriminalization of criminal liability of a perpetrator − a holder of drugs. The author also attempts to assess the effects of adding Art. 62a to the Act by presenting statistical data which illustrate the application of this institution by the prosecution and the criminal court in judicial decisions.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2016, 76
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Umorzenie postępowania wskutek cofnięcia aktu oskarżenia
Discontinuation of the proceeding resulting from withdrawal of the indictment
Autorzy:
Błoński, Michał
Najman, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596849.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
zasada skargowości
cofnięcie aktu oskarżenia
zgoda oskarżonego
umorzenie postępowania
principle of accusatorial procedure
the withdrawal of the indictment
the consent of the accused
discontinuation of the proceedings
Opis:
Poruszane w artykule zagadnienie stanowi środek kierujący polski proces karny ku kontradyktoryjności, zgodnie z założeniami wielkiej nowelizacji kodeksu postępowania karnego, wchodzącej z dniem 1 lipca 2015 roku. Modyfikacja dotycząca zasady skargowości polega na wprowadzeniu możliwości cofnięcia aktu oskarżenia, w miejsce istniejącej dotychczas instytucji odstąpienia od oskarżenia. Zgodnie ze znowelizowanym art. 14 § 2 k.p.k. do skutecznego cofnięcia aktu oskarżenia niezbędna stanie się zgoda oskarżonego, zaś do rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej prokurator będzie uprawniony do samodzielnego podjęcia decyzji w tej kwestii. Zdaniem autorów, cofnięcie aktu oskarżenia jest możliwe za każdym razem w toku przewodu sądowego przed sądem pierwszej instancji, czyli również po uchyleniu wyroku i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania. W opracowaniu zajęto stanowisko, iż instytucja cofania aktu oskarżenia nie stanowi wyłomu od zasady oportunizmu, gdyż oskarżyciel publiczny, decydując się na dokonanie tej czynności procesowej, jest obowiązany przestrzegać przepisów wszelkich ustaw, a przede wszystkim kierować się z zasadą obiektywizmu i legalizmu. Autorzy z aprobatą odnieśli się do brzmienia art. 14 § 2 k.p.k., który nie przedstawia w sposób egzemplifikacyjny powodów uzasadniających decyzję oskarżyciela publicznego w omawianej kwestii. W przypadku skutecznego cofnięcia aktu oskarżenia postępowanie karne winno zostać umorzone z uwagi na brak skargi uprawnionego oskarżyciela (art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k.).
Issue raised in the article is a mean directing Polish penal process to the adversarial principle, in line with the great amendment to the Code of Criminal Procedure, which comes into force on 1 July 2015. Modification on the principle of accusatorial procedure introduces the possibility of withdrawal of the indictment in place of now existing institution of withdrawal from the prosecution. According to the amended Article. 14 § 2 of the Code of Criminal Procedure, for the effective withdrawal of the indictment the consent of the accused will be necessary and before the opening of the court proceedings, during the first main court session, the prosecutor will be entitled to independently take a decision on this issue. According to the authors, the withdrawal of the indictment is possible at all times in the course of the proceedings before the court of first instance, which is also after the discharge of judgments and remand of the case. The study assumed the view that the institution of withdrawal of the indictment is not a breach from the principle of opportunism. The authors approvingly referred to the wording of Art. 14 § 2 of the Code of Criminal Procedure, which does not exemplify the reasons justifying the decision of the public prosecutor in this matter.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2015, XCIV (94); 31-47
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pojednanie pokrzywdzonego ze sprawcą jako podstawa do umorzenia postępowania w świetle projektu Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego
Reconciliation of the victim and the perpetrator as a basis for discontinuance of criminal proceedings in light of the draft amendment of the Criminal Law Codification Committee
Autorzy:
Sepioło, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693472.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
reconciliation with the victim
discontinuance of proceedings
resignation from punishment
oportunizm procesowy
pojednanie z pokrzywdzonym
umorzenie postępowania
zaniechanie ukarania
Opis:
The paper discusses the proposal to add article 59a to the Criminal Code of the following wording: ‘At the victim’s request, criminal proceedings regarding an offence punishable with imprisonment not exceeding 5 years may be discontinued if, before the commencement of judicial proceedings in the first instance the perpetrator has reconciled with his victim in the course of, in particular, mediation, and redressed the damage or otherwise provided compensation.’ The proposed amendments give rise to a number of controversies. In particular, a question may be asked whether reconciliation of the perpetrator and the victim is sufficient to determine that the former need not be punished. The paper is an attempt to evaluate the proposal put forward by the Codification Committee.
Artykuł omawia projekt wprowadzenia do Kodeksu karnego art. 59a w brzmieniu następującym: „Na wniosek pokrzywdzonego umarza się postępowanie karne o występek zagrożony karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, jeżeli przed rozpoczęciem przewodu sądowego w pierwszej instancji sprawca pojednał się, w szczególności w wyniku mediacji, z pokrzywdzonym i naprawił szkodę wyrządzoną przestępstwem lub zadośćuczynił wyrządzonej krzywdzie”. Projektowane zmiany rodzą szereg wątpliwości. W szczególności nasuwa się pytanie, czy samo pojednanie sprawcy z pokrzywdzonym jest wystarczające do uznania, że zachodzi brak potrzeby ukarania sprawcy. Niniejsze opracowanie stanowi próbę oceny proponowanego przez Komisję Kodyfikacyjną nowego rozwiązania.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 2; 113-122
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies